Raganorck

Ralvin DelTramos · Duister als de Nacht Joined: 02 Dec 2003 Posts: 72

Ralvin liep energiek de kledingwinkel van Gunther uit en floot zachtjes een deuntje tegen zichzelf dat hij ter plekke verzon. Hij zwaaide naar wat mensen die hij kende en wierp een kushandje naar een knappe jongedame, die giechelend verderliep.

Hij zuchtte even en vond dat het tijd was de rest van zijn band eens te gaan zoeken. Hij schatte voor zichzelf de tijd in en bedacht zich met een zuur gezicht dat ze zich nog wel aan het bedrinken zouden zijn in een of andere taveerne. Geweldig.

Zelf had hij echter zin om te spelen, en hij zou zich niet door zijn dorstige bandleden ervan laten weerhouden om zelf zijn geld te verdienen en zijn hobby uit te oefenen. Hij liep nog een stukje de winkelstraat over, onderweg zwaaiend en handen gevend aan nog een handjevol bekenden. Hij rook de geur van vers gebakken brood en week even van zijn pad af om een stukje te kopen. Dit opetend liep hij verder, zich amuserend om de mensen om hem heen en tevreden luisterend naar de geluiden van de inwoners van Raganorck die zich bezighielden met de dagelijkse dingen.

Ralvin benijdde de vastigheid van hun bestaan niet; hij kon zich wel voorstellen dat het wel eens makkelijk zou kunnen zijn om een beroep te hebben met een vast salaris en een vaste plek om te overnachten, maar hij zou het zelf maar saai vinden. Ralvin hield van drukte en in zekere zin ook onzekerheid. Het kwam zelden voor dat hij voor de volgende dag gepland had wat hij zou gaan doen - hij leefde op impuls en was hier tevreden mee. Zelf vond hij altijd dat je zo tenminste nog eens iets meemaakte.

Hij wandelde door en neuriede zacht tegen zichzelf, wat langzaam aan overging op luider gezang. Hij begon met een welbekend liedje over een edelman en wat diens knappe jonge dochters zoal uitvreetten als hij hen in goed vertrouwen achterliet, en al gauw liepen er een paar mensen achter hem aan om te kijken waar hij zou gaan staan.

Ralvin vond een plaatje dat hem wel beviel naast een gebakkraam en zette zich hier neer op een halve boomstronk en pakte zijn houten fluit om een vrolijk geïmproviseerd riedeltje toe te voegen aan het oude lied. Hij stond weer op en terwijl hij verder speelde begon hij een simpel dansje dat inhield dat hij een beetje rondsprong en met zijn benen zwaaide. Ralvin keek met een vrolijke glinstering in zijn ogen naar het publiek toen hij merkte dat een paar mensen begonnen mee te doen.

Met de stoet waren ook enkele zwerfkinderen meegekomen en Ralvin wist precies waarvoor die waren gekomen - een paar beter gesitueerde mensen uit zijn publiek zouden na zijn optreden het een en ander kunnen missen terwijl een arm zwerfkind weer wat te eten zou kunnen kopen. Een mooie bijkomstigheid, vond hij zelf. Zolang de armeren maar niet nog armer werden en iedereen genoeg te eten had vond hij het best.

Hij besloot dat dit riedeltje nu wel zijn hoogtepunt behaalt had en ging geleidelijk over op een langzamer, treurig aandoenende melodie. Zijn publiek hield op met dansen en wachtte af wat er komen zou. Ralvin lette al niet meer op zijn publiek en zat met zijn ogen dicht zijn fluit te bespelen op de boomstronk. Hij speelde een onbekend lied, dat hij ter plekke verzon. Zoals altijd wanneer hij iets vanuit zichzelf liet komen, liet hij zich meeslepen door de muziek en waande hij zich in een andere wereld. De geuren van gebak vanuit het kraam naast hem drongen niet meer tot hem door, evenals het geroezemoes van de mensen die verderop over de hoofdstraat liepen.

Zijn eigen publiek was stil en stonden rustig te luisteren. Achteraf vond Ralvin dat altijd toch wel een redelijke prestatie - als je de mensen zover kon krijgen dat ze wat dramatischer muziek konden waarderen als ze over de markt slenterden, gaf dat toch een beetje een blijk van een zekere kwaliteit.

Hij ging verder met spelen, ogen gesloten en gedachten gevangen in de muziek die uit hem vloeide alsof het deel van hem was.

