Raganorck

[Manon van Drubeck]

Voorbij het Hof der Doden en in het verlengde van de Distelgaarde lag de Oude Pepermarkt. Voorheen was dit altijd een centrum geweest van bloeiende handel. In de loop der jaren zorgde de woekerende criminaliteit ervoor dat de Oude Pepermarkt een plaats werd waar handelaren van buiten de stad zich niet meer waagden. Het was zelfs zo erg geworden dat de handelaars uit het Tien Torens district hier nog maar zelden kwamen. Eens was dit het centrum waar menig handelaar zijn luxe exotische specerijën aanbood, van peper tot kaneel. Nu was het het slechts een schrille herinnering aan de tijden van weleer.

De stenen huizen rond de markt waren verweerd geraakt, de groteske waterspuwers keken meestal uit over een verlaten plein. De gladde kasseiën op de markt waren groenig geworden en op regenachtige dagen, die er zoveel waren in Raganorck, was het op sommige plaatsen spekglad.
Sindskort stond er een afzichtelijke fontein in het centrum van de markt. Dit beeld van Onyx Nachtstorm, die een jachthoorn vasthield waar water uitstroomde, was geheel begroeid met mos. Het bassin werd overwoekerd met diepgroene algen en rook niet bepaald fris. Het beeld van zandsteen had veel details verloren wat er op moest wijzen dat het zeer oud moest zijn.


((OOC: iedereen is vrij om de Oude Pepermarkt te gebruiken in zijn/haar verhaallijnen, en er op los te fantaseren wat er nog meer te vinden is,.. al heeft een zekere bewoonster van de oude Distelfeld Villa het niet zo op onaangekondigt bezoek...))
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Manon van Drubeck]

Op een heuvel aan de Oude Pepermarkt stond de oude villa van de groothandelaar Gerardus Distelfeld. Om de Villa staat een roestig hekwerk met allerlei geweldig fijne ornamenten. In de tuin stonden nog steeds de talloze beelden van bekende Raganorckers, al waren veel beelden in slechte staat of geheel van hun sokkel gebroken. Het onkruid overheersde alles en de vele gewassen klommen in de oude appelbomen.
Het huis was begroeid met taloze klimplanten en het zachte blauw wat het huis sierde was vaal geworden in loop der jaren.

De oude Gerardus was jaren geleden gestorven na een kort ziekenbed. Hij had de verweerde villa achtergelaten aan zijn matraisse Dorah van Drübeck. Zijn veel jongere vrouw was gevlucht van haar geweldadige man en boze tongen beweerden dat hij haar heeft láten verdwijnen. Gerardus stond bekend als een gierige dronkaard. Dit alles veranderde toen Dorah intrek nam in de villa en Gerardus leek bij te draaien. Niet dat hij veel aardiger deed tegen de bewoners van de Oude Pepermarkt, maar Dorah bleef gespaard van toorn. Dorah woonde jaren in de villa maar uiteindelijk schonk zij de villa aan haar dochter Manon van Drübeck die toen nog maar een jong meisje moest zijn. Dorah trok weg uit Raganorck en werd nooit meer gezien. Enkele jaren geleden kwam Manon naar Raganorck en vestigde zich in het grote huis. De vrouw had veel weg van haar moeder, vooral het rode haar en de diep bruine ogen deden de ouderen aan de Oude Pepermarkt aan haar moeder Dorah denken die zoveel jaren geleden was vertrokken.
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Manon van Drubeck]

(( --> Manon, De levende schaduwen van het Duister))

Manon kwam thuis en liep door naarboven. Ze liep langs de grote trap in de ontvangsthal naar de oude jachtkamer van haar onfortuinlijke echtgenoot,.. of moest zij stiefvader zeggen? Ze bekeek de schilderijen van Gerardus en die van haar 'moeder', de gelijkenis met haar was meer dan treffend. Maar de schilders hadden goed werk geleverd, het schilderij leek nèt niet teveel op haar.

