Raganorck

[Benoit]

Naam: Benoit (zijn achternaam is geheim, hij wil niet herkend worden)
Leeftijd: 26
Beroep: Muzikant

Uiterlijk:
Benoit’s huid zit ergens tussen blank en licht gebruind in. Hij is veel in ze zon, dus zijn gezicht is wel wat bruiner dan de rest van zijn lichaam.
Zijn ogen zijn blauw, en hebben een wijze uitstraling, maar om dat te zien moet je eerst de vrolijkheid, en onverschilligheid zien te doorbreken. Boven die ogen zitten twee volle wenkbrauwen.
Hij heeft donkerblonde krullen, die altijd netjes verzorgt zijn, en achter in een paardenstaart bijeengebonden zijn. Bovenop deze krullen heeft hij altijd een zwarte hoed, die in drie punten uitloopt. Op die hoed zit een witte, en schitterend pluizende veer.
Benoit draagt een witte blouse, met wijde mouwen, die in vele laagjes uitmonden. Daarover draagt hij een rood vest, met gouden knopen erop. Het vest is met gouden draden gezoomd, en op de rug zitten nog twee gouden knopen, met eromheen patronen van gouddraad.
Zijn broek is van hetzelfde rode stof als zijn vest gemaakt, maar is niet met goud afgewerkt, maar met zwarte draden, net als de zoomen.
Onder die broek draagt hij twee glimmende zwarten schoenen, met wederom gouden gespen erop. In die schoenen zitten witte kousen, die tot ver over zijn enkels opgetrokken zijn.

Persoonlijkheid:
Benoit is een grote sarcast, als hij links zegt bedoelt hij rechts. Hij ziet de mens als een zwak iets. En beschouwt zichzelf zo mogelijk als nog zwakker. De enige manier waarop je sterk kan worden, is met mooie woorden, daar gelooft hij heilig in.
Het stoort hem dan ook enorm als mensen hem niet snappen. Een ergernis die hij later omzet in plezier, want dan wordt het een soort spel voor hem. Hierdoor maakt hij weinig vrienden, maar hij vindt vrienden dan ook onnodig.
Als iemand die ‘hoger’ staat dan hijzelf, dat wil laten zien, door zich beter te gedragen, en alles mooier wil laten lijken dan het is, speelt Benoit het spelletje graag mee, om de man tenslotte op zijn sarcastische manier de waarheid te vertellen. Vaak komt zo iemand er pas later achter wat hij eigenlijk precies bedoelde.
Het geeft hem een soort, genoegendoening, wanneer iemand, waarvan de kans groot is, dat diegene eigenlijk lager staat qua stand, zich gedraagt als beter, en er dan ook heilig van overtuigd is dat Benoit maar een simpele muzikant is. Dan voelt hij zicht tevreden, want dat is ook precies wat hij zijn wil.
Verder gelooft hij niet in een god, en met religies heeft hij al helemaal niets, zijn vader heeft hem dat ook niet willen leren, dat was het enige, wat Benoit zelf mocht beslissen van hem, en waar hij zijn afkeuring ook maar amper liet merken.
Verder verzwijgt hij voor iedereen zijn achternaam, omdat hij niet wil dat iemand er achter komt dat hij eigenlijk een rijke markies hoort te zijn.

Geschiedenis:
De ouders van Benoit waren rijken mensen, zijn vader was een markies, en stuurde Benoit dan ook zonder pardon naar de duurste, en beste scholen in het land. Hij moest les krijgen van de beste leraren, en meer leren dan er te leren viel.
Benoit had echter andere plannen, hij wilde hofnar worden. Hij hield ervan om mensen te laten denken dat ze de macht hadden, en ze dan een loef af te steken. Natuurlijk vertelde hij dit zijn vader niet, want hij had al vroeg geleerd de man nooit tegen te spreken.
Bij zijn moeder hoefde hij ook niet aan te kloppen, ze was doodsbang voor haar man, en knikte altijd braaf ja en amen.

Elke zondag kwam Benoit thuis, en moest dan verplicht met zijn vader te paard over het markgraafschap. Hij had er een hekel aan. Altijd die boeren, die beleeft deden, zich voor heel even netjes gedroegen, en als Benoit omkeek, hen met een lelijk gezicht na stonden te staren.
‘Dit alles, wordt straks van jou, mijn jongen.’
Dat zei zijn vader dan altijd, met een trots in zijn stem waar Benoit haast misselijk van werd. En elke zondag dacht hij bij zichzelf hetzelfde, en elke week werd zijn voornemen om zijn vaders plannen niet uit te voeren sterker.
‘Dit alles, maakte me niet uit beste vader.’ Dat was wat hij dan dacht, maar nooit uitsprak natuurlijk.

