Raganorck

[Lucer Vincero]

Lucer zuchte en schudde zijn hoofd. "Je hebt nog veel te leren Dorum, als lijfwacht is het je taak om meester te beschermen, tenzij deze je hiervan ontslaat zei het tijdelijk of permanent. Ik zal me verder niks van dit voorval aantrekken, aangezien je nog maar een paar dagen bij me in dienst bent en ik je weinig van je taken heb uitgelegd."
"Ik begrijp uit je verhaal dat je nog niet eens ontbeten hebt, ik geef je een uur de tijd om te eten en je enigsinds te fatsoeneren. Daarna keer je terug naar mijn kamers en zal ik je daar weer ontmoeten."

Tijdens het gesprek had Lucer de bezigheden van de bedienden in de Grote Hal in de gaten gehouden. De grote van dit hof was groter dan hij in eerste instantie had gedacht. In gedachten verzonken streek hij zijn haren glad. Een kleine pauze in de bezigheden van vandaag zou welkom zijn, misschien moest hij maar eens kijken of hij ergens zijn lunch kon nuttigen

Dorum boog enigsinds dankbaar voor Lucer en liep snel weg. Hij vroeg aan een bediende of hij wat eten en een emmer met schoon water naar de kamer's van de heer Lucer Vincero zou kunnen brengen.

>>Dorum> de dwalende kamers > De kamers van heer Lucer Vincero>

[Bernt]

((Bernt & Sigbald vanuit: "De binnenplaats en de grote hal" : "De poort"))


Bernt ging Heer Conigund voor en opende de dubbele deuren naar de grote hal. "Hier is de Grote Hal, ook wel de Galmende Hal genoemd. De reden hiervoor kunt u horen." Bernt's stem galmde zacht na in de hoge ruimte, waarvan de muren ver uiteen stonden en het dak gedragen werd door sierlijke pilaren. Aan de wanden hingen talloze grote wandtapijten, waar licht op viel door de hoge, smalle glas-in-lood ramen die vlak onder het koepelplafond in de muren zaten. Overal door de hele ruimte zaten deuren in de wanden en leidden trappen omhoog naar de eerste en de tweede galerij die boven elkaar zaten, waar ook allemaal deuren op uitkwamen..

Hij zag Heer Vincero in een hoek van de ruimte staan en doorkruiste de ruimte naar de raadsman, met zijn metgezel achter zich aan. Onderweg hoorde hij rennende voetstappen. Hij draaide zich om en zag een wachter achter hen aan komen rennen. Hij gebaarde naar heer Conigund even te wachten en hij liep de wachter tegemoet.

"Sandgar, wat is er? Is er iets loos bij de poort?" Vroeg hij fronsend. De wachter salueerde en hapte even naar adem. "Nee, wachtmeester, maar de kapitein is weer op de been en verzoekt uw aanwezigheid in het wachthuis. Hij hoopt ook dat heer Vincero zou kunnen komen." Bernt glimlachtte. "De kapitein weer op de been? Dát is goed nieuws! Ga maar terug naar de poort. Ik zal heer Vincero inlichten en kom zelf zodra ik deze heer naar heer Vincero heb gebracht." De wachter salueerde nogmaals en draaide zich om. Bernt gebaarde naar heet Sigbald, die beleefd een aantal passen was doorgelopen, dat ze verder konden.

Eenmaal aangekomen bij heer Vincero liep Bernt een paar passen vooruit en salueerde. "Heer Vincero, deze heer verzoekt een onderhoud met u. Verder verzoekt Kapitein dan Maros of u naar het wachthuis kunt komen zodra u daarvoor de gelegenheid hebt". Heer Vincero knikte en zei "Dank je wachtmeester, je kunt weer gaan." Bernt salueerde, draaide zich om, knikte naar heer Conigund en marcheerde met stramme pas weer terug de hal door naar de dubbele deuren.



((Bernt terug naar: "De binnenplaats en de grote hal" : "De poort"))
_________________
-=Bernt, wachtmeester paleiswacht=-

[Sigbald Furmakin Conigund]

Sigbald knikte terug naar de vertrekkende wachtmeester en zette zijn helm af, hij liep vervolgens met zijn helm onder zijn arm op heer Vincero af. Het viel hem op dat deze een opvallend brandmerk op diens wang had. Het was een X met een cirkel er om heen. Hij maakte een korte buiging.

