Raganorck

daeri · Posted: Sun Nov 07, 2004 12:05 pm Post subject: Niënna's licht huisje

Niënna's huisje zat boven een winkel, precies op een plek waar altijd licht naar binnen scheen, of het nou van de zon kwam, of van de maan, er was licht altijd. Het huis bestond uit drie kleine kamertjes, een slaapkamer, een keukentje en een badkamertje. Er was geen water wat je drinken kon in huis, dat moest je halen bij de kruidenier om de hoek. Het huisje was rustig en vredig.

daeri · Posted: Mon Nov 08, 2004 6:57 pm Post subject:

((ooc Niënna en Iondor: Uit: Gannon; de Hoofdstraat, op de straat))

Niënna kwam in haar huisje aan, het was klein maar knus.

"Hier is het, Iondor.. hier kunnen we rustig verder praten.."

daeri · Posted: Wed Nov 10, 2004 1:18 pm Post subject:

Niënna's speciale zintuig voor doden bonkt in dr hoofd. "Iondor, ik moet gaan, mijn roeping wacht.." ze knipoogte en zei hem gedag.

((Niënna --> Het Duistere District, hof der doden + galgenhuisje))

AngelusIondor · Posted: Sun Nov 14, 2004 2:51 pm Post subject:

Zo snel als Niënna hem het huisje in had gelaten was ze ook weer verdwenen. Hoofd schuddend keek Iondor even door het huisje en ging vervolgens ook maar weer weg.

((OOC: Naar >> Gannon de hoofdstraat >> op de straat ))

daeri · Posted: Tue Jan 18, 2005 11:14 am Post subject:

((van: Duistere District, Straten van Raganorck))

Niënna kwam bij haar huisje aan, het was donker maar ze was blij dat ze thuis was. Ze liep de trap op die naar de voordeur leidde en stak de sleutel in het slot. De deur ging krakend open, er brandde geen licht. De maan scheen naar binnen en ze zag dat Iondor weg was. Het was ook behoorlijk onbeleefd van haar geweest om zo maar weg te gaan, maar haar taak wachtte, dat begreep Iondor zelf ook wel toch? Ze zou hem vast nog wel tegen komen op straat, zijn gelaat was namelijk moeilijk te negeren. Blonde haren, witte gewaden, precies zoals zij er zelf altijd bij had gelopen. Iedereen zou zien dat ze familie waren. Er was nog zo veel dat ze met Iondor wou bespreken.

Ze pakte een fles van het aanrecht en schonk een glas water in en liep naar haar bed en ging zitten. Ze zuchtte, het was een zware dag geweest met veel indrukken. Ze nam een slok terwijl het licht door haar gordijnen speelde. In haar hoofd hoorde ze muziek, maar misschien was dat ook wel op straat. Ze schonk er geen aandacht aan en nam een slok water. Ze nam nog een slok en stond op en liep naar de tafel in haar kamer en ging op de stoel zitten en dacht na over dingen terwijl ze haar glas leeg dronk. Ze liet haar hoofd in haar handen vallen en viel bijna in slaap en schrok op toen ze een geluid hoorde en stond op en liep terug naar haar bed, kleedde zich uit en ging in haar bed liggen en viel in slaap..

daeri · Posted: Sat Jan 29, 2005 10:49 am Post subject:

Midden in de nacht werd Niënna wakker van iemand die porde in haar zij, ze draaide zachtjes om en keek in de ogen van een jonge man met bruine krullen tot aan zijn schouders. "Eralias.." zei ze geeuwend terwijl ze recht op ging zitten om hem een knuffel te geven. "Wat brengt jou hier?". Eralias was een van de engelen waarmee Niënna moest werken, ze zag hem niet vaak, alleen in speciale gevallen. Niënna had eerlijk gezegt wel een oogje op Eralias, hij was namelijk een van de knapste engelen, en een met de mooiste ziel, iets wat engelen natuurlijk konden zien. Ze liet Eralias weer snel los en keek in zijn grote bruine ogen, ze keken niet erg blij, meer verdrietig eigelijk. "Eralias?" zei ze als herhaling van haar vorige vraag.

