Raganorck

Galliminus · Posted: Thu Sep 19, 2002 12:06 pm Post subject: Barnsteen en Vloeiend Zilver

Medarion was al de gehele dag bezig met het voorbereiden van het ritueel wat hem tot een goddelijke eenheid zou maken,..om voor eeuwig Haar te dienen..Onstervelijk en oppermachtig. Zoals Zij hem altijd verteld heeft zou Zij zelf niet kunnen sterven als hij de drie-eenheid zou worden.

Het altaar nabij het Chitine Bolwerk was bekleed met met stukken barnsteen en in een groot bokaal onder het altaar lag het vloeiende zilver. Hier, diep in de Wilde Wouden, regende het niet.. De regen was enkel boven de stad die Haar toebehoorde,...een stad waarvoor ze al eeuwen vocht..Een stad die in het bezit was van de man die eens haar partner in het leven was, de man die nu verbannen was naar het Labyrinth wat zij samen aangelegd hadden zoveel eeuwen geleden, de man die haar verraden had.
Vanavond zouden de dwazen naar hier komen,...zijn broers..onwetend van hun lot,..het heilige doel. Achter Medarion jammerde het snotjong van Torgal die maar bleef roepen om zijn moeder. Hij negeerde de tranen en schreeuwen van de jongen,..hij moest wel..het zou hem gek maken om er bewust naar te luisteren..
De zon begon zijn duikvlucht achter de bergketens in het Westen,..nu zou het niet lang meer duren..Voldaan keek Medarion naar het altaar...

"Kom mijn broeders en ontmoet jullie noodlot,...ik ben gereed", fluisterde hij wanneer hij de laatste voorbereidingen maakte voor het grootse ritueel.

Medarion Kraakwater

Galliminus · Posted: Sat Sep 21, 2002 6:20 pm Post subject: Re: Barnsteen en Vloeiend Zilver

Ravon bleef huilen en schreeuwen, maar hetgeen wat Medarion voelde was een andere aanwezigheid,...iets betrad zijn heilige circel... Hij draaide zich om en maakte een wild handgebaar. Alsof er een steen in het water werd gegooid ging er een rimpeling door de lucht. Ravon's schreeuwen verdwenen,...al het geluid binnen de brede circel rond het altaar verdween..Het ritselen van de bladeren hield op,..de vogels deden hun opperste best maar geen enkel geluid kwam uit hun tere kelen.

Medarion richtte zich op de aanwezigheid die hij voelde en wachtte af,...hij maakte zich klaar om in een eventuele aanval te gaan, maar er was geen angst..de aankomende intelligente bron was een zwak wezen..sterker dan een gemiddeld mens, maar zwak vergeleken met hem... Het was geen van zijn broers dat voelde hij....misschien hadden de idioten iemand gestuurd om met hem af te rekenen... Een sardonische glimlach kwam op zijn gelaat en hij was gefixeerd op de bosrand waar hij de aanwezigheid voelde..

Een andere aanwezigheid kwam ook binnen de circel waar geen geluid bestond,...een onmenselijk wezen met arcane energie stromingen door het lichaam....Medarion werd nieuwsgierig...hij wilde wel eens weten welke maden zo eigenwijs waren om de voorbereiding van het ritueel te verstoren wat hem Haar Drie-Eenheid zou maken...hij wachtte af...

Medarion Kraakwater

Edited by: Galliminus at: 9/21/02 9:55:10 pm

Arnmack · Duister als de Nacht Joined: 18 May 2002 Posts: 67

De boogschutter wordt compleet verrast door de stilte die hem ineens omgeeft en die hem een groot gedeelte van zijn waarneming kost, noch de bewegingen acher hem hoort hij, noch die van dat vreemde stenen wezen dat hem volgt. Hij kan het enkel nog ruiken. Voor zich had hij bewegingen gezien, maar niets lijkt er nu meer te wezen waar hij zijn aandacht op kan richten, zelfs het gehuil is abrupt gestopt. Voor de orkkrijger is dit een hel, dat een van zijn zintuigen waar hij op vertrouwt plotsklaps weggevallen lijkt. Snel draait hij zich om, het wezen aankijkend, zich afvragend of hij weer gestuurd wordt, maar ook het stenen dier lijkt even verrast door de stilte. Iets is hier gruwelijk mis en Arnmack trekt zich onmiddelijk terug.

