Raganorck

[Leana Terived]

Hmmmm... deze lijkt me wel goed, even kijken... dacht Leana. Ze opende de deur van de kamer en keek naar binnen. Oei! Veel te luxe! Dat mocht niet van Antropiani geloof ik. Snel liep ze de kamer uit, de beurs met geld rammelde in haar mantelzak.
Deze dan? Leana opende een bruine deur zonder frutsels er op. "Deze is perfect!" riep ze, toen ze de kamer zag. Blij liep ze door het kamertje heen en weer. Er was een haardvuur dat er goed uit zag, het was zelfs aan, alsof het wist dat Leana er aan kwam! Er was een raam met een brede vensterbank en er hingen groene gordijnen langs. In een hoek van de kamer stond een bed met een groene, gehaakte sprei. Een kast van glimmend hout stond tegenover het bed. Tegen de andere muur stond een bureau met een paar planken er boven, weer van het zelfde hout als de kast. Naast de kast stond een toilettafel. Deze was niet echt uitgebreid maar groot genoeg om een paar spulletjes neer te zetten. Tevreden liet Leana zich op het bed vallen. Te luxe was het niet, maar toch goed genoeg. Morgen zou ze de herberg wel afzeggen, nu ging ze slapen. Ze deed de gordijnen dicht en deed een kaars aan die op het tafeltje naast haar bed stond. Haar mantel hing ze over een stoel, haar tas zette ze op het bureau en toen was ze zó moe, dat ze zich zo op het bed liet vallen.

[Leana Terived]

Het was nog vroeg toen Leana wakker werd. Ze had het koud en had stijve spieren. Ze stond op van het bed en rekte zich uit, ze had het gevoel alsof ze ijs in haar lichaam kapot brak.
Leana deed de gordijnen open en keek naar buiten, de wereld, die nog maar net aan het ontwaken was, was bedekt met dauwdruppels.
Tot haar verbazing merkte Leana dat ze geen honger had, integendeel, als ze aan iets te eten dacht, werd ze al misselijk.
Leana trok haar schoenen aan en pakte haar mantel van de stoel, er zat nog wat opgedroogte modder aan die ze er snel vanaf haalde. Ze liep haar kamer uit en keek de gang rond. Eerst maar mijn kamer afzeggen... dacht ze, en ze liep weg.

Leana naar een klein kamertje...

[Leana Terived]

Leana uit 't Kruideke.

Leana liet zich verslagen op het bed vallen. Ze legde haar spullen naast zich. Het was een plunjezak en nog een soort kist die ze op haar rug kon doen.
"Eventjes mijn kamertje eigen maken..." Leana opende de plunjezak en pakte al haar kleding uit. Zorgzaam probeerde ze de kreukels er uit te strijken en bors ze daarna op in de kast. De plunjezak deed ze ook in de kast.
Nieuwschierig opende ze de kist. Er lagen nog meer kleren in, maar die waren in ballen gerold. LEana draaide een van de ballen kleding uit en merkte dat ze van Gida waren. Een omslagdoek, een grijze rok, een hes, de geur van Gida, haar lieve verzorgster, drong tot Leana's hart door. Het meisje kreeg tranen in haar ogen. Met haar gezicht in de omslagdoek vocht ze tegen de tranen. Ze merkte niet dat er een kistje tevoorschein gekomen was van glanzend hout.
Toen Leana zeker wist dat ze niet in tranen zou uitbarsten, borg ze ook Gida's kleren op in de kast. Herinnering opgeborgen.
Nog steeds merkte ze het kistje niet op en ze ging rustig door met uitpakken. Nu was er een soort cape van zilvergrijze stof. Het voelde aan als droog water en glibberde als het ware door haar handen.
"Van Sarah..." mompelde Leana. Ze deed de mantel om, de aanraking met de stof, deed Leana helder denken en haar bloed begon sneller te stromen.
Nu merkte ze wel iets op wat in de stof zat gewikkeld. Het was een dolk met een fraai leren bewerkte hoes met slangen er op.
"De dolk van Sarah! Ik wist niet dat zij hem gegeven had!" gilde Leana.
Leana legde de dolk op haar bureau, haar humeur was op slag veranderd en vrolijk pakte ze de kist nog verder uit. Nu kon ze zichzelf verdedigen als het nodig was. Onderin de kist zat een klein pakketje van zwarte doek. LEana kon haar nieuwschierigheid niet bedwingen en opende slordig het pakketje. Er viel een ketting uit met een hanger in ovalen vorm en een vergeeld briefje.
Voor Tyana, stond erop.
Dit is een amulet, er staat een berenklauw op. Berenklauwen staan voor kracht en verdediging. Als je het nodig hebt, zal het je helpen. Veel liefs, j...Meer stond er niet op, waar de j stond, was het briefje af gescheurd.
"Ha!" dacht Leana. "Die is mooi voor mij, hadden de Feiniels mij ook maar als kind moeten adopteren!"
Opeens vroeg Leana zich af hoe ze eigenlijk an de kist was gekomen. Van Gida gekregen en zonder verder naar de inhoud ervan te kijken verder getrokken? Maar hoe kwam die mantel en de dolk van Sarah er dan in? Toverkracht?
Leana wist het niet, en ze had ook geen zin om er verder over na te denken.