Pax Thervos · Sporenzoeker Joined: 27 Feb 2004 Posts: 15

Pax leidde Erbond Sarani door de drukke straten van Gannon. Hij liep op een redelijk snel tempo, aangezien hij zich in de mensenmassa niet zozeer op zijn gemak voelde. Hij snoof even en veegde zijn haar uit zijn ogen terwijl hij zijn omgeving al lopende bestudeerde. Pax was een observator; bijna niks in zijn omgeving ontging hem.

Het was druk vandaag, concludeerde hij. Overal liepen mensen van hot naar her, bezig met de dagelijkse dingen des levens. Hij keek even achterom om te zien of de heer Sarani nog steeds bij hem was en glimlachte ietwat afwezig naar zijn metgezel toen hij zag dat dit het geval was. Hij vervolgde zijn weg en kneep zijn ogen een beetje tot spleetjes terwijl hij zijn best deed tegen niemand aan te stoten. Voor Pax was het zeer belangrijk om onopgemerkt te blijven, hij hield niet van de reacties op zijn armoedige uiterlijk en vond het niet nodig die ter aller tijde naar zijn hoofd te krijgen.

Hij dacht terug aan het voorval met de poortwachter en schudde zijn hoofd een beetje met een halve grijns op zijn ongeschoren gezicht, waarna hij even aan zijn kin krabde. Als hij op eigen houtje de stad weer was binnengegaan was hij zeker weten niet via de poort gegaan; dan was hij wel over de muur geklommen om de poortwachters te ontwijken. Niettemin was hij zeer blij met het optreden van zijn metgezel. De jongeman leek niet af te gaan op zijn zwerversuiterlijk en zoiets overkwam Pax niet vaak. Wederom schudde hij zijn hoofd. Die domme poortwachter zou zich er dan waarschijnlijk niks van aantrekken, maar toch vond Pax het fijn het eens van iemand anders te horen dat het uiterlijk niet alles is om op af te gaan.

Hij draaide zich om naar Erbond en zei zachtjes, net hoorbaar boven het geluid van de krioelende mensen om hen heen: "Wel, u bevindt zich nu op de hoofdstraat van Raganorck, heer Sarani". Hij sprak snel, alsof spreken hem zwaar viel in het bijzijn van een groter publiek - al werd er dan verder door niemand naar hem geluistert.

"Zoals al gezegd trekken muzikanten en verhalenvertellers elkaar aan..." Hij keek even in het rond alsof hij zocht en knikte daarna, meer tegen zichzelf dan tegen Erbond. "Ik ken een plaats waar muzikanten vaak optreden, nog een klein stukje verder van hier. Als zij hier gearriveerd is, zal zij haar naam wel aan hen toevertrouwd hebben, met behoefte aan publiciteit voor haar kunnen als bard".

Hij liep weer verder en gebaarde Erbond hem te volgen. Na een tijdje begon het geluid van een fluit door te klinken door het geroezemoes van de mensen. Pax stak een vinger op alsof hij wilde zeggen 'kijk, dat bedoelde ik'. Na een tijdje lopen kwamen ze bij een groep mensen die om een muzikant verzameld stonden. Pax had de muzikant eerder horen spelen, en had wel een zekere bewondering voor zijn kunnen - hij speelde met zijn ziel. Pax ging in een donker hoekje aan de rand van de groep mensen staan en bekeek de muzikant.

"Een moment heer Sarani, tot hij zijn lied beëindigd heeft. Dan zult u hem kunnen vragen of hij uw zuster gezien heeft..."

Na enkele minuten liep het lied van de muzikant ten einde. Pax keek met een lichte frons naar de man die enkele seconden geleden zo was opgegaan in zijn lied en ook nu met gesloten ogen zijn applaus in ontvangst nam. Hij draaide zich weer naar Erbond en knikte naar hem. "Gaat uw gang".
_________________
~Slechts weinigen kennen mijn naam...

Robert · Posted: Thu Mar 25, 2004 8:24 pm Post subject:

Erbond nam deel aan het applaus, het was mooie muziek, vol passie en energiek gebracht, een ware artiest die leeft voor zijn vak.

Excuseert u mij mijnheer de muzikant mag ik u wat vragen vroeg Erbond
Ik zoek mijn zuster, ze is bard en aangezien reizende artiesten elkaar nog wel eens tegen komen dacht ik dat u haar misschien kent en of u haar misschien gezien heeft in de stad, haar naam is Elia Sarani. Ze is klein, ongeveer 1,60, zwart haar, blauwe ogen en ze is nogal luidruchtig.

