Raganorck Forum Index Raganorck

 
 FAQFAQ   SearchSearch   MemberlistMemberlist   UsergroupsUsergroups   RegisterRegister 
 ProfileProfile   Log in to check your private messagesLog in to check your private messages   Log inLog in 

Schuivende pantsers onder de Woudkruinen

 
Post new topic   This topic is locked: you cannot edit posts or make replies.    Raganorck Forum Index -> De Geschiedenis van Raganorck
View previous topic :: View next topic  
Author Message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Sun Aug 04, 2002 8:41 pm    Post subject: Schuivende pantsers onder de Woudkruinen Reply with quote

Ternauwernood kan hij het flitsende staal uit hun scharen ontwijken wanneer de hond keert voor de donkere gestalten van de chitines en langs de linies grauwend en blaffend het struikgewas inschiet tussen de stammen van de oeroude woudreuzen door. Voor hem weerkaatsen de echo's van hun getrokken zwaarden, achter hem klinkt het schuiven van hun pantsers, hun monotone uitdrukkingsloze stemmen slingeren hem woorden achterna. Hij haast zich niet, hij mag ze niet kwijtraken. weer keert hij om en daagt ze uit, de haren overeind en zijn lippen ver over zijn tanden getrokken, weer een schijnaanval die met een uithaal van een tweetal zwaarden opgevangen wordt. En weer keert het oude dier hen de rug toe om snel donkere schaduwen van de brede stammen in te schieten. Dit stuk van de linies lijkt hem achterna te gaan, maar de oude strijder heeft geen overzicht hier in de duisternis van de nacht, hij heeft geen idee hoeveel hij er meeneemt...

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Tue Aug 06, 2002 7:30 pm    Post subject: chitines Reply with quote

Verder rent Vriend de donkere Wouden in, achter zich het regelmatige marsen van de chitines die hij heeft weten mee te krijgen. Vreemd genoeg begint hij plezier te krijgen in dit spelletje, de spanning doet zijn oude hart sneller kloppen. Maar hij merkt dat hij de afgelopen uren zware inspanning heeft moeten leveren, de longen moeten te snel zuurstof trekken. Hier tussen de stammen is hij sneller dan in de donkere tunnels van de spinelven, waar de lucht zoveel dikker lijkt dan hier. De winst van een voorsprong gebruikt hij om uit te hijgen. Wachtend tot de geluiden van hun poten dichter klinken, om dan weer naar voren te schieten, zijn weg zorgvuldig kiezend, want een grote hindernis zou hem teveel energie kosten.
Hopelijk hebben zijn vrienden een veilige plek gevonden en zijn ze in orde. En hopelijk hebben de linies van de spinelven hen nog niet ontdekt, hij zou niet weten wat te doen als hen iets zou overkomen.

Tussen de bomen door kan hij iets van een enorme schaduw onderscheiden...een natuurlijke wal schijnbaar, geërodeert en bijeengehouden door boomwortels wanneer hij dichterbij komt, de hond heeft een voorsprong en verkent de aarden wal, bovenop zou hij taktisch misschien in het voordeel zijn. Maar als hij langs deze natuurlijke barrière loopt kan hij geen plek vinden om erop te komen, haast is weer geboden, te lang lijkt hij gewacht te hebben, want achter hem klinken hun passen weer. Omkeren moet hij weer, om te voorkomen dat ze hem omsingelen. De nagels zinken diep in de zachte bosgrond wanneer hij zich ertegen afzet. Maar dan doemt er vlak voor hem een grote gestalte op, gewapend met een bijl, de man waartegenover hij daarstraks nog grauwend stond. En achter hem naderen de chitines...