Op zijn twintigste, toen Benoit zijn laatste filosofie les had gekregen, en de andere vakken, waar hij toch niets om gaf verzuimde, vertelde Benoit zijn vader dat hij niet terug ging naar school. En niet verder ging studeren.
Even was de man verbaasd, en vertelde dat Benoit nog even moest wachten met het besturen van het markgraafschap.
‘Vader, ik wil jou land niet, ik wil de wijde wereld in.’
Het leek alsof zijn vader een beroerte kreeg, de arme man trok helemaal wit weg, en Benoit’s moeder gaf een hoge gil. Allemaal belangrijke, hoge mensen kwamen aanlopen, en maakten er een compleet drama van.
Benoit voelde zich meer dan ooit onbelangrijk, vervangbaar, en vooral een werktuig, een onderdeel. Hij was gewoon de vervanger van zijn vader, en later moest hij zorgen dat hij zodra hij zou sterven, weer een vervanger klaar had staan.

Stil was hij er tussenuit geglipt die avond. En stil leerde hij steeds meer van de wereld om hem heen. Hij leefde van het geld dat hij verdiende met het spelen op zijn luit. Het instrument dat hij van zijn filosofie leraar gekregen had, nadat de man opmerkte, dat Benoit altijd ergens anders was met zijn gedachten, als er muziek klonk.
Het was altijd een aardige leraar geweest voor hem, de enige die oprecht aardig was tenminste. Natuurlijk, iedereen was aardig geweest voor hem, uit angst voor zijn vader. Maar deze man, zijn glimlach leek altijd gemeend. Misschien was dat ook wel de rede dat Benoit van filosofie was gaan houden, en zo mogelijk nog meer van de luit die de man hem stiekem gegeven had.

Zo ging hij nu al zes jaar door het leven, muziek spelend, en hier en daar ging hij een mooie discussie aan, en hij hield ervan om boos weggejaagd te worden. Hij hield van de boze reacties, die tenminste gemeend waren. Het voelde vele malen beter dan de gemaakte vriendelijkheid, die hij thuis altijd gekregen had.
Omdat hij overal kwam, en met allerlei mensen in aanraking kwam, was Benoit van de nieuwste nieuwtjes op de hoogte, zo kwam hij er ook al snel achter dat zijn vader was overleden, en dat hij dus vanaf nu het markgraafschap in bezit had. Meteen schreef hij zijn moeder een brief, het was voor het eerst sinds de vier jaar dat hij weg was, dat hij contact met haar zocht. En in deze brief schreef hij, dat ze maar moest kiezen wat ze met het land deed. En dat hij een tijdje in het paleis zij blijven, zodat ze hem kon antwoorden.

In dat antwoord, stonden vele vragen of hij terug wilde komen. Veel vragen naar hoe het met hem ging, in de tweede alinea. En helemaal onderaan, net boven zijn moeders handtekening, stond nog één zin.
‘Nooit zal ik het markgraafschap aan een ander geven, je vader heeft er voor gezorgd, net zoals jij dat ooit zal doen.’
De brief had hij nog steeds, het was voor hem het bewijs, dat hij nooit naar huis zou keren. Hij hoefde de rijkdom niet, nog minder dan dat hij het stukje grond wilde.[/b]
_________________
Father, tell me something.
Where do bad men go when they die?
Mother says you'll go there but,
wings for her and I.. and I, I don't mind,
cause I have always wanted to learn to.. fly.

[Isolde]

Deze char ken ik !

hier is een foto van Benoit:

_________________
Your head down below
Your nose touching de icey floor
on your knees
and you bow
for people who are better
for people with a crown
for people on a throne

[Lucer Vincero]

Hallo Bennoit,

Voor jou geldt hetzelfde als voor Isolde, het is goed je ook in Raga te treffen. Hopelijk heb je het naar je zin hier. Ook hier geen bijzonderheden die ik zou willen uitlichten, alhoewel ook hier een sporadische verwijzing naar Raga niet zou misstaan. Ook jij bent vrij om te gaan spelen wanneer je daar zin in hebt.

Nog even de officiële welkomstpost:

Welkom in Raganorck!

Mocht je willen lezen aan welke regels je gebonden bent voor het rollenspel, dan raad ik je nog aan de "Basisregels voor Raganorck" en "Roleplaying vragen en antwoorden" en "Wat te doen met drows & draken?" te lezen. Al deze info staat in de draad "De raad der wijzen" , waar zich nog meer nuttige informatie bevindt. Neem a.u.b. even de tijd om die draad te lezen! Voor wat meer achtergronden over de stad Raganorck, bezoek dan eens "Raganorck voor dummies", waar in het kort de situatie in de stad wordt geschetst voor beginnende spelers. Lees ook eens de rest van de website. Als je nog vragen hebt over de werking van het forum zelf, ga dan naar de FAQ. De voertaal op het forum is het Nederlands. Dus geen Engelse woorden/namen en begrippen gebruiken. Neem even de moeite om daar op te letten en het aan te passen.

Verder is het erg makkelijk voor de lezers van je berichten als ze je karakter een beetje kunnen volgen. Als je dus van draad wisselt, is het handig om onderin je post te vermelden waar je naartoe gaat en bovenin je eerste post in de nieuwe draad te vermelden waar je vandaan kwam.
Bijvoorbeeld:
- ((Lupijn naar: "Gannon: de hoofdstraat >> Op straat"))
- ((Lupijn vanuit: "De Tien torens >> De toren van Geschiedenis"))

Veel spelplezier!
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~