((Arnmack -> Verdwaald))

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Ze had kunnen schreeuwen, maar hield haar adem in, ze hoorde zelf haar eigen bloed niet meer door haar aderen ruizen, langzaam trok de kleur weg uit haar huid en verschrikt keek ze de ork aan, had hij hier iets mee te maken? Maar al gauw liep hij rond alsof het aarde donker was, aftastend naar waar de wereld weer normaal was.

Ssssttt! wilde ze hem toefluisteren maar de omgeving zoog alle geluiden weg. Ze proefde de lucht met haar neus, Medarion was nog hier, maar geur was vluchtig en werd door luchtstormingen meegevoerd, ze had geluid nodig om zich te kunnen orienteren.

Voorzichtig sloop ze, hoe wel dat nutteloos was, stilletjes lang de bomen en het struikgewas. Dit was magie, Medarion wist dat ze er waren en Biste wist dat ze geen schijn van kans maakten met zijn tweeen. Er moest hulp komen, veel en magisch, maar waar hallde ze dat vandaan?

(( Biste=> verdwaald))

Galliminus · Posted: Tue Oct 08, 2002 11:35 am Post subject: Re: Biste

Wederom voelde Medarion dat iemand anders zijn rituele circel binnen kwam. Hij genoot hiervan en had het vermoeden dat het eindelijk begonnen was. De zon was immers bijna verdwenen aan de horizon, het zou niet lang meer duren nu. Medarion liep rond en keek het woud in. Hij voelde de aanwezigheid van meerdere personen, maar geen van hen waren zijn oudere broers. Hij benaderde een boomstronk en zag dat de scheuren en structuur veranderde. Er ontsond een gezicht in de stronk en de aarde werd warm onder zijn voeten. Hij knielde voor de stronk en liet zijn hoofd zakken. In zijn gedachtes hoorde hij de eeuwige stem, een koude vrouwelijke toon die pure macht uitstraalde.
"Het zal niet lang meer duren mijn trouwe Dienaar,...Ik zal geen falen toelaten. De heer van het Labyrinth is bedwongen door nietige stervelingen en hij is zwak nu..Mijn era zal aanbreken,..ik heb enkel een lichaam nodig waar jij voor zal zorgen vanavond. Je weet dat de beloning de eeuwigheid zal zijn.. Je zal niet langer meer gebonden zijn aan stervelijkheid...je zal meer zijn dan een mens ooit zal kunnen worden. De traditie van generaties is in gang gezet,..Ik heb mijn vorige lichaam verlaten door de hand van de uitverkorenen...Nu rest enkel jouw rol in het meesterplan,..het voortbestemde..faal mij niet Dienaar want mijn wraak zal je een eeuwigheid van pijn bezorgen..handel goed en handel snel opdat Raganorck aan ons zal toebehoren.."
de boomstronk vatte vlam en werd een baken in het nu duister geworden woud...Medarion stond op en maakte een buiging.."Voor U alles Vrouwe,..Ik leef om U te dienen...Ik zal niet falen.."
Medarion liep terug naar het altaar en begon eeuwen oude incantaties te mompelen,..Hij voelde de aarde onrustig worden,..Chitine pansters voelde hij door de eeuwenoude gangen onder het woud bewegen,..zij waren er ook klaar voor,..de directe dienaren van de SpinnenGodin,..zijn Meesteres...

Medarion Kraakwater

Galliminus · Posted: Thu Oct 10, 2002 9:21 am Post subject: Het is Tijd......

Hij liep terug naar het altaar en naar de jammerende Ravon. Hij ging tegenover de jongen zitten en maakte zijn touwen los. Ravon werd nu nog angstiger dan dat hij was toen hij nog vastgebonden zat. Medarion haalde een waterzak tevoorschijn en een stuk zuurbrood. "Hier eet wat,..je moet eten jongen anders wordt je nooit zo groot en sterk als Ome Medarion.....". Ravon sloeg de waterzak en het brood uit Medarions handen. Zijn met tranen en modder besmeurde gezicht veranderde en de kleine jongen maakte een zeer boze indruk. Zijn wenkbrouwtjes in haakse hoeken, zijn neusvleugels die trilde...Medarion moest lachen.."Wat je wil kleine,..dan eet je maar niet..Ik zie veel van je vader in je....een echte Kraakwater.."