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Nog steeds niet wetend waar hij was liep Meester Witvloed over de hoofdstraat. Hij stopte bij een groepje mensen die bij elkaar stonden. Blijkbaar omdat ze naar muziek hadden geluisterd van een bard die temidden van dat groepje stond. Hij ruste met zijn rechter hand op zijn met goud en edelstenen versierde wandelstok terwijl hij aan een willekeurige man aansprak: "Zeg pardon, maar kunt U mij misschien zeggen waar ik mij momenteel bevind?"

Ralvin DelTramos · Duister als de Nacht Joined: 02 Dec 2003 Posts: 72

Ralvin liet zijn lied aflopen en ademde eventjes rustig in en uit terwijl hij met gesloten ogen zijn applaus in ontvangst nam. Hij voelde zich eventjes weer helemaal gelukkig, na zonet weer een lied gespeeld te hebben en zich had laten wegglijden in de wereld van de muziek. Hij zuchtte even en opende zijn ogen, en wederom was daar zijn bekende grijns.

"Ik dank u!" Hij keek even in het rond en zag dat hij dit keer een redelijk groot publiek had getrokken. Hij was tevreden. Toch zou een kleine vergoeding natuurlijk niet verkeerd zijn, besloot hij.
"Lieve mensen! Welgeëerd publiek! Ik leg hier mijn mantel en indien mijn muziek u beviel kunt u daar uw koperstukjes kwijt". Hij grijnste nogmaals en maakte een zwierige buiging, waarbij de tamboerijn die aan zijn riem hing een rinkelend geluidje maakte.

Hij was net bezig zijn fluit ook weer aan zijn riem vast te maken, toen hij een lange, gespierde jongeman op hem af zag komen. Hij fronste even toen hij zich probeerde te herinneren of hij de afgelopen tijd iemand afgetroggeld had met het een of ander - zo'n breedgeschouderde knaap die op hem af kwam kon makkelijk een beukersvriend van een rijkeluismannetje zijn - maar werd weer rustig toen de jongeman hem op beleefde wijze zijn vraag stelde.

Ralvin toverde zijn enorme grijns weer op zijn gezicht en gaf de grote jongeman een klapje op zijn schouder. "Elia Sarani! Ja, ik heb het bovenmatige genoegen mogen proeven de schone dame te ontmoeten, deze middag zelfs nog!"

Hij tikte even met zijn vinger tegen zijn kin. Hij zag achter de jongeheer Sarani - hij nam aan dat de jongen dezelfde achternaam had aangezien Elia er niet erg oud had uitgezien en dus nog niet getrouwd zou zijn - een zwarte figuur staan. De zwerver was er ook. Ralvin was altijd nieuwsgierig maar hield zich in. Hij had het idee dat er aan deze Zwerver nog meer uit te vinden was, maar dat deze niet veel prijsgaf. Ach. Het was zijn zaak niet.

"Ik neem aan dat zij haar broer vast wel wilt zien. Ik heb niks anders te doen, dus eh... Zal ik u naar haar toebrengen?" Ralvin bedacht zich dat hij zich nu net zo goed de Gids van Raganorck kon noemen - eerder had hij ook al de jager uit de Wilde Wouden naar de kledingwinkel geëscorteerd. Ach, hij had er wel lol in.

Pax Thervos · Sporenzoeker Joined: 27 Feb 2004 Posts: 15

Pax bleef achter Erbond toen die de muzikant zijn vraag stelde. Pax vond het een vreemd iets dat deze man kon omslaan als een blad aan een boom - het ene moment was hij een en al serieusheid, het volgende liep hij te springen en te doen... Hij schudde zijn hoofd eventjes.

Naast hem stond een man met een wandelstok. Hij keek de man even aan, maar niet te lang, bang dat hij de man angst zou aanjagen met zijn zwerversuiterlijk. Toch sprak de man hem aan.

"Zeg pardon, maar kunt U mij misschien zeggen waar ik mij momenteel bevind?"

Pax knipperde even met zijn ogen, en antwoordde toen: "Meneer, u bevindt zich op Gannon, de hoofdstraat. Hier vindt u winkels en eigenlijk... van alles". Hopend dat hij de man voldoende had geïnformeerd knikte hij even met zijn hoofd naar de man en grijnste een halve grijns.