Ze stapte de jachtkamer binnen en bekeek de talloze opgezette dieren en trofeeën die onder een dikke laag stof zaten. Gerardus de Jager had zijn meerdere gevonden.
Manon stapte langs het oude bureau van Gerardus en naar het raam. Ze opende het oude geval wat hevig kraakte en stapte op het dak van de grote veranda. Vanaf hier keek ze uit over de Oude Pepermarkt en door de gebouwen heen zag zij in de verte de vele Grafhuizen van het Hof der Doden... Ze nam plaats op het randje van het dak en tuurde weg in de duisternis. Haar oog viel weer op de fontein op de markt. Het geluid van het water irriteerde haar. Voorheen had zij altijd de uiterste rust gehad als ze hier zat.. die rust was nu weg. Als het aan haar zou liggen moest er iets aan dat waanzinnigmakend geluid moeten gebeuren van die ellendige fontein,.. èn dat afschuwelijke beeld van Onyx Nachtstorm! Hij leek haar aan te staren vanaf daar...

Plotseling voelde zij een sensatie die ze eerder voelde vanavond...
Drake? Zou het mogelijk zijn? Het verlangen wat zij voelde toen ze hem voor het eerst zag kwam weer opzetten. Ze keek in de appelgaarde en over het plein maar zag hem nergens... Waarschijnlijk speelde haar verlangens en fantasie haar parten..
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[*Drake]

Drake keek neer op een mooi uitzicht op de Pepermarkt, een fontijn waarvan de waterspetters het licht van de maan weerspiegelen en grafhuizen, vele grafhuizen.
Het mooiste uitzicht bleef toch echt het silouet van Manon..
Haar helder rood lang haar dat neervalt op haar rug.

Het gevoel die zij hem gaf.. onbeschrijvelijk.. mysterie hangt rond haar.
Durf, arrogantie, pittig, schoonheid..
Alleen moest ze haar dodeleven meer beleven, het lot dat haar was gegeven is meer dan het wegstoppen en stil houden..
Dat kon hij haar leren.. de sfeer is zo..

knielt door zijn benen en zit nu op zijn hurken naast haar.
"Je woont mooi hier, groot landhuis, mooi uitzicht met rust"

[Manon van Drubeck]

Manon keek even verbaast op en een bijna verborgen glimlach was kortstondig op haar gelaat te zien...

"Rust...? Mijn rust word wreed verstoord door die aartslelijke fontein daar,.. Toen ik vanavond vertrok om jullie toekomen te zoeken stond het er nog niet.. En boven alles is het Onyx Nachtstorm.. Als ze op het kasteel weten dat dit geval hier staat komen ze het direct neerhalen. Misschien dat ik er eens melding van moet maken.. Dat kabaal van het water lijken haast dolken die zich in mijn slapen boren..

Ga zitten Drake,.. ik kan je helaas niets te drinken aanbieden", een sardonische grijns vergezelde deze opmerking..

"Ik zal nooit aan die veranderingen kunnen wennen,.. Raganorck is een vreemde stad.. Ik zal het je nog sterker vertellen.. Als er een Hel bestaat is Raganorck het voorportaal... Het Vagevuur misschien. Enkel verloren zielen te vinden hier. Alle anderen van ons soort zijn hun Laatste Dood gestorven, door de hand van de schapen of door hun eigen hand.. Ik zat me net af te vragen waarom ik hier ben gebleven. Kan ik wel weg? Maar vertel... wat brengt je vanavond hier,.... en maak je trotse Cassandra niet kwaad nu?... Ben je haar Kind?", de laatste zinnen sprak ze een beetje pesterig terwijl ze haar hand op de zijn legde..
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Drake]

Drake geeft haar een fronzende waarschuwende blik aan om haar spelletje mee te spelen.
"Als je erop doelt of Cassandra mijn sire is.. en dus haar gewilde speeltje? hoezo? jarloers dat ze me op die manier in de macht heeft?"

Zijn blik veranderd in een speelse grijns en gaat naast haar zitten.
laat haar haar hand op de zijne leggen.
"Nee ze is niet mijn sire en ben ook zeker niet haar gewillig speeltje, We spelen meer, als je begrijpt wat ik bedoel."

kijkt uit naar de fontijn
"hmm nog even en het maakt je depressief die fontijn.. en dat in zo een mooie omgeving.."
zijn ogen bestuderen de hare nieuwschierig
"Volgens mij was dat precies in de roos.. je bent hier al veel te lang alleen.. verlang je nooit naar de tijd dat je wist hoe echt leven in het dodenrijk was?
de uitdagingen.. de sensatie van smaak.. het beleven van de dood.."

een hof der doden, ook in de buurt.. zelfs de omgeving beschrijft haar..

