Raganorck

[caege]

Caege stapte de grote binnenplaats op,zoekend naar een persoon in functie.
Hij keek behoedzaam rond of hij nergens Vrouwe Ophelia zag lopen,zij zou uitermate geschikt zijn voor wat hij doen moest.

Er was weinig volk op de binnenplaats dus stapte hij naar een wachter toe.
"Gegroet heerschap, ik zou graag een onderhoud hebben met Vrouwe Ophelia, kunt u mij tot bij haar brengen?"

[Samara Jalaya]

De bedienden die Caege tracht aan te spreken, lijken de arme man straal te negeren en glijden langs hem heen, verdiept in hun respectievelijke onzinnige opdrachten. Een moment lang staat Caege verloren op de binnenplaats als dan plotseling door een zijpoort Vrouwe Ophelia verschijnt. Ze is gekleed in een lang groen gewaad en haar lange rode haar is zoals gewoonlijk versierd met bloemen, de meeste inmiddels in verregaande staat van ontbinding. Het meest opmerkelijke aan haar verschijning is echter het rijdier waar ze op gezeten is en dat met een onelegante, sloffende tred zijn meesteres over de binnenplaats hobbelt. Een lama.

Ophelia trekt een wenkbrauw op als ze de bezoeker ziet. Het moet een bezoeker zijn, zoveel is zeker, anders zouden haar bedienden hem wel een blik waardig gunnen. Ze moet hier ook alles zelf doen! Ophelia wendt haar lama in de richting van de gast en laat zich van de rug glijden. Onmiddellijk lijkt haar imposante verschijning te niet gedaan, maar dat is maar tijdelijk. De jonge vrouw mag dan wel niet indrukwekkend van lengte zijn, haar houding is gedecideerd en in haar ogen flakkert een machtig vuur. "En?" vraagt ze. "Wat is het vreselijke nieuws, de dringende zaak, de volstrekte nonsens waarmee jij me komt verrijken? Sinds wanneer begroeten wij de Koningin niet meer met een buiging?"

~ Samara

[caege]

Caege stond even perplex door de houding van de dame en miek toen snel een buiging.
Hij besloot het maar op een compliment te gooien en bracht er een excuus stamelend uit.

"U bent mooier dan de meeste verhalen u eer aan doen" liet hij vallen "Nog mooier" bedoel ik,voegde hij er aan toe.
Een schepje erbij kon nooit geen kwaad.
"Ik had een verzoek voor u edele Vrouwe,als u me tenminste toestaat..."
Hij keek haar vragend aan.

[Samara Jalaya]

Ophelia keek Caege aan met een blik die niet veel van haar gedachten ten opzichte van haar bezoeker en zijn mentale gestelheid te raden over liet. "Mooi, zei je mooi? Wie denk je dat je bent om zo beoordelend over mij te spreken? Zo vulgair laagdunkend?" Ze ging op haar tenen staan om haar vijand rechter in de ogen te kunnen kijken. "Denk je," zei ze spottend, "dat het mij ook maar iets interesseert wat er wordt gezegd over mijn uiterlijk? Lijkt me niet, hè? Ik heb hier wel belangrijkere zaken aan mijn hoofd dan dat eeuwige hielenlikkende geleuter! God, wat haat ik je!" Ophelia's ogen schoten van links naar rechts, blijkbaar om een voorwerp te zoeken dat ze eventueel naar de mans hoofd kon smijten om haar woorden kracht bij te zetten. Maar aangezien niets anders dan de lama in haar blikveld verkeerde, stampte ze een keer woedend met haar rechtervoet op de grond en kalmeerde toen weer. Met een onschuldige blik in haar ogen, die een overgang van dag naar nacht leek zonder de tussenliggende veranderingen, blikte ze haar gast aan. "En?" vroeg ze. "Wat is dat zogenaamde verzoek van je?"

~ Samara

[caege]

Caege slikte even,wat een raar mens was dit,ze zou zijn verzoek zeker nooit inwilligen,dat was een feit...

"Euh, edele dame,euh..."

Hij wist niet goed hoe eraan te beginnen...

[Samara Jalaya]

"Man! Schiet op!" Opnieuw begon Ophelia haar geduld te verliezen. Ze had deze dag al zoveel meegemaakt en haar hoofd was vervuld met zorgen die zwaar op haar schouders drukte. "Sta niet te stamelen! Waar wacht je op?"

~ Samara

[caege]

Caege begon het onvriendelijke mens in gedachten naar de grootste hel toe te wensen en raapte toen zijn moed bijeen.
Als ze negatief reageerde kon hij nog altijd naar een andere stad trekken,wie wou er nu zo'n kattebel als heerser?

"Vrouwe, ik had graag uw toestemming gehad om van u een huis te mogen kopen in Raganorck.Ik hoop dat u me een schappelijke prijs zal vragen voor een klein huisje ergens in de hoofdstraat ofzo.."

