Raganorck

[Galliminus]

Galliminus dan Maros dwaalt over de Stadswallen, en kijkt uit over het land buiten Raganorck.
Zijn witte mantel waait op en neer, en de schede waar zijn tweehander in zit gestoken maakt een monotoom geluid in de wind die over de muren waait, maar het getik van het metaal brengt hem tot rust.
Deze stad trok hem naar haar toe alsof het Lot het besloten had. Terwijl hij over de stadsmuren loopt groet hij de wachters die hem passeren. Hij knikt ingetogen, en de twee wachters knikken naar hem.
Hij staat stil bij een van de wachtposten, en staart weg in de Nacht, over het ondoordringbare woud. Hij mist zijn vrouw en twee zoontjes, maar hoe hij het ook wend of keert, het is zijn eigen schuld dat hij nu niet bij hen is. Zijn avonturiers bloed riep hem, en hij ging op pad. Uiteindelijk kwam hij hier aan, deze stad, die hem volkomen vreemd is,.........maar toch heeft hij het gevoel dat hij hier al eerder is geweest.

Verdriet vervuld zijn hart wanneer hij aan zijn zoontjes denkt, Floran & Samon, hoe hij met hen speelden in de tuin van hun huis terwijl zijn geliefde vrouw Nicolette vanuit het raam op de eerste verdieping toekeek, en een lach op haar gezicht had wanneer de kleine rakkers hun vader voor de zoveelste keer uitdaagde voor een gevecht. Ze waren nog zo jong, 8 jaren oud en een tweeling.

Galliminus veegt zijn tranen weg en maakt aanstalte om een plaats te vinden waar hij de nacht door kan brengen. Een Herberg of een Taverne opzoeken zou geen slecht idee zijn. Hij ziet het nog steeds niet zitten om in het Kasteel te overnachten, want iets geeft hem de ijzige rillingen over de rug wanneer hij door de gangen van de grote vesting loopt,.......iets klopt er niet.

Maar als Vrouwe Orphelia Nachstorm hem tot haar roept zal hij gehoorzamen, zolang hij maar niet in het kasteel moet verblijven.

Edited by: Galliminus at: 2/2/02 11:00:13 pm

[Samara Jalaya]

Ophelia Nachtstorm had in een woedende bui het Kasteel verlaten. Het was woede om niets, natuurlijk, als altijd, een uitbarsting die volledig onverwacht en onterecht had plaatsgevonden, maar dat soort dingen bedacht Ophelia eigenlijk altijd pas achteraf. Ze had een kop hete soep naar één van de koks gesmeten en had stampvoetend het vertrek verlaten.

Inmiddels had de frisse noordenwind die haar vormloze, groene jurk om haar benen liet opwaaien en haar even deed rillen van de kou, haar temperament weer danig bekoeld en liep ze zich te bedenken hoe onvriendelijk het eigenlijk was geweest om haar bediende een kop soep naar het hoofd te slingeren. Maar goed, de ramp had zich reeds voltrokken en behalve haar excuses aanbieden, wat ze zelden deed, Ophelia had een hartgrondige hekel aan zulke belachelijke dingen als excuses aanbieden, kon ze weinig meer voor de ongelukkige kok doen. Jammer, maar helaas.

Terwijl Ophelia verder over de muur sjokte, viel haar oog plotseling op de rijzige gestalte van... Galliminus, was dat zijn naam niet? In tegenstelling tot de rest van de mensheid riep deze man bij Ophelia een vreemd soort sympathie op. Misschien waren het die belachelijke vlechtjes in zijn baard, of dat rare rode zonnentekentje op zijn voorhoofd, waarvan ze zich bleef afvragen wat voor betekenis het had. Ophelia versnelde haar pas tot ze naast de grote man liep en na een stilte van enkele minuten zei ze: "Zo, Dan Maros, lukt het nietsnuttige lanterfanten een beetje?" Het zou een bevel of een spottende opmerking kunnen zijn geweest als het was opgemerkt door een ander, maar uit de mond van Ophelia klonken de woorden meer als een groet. Waarschijnlijk waren ze ook dusdanig bedoeld.

