Raganorck

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ergens,diep in De Wilde Wouden,achter de laatste bergen,achter de laatste brul van de ontembare leeuw,achter het laatste gebied van de havik,liggen er de resten van de verdwenen Oude Stad....

Deze stad herbergd vele geheimen in haar ruines en de bewakers daarvan zijn de miljoenen jaren oude Mythologische wezens,zoals de vliegende half-leeuwen Gryphons,de elegante Eenhoorns met de mysterieuze hoorn,de uit de vuur ontstaande Gryphons,en nog vele meer wezns die ons helpen de ruines van De Oude Stad te bewaken....

Onder die bewakers leef ik,een eenhoorn,ik ben uit het water ontstaan,andere maten van mij uit de hemel,dat zijn dan alicorns,andere uit het vuur,en no andere uit de aarde....maar ik dus uit het water.
Dat was de plaats waar ik geboren ben en waaraan ik nu ook verwant ben,de meeste onder ons zijn zo....

Ik heb,nog niet zo lang geleden de proef van de moed afgelegd.
Die proef heb je nodig om de stad te bewaken,want zonder moed ben je niets.De stad wordt vaak geteisterd door de goden,want ook zei willen achter het geheim komen die zich diep onder de gewelven van de stad bevinden....
Zelf ben ik nog niet aan het geheim gekomen,alleen de alleroudsten onder ons weten dat,het zijn de elementen zelf: aarde,water,vuur en lucht

Op dit moment ben ik aan het wandelen,galopperen,met een van mijn vrienden,het is avond en er staan al vele sterren,vele die fonkelen,andere die een schijn afgeven...de maan staat in een sikkel,nu is ze niet zo belangrijk,maar op dit moment vind ik ze op haar mooiste,als een sikkel.Het is net of de maan iets voor ons heft te verbergen,volgens mij is dat ook zo,één moment in volle glorie,en andere momenten weer niet,dan verbergt ze zich voor haar dochters en zoons de sterren en planeten en voor haar man de zon....

Tegen de zon kan ik ook niet,ik gelijk eigenlijk een beetje op moeder maan,daarom dat ik op warme dagen vaak de hle dag in het water zit,of onder een boom die een koele schaduw over me heenbrengt....

Diegene die naast me loopt is een eenhoorn van het element aarde.Het is een aardige jongen,niet veel ouder dan mij.Hij heeft de rode schijn van een rode kristal,zeldzaam zoals je ze vind,ergens in de bergen is hij geboren...je vind hem bijna altijd daar.Ik kom hem vaak opzoeken omdat daar ook zo van die heerlijk frisse bergmeertjes zijn.Zalig zijn die!

Het is nu diep in de nacht,ik slaap dicht tegen de andere eenhoorn aan om geen kou te krijgen,nog altijd zijn we in de bergen.We hadden niet veel tijd meer om bij de ruines van De Oude Stad te geraken....

Edited by: Faranyell at: 2/26/02 8:02:27 pm

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

We ginger redelijk vroeg slapen,aarde en water samen in een donkere grot....

De grot waarin we sliepen had een klein platform'pje waarop je kon wandelen.(mar dat deed ik nu niet).En de berg was op dit moment omringd door slierten wolken/mist waardoor de laatste zonnestralen van vader zon braken....het gaf een flauw schijnsel in de grot.
Maar het was genoeg om mij wakker te maken uit mijn korte slaap.Ik werd half slapend wakker en ging naar het kleine platform.
Op die plaats had je een goed zicht op het woud,en ergens in de verte zag je 10 torens,heel erg ver,je kon ze moeilijk zien maar ze waren makkelijk te onderschijden van de bomen die er rond groeiden....Ik noemde die plaats De Nieuwe Stad,ik dacht dat het een overblijfsel was van De Oude Stad waarover ze nu waakten,maar daar kon ik niet zo zeker op zijn.Daar wisten alleen de aarde,lucht,water en vuur een antwoord op....