[Manon van Drubeck]

Manon keek Drake even vermaakt aan na zijn woorden... Hij dacht werkelijk dat zij hier iedere avond zat te verdrinken in zelfmedelijden.. Misschien trof hij haar enkel op een gevoelig moment... Een gevoelig moment wat veroorzaakt was door Drake en zijn afgunstige lotgenote Cassandra...

Ze genoot wel degelijk van haar ondode bestaan,.. het enige verschil was dat zij de lichamen deed verdwijnen in Aankele Haaie,... de stroming deed de rest..

Met een onmenselijke draai drukte ze Drake op het dak en ging op hem zitten.. Ze boog over hem heen tot hun gezichten een enkele duim van elkaar verwijderd waren.. Ze keek hem speels aan.

"Luister,.. mijn liefste. Het enige wat me irriteert is die arrogante blik van Onyx Nachtstorm die me continu lijkt aan te kijken vanaf dat weerzinwekkend luidruchtig bassin daar. En ik weet wel degelijk hoe het is om de laatste levensadem uit iemand te horen ontsnappen terwijl je tanden diep in diens nek zijn gezonken... Je voelt het zelfs aan het bloed.. Er gaat niets boven het gevoel om het bloed te voelen stoppen met stromen.. De angst geeft het bloed zo'n zoete bijsmaak...
Het enige verschil tussen ons is dat ik uitgekeken ben op het nodeloze doden,.. en als ik dood laat ik de lichamen verdwijnen. Na enkele eeuwen besef je dat er meer is dan angst verwekken bij de schapen... zo machtig zijn wij helemaal niet. Kijk naar jezelf,.. je hebt vannacht gevoed en je voelt je nu al zwakker worden.. je hebt alweer bloed nodig.. De laatste keer dat ik gedronken heb is al veel dagen geleden en ik voel me nog steeds niet zwakker. Het ondood zijn is niet zo vulgair simpel als dat Cassandra voorstelde,.. het is enkel spijtig dat de meese ondoden die waarheid nooit in zullen zien.

Ook ons bestaan heeft een bedoeling in het plot wat realiteit heet. Ergens ben je de hoeder van de schapen en tegelijk de wolf die op de kudde loert... denk daar maar eens over na."

Manon liet haar tanden zien en beet stevig op haar lip totdat haar tanden bijna verdwenen in het vlees van haar onderlip. Ze kwam dichterbij en plaatste haar lippen teder op die van Drake in een passionele zoen. Tijdens de kus stroomde haar bloed rijkelijk in de mond van Drake en over zijn gelaat.. Ze raakten allebei besmeurd met haar bloed.
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Drake]

Manon haar bloed proefte nog beter dan hij gehoopt had.
Een sensueele zoete smaak die hem laat verlangen naar meer.
Het was echte lust. De donkerrode vloeistof streelde over zijn tong..
Het bekende warme gevoel van binnen drong zich een weg in zijn lichaam.

Drake beantwoord de passionele zoen heel sensueel en bijt zachtjes op haar lip en deelt haar bloed met haar.

Een druppel glijd langs haar mondhoeken sierlijk weg.
Hij kijkt haar speels aan met een uitdagende blik en likt het bloed van haar bleke huid.

[Drake]

Drake deinst zo snel als hij maar kan achteruit.
"Wat doe je met me???? Wat .. wat heb je met me gedaan?"
verward vol schrik in zijn ogen kijkt hij naar Manon.. er huiste iets om haar heen, ze deed iets met hem wat ie nog nooit gevoelt had in zijn al eeuwig durende leven.

Met een oogwenk is hij verdwenen...

((--> Het Duister District; het huis van Kjell Craeybeckx ))

[Manon van Drubeck]

Manon keek Drake na terwijl hij over de daken sprong en verdween in een van de vuile stegen die het Duistere district rijk was....
Of meer,.. ze voelde zijn bewegingen in de lucht snijden. Het bleek dat ook hij de schaduw van de nacht over zich heen kon trekken..

