Raganorck

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Net achter de smidse liep de stadswal, aan deze zijde van de stad lichtglooiend omhoog. Er waren een aantal ruw in de stenen uitgesleten treden naar de top van de wal. Eenmaal bovenop de wal zag Lunea ver en steil onder haar voeten de muur naar beneden lopen. Buiten de grijze muur was de wereld groen. het gebladerte van de bomen van het Wilde Woud reikte als een zee voor haar uit. Het zag er vrij normaal uit, vredig zelfs.

Lunea keek achterom naar de smidse.

Edited by: red at: 3/16/02 8:50:51 pm

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Coldrin verdween in de Wouden, opgeslokt door het groen. Niet veel later volgde Echo. Nu was het onmiskenbaar, er kwamen geluiden uit het woud. De voetstappen van Coldrin, bijna onhaarbaar, het geritsel van Echo, maar ook zwaardere voetstappen.

Lunea wilde de wallen afdalen en zich in het woud storten, ze keek achterom, waar zijn haar teamgenoten? En haar bijl lag nog in de smidse.

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Lunea kneep haar ogen tot spleetjes, ze kon niets zien door het gebalderte en om nou als een kip zonder kop het onbekende woud in te rennen leek haar ook geen goed idee, er waren daar zoveel vremde wezens, groot en klein....
klein wezen...

'TUUURKE!!'

((->weer naar de smidse))

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

Soepel liep Lunea de wal op. Het gras groen onder haar voeten, aan weerszijden vande groene strook de grijze stenen van de wal. Van hier uit kon ze de smidse in de gaten houden, maar ook het woud. Haar herinneringen kwamen boven drijven als dooie vissen wiens ogen haar aanstaarden.

~ 'Sush maar kleine rooie, sush' haar vader had haar in zijn armen genomen toen ze bebloed op de stoep stond. Ze had geen woord gezegd en ook haar tranen waren op. Ze beet op haar lip en besloot op dat moment dat niemand haar of haar familie nog pijn kon doen. Op dat moment, in haar vaders armen, werd de strijder in Lunea wakker. Pas veel later had ze vertelt wat er gebeurt was, hoe de Ogurs haar orken familie hadden uitgeroeid en het dorp hadden platgebrand, haar oom, nichtje, neef en grootouders.....

Ze hadden haar niet met open armen ontvangen als verloren dochter, maar haar geaccepteerd als dochter van haar moeder en een mens. Ze hadden geprobeert een Ork van haar te maken, maar er zat teveel mens in haar, teveel emotie, teveel liefde. Maar Lunea had het zo graag willen proberen, want een mens was ze ook niet. Die kans was haar afgenomen door Ogurs.

Lunea schudde haar hoofd om de herinneringen weer weg te stoppen. Een streng van haar rode haar bleef in haar wimper hangen, voorzichtig haalde ze hem weg en stopte hem terug bij de rest van het haar. Haar vingers vonden een blaadje en een takje en een wereld aan klitten. Afwezig begon ze het te ontklitten met haar vingers. Haar ogen leeg.

ckeetel · Posted: Wed Mar 20, 2002 8:56 pm Post subject: Lunea!

De twee orken staan een meter of vijf bij haar vandaan, hebben hun wapens laten zakken, een komt met een verbaasde blik op haar afstappen. "Lunea??" herhaalt hij zijn vraag. Hij steekt een hand uit om haar aan te raken, alsof hij wil weten of de figuur echt is.

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

'zzzzzzzzzzzzzZZZWWOEFff' een pijl schoot langs haar heen en Lunea keek verwilderd naar waar hij vandaan kwam. Nog voor ze haar gedachten op een rijtje had riep een stem haar naam. Vers uit haar herinneringen gestapt stonden voor haar Nogk en Urnf, twee Orken met wie ze gespeeld en gestoeid had voordat de Ogurs het dorp hadden aangevallen. Ze herkende ze onmiddelijk. Ze waren groter nu, gespierder en hadden littekens. Ze wilde in haar ogen wrijven maar durfde niet te ontspannen, achter de twee zag ze hoe de smidse werd belaagd, daarbinnen zat haar familie, de scharlaken.

'N..nogk? Urnf....g Gammleson?'
De achternaam van de broers viel uit haar mond terwijl het beeld van hun onthoofde vader op haar netvlies kwam. De oude Gammle had zijn zoon verdedigd en blijkbaar gered, want ze leefden nog.

Versteend als een trol bij daglicht stond Lunea te gapen

ckeetel · Posted: Wed Mar 20, 2002 9:52 pm Post subject: Jawel, je bent het echt.

"Dag halfbloed!" grijnst Nogk. "Je bent behoorlijk uit de kluiten gewassen," en hij knijpt haar ter begroeting in de schouders. Dan draait hij zich achterom. Naar de smidse. Urnf gromt, "we hadden de opdracht je uit de weg te ruimen, maar ik voel er op dit moment weinig voor".
"Jij was het dus in het bos...zijn dat vrienden van je ...daarin?" en hij wijst op de hoeve.

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

'Mijn vrienden!' riep Lunea uit en gaf de twee Orken ieder een stomp tegen de schouder.

'Mijn vrienden!!!' riep Lunea en stormde langs ze heen richting Smidse.

Plotseling bleef ze staan en draaide zich om een glimlach speelde om haar mond.

'Help me?!' zei ze halfvragend en half uitnodigend. Ze wachtte niet op antwoord en nam een aanloopje.....

De Smidse lag vlak aan de wal en zelf een drachtige olifant had de sprong naar het dak kunnen maken. Lunea deed het iets eleganter, heel elegant zakte ze met één voet door het riet dat vrolijk knapperend in brand stond. Struikelend verschalkte ze zich achter de schoorsteen en ' Sorry, Coldrin' begon een gat te hakken in het dak.

((=> weer verder bij de smidse))

ckeetel · Posted: Wed Mar 20, 2002 10:11 pm Post subject: Goed

De orken kijken elkaar aan en dan naar Lunea die nu richting dak gaat. "Wel, op goede oude tijdendan maar..." Teruggaan kunnen ze nu al niet meer, Dachhelm zal voor hun weigering toch al hun nekken als ontbijt willen...

(( -> smidse ))

Edited by: ckeetel at: 3/20/02 11:14:59 pm