Raganorck

[Seth]

Wanneer Seth de stadswal beklimt, haalt hij diep adem.
Hij wil allereerst deze nieuwe omgeving in zich opnemen. Element voor element. De geur...het visuele aspect...de symfonie van stadsgeluiden...alles wordt zorgvuldig geanalyseerd.
Wanneer hij eindelijk op een punt is aangekomen waar hij overzicht heeft over de stad en haar omgeving, blijft hij lange tijd staan.
Zijn bruine haren wapperend in de wind...een glinstering in de ogen. Even voelt hij een vreemde sensatie door zijn lichaam stromen. Niet de pijn die hij de afgelopen dagen voelde, de pijn die aangeeft dat zijn wonden niet goed zijn geheeld. Dit is een totaal nieuw gevoel...
Even verandert de kleur van Seth's ogen...even verandert het diepbruine in een koele blauwe tint.
Seth realiseert zich dat deze stad iemand herbergt die hem verder kan helpen in zijn missie....maar....wanneer hij alles in zich opneemt...kan Seth geen opluchting vinden. Geen opgewektheid, geen gevoel dat men heeft wanneer wordt uitgezien naar iets waar lang op gewacht en voor gestreden is...
vreemd...
Plots draait zijn maag zich om. Waar komt deze weerzin vandaan? Het is te vergelijken met het misselijkmakende gevoel dat hij krijgt wanneer er over draken wordt gesproken. De grote, machtige natuurkrachten die orde en chaos kunnen brengen....waarom moest die ene draak nu diegenen waarvan Seth het leven heeft gekregen, het leven ontnemen?!

Seth staart in de verte...zijn gedachten dwalen af naar vervlogen tijden....de glinstering is verdwenen....voor nu...

In deze stad zal Seth redding vinden...redding temidden van het verderf. Hoop temidden van een uitzichtloze situatie...en overwinning over zijn eigen weerzin, ja...over zichzelf

[Gashyr]

Metteen als hij de muur beklommen heeft, merkt Gashyr op dat hij niet de enige, in mantel gehulde persoon is die de omgeving wil bekijken. Aangezien hij van plan is een tijdje in Raganorck te blijven, kan het geen kwaad om kennis te maken met haar bewoners. Daarom stapt hij op de man af.
"Goedenmorgen heer. Komt u hier iedere ochtend om de mooie omgeving te begroeten, of bent u wellicht net als ik nieuw binnen de muren van Raganorck?"

~ met z'n blauwe badeendje

Edited by: Gashyr at: 9/24/02 8:28:05 pm

[Seth]

Het duizelt Seth even voor de ogen. De 'tinteling' en de misselijkheid wisselen elkaar in een rap tempo af.
Seth wankelt even, maar na een flinke teug van de frisse ochtendlucht is hij weer de oude.

"De spreuken en gedragingen van tovenaars zijn immer moeilijk te doorgronden, maar ik geloof niet dat ik enig besef heb van de werking van de Zoekersspreuk...bestaan er dan geen spreuken zonder vervelende bij-effecten?!", denkt Seth terwijl er een voorzichtige glimlach wordt gevormd.

Dan ontwaart hij een gedaante, net als Seth in een mantel gehuld...

"Die ogen....intrigerend...."

"Goedemorgen, mijn naam is Seth. Dit is de eerste keer dat ik de zonsopgang vanaf de stadsmuren van Raganorck mag aanschouwen. Voor het ochtendgloren ben ik deze stad binnengetrokken. U bent dus ook een nieuweling in deze stad...hmmm...heeft u al een kamer betrokken in deze stad? Ik ben nog op zoek ziet u..."

[Seth]

Terwijl hij wacht op een antwoord op de gestelde vraag, neemt Seth iets waar in zijn ooghoek.
Hij bekijkt een grote aarden pot met prachtige bloemen aan zijn rechterhand... Ik zou toch zweren dat deze hier daarnet niet stond.....ik....ach, mijn geestelijke gesteldheid lijkt in deze stad ieder moment achteruit te snellen...
Seth neemt zich voor om de komende periode voorzichtig te zijn in het beoordelen van zijn omgeving..en vooral in de beoordeling van de personen die hij hier ontmoet.
Het onbehaaglijke gevoel dat hij zonet ervoer zou wel eens van invloed kunnen zijn op de manier waarop hij deze vreemdeling zal behandelen en dat kan niet juist zijn, bedenkt Seth zich.
Seth poogt dan ook een ontspannen houding aan te meten. Het gevoel van onbehagen vervaagt enigzins, Seth haalt diep adem.