Hij hield Erbond Sarani en de muzikant in het oog. Hij was van plan wel mee te gaan naar het verloren zusje, want hij was ten slotte degene die Erbond had beloofd haar te vinden. Bovendien wou hij er zeker van zijn dat de muzikant Erbond de juiste kant op leidde. Hij vond dat Erbond hem met respect behandelt had, en wilde dus hetzelfde voor de jongeman terug doen.
_________________
~Slechts weinigen kennen mijn naam...

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Witvloed gaf de man in een semi zwerver uiterlijk een extreem vreemde blik. Witvloed zette wel vaker een vreemd gezicht op als hij iets niet begreep of wist. Hij kijk dan iemand aan als of ze net de naam van de duivel hadden gesproken.

"Meneer, u bevindt zich op Gannon, de hoofdstraat. Hier vindt u winkels en eigenlijk... van alles".

Ondanks dat hij nu wist dat de hoofdstraat Gannon heette wist hij nog niet waar hij precies was. Witvloed trok weer zijn mond open, maar het duurde even voordat er ook woorden uit zijn mond kwamen: "Erhm, kunt U mij zeggen in welke stad ik me bevind, ik ben echt hopeloos verdwaald."

Witvloed gleed met zijn hand over zijn kin en hij merkte dat het weer eens tijd was om zich te scheren. Hij graaide alvast naar een klein scheer mesje in zijn binnenzak. Terwijl hij keek naar de halve grijns van de man aan wij hij net de vraag had gesteld.

Robert · Posted: Fri Apr 02, 2004 3:29 pm Post subject:

Erbond kon zijn oren niet geloven. Hij had zijn vraag retorisch gesteld met de verwachting dat de muzikant zou antwoorden met: “nee meneer het spijt me” of “ik ontmoet veel mensen als ik haar ontmoet zou hebben dan is zij een uit velen”. Maar nee hij kende haar en hij had haar deze middag nog gesproken Dan kon ze nooit ver zijn. Maar ook daar hoefde Erbond zich geen zorgen over te maken, hij zou zelfs worden gebracht door deze vriendelijke straatmuzikant.

Erbond in zijn opwinding nog net meegekregen dat een man Pax had aangesproken. De arme man was duidelijk in de war. En waar hij zich bevond, afgezien van het feit dat de stad Raganorck heette kon Erbond de man ook niet veel meer vertellen. “Pax” zei Erbond, “zou het niet verstandig zijn om deze arme man naar een ziekenhuis te brengen hij is duidelijk in de war en hij lijdt misschien aan geheugenverlies”.

Toen keerde Erbond zich weer tot de muzikant. Erbond moest beheersen om niet in kinderlijke blijdschap te reageren op het goede nieuws dat hij net had vernomen. “Ik dank u zeer voor u hulp meneer…..?” Erbond wist nog helemaal niet met wie hij het te doen had en toen realiseerde hij zich dat hij zichzelf nog helemaal niet had voor gesteld. “Het spijt me meneer maar zou u zo vriendelijk zijn uzelf voor te stellen? Mijn naam is Erbond Sarani”.

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Lunea vanaf hier

De dame baande zich een weg door de menigte heen. Het wemelde van minstrelen op de hoofdstraat en Lunea viel van het ene lied in het andere terwijl ze over de hoofdtraat liep. Hetgeen haar een lichte hoofdpijn bezorgde.
Ze was op zoek naar een griffier, meestal waren die wel te vinden op marktplaatsen met hun uitvouwbare schrijfkistjes gevuld met verschillende inkten en vogelveren. Ze had ooit in een stad in Geronder een griffier omver gelopen tijdens een achtervolging. De arme man was gelijk tegen de vlakte gegaan en zijn schrijfgerei was neergedwarreld over de halfork. Het had weken geduurd voordat ze alle inktvlekken van haar huid had kunnen wassen en nog veel langer voordat de andere Scharlaken Vijf klaar waren met grapjes maken.

Menig persoon keek even om daar waar Lunea passeerde, haar kleding viel niet bijzonder op tussen de andere gegoede burgers, maar een halfork zag er nu eenmaal anders uit dan de gemiddelde dame. Lunea ging echter onverstoord door met haar speurtocht en slaagde er al gauw in een griffier te vinden die niet bezig was voor een klant. Lunea sprak hem aan en de man zetelde zich net buiten de drukte tegenover een kledingwinkeltje. Ze overhandigde hem het uithangbord met de instructie die wat te verfrissen en aan te passen. Het kistje gaf ze niet uit handen, maar liet het even zien aan de schrijven en citeerde de tekst die ze vermeld wilde hebben op een flink stuk papier, samen met een tekening van het kistje. Ze plaatste het gevraagde geldstuk in zijn hand en draaide zich om om even naar de minstreel te luisteren die het dichtste bij stond.