"Heer Vincero, ik breng u en de uwen de groet van het volk van het rijk Gerondor en van heer Radik, haar huidige heerser. Mijn naam is ridder Sigbald Furmakin Conigund, kapitein in heer Radik's garderegiment. Ik ben naar deze contreien gestuurd om twee redenen. Ten eerste werd mij opgedragen u deze brieven te overhandigen." Hij maakte leren koker die aan zijn gordel hing open en haalde er een tweetal verzegelde brieven uit. Hij overhandigde ze aan heer Vincero. "Deze brieven bevatten een schriftelijke bezegeling van de groet die ik eerder mondeling overbracht en een toelichting voor een verzoek."

"Mijn tweede opdracht is een verzoek. Heer Radik heeft mij en anderen met mij erop uit gestuurd om te zoeken naar een voortvluchtige. Het gaat om een dame van hoge geboorte die een groot gevaar vormt voor de staatsveiligheid van Gerondor. Onze speurtocht, die bijna een jaar geleden begonnen is, leidde ons uiteindelijk naar het grondgebied van uw mooie stad. Het vermoeden is gerechtvaardigd dat zij haar toevlucht heeft gezocht in Raganorck, en dat zij misschien politiek asiel aan zal vragen. Het verzoek, dat toegelicht wordt in één van de brieven van heer Radik, is deze:

mogen ik en mijn manschappen op Raganorcks grondgebied zoeken naar de voortvluchtige dame? En mocht zij inderdaad politiek asiel aanvragen, zou dit dan niet gehonoreerd kunnen worden, maar zou u haar aan mij en mijn manschappen kunnen overdragen, zodat we haar terug kunnen escorteren naar Gerondor?"

"Ik begrijp het als u niet meteen kunt reageren op het verzoek, maar ik vraag u dringend of u ons zo snel mogelijk uw toestemming geeft, aangezien het om de staatsveiligheid van mijn land gaat. De dame in kwestie is nog jong, slechts éénentwintig zomers, en heeft lang blond haar en opvallende lichtgroene ogen. Haar naam is... Syvinna Amaranth. Het is bekend dat ze zich af en toe vermomd als zwerfster."

Hij had express een korte stilte laten vallen voor hij de naam noemde. Hij moest namelijk een grijns onderdrukken. Ze had een goede zet gedaan door hem te benaderen in de vermomming als zwerfster, maar zou ze zijn tegenzet kunnen pareren? Zou er eindelijk een einde komen aan zijn omzwervingen en zou hij met haar terug kunnen keren naar Gerondor en heer Radik, om zo zijn ballingschap eindelijk ongedaan te maken? Hij keek heer Vincero verwachtigsvol aan.
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

[Lucer Vincero]

Toen Bernt vertrok kwam de heer die Bernt had aangekondigd naar hem toe. De man droeg een borstkuras met daaronder een rode tuniek, het geheel werd gecomplimenteerd door een zwarte broek en een zwarte mantel. De zomen van de kleren waren afgezet met een goudgele stof. Onder zijn arm hield de man een helm.

De heer stelde zich voor als Sigbald Furmakin Conigund uit het land Gerondor waar heer Radik nu heerst. Hij beantwoorde de buiging met een korte knik van zijn hoofd en liet de man eerst uitspreken voordat hij zou reageren.
Met veel formele taal legde heer Conigund uit dat hij hier was om een tweetal redenen, welke beschreven stonden in de twee brieven die hij Lucer had overhandigd. Ondertussen ging Lucer in zijn gedachten na wat hij van het Koninkrijk Gerondor wist.
Hij was er een korte tijd geweest tijdens zijn reizen. In die korte tijd had hij vernomen dat het land in onrust was en dat de koning zijn edelen niet langer onder controle had. En nu hoorde hij de naam vallen van iemand die tijdens zijn verblijf in het land zeker geen koning was. Niet dat het iets verontrustends moest zijn maar, opmerkelijk was het wel.