Een koude oostelijke wind kwam opzetten die spookachtige geluiden teweeg bracht door de oude bomen die het geluid vervormde..Het was inmiddels donker geworden en de vlammende stronk maakte een vreemde dans in de wind..De barnstenen op het altaar begonnen op te gloeien in een vaag oranje licht..Hier en daar zakte de drassige grond weg,..Het onbeschrijvelijke geluid van Chitines was zo nu en dan te horen onder de grond...Medarion stond op en trok Ravon overeind..."Het wordt te gevaarlijk voor je jongen,..het is tijd dat ik je naar huis breng. Je vader en Valiant zullen weldra deze kant opkomen,..het maakt niet meer uit dat je hier bent..de boodschap is duidelijk geweest."

Hij nam Ravon bij de arm en concentreerde zich,..In zijn geestesoog zag hij de taveerne voor zich..en hetzelfde misselijkmakende gevoel kwam opzetten net voordat de twee lichamen uiteen gereten werden en in pure energie werden omgezet...

Medarion Kraakwater

((Medarion => De Taveerne, terugkeer van de Strijd))

Galliminus · Posted: Tue Oct 15, 2002 2:51 pm Post subject: Vader?

Medarion keerde terug naar het toekomstige strijdtoneel,..De plaats waar de drie-eenheid vorm zou krijgen. Ravon zou de volgende generaties Kraakwaters voortbrengen die ook aan Haar zullen toebehoren. Hij liep naar het altaar toen er een mist op kwam zetten vanuit de wouden,..een vreemde pulserende mist die Medarion nog nooit gezien had. Zijn grote kennis van het Arcane kon zelfs dit niet verklaren. Hij liep in alle nieuwsgierigheid de mist tegemoet en langzaam kreeg de mist een vorm,...een vorm die geleidelijk in de gestalte van een man veranderde. Wanneer het gezicht duidelijk werd schoot Medarion in ademsnood. Een oude man met grote gekrulde snor kwam vanuit de mist hem tegemoet, maar tegelijk maakte hij ook deel uit van diezelfde mist. De man had een kwade gelaatsuitdrukking en bleef met zijn gekruisde armen voor medarion staan,...Hij viel op de grond en krabbelde angstig achteruit,...hij herkende deze man maar al te goed...
" NEEEE!!!!, Jij bent dood! Ik heb je zien sterven,...Ik heb je verlost!!! GA WEG!!!"
De Mist verdween even snel als dat die was op komen zetten en Medarion stond weer op..Zijn hart bonkte in zijn keel. Het was voor het eerst sinds vele jaren dat hij angst voelde.. Onzeker keek hij om zich heen,..zoekend naar dat strenge gezicht,..Het gezicht van de enige die hem ooit had begrepen,..het gezicht van de enige die hem ooit heeft proberen te redden.....Het gezicht van zijn vader....

Medarion Kraakwater

ckeetel · Posted: Sat Oct 19, 2002 11:50 am Post subject: Vader?

De stilte slaat hem letterlijk met stomheid en de botenbouwer blijft staan, verrast dat zijn gehoor hem ontnomen is hij tast gelijk naar zijn oren, draait zich om naar de anderen, maar ook zij lijken overvallen te zijn door deze plotselinge stilte en dan ziet Torgal Mirko op de knieën gaan en iets op de bosgrond tekenen om vervolgens op te staan, alsof hij iets wil duiden over deze mysterieuze omstandigheden. En Torgal gaat iets terug om te zien wat de roodharige man nu precies bedoelt, daar op de plek waar de jonge magiër zoëven neerknielde heeft hij de aarde omgewoeld en als zijn ogen zich aan de duisternis hebben aangepast, ziet hij dat er iets staat, een teken, een letter " Medarion..." wil hij fluisteren, maar geen woord is van zijn lippen te horen. Heeft hun broertje hiermee te maken?