~ Samara

[Galliminus]

Galliminus glimlacht wanneer de Vrouwe haar uitlating afvuurt op hem. Ook al doet zij waarschijnlijk alle moeite om hem van zijn stuk te brengen, het heeft geen effect. Hij is blij met de afleiding die zij verschaft, op deze eenzame avond. Ondanks haar felle opmerking hoort Galliminus toch een zachte toon diep onder haar stem, en hij vraagt zich af waarom de Vrouwe Ophelia Nachtstorm zo verbitterd wil overkomen op haar dienaars.

Hij heeft al meer geruchten gehoord over de familie Nachtstorm dan hij kan tellen, maar hij negeert die geruchten. Pas wanneer de Vrouwe zelf verteld hoe alles in elkaar steekt zal hij pas een oordeel over haar kunnen geven. Al zal dat waarschijnlijk nimmer gebeuren.

"Een welgemeende goede avond Vrouwe,...ik was eigenlijk net op weg om een slaapplaats op te zoeken, ik heb al een lange dag achter de rug,....maar is er iets? Kan ik U tot dienst zijn ergens mee?"

Galliminus kijkt nu pas goed in haar ogen, en denkt te zien dat de Vrouwe zich druk heeft gemaakt over iets, ziet hij een Kwade en Wanhopige blik in haar ogen?
Hij twijfelt lang of hij zijn vraag vervolgd, maar hij zwijgt. Hij loopt met Vrouwe Orphelia mee,.....een gevoel van medelijden komt over hem heen, een gevoel wat hij niet goed kan plaatsen.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/3/02 6:07:24 am

[Samara Jalaya]

"Een welgemeende goede avond." Ophelia haalde haar schouders op in een onverschillig gebaar. "Dat hangt er van af." Een verdere verklaring van deze woorden leek ze op dit moment niet nodig te achten en ze vervolgde: "Ik heb net een stuk serviesgoed gevuld met etenswaren... nu ja, met een grote kracht tegen iemands hoofd geslingerd. Het hoofd van één van de koks. Ik liep me net te bedenken dat dat eigenlijk een vreselijk onvriendelijk gebaar van me was. Dat soort dingen bedenk ik eigenlijk altijd pas achteraf."

Ophelia beet even op haar onderlip, terwijl haar blikken over de horizon dwaalde, over de wouden buiten Raganorck, het grillige silhouet van het monsterlijk grote bouwwerk, haar thuis, dat een groot deel van de kim aan haar gezichtsveld onttrok. Geen moment kwam het bij haar op dat het voor een Vrouwe van haar stand vrij ongepast was om over keukenperikelen tegen een onderdaan te beginnen. Ze praatte tegen wie ze daar zin in had waarover ze zin in had. De helft van de mensen om haar heen kon haar gestolen worden. Hier, nu voelde ze zich op haar gemak.

"Het was werkelijk buitengewoon onvriendelijk van me," vervolgde Ophelia haar verhaal, nog steeds kauwend op haar onderlip. "De man had werkelijk weinig misdaan. Begon te zeuren over verantwoordelijkheid of iets dergelijks. Katten. Hygiëne. Hij verzocht me vriendelijk in het vervolg de koninklijke katten de toegang tot de keuken te ontzeggen. Mijn katten. Misschien was die kom soep toch niet zo misplaatst," concludeerde ze na een tijdje. "Wat denk jij... Gallimius was het toch? Hoe lang werk je hier al? Ik heb toch niet eerder zo lang met je gesproken of wel? Heb ik überhaubt al eerder tegen of met je gesproken? Het lijkt of je hier al een eeuwigheid bent zonder dat ik het ooit heb opgemerkt. Of je op de achtergrond hebt geleefd. Zwijgend."

~ Samara

[Galliminus]

Galliminus kijkt Vrouwe Ophelia vriendelijk aan, en probeert een glimlach te onderdrukken. Hij kijkt weg van haar, en staart richting de Torens die boven de stad uitsteken.

"Ik kan mij voorstellen dat de beste man liever het risico neemt om wat serviesgoed naar zijn hoofd geslingert te krijgen dan dat U hem confronteerd met haren in Uw eten, nietwaar?"

Galliminus schrikt van zijn eerlijke reactie, en vraagt zich af of dit wel gepast is om zo tegen Ophelia te spreken,....maar zij vroeg hem om zijn mening, en liegen of meepraten ligt niet in zijn aard.
Over de vraag van haar of zij al eerder met elkaar gesproken hebben hoeft hij niet lang na te denken.