[Samara Jalaya]

(( Vrouwe Ophelia is geen dame, maar een wispelturige 18-jarige ))

"Een huis?" Na deze verbaasde opmerking valt er een stilte aan Ophelia's zijde. "Je komt hier voor een huis? Enkel en alleen voor een huis? Waarom heb je dat niet eerder gezegd?" Ze had gevreesd voor slechter nieuws, een afschuwelijk bericht uit het Labyrinth over haar drie avonturiers, een melding van meer moorden en branden, een huwelijksaanzoek, maar het arme schepsel vroeg enkel om een huis? Ophelia voelde zich ineens schuldig dat ze zo was uitgevallen tegen de onschuldige bezoeker, maar getrouw haar gewoonte bood ze geen excuses aan. "Wat ben je van beroep, bezoeker? Wat is je naam? Als je iets doet in naam van de stad biedt ik je graag een kamer in het Kasteel aan."

~ Samara

[caege]

Caege keek verbaasd op over haar draai van manieren.
Dit had hij niet verwacht.
"Wel euh,ik doe niet echt iets, ik heb wat geld verdiend en daarmee wou ik iets van mezelf kopen.
Ik ben echter wel huurling dus als u een taak voor me heeft wil ik best wel voor u werken,dat staat vast..."

Hij dacht even over haar voorstel na.
"een kamer, goh,das wel vriendelijk ,maar dan zit ik weer op uw eigendom hé,graag had ik iets van mezelf gevonden,iets zelf opgebouwd..begrijpt u.?En aangezien al de grond van u is kwam ik u vragen of u mij niet een klein huisje wou verkopen,liefst inde deftige buurt van de stad ofzo.."

[Galliminus]

((Als jullie eens ff over je schouder kijken zien jullie iets wat minder prettig is,..gnagnagna,...de draad BRAND in de nieuwe toren))

[Samara Jalaya]

(( oh, Galliminus, gij schurkerige snodaard! ))

"Ik bezit de grond, maar verkoop het niet," zei Ophelia. "Ik ga niet over dat soort stoffige zaken, daar heb ik luiwammessen voor. Ik zou je aanraden het District rond de Tien Torens te proberen, het is een redelijk veilige en prettige buurt... of een duistere kant moet je in de donkere steegjes lokken. In principe geldt in Raganorck de regel dat een leeg huis voor de zoekende ziel is, geen bewoner betekent jouw eigendom."

Op dat moment klonk er een dreun. Een losgeraakte stutbalk van het houten dak van de Nieuwe Toren raakte na een vrije val van tientallen meters met een donderend geraas de grond. Ophelia keek met een ruk achterom en zag tot haar afgrijzen en schrik dat de Toren in lichtelaaie stond.

~ Samara

[caege]

Caege schrok zich ook een hoedje
"Uw kasteel staat in brand!!" riep hij, "Is daar iemand in die toren?"
Hij stond klaar om in te grijpen en probeerde de situatie in te schatten.

[Samara Jalaya]

"Nah, misschien wat familie ofzo," merkte Ophelia droogjes op. "Niets van waarde geloof ik. Maar het was toch echt een aardige toren." Ze draaide zich naar Caege. "Je was op zoek naar een baantje? Bij deze ben je benoemd tot hoofd van de vrijwillige brandbrigade en jij en ik gaan deze brand onmiddellijk blussen!"

~ Samara

[caege]

caege keek haar even vol ongeloof aan.
met dit mens viel je van de ene verbazing in de ander.
Nuja, een job was een job.
Ze zei dat er familie binnen was dus, die ging hij eerst maar eens redden dan.
Hij rende naar de waterput en haalde een emmer water boven die hij meteen over zich uit goot.
Hij scheurde een stuk van zijn mouw af en hield dat voor de mond,zo stormde hij op de brandende toren af...

ooc(see you in de tower dearie )

[Samara Jalaya]

Ophelia keek met grote ogen hoe de man voor haar met groot enthousiasme delen van zijn kledingsstukken van zich af begon te scheuren en vroeg zich af wat hier in hemelsnaam het nut van was. Ze had veel vreemde mannen meegemaakt, handlangers die de meest idiote toeren uithaalden om haar te overtuigen van een huwelijk, vijanden die meenden te doen te hebben met een kind in plaats van een koningin, onderdanen die hetzelfde dachten, maar nooit eerder had ze een man ontmoet die zo iets idioots had gedaan. Was hij bezig zichzelf een stevige verkoudheid op de hals te halen? Waarom gebruikte hij niet gewoon de ingenieuze brandslangen van de hand van Owen Zuchtwater om het vuur te lijf te gaan? Ophelia schudde haar hoofd. De idioot was zijn leven aan het wagen voor totaal oninteressante familie, aannemende dat er iemand in de toren aanwezig was, wat ze niet vermoedde. Maar goed, mánnen. Als ze de held konden uithangen, deden ze dat ook.

~ Samara