Het moet wel... toverkunsten. Het moet zover zijn, deze vreemde stilte moet een bron hebben, een maker...en Medarion zou wel eens dichtbij kunnen zijn. Zijn ogen richten op de open plek waar het rode schijnsel de schaduwen de stammen laat blakeren en de geur van verschroeid hout breidt zich tussen de stammen uit, Het licht is te hel om iets te kunnen onderscheiden daarachter. Zou hun broertje daar op hun wachten? Als Medarion hun zo graag wilde ontmoeten, dan is dat wederzijds...

Torgal Kraakwater

((Mijn verontschuldigingen...een belangrijk detail over het hoofd gezien...))

Edited by: ckeetel at: 10/19/02 6:56:45 pm

Galliminus · Posted: Sat Oct 19, 2002 2:31 pm Post subject: De Circel.......

Valiant liep naast Torgal,..Op het moment dat hij enkele bemoedigende woorden wilde spreken verdween al het geluid rond hen heen. Zojuist had Torgal zijn hand op de schouder van Valiant laten vallen,...nu legde Valiant zijn hand op de schouder van zijn broer,...Hij maakte een zachte vuistslag op diens wang en knikte. Valiant pakte de strijdhamer die eens toebehoorde aan de grootste Strijdhamer Meester die Raganorck ooit heeft gekend,...hun vader. Valiant richtte zich op Mirko en knikte ook naar hem. Ondertussen maakte hij zich zorgen om de magie van Mirko,..had deze spreuken nodig om zijn magie te manifesteren?..Als dit zo was hadden zij een probleem.
Valiant knielde naast Mirko en Torgal met een vragende blik in zijn ogen.

Valiant Kraakwater; De Waard.

Lunea · Dromenvanger Joined: 30 Jun 2002 Posts: 558

Lunea had haar hoofd er niet bij... het woud deed haar maar aan één ding denken... Arn. Waar was de boogschutter, was hij nog heel. Ze baalde stevig van zichzelf en liep hoofdschuddend de groep achterna. Ze schrok van de stilte die haar omhelsde en raakte bijna in paniek.

Mirko zat geknield voor haar en tekende iets op de grond. Torgal uitte geluidloze woorden, maar het was duidelijk. Medarion was in de buurt.

'Opletten Lu!' sprak ze zichzelf vermanend toe. Haar lippen droog van geluid. Even mistte ze weer de Vijf, haar team van raadgevers die altijd een oplossing wisten. Een blik zou alles zeggen, hele volzinnen werden met slechts oogcontact uitgewisseld. Nu om haar heen niets dan vreemden. Maar hier zou ze het mee moeten doen.

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Bistes klauwen maakten een ritselend geluid op de bladerige bosgrond. ze had een omtrekkende beweging gemaakt, zodat de groep stedelingen haar niet zouden zien of ruiken. Ze probeerde zo zachtjes mogelijk te lopen, maar dat viel niet mee op een ondergrond bezaaid met bladeren en takjes. Gefrustreerd realiseerde ze zich dat er binnen de cirkel geen geluid was en ze stapte over de grens die tot nog toe had gemeden.

Ze liep door tot ze dacht dat ze tegenover het groepje was, Medarion tussen hem in. Ze kroop diep het struikgewas in , omgeven door volledige stilte. Wachtend op een kans om de magier van achteren aan te vallen.

ckeetel · Posted: Mon Oct 21, 2002 10:14 am Post subject: Stilte

Iets in de houding van Mirko verandert Torgal's houding jegens hem. Hoewel er nog vragen spelen over de bedoelingen van de jonge Magister, weet hij dat tot nog toe de roodharige man achter hun heeft gestaan, de kwestie met Danya daarbuiten latend. Hij weet dat Mirko hier de enige is met enige kennis over de magische krachten waarmee Medarion zich bedient, krachten die zo makkelijk en willekeurig tegen mensen gebruikt kunnen worden, om hun wil en hun lot te manipuleren.

