Raganorck

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

De wandeling door het woud had Eduward goed gedaan, het was donker maar hij kende de weg uit zijn hoofd. Hij was op weg naar een oude vervallen toren die hij Solitude had genoemd, hij was er vaak geweest om zijn gedachten op een rijtje te krijgen toen hij zijn kruid nog niet gebruikte, maar later waren zijn bezoeken zeldzamer geworden. Het kruid verschafte de geestesrust die hij nodig had, maar hij zou het niet lang meer nodig hebben. Hij was al ver van de stad en in Solitude konden de dromen hem niet berijken wist hij. En mocht hij ze toch krijgen ze zouden niet zo heftig zijn als dat ze in de stad waren.

Solitude stond als een groot wit spook midden in het bos. De toren zelf was niet zo hoog en zou niet boven de bomen hebben uitgestoken als het niet op een heuvel zou hebben gestaan. Maar nu kon je als je op de top stond de muren van Raganorck net boven de toppen van de bomen zien uitsteken.
Ze was van binnen en van buiten met witte kalksteen bekleed, haar dak was half ingestort maar werd nog overeind gehouden door een aantal dikke eiken balken die verankerd waren in de muren. Het dak zelf was bekleed met zwarte leistenen dakpannen, een groot gedeelte hiervan lag naast of in Solitude. De witte muren waren begroeid met groene klimop die zich als een grote waaier bijna geheel rond de toren had uitgestrekt. De meeste van de ramen waren nog heel en ook de deuren waren nooit vernield, zelfs het slot op de hoofdingang was nog intact.

"Hallo Solitude lang niet gezien," zei Eduward met een opgewekte stem terwijl hij de deur opende en naar binnen ging.

Elia Sarani · Posted: Thu Mar 20, 2003 8:03 pm Post subject: Verdwaald

Het was zo'n mooie dag geweest. Hij was zo mooi begonnen. Ze was alleen maar vriendelijke mensen tegen gekomen op straat. Elia was nog nooit in het woud geweest, en welke dag kon nou beter zijn voor een verkennings tocht dan vandaag. Wat kon hem nog verpest, dacht ze terwijl ze vrolijk door het woud liep, met zoals altijd haar harp op haar rug gebonden en haar fluit an haar riem. De dag kon niet stuk, dacht ze terwijl ze zachtjes zingend genoot van alles wat ze om haar heen zag.

Helaas had Elia het fout. Er was wel zeker iets dat haar dag kon verpesten. Na een lange tijd rondgedwaald te hebben moest Elia aan haarzelf toegeven dat ze verdwaalt was. Nu was ze uitgekomen bij een witte toren die ze nog nooit had gezien, maar waarvan ze dacht dat het de punt moest zijn die ze po een heldere ochtend vanaf de muur had gezien. Moe zakte ze op de grond neer, vlak bij de toren. Ze was verdwaalt en ze was allen, wat nu? In de hoop dat ze niet de enige was die vandaag in het woud was gaan wandelen riep Elia zo hard als ze kon: "Hallo! Is daar ergens iemand?!"

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

De deur was nog maar net gesloten of er klonk van buiten een haast wanhopige roep, Hallo! Is daar iemand? Het echode nog een aantal seconden na maar toen werd het weer stil.
Eduward zette zijn spullen op een tafel en liep richting de deur.
"Wie is er op dit uur in het woud en wel zo ver van de stad verwijderd." Uit automatisme pakte hij de oude sabel die hij naast de deur had achtergelaten toen hij hier de laatste keer was. "Het mag dan wel een vrouw zijn, maar dat wil nog niet betekenen dat ik ervan uit mag gaan dat ze geen kwaad in zin heeft."
Langzaam opende hij de deur en keek naarbuiten de nacht in. Hoewel het midden in de nacht was verschafte de maan nog net genoeg licht om een klein figuurtje te zien halverwege de heuvel. Met de sabel stevig in zijn hand liep hij richting van de jonge vrouw. Op een paar passen afstand bleef hij staan, ze had een harp op haar rug, maar ze droeg ook een kort steekzwaard.
"Een goedenavond, jufvrouw. Mag ik vragen wat u op dit uur op deze plek in het woud brengt?"

Elia Sarani · Posted: Fri Mar 21, 2003 7:07 pm Post subject: .....

Elia keek op. Ze had zich al flink geergerd aan het feit dat ze verdwaald was. Ze was moe. En nu kwam er ook nog iemand op haar af met een sabel in zijn hand. "Ik hou gewoon van nachtelijke wandelingen waneer ik dood moe en verdwaald ben oke?" Meteen had Elia spijt van haar kattige opmerking. Deze vreemdeling kon er ook allemaal niets aan doen en hij had groot gelijk dat hij in het donker een sabel droeg.