[Leana Terived]

Naast het pakketje lagen nog een paar oude boeken. Leana pakte ze er uit en dumpte ze op de boekenplank, ze had nu geen zin om te lezen. Maar toch... Een van de boeken had een vreemde aantrekkingskracht, nieuschierig pakte ze hem van de plank en sloeg het boek open. Een fraai bewerkte bladzijde lag voor haar open. Een kriebelig handschrift had de pagina vol geschreven met vreemde letters.
Leana keek eens goed, ze kon er geen woord van lezen. Wat waren dit toch voor een letters? Als ze terug bij Antropiani zou komen, zou ze he hem wel vragen.
Leana zette het boek terug en keek de ruimte rond. Het was rommelig en vol, maar niet gezellig rommelig. Een ruimte vol rommelige herinneringen, pijnlijke herinneringen. Tijd om op te ruimen.
Leana pakte kleren van het bed en vouwde ze op. Daarna stopte ze ze in de kast. Een tijdje ging ze zo door, tot alle kleding was op geruimd. De reiskist zou dienen als kist om dingen in te bewaren en de plunjezak zat in de kast, zodat ze er geen last van had als ze door haar kamer struinde.
Nadat Leana alles had opgeruimd, keek ze in haar spiegel. Ze schrok enorm, nu begreep ze waarom de mensen haar bij de winkels haar zo hadden aangekeken. Ze zag er uit als een heks! Haar haar was geklit en al haar kleren waren gekreukt. Er zaten rouwranden bij haar nagels en ze waren heel lang. Er zaten allemaal bruine en zwarte vlekken op haar gezicht, zo kon ze niet verder gaan!
Uit een kan goot ze water in een bak. Haar kam had ze al te voorschijn gehaald en ze had ook een witte doek.
Eerst doopte ze een kleinere witte doek in het water en veegde die over haar gezicht. Er bleven donkere strepen achter op de doek. Snel ging ze door met wassen, net zo lang tot er geen vlekken meer achter bleven. Leana probeerde haar haar te ontklitten, maar er brak een tand van de kam af.
"Wel godverde..." Leana slikte gauw de vloek in die ze wilde gebruiken. Verbeten ging ze door met kammen, tot uiteindelijk haar haar weer glad was.
"Honderd keer kammen, jaja... Duizend keer is nog niet eens genoeg met haar zoals dat van mij!" mompelde ze binnensmonds. Tevreden maakte ze een strakke vlecht in het haar. Pulkend achter haar nagels inspecteerde ze zichzelf, ze zag er best goed uit, nu de kleding nog.
Langzaam opende Leana de kledingkast waar ze zojuist al haar herinneringen in had opgeborgen.
"Niet te opvallend..." kletste ze voor zich uit. "Zeker niet te opvallend." Leana deed maar een greep in de kast, en haalde er op goed geluk een bruine rok uit. Ze deed nog een graai in de kast en haalde er een soort geel ding uit. Het zag er uit als een soort strakke trui, maar het was iets anders. Leana kon zich er niet uit wijsmaken wat het was, dus trok ze haar kreukelige kleding uit en trok het ding aan. Ze merkte dat het een soort strakker hes was dat iets wijd zat, zodat het net niet op de huid aan sloot.
Het kon Leana niks schelen wat het was, het zat tenminste goed, dus trok ze de rok maar aan. Ze had geen zin om op blote voeten te lopen, dus trok ze een beetje puntige schoenen aan. Waar had ze die vandaan? Eigenlijk zou ze nu ook een mutsje op moeten hebben, maar daar had ze zo de schurft aan, dat sloeg ze over. Ze kon gaan kijken of de kruidenier open was, dan had ze tenminste iets te doen.
Leana pakte de slangendolk en haar geldbuidel en stak die bijden tussen haar riem. Of een gezellig slokje drinken in de Taveerne? Dat zou ook wel fijn zijn... Leana stapt de kamer uit en laat alles voor wat het is.