Na een tijdje ging ik terug bij mijn vriend liggen,van het element aarde.Hij was direct in slaap gevallen,net alsof hij in de schoot lag van zijn moeder...eigenlijk was dat ook zo,hij werd immers in de bergen geboren en daar voelde 'ie zich thuis!

Ergens in De Wilde Wouden waren er nu een deel mythologische wezens hun wacht aan het houden bij De Oude Stad....dat dacht ik nog bij mezelf,en daarna viel ik in slaap....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Het werd stilaan ochtend ,maar vader zon was al dichtbij om ons wakker te roepen met zijn zonnestralen.
Samen stonden mijn vriend van de aarde en ik,Massarhé,op.

We gingen op het kleine platform'pje staan om naar buiten te kijken.Er hing een nevelslierten over De Wilde Wouden.De stralen van de zon hadden een rare invloed op de nevel,een mysterieus licht,helder maar toch ook nog zwak....
Daarna daalden we van de berg af...de sleutelbloemen die op de berg groeiden waren nog niet open,daar was het nog te vroeg in de ochtend voor.
Stilaan kwamen de bomen naar ons toe,(of wij gingen nar de bomen toe)wanner we er waren zeiden we goeiedag tegen hen en gingen verder,terug naar De Oude Stad.

Wanneer we aankwamen was de nachtpatroulle bijna aan haar einde en moest ik terug naar de wacht,mijn vriend zou pas morgen moeten.

Het was nu middag en ik was juist bij en bronnetje langsgeweest om me wat te verfrissen samen met de andere mythologische wezens.

Boven ons zongen de stammen samen met de kruien een magisch lied,het lied van de wind.
Het was zo verlokkelijk dat ik ook begon te zingen,de anderen zeiden dat ik een heldere stem had,helder als een bergbeekje dat van een helling afstroomde.

Dit gedeelte van het woud waarin ik nu liep heette het Rode Bos,waarom kwam wondermooie plaats aan deze naam?Rood....het lijkt me de kleur van iets slechts.Alleen de wezens van het element 'vuur' voelden de naam prima bij de plaats passen,ze wisten er wel geen antwoord op,op waarom!

Ik keek naar boven en zag een grote,lange boom staan met een rechte stam...ik weet niet hoe,al de bomen in dit bos hebben op het moment een fris-groene kleur,maar deze gaf een blauwe schijn af.Het was mijn lievelingsboom,hij trok op mij.De zon stond recht achter de boom en de stralen liepen langs haar neer.
Het was net of die boom heilig was....je hoorde er vele stemmen in,maar je wist nooit zeker of dat de wind niet was.Al de bomen hier waren mysterieus....

Met tegenzin ging ik terug naar De Oude Stad,tijdens mijn patrouille kwam ik hier wel langs,maar dat was niet hetzelfde,anders kon ik er uren naar kijken wanneer de boom in een goede bui was,en ik!

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

In de dagen van mijn patrouille was er niets speciaal gebeurd.Af en toe moesten we tussen 2 vechtende gryphons komen,maar dat gebeurde vaak.

Na deze dag was mijn werk er weer voor even op,even rust.Nog even deze ronde afmaken,en dan ging ik terug met mijn vriend van de aarde naar de bergen.
Zalig waren die plekken,al was ik de laatste eenhoorn geweest,ik zou er blijven naartoe gaan.
De frisse wouden eromheen,klaterende bergstroomjes waarin ik me vooral thuisvoelde,de vrse lucht,in plaats van steeds dezelfde lucht bij De Oude Stad....ik zou er nooit van kunnen wegblijven.....even,maar nooit voor nooit.

Mijn vriend had deze patrouille-week ook niets te doen gehad.Maar ja,er kwam niet veel vreemd volk zo diep in de wouden,vooral niet in het Rode Bos.
Samen vertrokken we weer naar de bergen,in het bos voelde hij zich niet zo thuis als daar....

