Raganorck

[Tar ap Tinyan]

Met de tegenstribbelende Melle nog steeds meeslepend, is Arival dan toch in het Kasteel geraakt. Nu staat hij op de binnenplaats om zich heen te kijken. Hij is overdonderd door de schitterende bouwstijl ((OOC: zwaar gotisch lijkt me)) en kijkt zijn ogen uit.

Dan wordt hij aangesproken door een wachter. "Waarom heeft U die jongen vast, Heer...?" Arival kijkt de man verschrikt aan en antwoord: "Arival ap Baldur, tempelier in de Orde van Kir Nadin. Deze jonge stal mijn beurs en probeerde daarna mijn zwaard te stelen. Ik betrapte hem. Bovendien wilde ik naar de Heer van deze stad om mijn diensten aan te bieden."

De wachter knikt, pakt boeien en slaat Melle erin. "Die zal ik naar de kerkers brengen. Ook zal ik iemand voor U halen. Heb geduld." De man loopt weg, een kermende Melle met zich mee sleurend.

((OOC: Dit is natuurlijk niet het echte einde van Melle, waarschijnlijk ontsnapt hij wel een keer. Vrouwe, wilt u me komen ophalen?))

[Samara Jalaya]

Terwijl Melle wordt weggesleurd, daalt Vrouwe Ophelia van de trappen af. Het is een wonderlijk toeval dat ze op dit moment verschijnt, aangezien ze zich meestal weinig bemoeid met stadszaken en gasten altijd volledig negeert.

Ophelia heeft de onderste tree bereikt, passeert Melle zonder hem aan te kijken en loopt op Arival af. "Heb jij die jongen gevangen?" vraagt ze. "Gebied hem te zwijgen. Ik krijg hoofdpijn van dat gekerm." Ze steekt de nagel van haar duim in haar mond en begint er op te kauwen, terwijl ze zich volledig naar Arival draait. "Wie ben je en wat doe je hier? Wordt er niet meer geknield of gebogen voor de Vrouwe van de stad tegenwoordig?"

~ Samara

[Tar ap Tinyan]

Arival valt bij de snerende woorden van de Vrouwe op zijn knieën en kijkt naar de grond. "Vergeef me, Vrouwe!" mompelt hij. Dan stelt hij zichzelf voor. "Ik ben Tar ap Tinyan, Tempelier in de Orde van Kir Nadin. Ik bied u mijn diensten aan. Kunt nog iemand als nachtschout gebruiken, Vrouwe? Ik zou mij in die functie zeer verdienstelijk kunnen maken." Afwachtend kijkt hij naar haar op, nog steeds op zijn knieën zittend.

((OOC: Welkom terug, Samara))

[Samara Jalaya]

(( Dank je. It's good to be back ))

Ophelia heeft haar duimnagel doorgebeten en kijkt goedkeurend naar de afgekartelde rand die haar beet heeft afgelaten en zegt, terwijl ze met haar wijsvinger de andere helft van haar nagel van haar tong afplukt: "Een Nachtschout, die kan ik zeker gebruiken, altijd." De buiging van de man bevalt haar uitstekend om één of andere reden. Ze is er niet altijd voor in de stemming, maar vandaag past het kruiperige gebaar perfect bij haar stemming. De bedelaar die haar gesprek met Galliminus een paar minuten geleden onbeleefd heeft verstoord, zit haar nog steeds dwars. Ze besluit dat de volgende keer dat ze het stuk vod op haar weg aantreft, ze een vreselijke straf voor hem zal verzinnen. Iets in de trant van onthalzen en onthoofden. Haar volk moet weten dat er met een achttienjarige niet te spotten valt.

Ophelia heeft het stuk nagel te pakken en schiet het over Arivals rug de pas geboende Grote Hal in. "Je bent aangenomen," zegt ze vriendelijk. "Je kunt een kamer in het Kasteel krijgen als je dat wenst of zelf voor je onderdak zorgen en zolang je in mijn dienst bent, zal driemaal per dag de Keuken een maaltijd voor je serveren. Een één of andere man gaat over de stoffige geldzaken en het salaris, ik heb geen idee hoe dat verder in elkaar zit, maar als je geld nodig hebt kun je bij hem aankloppen en hij regelt wel iets voor je." Het afraffelen van de formaliteiten lijkt Ophelia niet erg veel te interesseren, want ze is aan een nieuwe nagel begonnen en onrustig op haar voeten aan het draaien. Ze zucht even, bedenkt of ze iets vergeten is en vraagt dan: "Die jongen die je had gearresteerd, wat had hij gedaan?"