"Enkele tijd geleden heb ik deze stad aangedaan, en mij direct aangemeld bij uw bevelhebbende officier. Ik heb U toen vluchtig gesproken in het kasteel terwijl U met uw katten bezig was,....."
Hij pauseert even om de reactie in Ophelia's ogen te lezen, en denktgeen teken te zien van opvliegendheid, om vervolgens zijn verhaal verder te doen.
"Sinds ik hier ben behoord mijn Zwaardarm aan U zijde , Vrouwe.
En inderdaad, ik beweeg mij liever op de achtergrond, en ik heb geen behoefte aan prijsende woorden. Zolang ik weet dat ik mijn taak goed versta ben ik tevreden met mijzelf, en zijn anderen ook tevreden met mijzelfe. Ik kan me ook wel voorstellen dat U niet iedereen onthoud die U tegenkomt hier, dat zou een monsterlijke taak zijn.....Ik denk dat U wel betere dingen te doen heeft dan als gastvrouwe te dienen, niet?
Zolang U maar weet dat ik altijd aan U zijde zal staan wanneer U dat van mij verlangt."

Galliminus bedenkt zich dat dit de eerste keer is sinds zijn verblijf in Raganorck dat hij een echt gesprek voert, in plaats van het inhoudsloze gebabbel wat hij ervaart in de Herbergen, en Tavernes van de stad. Hij weet ook dat hij geen prater is, maar het vreemde is dat van alle mensen in Raganorck, het juist Ophelia is waarmee hij geen inhoudsloos gesprek voert. Gezien haar reputatie onder haar volk, doet ze zich zoveel anders voor dan dat ze is. Gelukkig is Galliminus geen man met vooroordelen.
Hij wacht de reactie van Ophelia af, terwijl er een niet onaangename stilte valt tussen hen.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/3/02 9:05:29 pm

[Tlomas Tlodas]

Voordat Ophelia antwoord kan geven, komt een in lompen gehulde man op hun af gewaggeld, al vooraf aangekondigd door een geurwolk.
"Gloedenavond, edele dlame en edele heer", mompelt hij vrolijk, "De nacht valt, en terwijl het schimmig dluister over de stad raast, wacht de Glote Globus op het moment om zijn glote geest te voeden. Denkt u niet ook?"

Met een glimlach en met een doordringende blik in zijn ogen kijkt hij de andere twee aan.

Tlomas.

[Samara Jalaya]

Ophelia trekt een wenkbrauw op bij het zien van de man, draait zich om en is plotseling als sneeuw voor de zon verdwijnen.

(( OOC: Trevon, kun je vanaf hier dit verhaal overnemen? Gallinius, ik zal later terugkomen. Beloofd ))

~ Samara

[Galliminus]

Galliminus kijkt verschrikt op van wat er nu gebeurt, en voelt alsof hij gefaalt heeft op een bepaald vlak,....waar was zijn eeuwige waakzaamheid gebleven? En hoe kon zo'n luidruchtig figuur zo dichtbij komen zonder dat hij het opgemerke .
Hij kijkt de man vragend aan, en ziet hoe Ophelia haar weg terug vind naar het Kasteel.
"Het spijt me" fluistert hij, "Ik zorg hier wel voor ,Vrouwe, en het ga U goed!", roept hij haar na.
Hij vraagt zich af of het nu aan zijn comentaar jegens haar lag dat de Vrouwe wegliep, of aan de verschijning van deze dwaas. Als hij haar moet beoordelen op de vooroordelen die in de stad leven, was zij waarschijnlijk grof uitgevallen tegen deze sloeber, wat zij dus niet had gedaan.

Galliminus besluit om de man van wie hij denkt dat het een dronkenlap of een bedelaar is naar een wat veiliger plek te brengen dan de stadswal, voordat hij struikelt en zich zou kunnen bezeren, of zelfs een duik óver de stadswal zou maken.
Niet wetende dat de man waarschijnlijk een spraakprobleem heeft gaat hij er van uit dat de man te diep in een kroes heeft gekeken. Voordat hij de man aanspreekt, dringt de onverzorgde lijfgeur van de dwaas hem in de neus,...en even houd hij zijn adem in.