Heer Conigund was ondertussen verder gegaan met zijn uitleg van zijn aanwezigheid hier in de stad. Hij was opzoek naar een voortvluchtige dame, die wellicht politiek asiel zou willen aanvragen. De situatie werd steeds ingewikkelder, een voortvluchtige dame werd meestal niet zo ver gevolgd, zelfs niet als ze een gevaar voor het land was...
Toen heer Conigund eindelijk haar naam onthulde wist Lucer dat hij zich nu in een lastig parket bevond. Wat hij had vermoed was waarheid geworden, de koning was afgezet en een van de edelen had de macht gegrepen. Syvinna Amaranth was een prinses voordat de koning was afgezet, hij had haar zelf zien voorbij komen in een koets, van andere omstanders had hij vernomen dat zij de prinses was en rechtmatige troonopvolger na de koning.
Zij zou dus de troon kunnen opeisen als ze de steun onder de edelen kon krijgen, en nu was ze hier in Raganorck en zou ze waarschijnlijk zeer snel het kasteel komen opzoeken...

Na een tijdje had Lucer door dat hij stond na te denken terwijl de heer Conigund hem stond aan te kijken. "Natuurlijk begrijp ik dat deze zaak van landsbelang is voor u heer Conigund, maar zoals u al zei kan ik uw verzoeken niet meteen inwilligen. Politiek asiel en het uitleveren van een voortvluchtige zijn geen zaken van gering gewicht, ik zou graag meer weten over de situatie voordat ik hierin een beslissing kan nemen. Kan ik u verzoeken om ondertussen met mij de middagmaaltijd te nuttigen? Helaas is er niks voorbereid, maar ik weet zeker dat de keuken een redelijke maaltijd kan bereiden binnen een afzienbare tijd."

Lucer wenkte een bediende die meteen kwam aangesneld. "Heer Conigund en ik zouden graag de middagmaaltijd willen nuttigen, bereid de een van de eetzalen hierop voor, wij zullen binnen het uur weer in de Grote Hal zijn en ik verwacht dat wij dan de middagmaaltijd kunnen nuttigen."
De bediende maakte een diepe buiging. "Natuurlijk heer Vincero, ik zal erop toezien dat de Blauwe Eetzaal wordt voorbereid, een half uur zal genoeg zijn om deze voor te bereiden." Daarna haaste de bediende zich in de richting van keukens.

"Zoals u hebt gehoord, over een half uur kunnen we eten," vervolgde Lucer tegen heer Conigund. "Terwijl we wachten op de maaltijd zou ik graag de balzalen willen inspecteren als het goed is worden deze op dit moment voorbereid voor het Gemaskerde Bal dat gepland staat."
"Oh voor ik het vergeet," Lucer wenkte een andere bediende, "Vraag heer dan Maros of hij ons ook wil vergezellen tijdens de maaltijd het zal in de Blauwe Eetzaal zijn."
"Ik hoop dat u hier geen bezwaar tegen heeft?" zei hij tegen heer Conigund terwijl de bediende alweer op weg was naar buiten.
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~

[Sigbald Furmakin Conigund]

"Ik begrijp dat u wat tijd nodig heeft om de zaak te overwegen. Ik hoop dat de begeleidende brief voldoende was om het verzoek toe te lichten. Zo niet, dan heb ik er geen bezwaar tegen om op uw invitatie voor een maaltijd in te gaan, om aldaar de zaak duidelijker te maken, en daarmee misschien uw beslissing makkelijker.
Is het de bedoeling dat ik u vergezel op uw inspectie van de balzalen, zodat ik eventueel dan al kan beginnen met mijn toelichting? En, als ik zo vrij mag zijn, wie is de heer Dan Maros, die ons bij de maaltijd zal vergezellen?"

Het antwoord van heer Vincero was hoffelijk en zakelijk geweest. De man had hem de mogelijkheid gegeven zijn verzoek toe te lichten en hem de eer gegund met hem een maaltijd te gebruiken. Hij zou er graag gebruik van maken. Het was tenslotte een jaar geleden dat hij in zulk hoog gezelschap geweest was.
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

[Lucer Vincero]

"Ik zou het zeker kunnen waarderen als u mij iets meer zou kunnen vertellen over uw land. Het is nu eenmaal niet verkeerd om te weten wat er in de wereld speelt. Ik denk dat u mij het beste kunt vergezellen bij het inspecteren van de balzalen, op die manier krijgt u nog iets van het kasteel te zien en kunt u zoals u al voorstelde alvast uitwijden over de zaken omtrent de uitlevering van Syvinna Amaranth.
Wat betreft heer Dan Maros, hij is de kapitein van de wacht hier in het kasteel en ook van adel. Hij was recent verwikkeld in een gevecht en hersteld op het moment van zijn wonden, maar ik vermoed dat hij de uitnodiging van een goede maaltijd niet afslaat.
Als u mij nu wilt volgen, dan gaan we naar de balzalen."