Elia kwam overeind. "Sorry, ik bedoelde het niet zo." Verontschuldigde ze zich. "Mij naam is Elia Sarani. Ik was ergens in de middag begonnen aan een wandeling in het woud, en ik ben verdwaald. Ik ben al een hele tijd opzoek naar de weg terug."

Elia verschoof haar harp die onhandig in haar rug stak. "Bent u misschien bekend met de weg in het woud meneer."

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

Lichtelijk verbaasd door de uitval deed hij een stapje terug en hield hij de sabel vervaarlijk voor zich.
Na de verontschuldiging liet hij de sabel weer zakken.
"Zeker, ik ken dit gedeelte van het woud uit mijn hoofd, maar ik ben niet van plan om u terug naar de stad te brengen en als u alleen wilt gaan kan ik dat ten zeerste afraden. Het woud is 's nachts zeer gevaarlijk." Hij draaide zich om en liep weer richting Solitude, "Ik zou geen bezwaar maken als u de nacht in de toren doorbrengt, er zijn nog wel enkele slaapplekken over." Bij de deur maakte hij een uitnodigende beweging, "Uw enige andere optie is de nacht in het woud door te brengen."

Elia Sarani · Posted: Sat Mar 22, 2003 6:21 pm Post subject: ......

Elia beet op haar onderlip. Ze kende deze man helemaal niet dus wist ze niet of het verstandig zou zijn om hier de nacht door te brengen. Aan de andere kant was ze verdwaald en moe en vertrouwde ze het woud nog minder dan deze man. Elia besloot de nacht hier door te brengen.

Terwijl ze naar de deur liep keek ze nog even goed naar de buitenkant van de toren. "Wat is dit voor plek?"

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Als u het woud bedoelt dan kan ik u alleen maar mededelen dat het gevaarlijke wezens huist. De toren daarintegen wordt schijnbaar door vele van deze dieren gemeden.
Ik heb haar een groot aantal jaren geleden gevonden en heb er al vaak genoeg de nacht doorgebracht, sinds kort heb ik besloten om van haar mijn permanente woonplaats te maken. Ik heb nu eenmaal genoeg van de stad, zie je."
Alhoewel het stikke donker was in het vertrek liep hij zonder te aarzelen het donker in richting de haard. Daar vond hij zijn tondeldoos op de plek waar hij hem had achtergelaten, na enkele keren te proberen slaagde hij erin een bal met hooi vlam te laten vatten. Blindelings pakte hij een aantal blokken hout van de vooraad naast de haard en begon ze zo rond het kleine hoopje hooi te stapelen dat het een mooie kegelvorm kreeg. De vlammen likten aan het kurkdroge hout en algauw werd het behagelijk warm in het vertrek.

Hij liep naar een grote leunstoel nadat hij zijn leren schoudertas had gepakt. Met een zachte zucht ging hij zitten en haalde er een kleine karaf met brandewijn uit zette dat op de tafel voor hem en dook daarna twee kleine aardenwerken koppen uit zijn tas op.
"U zult wel koud en dorstig zijn na een middag en een nacht dwalen in het bos, kan ik u een kop brandewijn aanbieden? O, en neem gerust plaats in de andere stoel er is hier toch verder niemand."

Elia Sarani · Posted: Sun Mar 23, 2003 5:36 pm Post subject: ......

"Een kop brandewijn zou heerlijk zijn." Zei Elia dankbaar terwijl ze zich in een van de stoelen liet zakken. Ze sprong meteen weer op watn ze was even vergeten dat haar harp nog op haar rug zat. Voorzichtig haalde ze hem van haar rug af en bekeek voorzichtig of ze hem beschadigd had. Gelukkig niet.

Ze legde de harp op de grond en liet zich opnieuw in een van de stoelen zakken. Hoewel ze nog wel moe was was de behoefte om te slapen ineens voorbij. Nieuwschierig keek ze de toren rond. Een plek als deze zou toch een interessante geschiedenis moeten hebben? Eentje die je aan een verhaal zou kunnen vebinden............. Meteen kwamen er in Elia ideeen op over een geschiedenis.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Een harp zie ik, u bent een bard?" Hij nam een flinke slok van de brandewijn om de vermoeidheid van zich af te wassen. Langzaam begon de drank effect te hebben en voelde hij zich langzaam verkwikken. Hij zag dat ze Solitude met een geïnteresseerde blik bekeek. Een glimlach gleed over zijn gezicht, Solitude had in al die jaren haar schone mysterie niet verloren.