We kwamen voorbij een hoop berkebomen,daar deden we zo vriendelijk tegen als we maar konden,berkeboom konden je dood zijn,en wannneer we er voorbij waren,liepen we lachend weg.Voorbij de eikebomen,de kastanjes,voorbij een groot open veld waarin de zon volop scheen.Daar rustten we een tijdje uit,en gingen weer verder.

Waarom moesten we eigenlijk steeds bij De Oude Stad rondwalen.De Lucht zong alleen maar met de bomen.De Aarde hield alleen maar geheimen op die plaats voor ons achter,in het water kon je ook niet veel vinden,ook al was het een broeder.En van het Vuur kon je ook niet veel verwachtten.Onze heersers mogen ons wel vertellen wát we bewaken.
Maar ja,daar moest ik nu niet veel drukte over maken,ik was op weg naar rust in de bergen.
Ik kan de frisse lucht nu al ruiken.We waren al op de heuvels.De Oude Stad lag op de helling van een diep dal en er was moeilijk te geraken.
We hadden een stuk gelopen maar moe waren we niet....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Er was al een rustige nacht voorbij,we hadden geslapen in de bergen,we waren er toch nog geraakt....

Op dit moment waren we eigenlijk aan het rusten in het zchte gras,op die open plek waar we gisteren voorbij liepen....
Dit was een veel beter leven dan in De Oude Stad,vele beter,waarm liepen we niet gewoon weg?Iets weerhiedld ons ervan....iets weerhield ons ervan vrij te zijn,en dat begreep ik niet!Ik begreep zoveel niet dat je er haast misselijk van werd.

Ik stond op en ging naar het beekje dat in de buurt stroomde....ik keek erin en zag mijn spiegelbeeld.Ik zag een witte eenhoorn gevuld met vragen,en de spiegel die voor mij stond wist de antwoorden...
Geef mij alsjeblieft een antwoord op mijn vragen,al is het er maar eentje.Alsjeblieft!
Natuurlijk kreeg ik geen antwoord,gewoon hetgene dat ik verwacht had te krijgen, Zoek het antwoord zelf en je zult het krijgen,dat antwoord kreeg ik....
Wat ben ik daarmee nu?
Ik zoek al jaren,maar misscien niet op de manier waarop het Water het bedoelde,met geduld.
Dat zal het zijn....dat kon het alleen maar zijn!

Ik ging terug naast mijn vriend van de aarde liggen en probeerde een beetje te rusten....al die vragen,daar werd je moe van....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

De volgende dag waren we nog altijd op die plek,de plek met het hoge frisgroene gras,met de purpere bloemen op hun slanke stengels,de plaats waarlangs het klaterende beekje stroomde dat afkomstig was uit de hoge bergen bezaaid met parelwitte sneeuw...op die plek waren we....alebei voelden we er ons thuis,water in mijn nabijheid en de hellingen waarop het stroomde voor mijn vriend van de aarde....

Op deze dag kwem er een vliegende eenhoorn langs,een van het element lucht,veel kwam hij er niet doen,maar de bergen trokken hem ook zo aan vanwege un hoogte en de frisse lucht die er heerste.Ht was de perfecte plaats om te leven vond ik...waarschijnlijk zou iedereen liever hier leven dan zijn leven te vertroeven in De Oude Stad...waarschijnlijk wel....
Deze plats werd de plaats van het Leven genoemd,Levenslust ,de tuinen van de goden,met hun wonderlijke mythische inwoners....eenhoorns in alle soorten,grifoenen,en nog van alle ....
Maar vanwege de ondergang,vele duizenden jaren geleden moesten ze allemaal naar De Oude Stad gaan.Maar soms komen we hier samen,niet allemaal tesamen maar de plaats blijft toch bestaan.Ook al leeft er maar 1 inwoner.

