Raganorck

[Samara Jalaya]

Ze heeft gerend en gerend, de voetstappen blijven haar achtervolgen, net als de mengeling van stemmen, bevelende, schijnheilig vleiende, schreeuwende, woedende stemmen. Het dwingend rinkelen van de bel. Lavendel is doodmoe als ze tenslotte het Hof der Doden bereikt. Ze was niet van plan hier heen te gaan, haar voeten hebben haar geleid en zij heeft willoos gevolgd. Haar enige gedachte is het zoeken van veiligheid, bescherming. Weg van Elephenor, de verraderlijke waard, de Taverne vol loerende blikken en lispelende tongen. Die ogen die haar volgen, haar, de weggelopen prostituee, Elephenors bezit, Lavendel Naiana in haar vlammende rokken.

Haar benen kunnen haar niet langer dragen. Lavendel is het Oude Kerkhof opgestrompeld en achter een boom op de grond gezakt.

~ Samara

[Galliminus]

Vanuit de schaduwen ziet zij een gestalte bewegen die op veilige afstand blijft.
Plotseling word er een NachtBloem op haar schoot geworpen,....De NachtBloemen,...bloemen die enkel groeien op plaatsen waar de dood heerst,...bloemen die blauw oplichten in het maanlicht,

"Mjevrouw ies Verdwietig??", klinkt er vanuit de schaduwen op het Kerkhof.
"Er isch njiets oom te Hjuilen,...Hjet Leven vjan zo'n Bjeeldskone Vrouwh alsch Jij isch een Zegen,.....Mjag RAT djichterbij Komen oom Uw te Trjoosten?"
Een kleine gestalte verbergt zich dieper in de schaduwen, en houd zich ongezien voor de schone Deerne die zich verschuilt op het Kerkhof....
"Uw Hjoeft nieth bang Te zjijN vjoor RAT,.... RAT isch nie boos zoals Elefjenor...... RAT isch lief"

RAT: De Grafdelver

[Samara Jalaya]

Lavendel opent haar ogen als de blauwwitte bloem in haar schoot wordt geworpen. Haar eerste reactie is paniek, paniek, angst en de drang om te vluchten, omdat ze zich niet kan herinneren dat ze ooit veel andere emoties heeft gevoeld. Toch woelt er iets diep van binnen als ze de schaduw ziet en de stem hoort. Het silhouet van het figuur tekent zich als een trillende schaduw af op de grijze grafstenen die als scheefgezakte tanden links en rechts uit de grond rijzen. Het is noch Elephenor, noch een klant, omdat ze weet dat in deze omgeving geen man zo gek zal zijn om haar liefde te willen kopen. Nee, waarschijnlijk is het een dode, een geest, een gerezen lichaam dat doelloos dwaalt over het Hof der Doden, op zoek naar gezelschap. De gedachte stelt Lavendel gerust. Van doden heeft ze niets te vrezen.

"Het leven van deze vrouw is alles behalve een zegen geweest," zegt ze somber, terwijl ze probeert het gezicht van het figuur te onderscheiden. "De mensen haten me, kijken naar me en uit hun ogen spreekt niets dan spot. Ik word niet eens gezien als mens, maar als een ding, een ding dat je in ruil voor het juiste bedrag aan goudstukken mag bezitten. En mijn hele, mijn hele verrotte leven dat jij een zegen noemt, is dat zo geweest. Schoonheid, wat heb ik aan schoonheid? Wat is schoonheid? Niets, het is helemaal niets. Het zegt niets, niets over wat er aan mooie dingen in een hart schuilt. Het is een masker. Het is waardeloos." Ze knijpt haar ogen tot spleetjes, maar is nog steeds niet in staat de spreker van de duisternis te onderscheiden. "Kom dichterbij, Rat," zegt ze. "Ik heb in geen jaren een lief mens meer gezien. Ik ben bijna gaan twijfelen aan hun bestaan."

~ Samara

[Galliminus]

Degene die tegen haar sprak blijft in de schaduwen. Wel ziet ze dat hij gaat zitten tegen een grafsteen.
"Mjasker?....... RAT kan Welh een Mjasker Gebruikje....,..Mjooi meisje tjoch alleenh Schrikjen als zij RAT ziet."
Plotseling komt er van elders op het kerhof een kraai aangevlogen die waarschijnlijk op de schouder van het gestalte land. Ze hoort de kraai kreten uit slaan.
"Ja Zwikker, iek Wjeet het,.....mjaar diese Vrauw ies njiet sterk genjoeg om haar Djemonen te verjoegen"
De kraai vliegt op, en met een sierlijke sprong land hij aan de voeten van Lavendel. Het beest steekt zijn kop schuin en kijkt haar aan.
"Elefjenor ies jouw Djemoon he,......mjoet RAT helpjen om hem te Vjerjagen,....zat Plaatsh op't Hof der Djoden..." Hij lacht even sardonisch en word weer stil,...zijn lach klinkt als die van een kind met een misvormde stem.

RAT: De Grafdelver

Edited by: Galliminus at: 2/17/02 11:42:38 am

[Samara Jalaya]

Lavendel lacht schamper. "Ik schrik nergens meer van, Rat. Kom dichterbij, laat me je gezicht zien." Ze vouwt haar benen onder zich om de kraai van dichterbij te zien. Ze strekt haar hand naar hem uit, maar hij doet een sprongetje terug om haar vingers te ontwijken. "Is dit jouw kraai?" vraagt ze.