Elia Sarani · Posted: Sun Mar 23, 2003 7:27 pm Post subject: .....

Elia schrok op uit haar gedachten. "Eh, ja ik ben een bard. Maar noem me alsjeblieft gewoon Elia. U klinkt zo....oud." Ze glimlachtte. "Weet je misschien een klein beetje te vertellen over de geschiedenis van deze plek?" Vroeg ze terwijl ze de man geintereseerd aankeek.

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

De glimlach verdween meteen van zijn gezicht toen hij de vraag hoorde, deze vraag was het enige wat hem telkens weer naar de stad had gedreven. De angst die deze plek behuisde was niet van hem, ooit had hier iets verschrikkelijks plaats gevonden dat was het enige dat hij had kunnen achterhalen.
"Het enige wat ik u kan vertellen is dat wat ik zelf heb gedaan hier, ik heb geen geschriften of verhalen gevonden die van het bestaan van Solitude afwisten." Hij dronk de kop met brandewijn in een teug leeg en vulde het ook meteen weer bij, waarna hij ook die van Elia bijvulde.
"Ik heb haar ontdekt op een nacht die veel lijkt op die van nu. Mist omringde de kleine heuvel en ik kon alleen het topje van Solitude zien. Toen ik de deur opende kwam een wolk met stof naar buiten zetten, ik kon toen duidelijk zien dat ze in verval was geraakt maar besloot om het mijn slaapplaats te maken voor die nacht. Ze beviel mij zo goed dat ik besloot om er vaker weer te komen. In de jaren die volgden heb ik haar langzaam maar zeker gerestaureerd volgens de plannen die ik in een van de vele boekenkasten heb gevonden. Zo ben ik hier vaak geweest om te werken, en niet alleen aan Solitude zelf. Ik heb hier ook veel werk voor de Toren des Levens gedaan, er bevindt zich hier namelijk een grote variëteit aan planten en bomen."

Elia Sarani · Posted: Mon Mar 24, 2003 6:58 pm Post subject: ......

Elia knikte dankbaar toen hij haar beker bijvulde. Ze luisterde aandachtig naar zijn vehaal maar toch was haar nieuwschierigheid niet gestilt. "Heeft de stad een bibliotheek waar ik iets over het verleden vand e toren zou kunnen vinden?" Vroeg ze. "Of heeft u het allemaal al doorzocht?"

Nog steeds werkte elia's gedachte op volle toeren. De naam Solitude alleen al was genoeg om met een verhaal de aandacht van publiek te trekken. Niet dat ze zo gehaaid was op het trekken, maar een verhaal was pas goed als mensen er naar wilde luisteren. Wat voor verleden zou een plek als deze hebben? eeen angstaanjagende? Of misschien een liefelijke?

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Ik heb de archieven van de Toren van Geschiedenis doorzocht, maar of men wou niet dat ik iets vond of er is niets te vinden. Het enige wat ik nog niet geprobeerd heb is de bibliotheek van Raganorck kasteel zelf, er schijnen daar vele verloren werken te zijn, verborgen voor het oog van de gewone mensen."
Teleurgesteld liet hij zijn hoofd hangen, de zoektocht had hem vele jaren gekost en het had hem weinig opgelevert. Zelfs in de toren zelf was niks te vinden over haar geschiedenis.

Elia Sarani · Posted: Thu Mar 27, 2003 4:50 pm Post subject: .....

Elia was verbaasd door het feit dat hij zijn hoofd liet hangen. "He! Kop op! Je vind vast wel wat."
Ze dacht snel na. Ze wilde iets zeggen om de aandacht van dit onderwerp af te leiden. Ze was het tenslotte zelf begonnen maar het leek niet goed te vallen.
"Maar eh, zo te horen lees je heel veel. Ben je een geleerde? Ik bedoel, waar vul je je dagen mee."

Eduward Eyckenbladt · Nachtdwaler Joined: 02 Mar 2003 Posts: 178 Location: Emmen

"Ik werkte bij de Toren des Levens, maar ik heb sinds kort besloten om de stad te verlaten en hier te wonen. Ik vulde mijn dagen met mijn werk, dat was mijn passie, maar de stad was me niet gunstig gezind en dus heb ik me hier terug getrokken." Hij bond zijn haren los, gooide het touwtje achteloos achterover, hij had genoeg van zijn oude leven en alle gewoontes die erbij hoorden. Nogmaals schonk hij zijn kop vol en weer sloeg hij hem in een teug achterover.