Op deze plaats stonden er ook ruines,maar niet zo'n sombere als in het Rode Bos...ee deze waren gebouwd in witte steen,het enigste wat hier stond was een kleine tempel die vroeger gebruikt werd om offers,fruit en groenten,stoffen zelfgemaakte speelgoedjes of kleine vermakelijkheden te geven aan de goden,maar zij wilden gewoon dat wij,alle mythologische dieren bleven bestaan.De mensen zijn hier nu uitgestorven mar wij bestaan nog,bij sommige nog diep in hun geweten,bij mij niet meer....ik werd later geboren.

Ik drukte mijn lijf tegen dat van mijn vriend,een aanraking van zoete bloemen die opborrelden uit mij.Een warme sfeer heerste hier,iedereen leefde samen.en we hoopten ook dat dat zou zijn op de andere plaatsen waar zo'n paradijs als hier was...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

s'Avonds in de bergen bij een reusachtige waterval...artist unknown
____________________________________________________

We praatten verder met onze vliegende eenhoorn die over de bergen naar ons was gekomen.Hij hoorde niet bij ons.Hij was er eentje van een ander gedeelte van de aarde.
Velen hadden hem ginder nog niet gezien,hij leefde apart....

Het was dicht tegen de avond maar ook nog tegen de middag,de bloemen lieten een sterke geur achter die prikkelde in onze neus.Een leuke prikkel,maar je moest er wel steeds van niezen...
Om de irritatie van dat geprikkel te verhinderen kreeg onze vriend opeens het gevoel te zingen,zijn zang was niet te hoog,maar helder,als een klokje in een toren...

Door zijn mooie stem begonnen we alle 3 te zingen en dit leidde uit tot een goed humeur van de zon.Vele zonnestralen bedekten De Wilde Wouden die vooraf gevuld waren met een lichte mist,op sommige plaatsen toch.
In de stralen kwamen er kleine insecen dansen die een kleine donkere schaduwstraal afwierpen...

We sprongen op en de bloemblaadjes vlogen in het rond,stuifmeel vulde de lucht en joeg een scherpe geur in het rond.De wind zong mee en zo wapperden onze manen door elkaar,steeds met een andere windgolf mee....

Edited by: Faranyell at: 3/10/02 2:13:54 pm

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Het werd stilaan avond en de zon begon te zakken.Er kwamen kleine wolkjes aandrijven die een roze gloed kregen in het licht van de zon.Kleine insectjes vlogen in het rond en we moesten met onze staarten wapperen om ze kwijt te raken.

Ver achter ons was het licht aan het regenen en de zon scheen met haar stralen op de neervallende regen...er ontstond een reusachtige regenboog met verschillendekleuren.De puperen bloemen vlogen nog steds in het rond maar vielen stilaan toch weer neer.De wind ging liggen...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

De duisternis was nu gevallen en de eerste sterren kwamen op....ik was blij dat de sterren een beeld naar de eenhoors hadden gevormd....heel erg blij.Monoceros de eenhoornige...ja!Dat waren wij,de eenhoornigen.Het was een hele eer om voor eeuwig in de hemel geschreven te staan.
De toppen van de bomen staken hoog uit tegen de zwarte hemel met flitsen van donkerpaars die erdoor staken.
De wind was nu volledig gaan liggen.Alles was nu stil,het enigste wat je nu nog kon horen was onze adem en het ge-gallopeer dat zacht weerklonk in het hoge gras.

Heel ver weerklonk het geluid van onweer.Het kwam niet onze kant op maar toch klonk het beangstigend in mijn oren.Waarom was ik nu bang van onweer?Dat is toch helemaal niets om bang voor te zijn?Misschien voor een kleintje,maar toch niet voor mij....

De sterren schenen nu helder en de maan was redelijk flauw met haar schijnsel,het was nog maar een sikkel dus veel licht hadden we op het moment net niet.Maar we wisten de weg naar de bergen,we zouden er wel geraken...