~ Samara

[Tar ap Tinyan]

"De jongen die zich Melle noemde, stal mijn beurs in de Taverne en probeerde mijn zwaard te stelen. Het was toen dat ik hem pakte. Tempelier en zwaard zijn als één, ze zijn deel van elkaar en niet te scheiden. Daardoor voelde ik wat de de jongen deed."

~Arival ap Baldur, Tempelier in de Orde van Kir Nadin, Nachschout van Raganorck~

[Galliminus]

Een van de bediendes van de Vrouwe komt de Grote Hal binnen met een brief. De tengere vrouw knielt en steekt Vrouwe Ophelia de brief toe. "Het is een brief van Galliminus dan Maros, een soldaat die het bracht vertelde dat het belangrijk was.

De Brief:
Hooggeachtte Vrouwe Nachtstorm,
Er gebeuren vreemdsoortige voorvallen in de stad dezer avond. Herberg Den Gulden Feniks, in de Hoofd straat blijkt voor de derde keer dit jaar aangestoken te zijn. Het enige verschil is dat ik er binnen zat dezen keer. Later bleek dat de Herberg aangestoken is door middel van gedroogde paarden vijgen, maar dat verklaard niet waarom ook binnen het vuur begon op te woekeren.
Ik zat aan de tafel, en op het moment dat de brand binnen spontaan ontstond zag ik een wezen, alsof ik een schaduw zag op de muur zonder dat er iemand was die de schaduw kon werpen. De schaduw had helgroen oplichtende ogen.
Ik stuurde iedeen naar buiten, en ik volgde de schaduw. Eer ik de schaduw bijna had bereikt verdween hij, tezamen met het vuur wat geblust werd. Ik zal eenieder die mij verdacht lijkt ondervragen, want er zat een enkele duisterelf in de Herberg die op de een of andere manier mij de rillingen gaf.
Alstublieft Vrouwe, negeer mijn zorgen niet,...Ik heb de angst dat U gevaar loopt.

Postum Scriptus: De naam Grote Grobus, zegt U dat wat?

Uw nederige Dienaar,
Galliminus dan Maros.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

[Samara Jalaya]

Ophelia fronst haar wenkbrauwen. "Melle? Het is er toch niet zo één van het Gilde, toch? De Dieven-, Moordenaars- en wat voor Vuilakken nog meer-Gildes, moe wordt ik van die mensen! Er is geen lol aan om koningin te zijn als mensen elkaar voortdurend naar het leven staan. Sta op, beste man, Tar ap Tinyan, en ga er iets tegen doen. Tegen al die duistere beurssnijders en misdadige moordenaars. Het is al probleem genoeg dat Raganorck zelf zo onberekenbaar is, we moeten geen gerommel onder de burgers hebben." Ophelia's besluit klinkt, hoewel niet erg doordacht, redelijk intelligent en ze glimlacht voldaan. "Beste man, je kunt gaan," zegt ze.

Als Ophelia zich wil omdraaien en verdwijnen naar de Dwalende Kamers, wordt er plotseling een brief onder haar neus geduwd. Ze bedwingt zichzelf om de brenger van het nieuws, die haar bijna heeft doen struikelen, in het gezicht te slaan, omdat het een vrouw is waar ze geen bijzondere hekel aan heeft. Ze neemt de brief aan en begint te lezen... en leest opnieuw. Herberg Den Gulden Feniks... Grote Grobus... Wars van occulte zaken en mysterieuze wezens hecht Ophelia in eerste instantie weinig waarde aan het vodje papier, maar als ze ziet dat deze is ondertekend door Galliminus, bedenkt ze zich. Ze bergt de brief in de rokken van haar gewaad, draait zich om en zonder enige verdere uitleg, verlaat het kasteel.

(( Ophelia gaat richting Gannon, de hoofdstraat ))

~ Samara

[Tar ap Tinyan]

((Tar verlaat Het kasteel en gaat ook naar de Hoofdstraat))

~Tar ap Tinyan, Tempelier in de Orde van Kir Nadin, Nachschout van Raganorck~