Raganorck

[Braam Steenslag]

Emailadres: gersom51@hotmail.com of jhendr51@yahoo.co.uk

Karakters Naam: Meester Steenslag (Braam voor de vrienden, of mensen die hem geld moeten)

Geslacht: Mannelijk

Ras: Caucasisch, met ergens een tikje kobold in de bloedlijn, zo'n drie knoopsgaten voorheen

Leeftijd: Niet meteen bekend, ook niet aan hemzelf, vermoedelijk een eind over de zestig.

Beroep: Duivel-doet-al, is tegelijk papiermaker, als klompenkapper, als pottenbakker, als schaarslijp (hij doet ook messen en zwaarden), als niet-tot-jenevergilde-behorende stoker van jenever. Ooit heeft hij nog als kuiper gewerkt, maar door aanhoudende reuma in de rechtse arm heeft hij dat maar opgegeven.

Uiterlijk: Ietwat mager, met zware mondhoeken die op-en-neer-dijnen tussen een kortgeknipt wit snorretje en een krullend witte baard, niet al te lang, noch te kort. Zijn ogen liggen diep in de oude huid, aan weerskanten van de rode dikke neus, die niet echt thuishoort in een mager gezicht als dat van Meester Steenslag. Als hij al glimlacht kan je al zijn tanden zien, die in zacht oker, netjes allemaal op een rij staan.

Als hij buitenshuis rondwandelt, door de straten van de stad (naar de kasseien kijken, noemt hij dat dan) is hij meestal verzorgt gekleed, in zijn grijsgroenbruine lange vest en zijn net-buiten-het-witspectrum-vallende hemd, waarvan de kant betere tijden heeft gekend. Zijn broek plooit hij drie maal dubbel aan de boord, zodat de pijpen net boven zijn smalle, kalfsleren laarzen hangen.
Kousen draagt hij niet, die gebruikt hij om zijn geld te bewaren.

Karakter/persoonlijkheid: Je kan onmogelijk van Meester Steenslag zeggen dat hij een slecht mens is. Een egocentrisch, gierig en betweterig man: misschien; hij heeft zo zijn stokpaardjes. Maar aan de andere kant is hij eerlijk (in de mate mogelijk) en matig (hij vraagt ook nooit meer geld dan nodig) en niet verlegen in het delen van enige sociale geneugten met andere mensen (zolang de gesprekken niet over het weer gaan).

Verleden: Het is zinloos hier een adequate beschrijving te geven van het ganse leven van Meester Steenslag, omdat ons dat vele bladzijden en pagina's zou kosten. Misschien is het beter ons te beperken tot de verhalen die rond hem de ronde doen.

Meer dan wat een halve eeuw geleden moet zijn, kwam er een man op een kar naar de stad. De kar werd getrokken door ezels en de man zat op één van die ezels, zoals ze dat wel eens doen in de Provincies. De man was net de grens van 'jong' voorbij, ietwat in zijn middenjaren. Hij was een handelaar zo zei hij, op zoek naar een nieuwe plaats om zijn winkel op te zetten.
Hij bleef in de stad. Hoewel roddels rond zijn leven in de Provincies steeds meer de stad bereikten, of misschien gewoon in de hoofden van plaatselijke viswijven en fruitboeren opborrelden. Eén daarvan blijft tot de dag van vandaag hangen. Hij zou in de Provincies aan de strop ontsnapt zijn, waarna hij verbannen werd uit zijn streek.
Niemand weet waarom en speculatie heeft zoveel oplossingen geponeerd: van het stelen van een stier, tot het doden van bepaalde familiale relaties, dat een echte steekhoudende verklaring uitblijft.

Meester Steenslag verblijft nog geen maand in de stad of zijn winkel, waar hij allelei klusjes voor mensen verzorgt loopt op volle toeren. De ezels heeft hij verkocht en één van hen is de stamvader van het geslacht ezels dat nu in de paleisstallen staat gelogeerd.
Na een jaar trouwt hij met Hanne, dochter van een plaatselijke notaris. Het meisje is veel jonger dan hem, maar sterft bij de geboorte van hun eerste zoon, een klein jaar later (of twee jaar, publiek geheim is daar niet éénduidig over).

In de twintig jaar en meer die volgen, voedt Meester Steenslag zijn zoon Brom op, tot een volgroeide jongeman. De klusjeszaak is op dat moment één van de grootste succesverhalen van de plaatselijke middenstand.
Dan besluit Brom te vertrekken en zijn geluk te zoeken aan de andere kant van de Stad.
Meester Braams leven leek plots opgebrand, want zijn zoon was zijn leven. Daarna groeide hij uit tot de oude knorpot die hij nu is. En hoewel hij nog steeds te strikken valt voor een spelletje kaart, of een pint of twee, drie, liefst dan ietsje na avondval, heeft hij weinig of geen kennis meer aan de huidige generatie in de stad.

En dan is er nog de wolfshond, die hij steeds bij zich heeft sinds Brom weg is. Het is al een oud dier, véél te oud voor een wolfshond in elk geval, maar het is nog steeds de schrik van veel kinderen uit de buurt, die het dier Knikkervreter noemen.

Andere kenmerken/opmerkingen: Ik zou nog uren kunnen doorgaan over het leven en laten van Meester Steenslag, maar ergens moet je een punt weten te zetten achter je regel.