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Wed Aug 07, 2002 9:54 pm    Post subject: Tussen twee vuren? Reply with quote

De strijd heeft hem vele dingen geleerd en één daarvan is dat tijd alles is wat niet is gegeven in een confrontatie, dat een snelle beslissing het verschil kan uitmaken tussen leven en dood. Hij neemt deze keuze vrijwel blind, de toenadering van de houtvester is voorzichtig en doordacht, zijn wapen neergezet, er schuilt een vijand in deze man, maar één die nu kennelijk niet de zijne is en de houding waarin de man zit maakt hem kwetsbaar, een teken van vertrouwen...
Vriend kiest, ruikt de uitgestoken hand, de lippen nog over de tanden heengetrokken brengt hij zijn kop dicht bij het gezicht van de man, diep vanuit zijn borst klinkt een zacht grommen. Maar het begroetingsritueel is kort. Tijd is er niet meer, de spinelven zijn aangekomen. De oorlogshond heeft zijn nieuwe bondgenoot geaccepteerd.

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Wed Aug 14, 2002 9:45 pm    Post subject: Gevecht Reply with quote

Vriend kan autonoom zijn in de strijd, maar zoals hem dat geleerd is in de veldslagen zoekt hij zijn plaats op naast zijn strijdmakker, zoekt naar een eenheid in het vechten, daar waar de ander tekort komt vult hij aan...en andersom. Zijn kaken vinden de eerste keel en de man neemt de chitine daarnaast... de oorlogshond breekt de nek van deze ene als zijn tanden dieper zinken en een korte ruk de rest doet. Maar de hond heeft maar één stel kaken en de spinelven zijn er velen. Voor zich neemt de houtvester een tweede en dan verliest Vriend het contact met deze onbekende strijdmakker...ziet diens bijl over hun grauwe ruggen geworpen worden. Het doet er niet meer toe...als de man gevallen is zal hij het misschien niet meer lang uithouden tegen de vele spinelven en hij vliegt de chitines aan.

Dan lijkt zijn gevoel hem te waarschuwen voor een gevaar groter dan de chitines, geluid van scheuren en een geur waarvan al zijn haren rechtovereind gaan staan. In het midden, tussen de spinelven rijst een groot donker lichaam omhoog. Angst en agressie jegens dit onbekende wezen vullen zijn hart, de hond is afgeleid en dan dalen harde klappen op zijn lichaam, sluiten scharen zich om zijn dikke poten en voelt de hond scherpe, getande randen in zijn vlees snijden. Hij draait in hun scheurende greep, drukt zijn kaken om een arm en met alle kracht die hij bezit kraakt hij het schild en vernielt het onderliggende vlees van één van de poten die hem vasthouden.

Plotseling lijkt de aarde onder de spinelven omhoog te rijzen, ziet de hond de kruinen van de bomen dichterbij komen, het volgende moment word hij bedolven onder zwart bloed wanneer een enorme bruine klauw het lichaam aan zijn zijde openrijt en aan zijn borst drukt om een ander lichaam met de tanden open te leggen. Dan lijkt al het licht in de hond te doven, als hij geraakt wordt door een poot en tegen de aarden wal wordt aangesmeten, het lichaam van een spinelf vangt de klap tegen de wal op en gezamelijk storten ze naar beneden.

Duisternis, de geur van zijn bloed en het zwarte bloed van de spinelf... Vriend richt zich omhoog, voor hem lijkt de wereld te golven, onvast zet hij de stappen en dan het donkere silhouet van een chitine. Blijkbaar staat het ding met de rug naar hem toe, de hond heeft tijd nodig om de dingen die hij voelt en ziet weer op een rij te krijgen. Pijn in zijn zij als hij nog onder invloed van de klap de spinelf in de nek grijpt. Hij word geraakt door iets en niet helemaal bewust voelt hij hoe schild tussen zijn kaken gebroken wordt. Meer op instinkt ontwijkt hij het centrum van de strijd, het onbekende wezen waartegen de spinelven lijken op te klimmen, maar weggeslagen worden en breken alsof het dode takken zijn. Het wezen is gewond, maar lijkt bij iedere slag razender te worden, zijn diepe grauwen weerkaatst tegen de aarden wal. Alle aandacht van de chitines lijkt nu op deze reus gericht te zijn en de grijze hond, zich al meer bewust van zijn omgeving, begint de uitdunnende linie de ruggen naar hem toegekeerd, aan te vallen...