((OOC:Sigbald & Lucer>> De Dwalende Kamers>> De Balzaal van Anatexis.))
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~

[Uriel]

((Maya, Lelah en Maan/Dasu vanaf de Stadswal opzoek naar Stilte))

Dasu liep voorop, de mantel over zijn hoofd en armen getrokken. Hij wilde niet per ongeluk een van de baron z`n vrienden tegen het lijf lopen totdat hij aangenomen was en onder bescherming van het kasteel stond. Dan pas zou hij vrij kunnen zijn. Tot die tijd was hij opgejaagd wild.

Hij stak snel de binnenplaats over. De hal waarin ze terecht kwamen was groot en bekleed met een koele steensoort die Dasu niet kon thuisbrengen. Verbijsterd bleef hij vlak achter de deur staan en staarde hij de hal in. Het was groots, groter dan hij gedacht en verwacht had. Hij voelde de enorme massiefheid van het kasteel op hem neerdrukken en verlangde ernaar om weer naar buiten en naar de Wouden te rennen. Het groen had een overweldigende indruk op hem gemaakt, maar hij wist dat hij er nooit thuis zou zijn...

[Antheas, paleiswachter]

Antheas had zich staan vervelen in de Galmende hal. Eerst was er dat voorval geweest met die elfen in de vertrekken van heer Vincero, en nu liep hij wacht in deze enorme ruimte. Hij zuchtte maar eens en haalde zijn schouders op. Hij moest er maar het beste van maken.

Net toen hij zich geposteerd had bij de grote dubbele deuren van de hal, ging één van deze deuren open en trad er een gezelschap van een man en twee dames binnen. Hij haalde zijn wenkbrauwen eens op. Géén escorte van een wachter? Dat mocht helemaal niet meer nu wachtmeester Bernt de bewaking had verstrakt na het incident dat Kapitein dan Maros bijna het leven had gekost. Straks hadden ze nog wapens ook. Hij prevelde snel een schietgebedje naar de Ene en stelde zich op vóór het gezelschap, zijn hellebaard dwars voor zich om de doorgang te beletten.

"Halt, in naam van de koningin! U kunt hier niet zonder escorte van tenminste één wachter binnentreden. Ik weet niet hoe u door de poort bent gekomen, maar ik stel voor dat u allen nu terugloopt naar de poort, waar men eerst het doel van uw bezoek zal noteren, en waar u uw wapens zal moeten afgeven, indien u deze bij zich heeft.
Als u zich nu alstublieft wilt omdraaien en de deur weer wilt uitlopen, heer, en u ook dames, dan kunnen we ervoor zorgen dat dit kleine misverstand opgehelderd wordt en dat u alsnog het paleis kan bezoeken. Ik kijk u vanuit deze deur na..."

Antheas, paleiswachter


((ooc: Het is gebruikelijk dat je het paleis binnenkomt door eerst de draad "De Poort" te betreden...----> -=Lupijn=-))

[Uriel]

Dasu schrok van de wachter. Hij had niet geweten hoe het toeging in het paleis. Hij knikte angstig en boog lichtjes in de hoop dat dat genoeg verontschuldiging zou zijn. Als hij hier zou willen werken dan was dit geen goede eerste indruk. Wellicht was de afkorting over de stadswal geen goed idee geweest. De klautering naar beneden langs een ladder naar een van de buiten terassen en vandaar over een laag muurtje het binnenplein op was dan ook geen gebruikelijke aankomst route. Ze hadden de poort volledig over het hoofd gezien.

((Maya, Lelah en Dasu/Maan naar De binnenplaats en Grote Hal; de Poort))

((ooc: goed opgelost Luup en excuses))

[Uriel]

((Kind van de Koude -> De Dwalende Kamers -> De kamers van Lucer Vincero))

Kind van de Koude hoorde voetstappen achter zich en versnelde. De gangen leken zich eindeloos uit te strekken en hij had niet echt een idee waar hij heen ging. De Bibliotheek heette het en de gangen zouden hem er wel brengen. In volle vaart stoof hij een brede trap af en kwam op de spekgladde marmeren vloer van de Grote Hal terecht. Wanhopig probeerde hij grip te krijgen, maar hij gleed telkens weg. In volle vaart gleed hij tollend over het marmer waarbij zijn klauwen een naar krassend geluid maakte als van nagels over een schoolbord.