Ralvin DelTramos · Duister als de Nacht Joined: 02 Dec 2003 Posts: 72

Ralvin maakte een zwierige buiging en keek grijnzend op naar de man die zeg net had voorgesteld als Erbond Sarani. "Erbond Sarani! De naam is Ralvin DelTramos, aangenaam".

Hij draaide zich om naar de rest van zijn publiek die nog stonden te wachten, klaarblijkelijk om te zien of hij nog meer zou gaan spelen zodra hij klaar zou zijn met dit onderonsje. Ralvin maakte nogmaals een buiging en vouwde zijn handen samen waarna hij op lichtelijk overdreven eerbiedige wijze zijn hoofd neigde.

"Zeer ge-eerd publiek! Ik dank u voor uw aandacht voor een schamele muzikant, maar ik moet helaas zeggen dat ik op het moment andere bezigheden heb... Morgen zal ik weer een liedje of twee voor u spelen!" Hij gaf zijn tamboerijn een klapje zodat die een tinkelend geluidje maakte en maakte een klein sprongetje terug naar Erbond Sarani en zijn metgezel.

"Goed! De kledingwinkel... Volgt u mij maar, het is deze kant op". Hij maakte een breed gebaar met zijn arm waarbij hij bijna een deel van zijn voormalige publiek voor het hoofd sloeg en maakte een huppelpasje waarna hij de door hem aangewezen kant uitliep.

Ralvin baande zich een weg door de mensenmenigte, af en toe zijn hoofd neigend of een kushandje werpend naar een bekende. Hij zwaaide naar mensen, klopte kinderen op hun hoofd en trok zachtjes aan de blonde vlecht van een jong meisje waarna hij haar op impulsieve wijze een klapzoen op haar wang gaf - wat haar zacht gegiechel ontlokte.

Hij keek even achterom om te zien of de mensen die hij leidde hem nog volgden en zag dat dit het geval was. "We zijn er bijna!", riep hij achterom en liep op energieke wijze verder, manoeuvrerend tussen kraampjes en mensen.

Aangekomen bij de kledingwinkel waar hij vandaag al eens eerder was geweest stond hij stil. Net déja vu, dacht hij bij zichzelf.

"Goed! Erbond Sarani, onbekende andere heer, we zijn hier aangekomen bij Gunther´s kledingwinkel.." Ralvin niet nooit de kans liggen voor een beetje onvervalste overdreven dramatiek. "Ik ben blij u te hebben kunnen helpen..." Hij zwaaide met zijn arm de deur open, waarna die zodanig kraakte dat Ralvin bijna bang was de deur kapot gemaakt te hebben. Toen dit niet het geval was keek hij triomfantelijk even naar binnen waarna hij enthousiast " Tadaa!" riep.

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Het lied van de minstreel duurde lang en Lunea vond het eentoning, ze kon geen passie of emotie in het lied ontdekken. Toch leek de rest van het publiek gefasineerd door het geblèer van de minstreel. Een andere troebadoer wurmde zich door de stroom mensen op de straat Hij werd op de voet gevolgd door twee mannen, beurzensnijders? Als dat zo was waren ze ontdekt want de straatmuziekant keek steeds achterom naar zijn achtervolgers. Gedrieën liepen ze het kledingwinkeltje binnen en Lunea volgde ze langzaam tot aan het grote raam. Ze zag haar eigen spiegelbeeld en de mensen achter het raam. Een meisgje huppelde om een van de mannen heen en zag er opgetogen uit.

Lunea's ogen gingen terug naar haar spiegelbeeld en ze probeerde de lach van het meisje uit op haar eigen gezicht. Ze keek hoe haar gezicht vervormde in een grijns die melk zuur kon maken en hield abrupt op met de poging. Ze trok haar bustier recht en schoof haar haar weer even onder haar hoed, draaide zich om en liep naar de griffier die nog steeds voor haar bezig was.

Pax Thervos · Sporenzoeker Joined: 27 Feb 2004 Posts: 15

Toen de vreemde man die nogal in de war leek weer tegen hem spreek keek Pax weer zijn kant op. Hij knipperde even met zijn ogen. Deze man wist niet eens in welke stad hij zich bevond... Dat was wel zeer vreemd.