Drake was geschrokken van haar.. Waarschijnlijk had Cassandra het nimmer aangedurft om Bloed te Delen.. Het is en blijft een hele intensieve ervaring, het dichste wat ondoden kunnen ervaren aan fysieke liefde. Waarschijnlijk was zij bang om iets van haar weg te geven aan Drake.. Of bang om iets te ontvangen van hem als ze zijn elixer dronk..

Drake was ervandoor gegaan met iets van Manon,.. een emotie die diep in haar verdoemde ziel lag.. Was het mededogen?
Manon kreeg een glimlach op haar gelaat,.. Drake was geen monster.. Ondoden waren geen monsters,.. ze waren enkel meer verheven boven de rest van het normale volk.. Het was een vloek,.. een vloek die ondraagbaar werd naar gelang je eenzaam bleef. Manon kreeg haar lust naar de nacht weer terug door het contact met Drake...

Zij zou hem nog wel zien... weldra..
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Manon van Drubeck]

Aan de horizon zag zij het priemende licht van verlossing verschijnen,.. maar het was haar tijd nog niet. Ze bewoog door de jachtkamer en langs de wenteltrap in de ontvangsthal liep zij naar beneden. Ze trok aan de kandelaar langs het schilderij van Déarc Nachtstorm en de houten schuif naar de kelder opende zich..

Ze liep de stoffige trap af, dieper de granieten kelder in. Beneden trok ze aan de gietijzeren hendel en de geheime doorgang sloot zich weer. Manon liep langs de vele wijnvaten die sinds jaar en dag hier stonden te rijpen. Het overgrote deel was waarschijnlijk azijn geworden, maar de vaten die niet in contact waren gekomen met de kille lucht van de kelder waren nu waarschijnlijk hun gewicht in goud waard. Niet dat een ondode hier enig belang aan schonk.

Zie liet haar gewaden vallen en klom in haar ruime hemelbed afgewerkt met de duurste zijde... Het zijde streelde haar naakte ondode lichaam,.. maar het zijde had net zo goed schuurpapier kunnen zijn,... ze voelde niets.
Hier bracht zij haar dagen door... haar dagen gevuld met nachtmerries en spookbeelden uit haar stervelijke leven....
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck

[Manon van Drubeck]

Ze snelde door de lange gangen van haar burght, ze had Konnart gehoord, de strijdros van haar vader. Hij was eindelijk thuis na zoveel weken. Een van haar kleine voetjes bleef haken in het hoogpollige tapijt wat voor de ingang van het badhuis lag. Met een ferme smak vloog zij voorover en haar gezicht sloeg op de glansende kersenhouten vloer. Ze voelde hoe haar lippen en kin vochtig werden. Een stroperige substantie liep langs haar nek haar satijnen nachtjapponetje in. Ze keek op en zag een grote scharlaken vlek op de lichtrode kersenhouten vloer. Het kleurcontrast en de realisatie van hetgeen er gebeurt was deed haar duizelen.
Ze bracht haar handjes naar haar neus en voelde het bloed rijkelijk vloeien.
Langzaam kwam ze overeind en ging op haar knieën zitten, hevig snikkend.

Aan het eind van de hal zag ze haar moeder de grote trap opkomen die met een versnelde tred haar kant opkwam. Bij het zien van het bebloede gezicht van haar dochter en de satijnen nachtjapon die nu ook geheel besmeurt was kreeg zij een blik in haar ogen alsof er kolen diep in haar oogkassen gloeiden. Ze hief haar hand op en sloeg haar plat op haar wang. Het geweld wierp haar van het tapijt en ze schoof een eind over de vloer. Haar wang gloeide op van de pijn en ze dook in elkaar. Plotseling voelde ze de handen van haar moeder door haar haren gaan en ze werd met een ruk overeind getrokken aan haar lange rode haar. Ze voelde hoe haarwortels loslieten en de pijn in haar nek van de abrubte beweging deed haar gesnik stoppen.

Daar aan het einde van de hal stond haar vader toe te kijken met zijn handen over elkaar.. Hij keek haar streng aan en een sardonische grijns verscheen op zijn gelaat..