Back to top
View user's profile Send private message
De hond met vele namen
Verloren en Vergeten


Joined: 19 May 2002
Posts: 36

PostPosted: Sun Aug 18, 2002 8:50 pm    Post subject: Het verbond Reply with quote

Alsof er iets op zijn rug brandt, draait de grijze hond zich om, de kop laag, de tanden ontbloot doet hij een aantal passen zijwaarts, weg van de enorme duistere gestalte die nu te dicht is genaderd dan hem lief is. Want een nieuwe vijand staat voor hem en de hond is uitgeput en gewond van de strijd, niet in de laatste plaats door één van de klauwen van het geweldige wezen vóór hem. Even vormde hij een eenheid in de strijd met deze verschrikkelijke tegenstander, de beer stond niet aan zijn kant, maar de Grote Grijze profiteerde van de afgeleide spinelven die massaal kozen voor een zekere dood.

Dan stort het wezen in elkaar. En onder zijn ogen ziet hij hoe het beest kleiner wordt, hoe de vacht van het monster op lijkt te lossen en geleidelijk wordt de gestalte van een man zichtbaar met gescheurde kleren en een zwaar gehavend lichaam. Bloed dat uit talloze wonden de woudbodem doordrenkt. Het verbond is geëindigd, de linies die hen volgden zijn er niet meer en wat ervan over was heeft zich teruggetrokken. Grote Grijze verlangt weer naar zijn vrienden die hij achterliet en een plaats waar hij kan rusten en zijn wonden kan likken. Vreemd genoeg zegt iets hem dat zijn reisgezellen veilig zijn. Hij zou nu terug kunnen gaan, richting de uitgang van al die ondegrondse tunnels... Hij kijkt naar de man voor hem, iedere snik in dat schokkende lichaam ontlokt een lichte grom aan het vemoeide dier, alsof hij ieder moment het monster weer verwacht. Een paar passen neemt hij, richting de donkere stammen en de schaduwen onder de bladeren, naar de duisternis die zich nooit roert en die hem de herinneringen aan zijn vrienden toont.

Maar nauwelijks is de kleur van de vacht al deel geworden van de schimmige wereld onder de bomen, of de Grijze is weer teruggekeerd en staat bij de gewonde. Op de rug neerkijkend, herinnert hij zich het roerloze lichaam van zijn oude meester waar hij tevergeefs een leven in probeerde te wekken. Banduin was hij toen en hij heeft zijn reisgezel van weleer langzaam in de armen van de dood zien glijden... maar het nooit willen erkennen...tot de strijd in de spinneheuvel...toen zijn kaken de keel vonden van de Grijze Generaal van de Chitines.
Hij zal zijn vrienden weervinden. Omzichtig likt hij het zwarte bloed vermengt met het rode van de rug van de man, maant hem tot bewegen. Als de houtvester niet snel de kracht in zijn lichaam vindt om op te staan, zal de dood nabij zijn. En moet de Grijze in dit uitgestrekte Woud ergens de hulp zien te vinden die de man zo hard nodig heeft.

Back to top
View user's profile Send private message
ckeetel
Dromenvanger


Joined: 10 Feb 2002
Posts: 981
Location: Raganorck

PostPosted: Mon Aug 19, 2002 9:18 pm    Post subject: Re: Het Verbond Reply with quote

Op de plaats waar de hond eerst stond, komen de grassprieten weer omhoog. De omgewoelde vlakte bij de aarden wal, waar het zwarte bloed van de chitines de aarde intrekt, is verlaten op de woudvester na die zijn mes wegsteekt en zijn bijl weer opneemt. De schaduwen onder de boomkruinen zijn nog altijd even grijs, de kadavers op de grond zwijgen, alleen de bladeren in de toppen zijn te horen wanneer de wind erdoorheen glijdt...

Back to top
View user's profile Send private message Send e-mail Visit poster's website MSN Messenger
Display posts from previous:   
Post new topic   This topic is locked: you cannot edit posts or make replies.    Raganorck Forum Index -> De Geschiedenis van Raganorck All times are GMT
Page 1 of 1

 
Jump to:  
You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum
You cannot vote in polls in this forum


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group