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Nu we eindelijk in de bergen waren aangekomen gingen we vermoeid van deze fantastische dag in de vertrouwde grote liggen.We hadden er inmiddels al wat bladeren en takken neergelgd om het iets aangenamer te maken om er in te slapen.Eerst was ik nog van plan geweest de geheime grot achter de waterval binnen te gaan maar vanwege deze vermoeide dag had ik dat toch maar niet gedaan....

Toen we gingen slapen vielen de vliegende en de eenhoorn van de aarde direct in slaap.Ik kon nogmaals de slaap niet vatten ook al was ik enorm vermoeiend.Steeds werd ik gefolterd door de enorme aanwezigheid van vragen,en van de raadselachtige antwoorden die ik kreeg.
Al de dromen die ik kreeg hadden iets raadselachtig en daarop moest ik steeds het antwoord op zoeken.Daarom was ik de laatste tijd ook minder geduldig als iemand mij iets vroeg.Uitgezonderd op mijn vrienden natuurlijk....

Ik ging wat dichter tegen de 2 andere eenhoorns liggen omdat er een lichte kille wind joeg,maar ook omdat ik veel te moe was en ik kon verzeild geraken in een droom van een van de 2 eenhoorns....

Opeens kwam ik terecht in een wonderbaarlijke wereld,ik keek om mij heen en het bleek dezelfde plaats te zijn waarin ik dezemiddag vertroefde...het was precies dezelfde.
Hoe kom ik hier nu?Ik ben de grot toch helemaal niet uitgegaan.Maar laat ik daarover mijn hoofd maar niet breken.
Ik ging eerst naar de plaats waar ik daarstraks nog had besloten naar te gaan,maar er niet was naartoe gegaan omdat ik te moe was....de grot!
Het was een plaats waar ik nog niet vaak naartoe was geweest,maar de weg kende ik wel.Ik volgde de stroming van de rivier,tegen haar loop in,en zo kwam ik bij de waterval.

Ik wist niet goed wat er ging gebeuren als ik achter de waterval zou duikelen.Misschien kwam ik met mijn hoofd tegen een rotswand,maar misschien kwam ik ook in een grot terecht.Vol glorie....

Elegia Morfleur · Nachtdwaler Joined: 03 Feb 2002 Posts: 147

(( heel mooi, dit verhaal. mijn complimenten

))

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

(ooc bedankt,ik wou gewoon eens iets anders)

....En toen werd ik wakker.
Spijtig dat het allemaal een droom bleek te zijn.Maar ik wist dat de waterval bestond.Ik liet mijn 2 vrienden nog maar slapen,ze lagen daar zo vredig in de bladeren.
Ik rende,net als de vlucht van de adelaar,naar beneden.Naar de plaats waar de waterval steeds weer een andere druppel melodie naar beneden doet vallen.

Ik bleef steeds tegen de bomen "hallo" zeggen.Het waren aardige wezens.Zij hadden immers dit paradijs gecreeërd.Spijtig dat we er zodra weer uitmoesten.
Uiteindelijk kwam ik bij de waterval aan.Na mijn droom,ik was er nog bijna nooit geweest,ze leek er precies op,net diezelfde druppels als in mijn droom vielen naar beneden.
De bomen waaiden met hun kruinen mee in dezelfde wind en de bladeren die neervielen in het water lieten dezelfde fonkelende rimpeling achter.Net hetzelfde!

Waarom bleef ik hier nu gewoon staan?Steeds wilde ik een stap zetten maar die kwam niet vooruit.Het was net alsof ik aan het dansen was.Ik ging terug achteruit,uit de aantrekkingskracht van de waterval.
Snel stormde ik vooruit,ik wou binnen zien te geraken,ik vloog met de wind mee,mee met de bladeren,tegen de stroom in.

Ik viel neer.Nadat ik een sprong had genomen,hopend dat ik in een grot zou geraken,kwam ik met mijn zijhoofd tegen een rotswand aan.Gelukkig niet rechtstreeks met mijn hoorn....
Ik probeerde op te staan maar het lukte niet.Steeds draaide alles in mijn hoofd om.Een keer werd die boom de die,en andersom....