[Lyonell]

(De niet wetende -> De Dwalende Kamers -> De kamers van Lucer Vincero))

voor me zag ik het wezen dat zich vreemd voortbewoog en hij leek wel geen enkele grip te hebben op waar hij zijn voeten neer had gezet.
ze stopte even schreeuwde op commando van haar tweede ik..

'WAAR BEN JIJ NU MEE BEZIG BRENG ME BRENG ME DAT IS JE PLICHT DAT IS DE BELOOFTE DIE JE DEED TOEN JE ME GREEP LOS TROK JE WEET HET BEST BIJ ALLES WAT VERVLOEKT IS BRENG ME EN DOE NIET ZO STOM!!!'

ze vervolgde haar pas en een dwingende stem herhaalde telkens woedend op het wezen dat hij haar moest brengen.....

'BRENG ME!!!!!.......................'

[Uriel]

Eindelijk kwam hij stil. Zijn hoofd duizelde van de omwentelingen. Vlak bij hem hoorde hij een bevelende stem. Kwade woorden, harde woorden, woorden die hij niet direct kon thuisbrengen bij het wezen dat over hem heen gebogen stond. Het leek wel alsof ze er niet hoorden; die woorden.

Hij kromp ineen en probeerde weg te krabbelen, maar kreeg weer geen grip en gleed uit. Hij probeerde het opnieuw, langzamer nu en het ging beter. Trillend op z`n poten kroop hij voorzichtig naar de zijkant van de hal en bewoog zich voort met een klauw tegen de muur. Hij probeerde zo ver mogelijk weg te geraken van dat brullende en tierende wezen dat in het verblindende licht veel weg had van een demoon uit zijn ergste nachtmerries.

Het duurde lang, te lang voordat hij de betrekkelijke veiligheid van de schaduwen had bereikt en hij zich overeind kon hijsen aan de houten ombouw van een deurpost. Snel dook hij de gang in. Hij hoopte het wezen dat hem volgde af te kunnen schudden, maar hij moest naar de bibliotheek. Weer ging het links, links, trap op, recht, links, hal door, kamer in, kamer uit totdat hij uiteindelijk een open deur voor zich zag.

((Kind van de Koude -> de Dwalende Kamers -> de Bibliotheek))

[Lyonell]

BRENG ME BRENG ME ze liet de overhand aan de woorden ze had geen benul meer van tijd van waar ze was en wat de woorden betekende het enige wat ze hoorde was een denderende stem die de woorden voor haar verzon en klakeloos riep ze die woorden met al haar kracht.

'BRENG ME BRENG ME NAAR HEM'
'JE WEET WAT IK BEDOEL, IK RIJG JE AAN STUKKEN'
'BRENG ME BRENG ME!!!'
'STOMME IDIOOT HIJ PROBEERDE TE VLUCHTEN HOU HEM TEGEN'
'STOMME IDIOOT GRIJP HEM LAAT HEM WETEN WAT WE WILLEN'
'IDIOOOT HIJ GAAT ER VAN DOOR!!!!'
'JIj DOM SCHEPSEL WE HADDEN HEM GA ER ACHTER AAN NU!!!'

ze voelde een steek en nog een steek. haar hoofd tolde ze probeerde te vragen wat ze fout deed wat was er maar haar tweede ik bleef door rasen
GA ACHTER HEM AAN!!. op dat moment was ze zich weer bewust van de marmere tegels onder haar voeten die koude luchtdruk haar ademhaling en ze was weer bewust van alles. nu wist ze dat de laatste regels voor haar bestemde. ik ben dus een idioot niet meer. JA! ik ben dus een idioot. de woorden deden haar pijn niet omdat ze de gehele betekenis wist van idioot maar omdat ze wist en voelde dat het iets heel ergs was om vooruit gemaakt te worden.
nee rustig we lieten ons gaan dat was fout we zijn geen idioot nee dat ziijn we niet we zijn samen wij met zijn tween één maar we zouden achter die knul aan moeten gaan dat is het beste voor ons, ons doel weet je nog
ze wist het niet meer misschien was het wel waar misschien was dit haar doel wel
[i] ja ja dit is ons doel dat weet je toch[i]
hardop fluisterde ze heel zachtje met een klank van onzekerheid
'ja wij zijn één ons doel is voor handen'