Eralias stond op en wachtte tot Niënna stevig zat. "Ik heb slecht nieuws.." zuchtte hij.. "Iondor, oftewel AngelusIondor, is een paar dagen geleden op brute wijze vermoord.". Niënna's maag maakte een salto, dit was inderdaad slecht nieuws. "Maar.. jullie kunnen er wat aan doen toch?" zei ze hoopvol, maar aan Eralias' gezicht zag ze al snel dat dit niet zo was, en hij vervolgde zijn verhaal, "Omdat hij zijn vleugels kwijt was moeten we zijn ziel behandelen als dat van een mens, en je weet zelf wel wat dat inhoudt lijkt me." Niënna knikte instemmig maar gaf de moed niet op, "Jullie kunnen toch wel een uitzondering maken?" ze wist zelf al dat dit waarschijnlijk niet zou gebeuren, Iondor was niet voor niks zijn vleugels kwijt geraakt. Eralias zuchtte en keek alsof hij hier al bang voor was, "We kunnen het wel, maar we mogen het niet, als we het doen verstoren we alles tussen hemel en aarde, en dat is geen best plan." Niënna stond op. "Maar.." ze kon haar zin niet afmaken omdat Eralias een hand op haar mond legde.

"Nee!" zei Eralias overtuigt, "We waren al bang dat je zo zou reageren, we nemen het je niet kwalijk, maar we moeten wel doen wat het best is voor de Ene, ik ben hierdoor verplicht om ook jouw vleugels in te nemen. Ik doe het niet graag, dat weet je zelf ook, maar de anderen hebben het liever en hebben mij op pad gestuurd om ze te collecteren." Hij legte voorzichtig zijn armen om haar heen alsof zij zijn geliefde was. "Dit is de laatste keer dat ik je weer zie." zuchtte hij terwijl zijn wenkbrauwen een pijnlijke pose in namen. Ze keek hem aan, dit leek haar niet het geschikte moment om grapjes te gaan maken. "Eralias ik.." hij zoende haar, ze had nooit geweten dat hij dit voor haar voelde, ze duwde hem weg, ze had net het nieuws gekregen dat haar broer dood was. "Mijn broer is dood.." opeens legte Eralias zijn hand op haar buik. "Ik weet het Niënna, ik kwam het nieuws je zelf brengen, maar, ik wil niet weg gaan zonder aandenken aan mij, ik hielt van je, van onze momenten samen, die zal ik moeten missen, als ik zo je vleugels af neem ben je mens, en kun je mij niet meer zien." zijn hand begon te gloeien en werd heet. "Eralias, wat doe je?" zei Niënna verschrikt. "Ik doe iets wat de anderen af zullen keuren, maar waar ik niet mijn vleugels voor kwijt kan raken." antwoordde hij. Ze voelde haar buik bewegen, ze snapte het niet, Eralias zoende haar nog een keer. "Zorg goed voor onze zoon.." zei hij en zoende haar weer. Ze voelde een kriebel over haar rug en Eralias verdween. Haar vleugels waren afgepakt en ze kon hem niet meer zien.

Ze legte haar handen op haar buik, ze voelde het nog steeds bewegen. Ze had nooit geweten dat mannelijke engelen zich konden voortplanten. Ze was blij met wat Eralias haar gegeven had, maar minder blij met het nieuws dat ze gehoord had. Ze zou naar het hof der doden moeten, daar zou hij inmiddels wel zijn dacht ze. Ze liep naar de deur van haar huisje en opende deze en liep naar de andere kant en sloot haar deur weer met de sleutel. Ze liep de trap af, de straat in.

((Naar: Duistere District; Het Hof der Doden))