"Mijn beste man, volgens mij weet je niet wie je voor je hebt..." Dit zeggende heeft Galliminus niet eens zin om te vertellen wie hij en de Nobele Vrouwe is, en vervolgt zijn weerwoord".....wat ik mij eigenlijk ook wel kan voorstellen in jouw toestand. Lijkt het je geen beter idee dat ik je even begeleid naar de dichtsbijzijnde Taverne, de stadswal is een gevaarlijke plaats voor iemand die zo beschonken als jij bent......Laten we gaan, en vertel me nu eens duidelijk waar je het net over had, is er iets gaande waar ik vanaf moet weten binnen de stad?"

Galliminus probeert de man via een gesprek wat af te leiden, en probeert hem van de stadswal af te brengen, ondertussen houd hij zijn zwaard-arm gereed, en zijn linkerhand op zijn geldbuidel. Iets zegt hem dat hij dit figuur al eerder heeft gezien, maar dan in de wat duistere delen van de stad.

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/4/02 8:47:10 am

[Galliminus]

Wanneer Galliminus meeloopt met de man realiseert hij zich plotseling wie deze sloeber is.
Hij heeft al vaker gezien hoe hij andere stadsgenoten en bezoekers lastig viel, en ook hoe hij enkele malen gearresteerd is geweest voor wangedrag. Waarschijnlijk enkel omdat hij een goedkope plaats wilde hebben om de nacht door te brengen.

Deze man was de stadsgek, zoals hij genoemd werd door anderen. Galliminus bedenkt zich dat hij het eigenlijk niet kan maken om hem naar de Taverne te brengen, dat zou hij Mathilde niet aan willen doen.

"Meneer, zou je in het vervolg willen laten om Vrouwe Ophelia en mijzelfe te besluipen,...Ik kan heus wel bedenken dat het waarschijnlijk moeilijk is voor jou, maar probeer in de toekomst de Stadswallen te vermijden als het donker is, ik zou niet willen zien dat je jezelf zou bezeren........tot ziens."

Galliminus loopt weg van de man en gaat richting de Taverne. Hij begint toch redelijk moe te worden en het zou niet onverstandig zijn om een kamer te gaan huren aldaar.
Hij kijkt nog eenmaal om naar de man, in de hoop dat de dwaas hem niet volgt, en stapt stevig door naar de Taverne.

(( OOC: Deze thread gaat vervolgt worden ergens anders, de Taverne misschien, of een andere locatie in Raganorck,..nu loopt hij onder langs de Stadswallen .........en Tlomas, je bent van harte uigenodigt om mee te verhuizen ))

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/5/02 7:19:49 am

[Tlomas Tlodas]

OOC: Omdat "onder aan de stadswallen" geen eigen plekje heeft, neem ik aan dat het verhaal nog even in dit forum doorgaat.

Natuurlijk loopt Tlomas achter hem aan. Hij zou Tlomas niet zijn als hij het niet deed.

"Maak je geen zlorgen om de vlouwe. De wlind heeft haar te pakken". Hij knikt heel heftig en kijkt heel blij, net alsof hij zich verbaast over zijn eigen inzicht. "De wlind heeft hara te pakken", zegt hij nog maar eens.

Hij gaat vlak achter Galliminus lopen, zodanig dat hij hem bijna op de hielen trapt.

"Tlomas bezleert zich niet, hoor. Alleen anderen bezleren Tlomas. Jij bezleert Tlomas ook niet, he?", zegt hij, en kijkt hoopvol naar Galliminus op.

[Galliminus]

((OOC Deze Thread gaat verder in de topic "Gannon, de Hoofdstraat" thread> Herberg den Gulden Feniks, leest het ff en pas misschien je posts aan, sorry voor het ongemak, Misschien kan je het zo spelen dat het bovenstaande (nog) niet is gebeurt, zodat anderen zich ook in de nieuwe thread zouden kunnen voegen, zonder te hoeven wachten op uw respons,....... maar ik vervolg deze ontmoeting graag))

Galliminus dan Maros,...Ridder in het Adelijke Regime van Raganorck

Edited by: Galliminus at: 2/5/02 8:47:29 am