Raganorck

[Callide Mori]

((-> Dwalende Kamers, 'Callides vertrekken'))

Gehuld in een zwarte kapmantel stapte Callide naar de Stadwal. De sterren fonkelden kil in de nachtlucht en ze zuchtte."Waar blijft die onbekende briefschrijver? Ik heb niet alle tijd van de wereld,"mompelde ze tegen zichzelf. Het was die nacht koud en ze rilde. Dit deed ze dus nooit meer. Beter nieuwsgierig en warm dan hier buiten in de kou te staan."Ik had niet moeten komen..."

[Callide Mori]

De nachtlucht was kil en joeg rillingen over Callide's ruggegraat. Ze trok haar mantel nog wat dichter rond zich heen.
Toen er een uur voorbij ging en er nog steeds niemand was opgedaagd, besloot Callide dat het genoeg was. Koud en vermoeid begon ze terug naar het kasteel te stappen, peinzend over wie toch dat briefje had gestuurd... Een oneffenheid in de grond zorgde ervoor dat ze struikelde en viel. Met een kreun van ergernis stond ze weer recht en veegde het gras van haar mantel. Een behoedzame stap vertelde haar dat ze haar enkel had omgeslagen. Over een paar dagen zou die wel weer in orde zijn, maar ondertussen zou lopen nogal pijnlijk worden... Callide klemde har tanden verbeten op elkaar. Geweldig, dacht ze sarcastisch. Het geluk staat echt aan mijn kant. Geïrriteerd richtte ze haar blik op het vochtige gras, om niet opnieuw zo'n fout te maken.
Wacht eens even, wat lag daar in het gras?
Callide bukte zich en raapte een klein flesje op. Er zat een briefje in. Ze zuchtte. Nog een mysterie. Niet dat ze niet van geheimen hield, maar het leuke eraan was net het wéten ervan...
Zonder het briefje te lezen stak ze het in haar mantel en stapte, nog steeds moeizaam, door.

((OOC: Als iemand zich geroepen voelt tegen haar tegen te komen...heb ik zéker geen bezwaar...))

Edited by: Callide Mori at: 12/28/02 6:22:21 pm

[Gashyr]

Het regelmatige getik van hoeven op de straatstenen verbeekt de stilte van de nacht. Met een stevig tempo beweegt Horan Zilverboog zich in de Richting van de Tien Torens, hopend dat hij niet te laat zal komen. Dan verandert het geluid, scherp getik word zacht, dof gedreun en het geritsel van gras, als de centaur een park oversteekt. In gedachten verzonken ziet hij niet dat hij schuin van achteren een in mantel gehulde gedaante nadert.

Horan Zilverboog

~ met z'n blauwe badeendje

[Callide Mori]

Callide draait zich geschrokken om bij het geluid. Ze grijpt onder haar mantel haar dolk al vast, maar weet dat die vrij nutteloos is tegen een overvaller. Bij het zien van de persoon achter haar blijft ze echter verbaasd stilstaan. Een centaur! Haar beleefdheid nam de overhand en ze zei:"Goedenavond, heer."

[Gashyr]

Verbaast kijkt de Centaur naar beneden, vanwaar een vrouwenstem hem zojuist aansprak, en ziet dat het niet veel gescheeld had voor hij tegen deze in mantelgehulde dame was aangelopen.
"Een goede avond gewenst, en excuseert u mij, ik liep verzonken in gedachten, en had u zodoende niet opgemerkt. Maar zeg eens, wat doet een dame zo laat nog buiten? Bent u niet bevreesd voor het gespuis dat de schone nachten van Raganorck onveilig maakt?"

Horan Zilverboog

~ met z'n blauwe badeendje

Edited by: Gashyr at: 1/13/03 9:34:17 pm

[Callide Mori]

Callide trok haar mantel wat dichter om haar heen tegen de koude en dacht verlangend aan haar warme kamers. Het was een les voor volgende keer: volg geen boodschappen van onbekende afzender meer op.
Ze lachte zacht."Het is overal en altijd wel gevaarlijk, heer. Eender het dag of nacht is."

[Gashyr]

Een beetje verwondert kijkt Zilverboog in de grijze ogen van de in mantel gehulde vrouw voor hem. Haar stem verraad dat ze niet al te oud kan zijn, maar uit haar woorden blijkt dat zij al enige ervaringen heeft met "het gevaar".
"U spreekt de helaas bittere waarheid uit. Ook overdag ligt het duister in een hinderlaag, vanuit de schaduw van elke steen loert zij op ons. Maar 's nachts zijn wij helemaal door haar omsingelt en overgelevert aan haar grillen. Ik zou het idee dat u alleen door het duister loopt niet kunnen verdragen, ik zou vanavond niet rustig slapen. Laat mij u naar uw bestemming escorteren."
De Centaur zakte door de knieën van zijn voorbenen en maakte een apparte doch charmante buiging.

Horan Zilverboog

~ met z'n blauwe badeendje

Edited by: Gashyr at: 1/13/03 9:40:27 pm

[Callide Mori]

"U kan het zeer mooi verwoorden, heer." Callide glimlachte oprecht."Ik ben gevleid. Doch ik kan me wel redden. Als u erop staat, mijn bestemming is het Kasteel van Raganorck." Een herinnering aan de vorige keer dat ze zo overmoedig een vreemdeling vertrouwde schoot door haar hoofd. Met het omslaan van een mentale schakelaar richtte ze haar gedachten weer op het heden. Het was zijn eigen schuld geweest. Het zou niet opnieuw gebeuren.

[Gashyr]

"Goed, dan zullen wij samen het duister trotseren en een weg naar het kasteel vinden."
Even viel er een stilte, maar na een paar in het duister verhulde handelingen had de centaur plotseling een voorwerp in zijn hand dat een flikkerend blauw licht gaf, net genoeg om de glazen van zijn bril te laten schitteren.
"Nu zullen wij niet tegen een muur in de immer veraderlijk veranderende straten aanlopen omdat we haar niet kunnen zien. Laat ons nu op weg gaan."

Horan Zilverboog

~ met z'n blauwe badeendje

Edited by: Gashyr at: 1/25/03 10:01:09 pm

[Callide Mori]

Callide knikte glimlachend en volgde hem dankbaar. Aangekomen bij het Kasteel keek Callide de centaur aan."Bedankt voor uw begeleiding, heer. Ik hoop ten zeerste dat wij elkaar opnieuw mogen ontmoeten."

[Gashyr]

"Als het lot het ons toelaat dame, als het lot het toelaat."
De Centaur glimlachde, draaide zich om en draafde weg de duisternis in.

Horan Zilverboog

~ met z'n blauwe badeendje