Leana naar De Taveerne Terugkomst van de Strijd Edited by: Leana Terived at: 3/31/03 4:57:35 pm

[Leana Terived]

Leana komt terug uit in het duister gehuld.

Totaal uitgeput plofte Leana op haar bed nee. Ze deed zelfs niet de moeite om ook maar aan omkleden te denken. Meteen sliep ze.

[Leana Terived]

Maar haar slaap werd verstoord door een afschuwelijk gekrijs en gepiep. Wat was dat? Leana ging overeind zitten. Het moest in een kamer vlakbij zijn...

Leana gaat weer naar in duister gehuld.

[Leana Terived]

Leana uit in het Duister gehuld.

Met een zwaai werd de deur open gegooid. Leana slofte in gescheurde kleding naar binnen. "Rotlot," mompelde ze toen ze de kast open trok. Ze grisde er wat uit en trok het aan, na haar oude kleding in een hoek te hebben gegooid. Met een zucht streek ze wat haar uit haar gezicht en opende de deur weer.

Leana naar de Bibliotheek "Yes, they are Elves," zei Legolas; "and they say that you breathe so loud they could shoot you in de Duister."

[Leana Terived]

((Via en Leana<<De Dwalende Kamers<<De Bibliotheek))

Met haar arm om de nek van Via geslagen slofte ze door het eeuwig durende doolhof van de Dwalende kamers. Ze probeerde zich te concentreren op haar kamer, maar de bonkende hoofdpijn maakte dat niet al te makkelijk. Ze ontweek de bezorde blikken van haar vriendin zo vaak mogelijk.
"Via, het gaat echt wel. Ik ben niet doodziek ofzo." Dan lachte ze weer en probeerde haar kamer op te roepen.
"Kun je me even helpen? We hebben nu al tig deuren geopend en nog zijn we er niet! Gewoon aan mijn kamer denken. Het is doodsimpel," zei Leana. Weer liepen ze verder. Op goed geluk openden ze een aantal deuren, maar telkens was het de verkeerde deur. Toen Leana het echt helemaal zat was, bedacht ze dat ze haar kamer ook kon bevelen te komen. "Kom hier, kamer van Melante!" fluisterde ze. Ze opende de eerste deur die ze weer zag.
"Hèhè..." zuchtte ze. "Via, wees welkom in mijn nederig woon- en slaapvertrek!" Ze plofte op het bed en sloot even haar ogen. "Rotkasteel" zei ze onhoorbaar.
Malum est consilium, quod mutari non potest ...

[Via Linwell]

Via keek de kamer rond met enige bewondering, het was geen luxe plek maar zeker niet slecht voor iemand die een paar dagen geleden nog op straat had gewoond. De tocht door het kasteel had haar enigzins vermoeid omdat ze Leana de hele tijd moest ondersteunen en tegelijkertijd ook deuren moest openen, maar voor Leana had ze het wel over.

Ze liep naar het bureau en ging op de bureaustoel zitten. "Zo, vertel me nu maar eens wat je de afgelopen paar dagen hebt gedaan, en waarom je in de Bibliotheek op de grond bewusteloos lag."