"Meneer, dit is de stad Raganorck", antwoorde hij, maar bedacht zich toen dat dit de man misschien niks zou zeggen. "U weet wel, grote stad, veel mensen, Raganorck?" Hij wist niet hoe hij het makkelijker kon uitleggen.

Hij vloekte binnensmonds toen hij de minstreel en Erbond Sarani al aanstalten zag maken om te vertrekken. "Meneer, het spijt me zeer maar ik moet verder! Misschien kunt u binnen een taveerne of winkel om verdere inlichtingen vragen..." Hij knikte even en na een laatste verontschuldigende glimlach snelde hij achter Erbond aan, die nog uitstak boven de mensenmassa.

Pax bewoog zich soepel door de menigte heen, maar voelde zich alles behalve op zijn gemak. Hij was dan ook zeer blij toen de minstreel aankondigde dat ze waren aangekomen. Hij liet Erbond voor gaan en volgde hem daarna naar binnen, nieuwsgierig te zien of het inderdaad zijn zusje zou zijn die zij binnen zouden aantreffen.
_________________
~Slechts weinigen kennen mijn naam...

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Witvloed bleef daar nu nog verwarder staan dan dat hij eerst was. Raganorck? Hier had Witvloed echt nog nooit van gehoord. Hij keek nog eens rond en zag alleen, maar een grote menigte om zich heen... Willekeurig liep hij het ene straatje in naar de andere terwijl hij nadacht... Opnieuw verloren in 1 van de kleine straatje van Raganorck ging Witvloed zitten met zijn rug tegen een huis aan...

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Witvloed had een tijdje geslapen met zijn rug tegen een gebouw aan. Toen hij weer wakker werd was alles nog even vaag als voordat hij ging slapen. Hoe kwam hij hier? Was dit een droom? Waren dit halucinaties, was Witvloed gek geworden? Steeds meer vragen spinde door zijn hoofd terwijl hij op was gestaan en de weg terug probeerde tevinden naar de hoofdstraat. In de war van alle kleine straatjes begon zijn voorhoofd heftig te zweten. Hey, hier ben ik al eerder geweest... Of toch niet.. volgens mij stond dat huis daar zo net nog niet.. Hij begon harder te lopen door de kleine straatje van raganorck. Uiteindelijk werd het rennen, maar toch kon hij de weg naar de hoofdstraat niet terug vinden. Hij begon harder te zweten, zijn hoofd begon te jeuken... HIj werd gek van deze straatjes hij moest hier WEG!....de hoofdstraat... zonder dat hij het wist lag hij ineens languit op de hoofdstraat omdat hij tegen een vrouw was aangebotst... De klap was behoorlijk hard en zijn achter hoofd bloede behoorlijk... hij stond snel weer op zonder zijn excuses te maken. Liep dwars door de menigte van de hoofdstraat en plotseling zakte hij in tot hij op zijn knieen zat. Hij schreeuwde het uit van wanhoop.... Tranen rolde over zijn wangen terwijl hij op zijn knien zat met zijn vuisten gespannen in zijn zij....

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Gebogen stond ze over het werk van de griffier te kijken of hij zijn werk goed had gedaan. Ze kon de Raganorckse runen niet goed lezen...William had ze gedwongen tot een studie van het tekenen van verschillende talen. Maar het had Lunea niet gelegen om zelfs de basis runen van het orks te beheersen.
De krullende lijnen die over het papier dwarrelden zagen er indrukwekkend uit. Maar waa het Lunea vooral om ging was de afbeelding van het ksitje. Dat moest nauwkeurig zijn en ze was tevreden. Ze knikte naar de griffier en die glimlachte trots terwijl hij het papier oprolde en dichtbond met en rood lintje.

Een plotselinge wanhoopskreet deed de halfork omdraaien en haar hand ging naar haar heup waar ens haar bijl had gehangen. Ze liet de vastgehouden adem gaan en rechte haar hoed terwijl ze haar aandacht weer op de griffir richtte.

Hij gaf het uithangbord voorzichtig mee en duidde Lunea erop dat het hier en daar nog niet droog was. Ze nam het voorzichtig aan en hield het op gepaste afstand van haar jurk.

De hoofdstraat was iets stiller geworden en de menigte week uiteen om als een rivier om de man die had geschreeuwd heen te lopen. Lunea voegde zich bij de stroom mensen en nam even later de zijstraat die haar terug zou brengen naar haar nieuwe huis.

(( Lunea-> DD la belle Dame))