en ze stoof de richting op waar ze die jongen heen verwachte en haar tweede ik gaf geen tegen moring dus het moest wel goed zijn.
toen ze afsloeg zag ze nog net de laatste glimp van het wezen en ze stoof er achteraan met alle kracht die ze nog bezat.

((De nietwetende-> de Dwalende Kamers -> de Bibliotheek))

[Sigbald Furmakin Conigund]

((ooc: Sigbald vanuit "De dwalende kamers >> de bibliotheek"))


Sigbald wandelde langzaam de Galmende Hal binnen. De hal maakte een majestieuze indruk. Behalve de grootte van de enorme ruimte zorgden het hoge koepeldak, met vlak daaronder kleine raampjes die het licht binnenlieten, en de vele trappen en galerijen ervoor dat het net leek alsof Sigbald buiten stond, maar dan overdekt. Wandtapijten aan de muren en beschilderingen en houtsnijwerk verfraaiden de hal. Het was niet moeilijk om te bedenken hoe de Galmende Hal aan zijn naam gekomen was. Hij hoorde de echo van zijn voetstappen zachtjes wegsterven tegen de muren en de hoge koepel, toen hij stopte bij een houten bank. Hij ging zitten en dacht na.

Zijn onderhoud met heer Vincero had lang genoeg geduurd om de boodschappen van heer Radik over te brengen en hem uit te leggen dat hij hier was met een missie om iemand te arresteren en mee terug te nemen naar Gerondor. Hij had de indruk dat de man hem misschien verder kon helpen. Echter zijn onderhoud met heer dan Maros was maar heel kort geweest. Te kort om een andere indruk van de man te krijgen dan dat hij een houwdegen moest zijn, getuige zijn vele verwondingen.

Hij vroeg zich af hoe het met zijn manschappen ging die hij in de bossen had achtergelaten. Zijn trouwe luitenant Ulf zou er wel voor zorgen dat de waakzaamheid van de mannen niet verslapte en dat de stadspoort geen moment uit het oog verloren werd. Maar als Ulf niet in de buurt was en patrouilleerde langs de bosrand om de stad, zouden zijn mannen dan de verlokkingen van deze grote stad met haar tavernes, herbergen en gokhuizen kunnen weerstaan? Ze hadden immers lang gereisd, zonder enige afleiding van de missie die hen was opgedragen. Hij haalde zijn schouders op. Het zou vast wel goed gaan en bovendien kon hij er vanaf hier niets aan doen als het niet goed ging. Hij zuchtte nog maar eens diep en wachtte af tot heer Vincero of heer dan Maros hem liet roepen.
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

[Sigbald Furmakin Conigund]

Sigbald had een aantal uren gewacht in de De Galmende Hal, rustend op een bank terwijl hij nadacht, rondwandelend en de wandtapijten bewonderend. Na een paar uur was hij het wachten beu. De crisis in het paleis was blijkbaar ernstiger dan men had verwacht. Het zou de aandacht van heer Lucer en de Ridder dan Maros waarschijnlijk wel volledig opeisen. Hij besloot ze maar niet langer lastig te vallen. Hij had zijn verzoek gedaan, hij had gedineerd met beide heren, hij zou later nog maar eens terugkomen als het tijdstip wat gunstiger was en de heren meer tijd hadden om te praten over de uitlevering van de prinses. Hij had heer Vincero verteld dat het om een staatsgevaarlike dame ging en dat was voorlopig genoeg. Hij hoefde niet te weten dat het om de voormalige kroonprinses van Gerondor ging.

Hij zou de stad maar ingaan, op zoek naar de prinses en wellicht een slaapplaats en wat vertier. Voorloipig waren ze hier in het paleis te druk bezig met andere zaken. Hij keek voor de laatste maal door de galmende hal en wandelde naar de grote deuren.

((Sigbald naar "De binnenplaats en de grote hal >> De Paleispoort"))
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-