[red]

Hob de stadswacht ziet hoe een figuur in mantel gehuld de wallen beklimd en wat schrikachtig om zich heen kijkt. Hij besluit de man te benaderen, maar nog voordat hij zijn mond heeft kunnen openen, hij was nooit zo snel in de vroege ochtend, had de vreemdeling al een gesprek met hem aangeknoopt.

' De son, die komt hie elleke morrege op! Tis wle moai soms, as der geen orken of aonder gespuis de woallen bestroremd!'

Hij leunde op zijn hellebaard en probeerde onder de kap van de nerveuse man te kijken. Die zuchtte die en leek ineens tot rust te komen.

' Doe een mens goe wat buitenluch nie? Moar loop nie te ver van de woallen weg..die woauden zij gevoarliek!'

[Gashyr]

Gashyr wenst de stadswachter een goede morgen toe, en merkt op dat hij in het zelfde dialect praat als de bakker. Hij vraagt zich af of iedereen in deze stad zo praat.
Maar dan vestigd hij zijn aandacht weer op Seth, om zijn vraag te beantwoorden.
"Mijn naam is Gashyr, en ik ben gisteravond aangekomen. U moet een zware reis gehad hebben als u bij nacht door het bos gereisd hebt.
Vannacht sliep ik in die taverne."
Gashyr wijst de stad in.
"Het was vrij goedkoop, en dat was te merken aan de kwaliteit van het bed. Waar ik de komende nacht door ga brengen zie ik nog wel."

~ met z'n blauwe badeendje

[red]

Hod knikte meegaand met zijn hoofd totdat de woorden van de man doordrongen, toen begon hij hevig te schudden en de kap viel van zijn hoofd, bruinen krullen dansden om zijn gezicht.

' Noai, noai, ik ben nie zot genoeg om snaochts in de woauden rond te loapen! Ben je maal. De taveerne is een goede ploats om te zain! Vailig enzo...' Hij ziel even stil en leek in gedachte verzonken.

' Aalhoewel...zelfs doar gebeuren vreemde dingen de loatste tied!'

Hij schudde zij hoofd en ging weer rechtop staan.

' kmoe weer verder de woallen langs, kenk u nog erregens mee hellepuh? Ik wor zo aafgelost.'

[Seth]

Seth knikt instemmend wanneer hij het advies van de stadswacht hoort.
"Dank u voor uw advies...het is ook een geruststellende gedachte dat de zon iedere dag weer de stad haar stralen schenkt", zegt Seth met een glimlach.

ik heb vannacht al iets mogen meemaken van het gevaar dat huist in de wouden rond Raganorck...in mijn reizen al aardig vechtlustige creaturen bestreden, maar de bloeddorst van de wezens in de wouden....

"Ja Gashyr, de reis door de wouden rond deze stad is alles behalve plezierig geweest. Ik denk dat het dan ook verstandig is om spoedig een plaats te vinden waar ik op krachten kan komen."
De gedachte aan zijn wonden doet Seth naar zij grijpen. Hij ziet nog voor zich hoe de vlijmscherpe schalen van de gedrochten hem schampen in het gevecht.

"Ik ga nu eerst richting het kasteel...mijn zwaard aanbieden aan de vorst of vorstin die heerst over deze stad....zou u me willen vergezellen naar het kasteel, Gashyr?"