Hij laat zijn bedenkingen achter zich, wetend van de last die nu op de schouders van de jongeman moet liggen en Mirko moet alle tijd krijgen de krachten in te schatten om er iets tegenover te kunnen zetten. Hij vervloekt de stilte die hier heerst, zodat hij niet met de man kan praten. Maar Medarion wilde hen ontmoeten, hij zou vooruit kunnen gaan om de aandacht van hun jongere broer af te leiden en Mirko de ruimte te geven en niet alleen Mirko, maar ook de rest, Lunea, Seth en Valiant. Hij weet dat hij in de eerste instantie waarschijnlijk recht op zijn broertje af zou zijn gegaan, was het niet al voor die proeven in de afgelopen dagen... Medarion zal misschien niets anders vermoeden als hij de ongeduldige, getergde (en dat is niet ver bezijden de waarheid) vader van een ontvoerde jongen eerder ziet dan Valiant. Het is een gok, want hij weet zelf niet hoe de situatie daar achter de bomen is en wat de Magister van plan is. De waard heeft Medarion er dan echter nog niet mee...en hij had hun tweeën nodig...

En hij vraagt de aandacht van Mirko, schrijft zijn initiaal tegenover dat van Medarion, beduidt met een blik op Valiant dat hij erheen wilt gaan als eerste en vervolgens de initialen van Mirko, Lunea, Seth en Valiant rond de beginletter van de Zwarte Magister.

Torgal Kraakwater

Seth · Nachtdwaler Joined: 23 Sep 2002 Posts: 114

Het heeft allemaal zo natuurlijk aangevoeld. Vreemd eigenlijk. Van persoon naar persoon is de Zoeker gegaan op zijn eerste dag binnen de muren van Raganorck. Door een simpele intentie met mogelijk vergaande gevolgen, is hij hier tussen de bomen in een centrum van stilte belandt. Leiding? De hand van Iemand die hem naar zijn bestemming brengt? Een eindbestemming? Seth haalt zijn schouders op.
Wanneer hij de letters op de woudvloer ziet, begrijpt hij de bedoeling van Torgal. Feitelijk niet wetend of de leiding bij hem in goede handen is, is Seth alsnog verblijd met de handeling waaruit een stuk leiding blijkt. Zijn ogen schieten langs de gezichten waar zoveel spanning op valt af te lezen. Een volgzame houding neemt hij aan, immer speurend naar gebaren of een blik waaruit zal spreken wat de invulling van de keuzeruimte zal zijn. Of is er geen keuzeruimte?...zijn ze op dit terrein allen beperkt...vast binnen de kaders die de magister schept...geluidloos...in de stilte.

ckeetel · Posted: Mon Oct 21, 2002 11:54 am Post subject: Stilte

Torgal staart naar de tekening die zoëven op de grond is ontstaan, ze weten nog niet wat er daarachter te vinden is, de stilte moet inderdaad een bron hebben, maar wat als hij vooruit gaat en ze treffen iets anders? Hij is geen taktische strijder, een eenvoudig man met handen die boten maken, met de strijdhamer kan hij goed overweg, maar Valiant is zoveel beter..."Hij lijkt teveel op je, vader..." mompelt hij geluidloos voor zich uit als hij zijn broer de legendarische strijdhamer van de eens nog legendarischer man vast ziet houden. Zijn blikken glijden over de groep, hij is bereid het risico te nemen, maar het zou eerst handiger te zijn te weten wat er zich werkelijk bij het vuur een eind verderop bevindt...

Hij veegt het initiaal van Medarion uit en op die plaats schetst hij een vraagteken in de donkere aarde.

Torgal Kraakwater

ckeetel · Posted: Tue Oct 22, 2002 11:03 am Post subject: Torgal

De botenbouwer vergeet zijn zorgen even als hij de tekening van Mirko op de grond ziet verschijnen, Hoeveel planken. Hij glimlacht, wetend dat hij moet onthouden dat met de kop eerst een confrontatie ingaan niet het wijste besluit is. En Mirko voelde het beter aan dan hij dacht. Dan staat de jonge magiër op en een vreemde verandering komt over hem, het lijkt niet meer de roodharige potsenmaker, maar een man, ouder en wijzer. Ook Torgal staat op, zijn hand die zich vast om het gevest van zijn zwaard grijpt en hij trekt het uit de schede. Dit is Mirko's tijd nu, alleen hij beseft iets van de krachten die hier spelen.

Torgal Kraakwater