Raganorck

[Izeboud Pekel]

Emailadres: Izeboudpekel@yahoo.com

Karakters Naam: Izeboud Pekel

Geslacht: Man

Ras: Mens

Leeftijd: 52

Beroep: Havenmeester, (Voormalige) Onyx-adel

Uiterlijk: Izeboud is een forse vent van net over de vijftig. Hij heeft een dwingende blik in zijn groenige ogen. Zijn grijzende baard heeft nog het meeste weg van in twee punten gespleten hopeloos verward geraakt staaldraad. Hij heeft een bleke huid met door de wind rood geblazen en verschraalde wangen. Op zijn hoofd prijkt trots een stevige driehoekige steek met daarop het insigne van de havenmeester. Hij heeft een half lange donkere, zwarte jas van gelooid en geolied leer en op zijn rug hangen de resten van zijn ooit weelderige zwarte krulhaar in een bosje bij elkaar gebonden met een zwart lint. Zijn voeten zijn gestoken in hoge laarzen waarvan de punten versterkt zijn met staal. In de rechter zit een putje waar Izeboud steevast de punt van zijn lange enterhaak laat rusten. In zijn rechterwenkbrauw zit een litteken en zijn grote handen zijn eeltig van het harde werk en de ijzige kou in Aankele Haaie.

Karakter/persoonlijkheid: Izeboud is altijd kalm. Hij is het oog van de storm overal waar hij komt. Mensen hebben een natuurlijk ontzag voor zijn kalme vastberaden manier van handelen. Hij is op niets meer gesteld dan de orde die hij heeft weten te handhaven in het chaotische Aankele Haaie, behalve misschien aan zijn monsterlijke kat Grim. Hij maalt niet om de buitenwereld of om zonlicht. Wat het "meiske daarboven" allemaal uitspookt en de intriges van de edellieden laten hem volkomen koud. Het heeft eenvoudigweg geen relatie tot hem. Zijn wereld is de duisternis van Aankele Haaie en daarvan is hijzelf de ongekroonde koning. De kijker die hij een keer ontving bij een bezoek van de kind-vorstin heeft als bevestiging van die positie een ereplaats aan het ene raam van zijn kantoor. Daarmee kan hij vanuit zijn draaibare stoel de twee wachtvuren zien inclusief het tuig dat hij daar neegeplant heeft om ervoor te zorgen dat geen enkel schip zonder zich te identificeren de haven binnen vaart. Pekel houdt van orde en zorgt er voor van alles op de hoogte te zijn. Men hoort hem wel vaker mompelen dat: "als er iets gebeuren moet, dan kan je het het beste zelf doen." Bij gebrek aan meer dan een paar enorme knuisten is hij echter toch aangewezen op anderen, maar dat houdt niet in dat je die anderen dan maar moet laten aanrommelen en op hun oordeel moet vertrouwen.

Verleden: Pekel is als kind mee in verbanning gegaan toen zijn vader in een vlaag van medeleven van Dearc de mogelijkheid kreeg om zijn levensdagen met zijn gezin te slijten in de duisternis van Aankele Haaie in plaats van ter plekke ge-executeerd te worden. Pekel`s vader stuurde zijn jonge vrouw en hun zoontje vooruit, maar toen hij hen volgen wilde werd hij alsnog door leden van de paleiswacht opgebracht en ter dood veroordeelt. Gelukkig hebben zijn vrouw en kind nooit hoeven zijn hoe het hoofd van de man op een staak gespietst de slotmuur werd overgedragen en daarna nog een maand als voer voor de raven gedient heeft totdat Dearc het toestond om de kaalgevreten schedel te verwijderen.
Pekel`s moeder overleed vrij snel. Het verlies van haar man, de kou, het vocht en de duisternis dreven haar tot waanzin en uiteindelijk stortte ze zich in het ijskoude water van Aankele Haaie. Pekel`s hart verkilde tot een ijskoude klomp in deze dagen en dat hield hem in leven in de harde tijd die hij als scheepsjongen tegemoet ging. Hij diende op meerdere schepen en wist zich een naam te verwerven als een kalme, hardwerkende, maar ook getalenteerde jongeman. Zijn verleden deed er niet toe in Aankele Haaie en uiteindelijk kwam de jonge Pekel onder de aandacht van de havenmeester. Deze nam hem in dienst en Pekel trok in bij hem en zijn vrouw. Uiteindelijk stierf de oude Havenmeester toen hij na een bezoek aan een van de vele tavernes uitgleed over de gladde havenkeien uitgleed, zijn hoofd stootte en in het koude water verdween. Pekel nam na de gepaste periode van rouw de functie van havenmeester over. Tegenover de zeebonken van Aankele Haaie moest hij zich echter nog bewijzen. Hij en zijn enterhaak wisten echter al snel hun macht te vestigen en respect af te dwingen. Pekel zorgde nog lange tijd voor de zieke weduwe van de oude havenmeester. Hij schafte zelfs een klein grijs katertje aan om de oude vrouw gezelschap te houden. Het oude vrouwtje was echter een kranige tante die niets moest hebben van "dat pluizige scharminkel" maar Pekel had een zwak voor het beest. Het dier werd Grim gedoopt en kreeg niets dan de beste paling te vreten. Grim groeide uit tot een waarlijk monsterlijke kater. Uiteindelijk stierf ook de weduwe na een kort ziekbed. Pekel en Grim bleven alleen achter. Op een dag kwam Grim thuis met een wel erg mooie vette paling; te groot om zelfs door zo`n monsterlijke kater als Grim zelf gevangen te zijn. De dag erna vond Pekel de kat voor zijn deur aan met een gebroken voorpoot, een ragelig oor en met een bloederige plek waar ooit het rechteroog gezeten had. Pekel verzorgde de kat totdat deze weer helemaal beter was, maar hij zwoer dat iemand hem nog een oog schuldig was en als hij er ooit achter zou komen wie zijn kat een oog had uitgestoken...

Andere kenmerken/opmerkingen: Izeboud Pekel is de Havenmeester in Aankele Haaie. Geen schip vertrekt zonder dat hij er van weet en geen schip meert legaal aan zonder dat hij of zijn mannen de vrachtbrieven controleren om er zeker van te zijn dat het geen gestolen waar betreft of de kapitein zich schuldig maakt aan smokkel.
_________________
~ We zullen zien ~

[Grim]

Mrrrrrrauw?
_________________
~~ Opzij, gij nietswaardig schepsel, ik confisceer uw vis ~~

[ckeetel]

Goed te weten dat het Roversgilde een geducht tegenstander heeft in het persoon van Izeboud Pekel. Of andersom... :P

Uitdagende elementen genoeg in zijn achtergrondverhaal, mooi...en intrigerend... ;)
_________________


Uw Shoppe om de Hoeck