Manon schrok wakker en zat rechtovereind op bed... Ze verdronk haar gezicht in haar handen en begon te snikken. Kleine pareltjes bloed welde op in haar ooghoeken en stroomde langs haar wangen naar beneden.

Ze werd waanzinnig van deze nachtmerries.. Iedere dag passeerde gruwelbeelden haar geestesoog. Dingen die nooit gebeurt waren,.. maar ook dingen die wel degelijk gebeurt waren. Regelmatig maakte zij haar wandaden van vroeger weer mee.. Ze moest toezien hoe zij het monster werd wat de Gesel van Drübeck genoemd werd.. Ze moest toezien hoe zij haar sadistische lusten botvierde op de onschuldigen. Maar de droom van vandaag greep haar meer aan dan normaal... haar ouders hadden haar nooit met een kwaadwillende vinger aangeraakt.. Die avond dat haar vader thuiskwam en haar moeder haar gevonden had op de bovenverdieping, nadat zij gevallen was, had haar moeder haar getroost en haar bloedneus verholpen. Haar vader had een mooie porselijnen pop voor haar meegebracht... Waarom had ze deze dromen?

Ze stond op en liet haar satijnen gewaad langs haar lichaam naar beneden glijden. Ze wierp een blik op de stoffige porselijnen pop die op haar nachtkastje stond, de pop die ze kreeg toen haar vader terugkwam van een grote veldslag. Ze keerde haar hoofd weg van de pop,.. deze herrinerde haar op dit moment enkel aan de droom die ze had. Normaal was de pop een troost voor haar. Een troost dat ze nog niet al haar menselijkheid was verloren.
Ze stapte naar de kleine kamer gelegen aan haar slaapkamer en liet zich in een groot bassin zakken. Het water was ijzig koud, maar deze sensatie was niet te voelen voor haar. Ze beleefde ook evenmin plezier aan een warm bad.. Het maakte niet uit.
Ze nam een bad, maakte haar gezicht schoon en masseerde haar lange rode haren met de fijne lavendel zeep die ze onlangs gekocht had op het Gannon..

Ze schrok op van enkele flesjes olie die in haar ruime granieten bad vielen en zag Fidel op de rand van het bad zitten. Ze keek Manon aan met haar grote helgroene kijkers en knorde diep. Haar staart maakte slagen en ze stond op.. Ze liep achter haar langs en drukte haar lichtbruine vacht tegen Manon's hoofd. Manon rijkte haar arm over haar hoofd en aaide Fidel achter haar spitse oren.
"Kom je me troosten, meisje?"
Fidel bleef achter Manon zitten en schrok op toen Manon opstond uit bad. Ze sprong elegant op de granieten vloer en ging de grote kamer in. Daar sprong ze op bed en ging daar op haar plekje liggen naast het hoofdkussen.

Manon nam een handdoek en droogde haar lichaam. Ze liep naar de grote kast en nam er een statige blauwe jurk uit die ze aantrok. Ze nam haar zilveren sieraden van het nachtkasje en deed deze om. Ze streek met haar vingers over het gelaat van de porselijnen pop en sloot diens ogen..
Ze liep naar het kommetje van Fidel en schonk daar wat melk in. Ze beet in haar vinger en liet er wat bloed in druppelen. Fidel zou nog eeuwen in haar gezelschap kunnen blijven als ze met enige regelmaat de smaak van Manon's bloed proefde. Ze ging op bed zitten en sloeg haar haren over haar schouder en begon deze in te vlechten met een lang lederen koort. Fidel sprong langs haar op de grond en trippelde naar het kommetje. Gulzig als altijd likte ze de melk op...

Manon deed haar slanke laarsen aan en liep naar de trap langs de vele wijnvaten.Ze trok aan de gietijzeren hendel en de doorgang onder de grote wenteltrap naar boven opende. Ze liep de grote hal in en sloot de geheime doorgang achter haar. Ze moest ontspannen,.. een lange wandeling zou haar goed doen.


((Manon ----> De Tien Torens --> Zeven-Pelgrims-Plein ))
_________________
Manon van Drübeck
De Gesel van Drübeck