[Leana Terived]

"De afgelopen dagen heb ik niet veel gedaan. Met mijn leermeester gepraat en de stad een keer bezocht. Verder niet veel bijzonders. Ik heb me hier gevestigd, dat is wel duidelijk. En ik..." - Leana verzon snel iets om haar wonden te verklaren _ "...ben van een trap gevallen. De dag daarna wilde ik al een boek over geneeskunde gaan zoeken in de bibliotheek, maar dat was blijkbaar niet zo'n goed idee." Ze glimlachte verontschuldigend naar Via. "En jij? Wat heb jij de laatste tijd uitgespookt?" vroeg ze met de meest engelachtige grijns die ze in huis had.
Malum est consilium, quod mutari non potest ...

[Via Linwell]

Via dacht even na. "Eigen weinig," zei ze daarna, "een beetje door de stad gedwaald en veel te laat thuis komen maar gelukking geen uitbrander gekregen... Mijn vader schijnt weer een of ander project gevonden te hebben, hij is er erg druk mee bezig, zo druk zelfs dat hij gisternacht niet is thuis gekomen. Pas tegen de middag kwam hij thuis en heb ik hem kunnen vragen over die Lupijn waar jij het over had."
Ze verzitte en vervolgde toen, "Hij had hem wel eens gezien maar kent hem niet persoonlijk, het enige dat Art van hem wist was dat hij ook een klerk in de Toren der Geschiedenis werkt..." Ze viel stil na dit onderwerp, ze wist niet goed waarover ze verder nog zou kunnen vertellen.

[Leana Terived]

"De Toren van Geschiedenis? Waar is die?" vroeg Leana. Meteen daarna bedacht ze dat ze in haar rol moest blijven. "Maar het doet er ook niet zo veel toe..."
Leana staarde uit het raam en zei: "We kunnen een keer de stad in gaan. Niet dat ik weet waarom..." Malum nullum est sine aliquo bono...

[Via Linwell]

"De Toren der Geschiedenis staat nog altijd in het Tien Toren District, ik dacht dat je dat wel zou weten," antwoorde Via enigzins verbaasd. Als we toch een keer de stad in gaan dan kunnen we er waarschijnlijk wel langs gaan. Misschien kunnen we zelfs kijken of we Lupijn kunnen vinden, al zou ik niet weten hoe hij eruit ziet."
"Zeg, zou ik je meester ook een keer kunnen ontmoeten? Het lijkt me een intrigerende man..." Via had het gewoon moeten vragen, het leek haar allemaal zo spannend het leven in het kasteel, nieuwschierigheid had het gewoon gewonnen van verstand.

[Leana Terived]

"Erhm, mijn meester? Ik denk het niet, hij eh... hij is niet echt gesteld op gezeldschap van vreemden," zei Leana snel. "Hij heeft zo zijn vaste 'klanten' die hij af en toe bezoekt, maar verder heeft hij met weinig mensen contact. Maar... over de stad. Wanneer zullen we eens gaan? Nu?"
Leana was al opgestaan en scheen totaa vergeten te zijn dat ze een korte tijd geleden op de ijskoude vloer van de bibliotheek had gelegen. "Kom je?!" zei ze enthousiast. "Lupijn zullen we wel herkennen, volgens mijn meester is hij een klerk en volgens mij hebben die altijd inkt aan hun vingers zitten. Dat zal niet zo'n probleem zijn. Ik ben trouwens nog nooit in jou huis geweest, kunnen we dat gelijk eens bezoeken."

[Via Linwell]

Toen Leana opstond en vroeg of ze mee ging naar de stad stond de verbazing op Via's gezicht te lezen. "Zouden we dat nu wel doen? Ik bedoel, ik heb je net praktisch moeten wegdragen uit de bibliotheek... Misschien is het beter als je nog wat rust? "

"En wat betreft Lupijn," vervolgde ze na zelf ook opgestaan te zijn, "In de Toren der Geschiedenis werken een heleboel klerken. Mijn vader en Lupijn zijn maar twee van enkele honderden vermoed ik. Maar goed, als jij denkt dat je het aan kunt om in de stad te gaan rondwandelen opzoek naar Lupijn dan zal ik je niet tegen houden. Alleen zou ik wel een keer graag wat meer van het kasteel willen zien, ik bedoel het is zo groot en indrukwekkend."