Razend op mijn droom viel ik bewusteloos neer....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ik wist dat ik wakker was,maar toch had ik mijn ogen nog gesloten.Ik had razende hoofdpijn en geen gevoel voor evenwicht meer.Opstaan probeerde ik dus niet.

Ik deed mijn ogen open in een spleetje zodat ik juist wat kon zien.Blijkbaar lag ik nog altijd op dezelfde plek als die waar ik was neergevallen.
De neervallende druppels van de waterval hadden me bij bewustzijn gebracht....

Ik probeerde te zien waar de zon stond.Aan haar stand te zien was het al bijna middag.De 2 andere eenhoors zouden waarschijnlijk naar mij aan het zoeken zijn.Ik hoopte eigenlijk wel dat ze vlug kwamen,want ik lag in de hete zon.
En lang kan water dat niet volhouden....

Ik sleepte mij naar een dicht bijzijnd bosje en daar ging ik vermoeid in de koele schaduw liggen.
Het leek alsof mijn hele lichaam de klap tegen de rotsen had meegevoeld.Ik keek eens naar mijn been waar een stekende pijn in sloeg.Er was niet veel te zien,alleen maar een grote schram,maar die zou wel vlug verdwijnen.
Vermoeid liet ik mijn zware hoofd neerzakken en viel voor de eerste keer direct in slaap.

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Ik had niet lang geslapen,een droomloze slaap.Rond de namiddag werd ik wakker....

De stralen van de zon waren nog steeds warm en sommige plekjes van de bergstroopmjes zouden nu wel warmer zijn dan normaal.
Maar ik had behoefte aan water.Ik was helemaal uitgedroogd.
In de verte hoorde ik mijn 2 vrienden roepen om mij en ik beantwoorde hun vraag met een antwoord.Het enigste antwoord...
Ik liet mij in het water zakken,dicht in de buurt van de waterval waar de druppels steeds op mij vielen.

Ik zag de bergen vanaf hier vrij goed,besneeuwde toppen die zich geen zorgen maakten om de warme stralen van de zon.
Uiteindelijk kwamen de 2 vrienden aan....

Anoniem · Dromenvanger Joined: 08 Feb 2002 Posts: 501

Het was al flink in de avond nu.De enorme hitte was verdwenen,maar ook de laatste dag in het paradijs.Morgen moesten ik en de aarde terug naar De Oude Stad.

Nadat die pijnlijke belevenis in de middag kon ik op dit moment terug fatsoenlijk staan.Maar ik moest mijn benen vlug gebruiken om aan het onweer te ontsnappen.
De hitte van deze middag had veel wolken aangetrokken...Niet zo ver van ons af hoorde je al het gerommel van de donder en zag je de flitsen van het hemelvuur.

De bloemen sloten zich,vogels begonnen laag te vliegen en de wind kwam al vlug aangevlogen....
De eerste druppels vielen op onze hoofden en weldra werd het een heuse stortbui met een spel van geluid en licht door elkaar.Net zoals de ijsdansers die op de muziek door het ijs glijden.
Deze avond waren er geen sterren te zien en de maan stond ver achter de Wilde Wouden.
Bijna waren we bij de bergen maar veel zin had het niet meer om te schuilen.Het was net of ik al van nature water ben,niet in een vorm die onzichtbaar is.

We kwamen aan in de vertrouwde grot,kletsnat,en schudden onze halzen door elkaar om de manen droog te slaan.
Veel succes had het niet want als de ene water van hem afsloeg kwam het op de andere terecht.En andersom....

Nadat we het ongeveer droog hadden gekregen gingen we op de bladeren liggen en vielen in slaap.De tweede keer dat ik zo vlug in slaap viel....

Edited by: Faranyell at: 3/4/02 8:48:17 pm