....in alle steden en streken waarin ik heb mogen zoeken, heb ik mijn zwaard aangeboden aan de heersende orde...de Gezochte moet toch iemand zijn met een belangrijke militaire positie....een machtige strijder....een briljant strateeg....een magister die met zijn woorden de realiteit kan ombuigen naar zijn wil...een........ach,laat ik me toch snel richting het kasteel begeven, de eerste dag binnen Raganorck zal goed benut moeten worden, Seth

[Seth]

Er verschijnt een brede glimlach op Seth's gezicht wanneer hij bemerkt dat de wachter de vraag die voor Seth is bedoeld beantwoord...Seth besluit om op het aanbod van de wachter in te gaan en hem een vraag te stellen:
"Ik zou graag mijn zwaard ter beschikking willen stellen aan deze stad, tot wie zal ik mij moeten richten? Zal ik mij naar het kasteel begeven om mijzelf daar te introduceren?"

[Gashyr]

Gashyr knikt begrijpend. Hij zal zich zijn reis door het bos ook nog lang herinneren.
"Het was mijn plan vandaag de stad een beetje te leren kennen, en het kasteel hoort daar ook bij. Ik zal met u mee gaan, als we het kunnen vinden in dit doolhof van straten en steegjes."

~ met z'n blauwe badeendje

[Lupijn]

Lupijn wandelt over de stadswallen met een genietende blik in zijn ogen. Af en toe blijft hij even staan en snuift hij de geur op die het groen van de landerijen en de Wilde Wouden verspreiden. Het bleke zonnetje verwarmt voorzichtig zijn huid. Lupijn rilt even en beseft dat hij dit echt gemist heeft tijdens de periode in de Toren der Geschiedenis. Dan loopt hij verder.

Iets verderop ziet hij twee gemantelde personen en een stadswacht staan. Even staat Lupijn stil en laat hij zijn bleekgroene ogen over de vormen dwalen. Dan besluit hij door te gaan en een praatje aan te knopen.

"Goedendag heren, is het niet schitterend hoe de zon haar stralen laat spelen op de velden en de bossen?"

[Gashyr]

hmmm.. geen raar accent, zou hij in deze stad wonen?

"Goedenmorgen heer. Het is inderdaad prachtig, de bewoners van deze stad zijn bevoorrecht dat ze dit elke ochtend kunnen zien."

~ met z'n blauwe badeendje

[Lupijn]

"Elke ochtend? Als dat eens waar kon zijn..." Verzucht Lupijn.

"Maar vergeef me mijn onbeleefdheid, ik zal mij eerst voorstellen. Mijn naam is Lupijn." Lupijn knikt met zijn hoofd richting de vreemdelingen en zijn ogen flitsen langs hun gezichten.

"U zegt 'de bewoners van deze stad', ik neem aan dat u dus van buiten de stad komt?"

[Seth]

Een prettige gedachte dat Gashyr me wil vergezellen vandaag, wat ik van mijn vorige verkenningswerk heb geleerd is dat vroeg contacten leggen belangrijk is...al is het maar met een vreemdeling

"Dank voor uw hartelijke begroeting Lupijn, mijn naam is Seth...ik ben een vreemdeling in deze bijzondere stad. Zoals ik al kenbaar heb gemaakt aan een van de beschermers van deze stad...ik wil mijn diensten aanbieden aan de heerser van deze stad, denkt u dat ik mij naar het kasteel moet begeven?"

Seth neemt deze nieuwe persoon in zich op...een nette, ietwat bleke jongeman die op de een of andere manier een rust en vriendelijkheid uitstraalt die afsteekt tegen de stad. Het is alsof hij hier niet thuishoort, alsof deze Lupijn een fragiele bloem is in een weide vol distels...of zou elke bloem in deze stad ook haar doorns hebben?

[Lupijn]

"Als het de heerser van de stad is die u zoekt, dan moet u inderdaad naar het kasteel. Daar woont vrouwe Ophelia Nachtstorm, onze koningin. Als u de weg niet weet, kan ik u deze wel wijzen. Ik hoef toch niet te werken vandaag en heb dus alle tijd."

Lupijn glimlacht. Een vreemd koppel, deze mens en deze elf. Vooral de elf heeft iets wonderlijks.

Lupijn kijkt de elf even aan. Dan schudt hij het van zich af. Het zal wel te maken hebben met het feit dat hij te lang binnen heeft gezeten in de toren der Geschiedenis...