Dan leunt ze weer terug tegen de boom. "Elephenor is de man die mij bezit. Hij heeft me gevonden toen ik te vondeling werd gelegd. Ik ben zijn eigendom. Ik kon er niet meer tegen." Lavendel sluit haar ogen. "Als hij me vindt, zal hij me doden. Hij zal me aan mijn haren naar de ondergrondse rivier slepen en me laten wensen dat ik nooit geboren was. Hij is een machtig man, Rat. Meer dan een demoon. Meer dan een man."

~ Samara

[Samara Jalaya]

(( OOC: Hoe weet Rat dat Lavendel op de vlucht is voor Elephenor? ))

~ Samara

[Galliminus]

((OOC: Rat weet veel,,....Hij beweegt zich over de daken en hoort veel wat er in Raganorck afspeelt,....Hij luistert aan ramen en schoorstenen, en bespied mensen op straat))

Rat komt langzaam uit de schaduwen tevoorschijn,..Zijn misvormde gezicht ziet er vreemd uit in het maanlicht, de man is slechts anderhalve meter groot, en hij is gebocheld. Hij staart naar de grond en durft de vrouw niet aan te kijken.

" Zwikker ies mjijn Vrind,...... RAT ies nie Bjang van Elefjenor,.. Rat kjent de Man, en weeth war Hij wjoont. RAT ziet de laffige Mjan Vjaak, want RAT beweeght oVerh de Dakenh en Kjan overalh komenh....Gargoylles Ljaten RAT Mjet rusht,....Gargoylles Vjinden RAT te Lelijk om te Djoden,..Kriegen ze Vuile Hjanden van... RAT mooie Mjeisje Helpjen?"

Rat leunt op zijn spade, en zijn lange gespierde armen steunen op de spade. Hij kijkt nog steeds naar de grond, zelfs wanneer hij spreekt.
Ondertussen komen er meer kraaien naar hen toe, die zich plaatsen op de grafstenen en de roestige hekken rondom de hoge Graftombes.
Allen kijken zij Lavendel aan.

RAT: De Grafdelver

Edited by: Galliminus at: 2/17/02 12:43:37 pm

[Samara Jalaya]

Lavendel volgt de bewegingen van Rat nauwkeurig als hij uit de verhullende sluier van de nacht in het maanlicht stapt. Zijn gezicht en gestalte zijn wonderbaarlijker dan ze ooit heeft gezien, het is het soort verschijning dat je moet aanraken om te geloven dat het werkelijkheid is. Maar Lavendel stond niet op om de waarheid te betasten, God, hoe haatte ze het zelf om aangeraakt te worden! Een oneerbiediger gebaar kon ze niet maken. Dus bleef Lavendel zitten en keek Rat lang genoeg aan om het niet als staren te laten overkomen en leunde toen zelf terug in de schaduwen.

"Sommige mensen zijn geboren met een goed hart en een uiterlijk dat zo afstotelijk is dat de meesten nooit tot de kern zullen doordringen," zegt Lavendel, bijna toonloos. "Sommige mensen zijn geboren getooid met al de schoonheid die moeder Natuur te bieden heeft. Maar hoe weinig betekent zo'n masker wanneer je in hun hart bent gedrongen en alleen leegte aantreft! Ik ben leeg. Ik ben het liefhebben verleerd, ik ben verleerd waarop vriendschap berust, vertrouwen, haat en verdriet. Schoonheid en ellende hebben voor mij geen betekenis meer, dag en nacht zijn even kleurloos, pijn en vreugde zijn synoniemen. Het enige dat ik nog kan is vrezen. Vrezen en het nabootsen van emoties die nooit meer echt zullen zijn met toneelspel. Het mooie meisje is leger dan een muurschildering. Ik weet niet of ik leef, dood ben of ondood. Het enige dat ik wil is leven. Opnieuw leven. Als je het mooie meisje aan een leven kunt helpen, dan zou je haar helpen. En troosten."

~ Samara

[Galliminus]

Rat luistert aandachtig naar de woorden van Lavendel,...maar zijn intellect kan de stormvloed van poethische lijnen niet aan,...Zoals een kind luistert, luistert Rat ook. Zijn aandacht dwaalt continu af, maar kijkt weer aandachtig naar de grond wanneer hij weer net doet of hij luistert en het begrijpt. Als Lavendel klaar is met spreken heft hij zijn hoofd langzaam op en kijkt hij haar voor het eerst aan. Onhandig speelt hij met het handvat van de spade, zijn blik dwaalt af wanneer zij hem te lang aankijkt.

"Moete RAT nu meisjeh hellupuh of wiel meisjeh prjaten? RAT niet alles begrijpen watte meisjeh zegt,..isse mjoeiluk vjoor RAT..........Jozef mij altied uitleegen mjet vjoorbeelduh vanne mun Kraaien,..dan RAT wel begrijp."

RAT: De Grafdelver

[Samara Jalaya]

Lavendel sluit vermoeid haar ogen, terwijl ze probeert de brij van geluiden en kleuren die in haar hoofd spoken te negeren. Plotseling begint ze te twijfelen aan Elephenors aanwezigheid in de Taverne. Had hij haar werkelijk geroepen? Had hij werkelijk op haar deur staan kloppen? Of was ze gevlucht voor een illusie, een waanbeeld? Ze weet het niet meer. Ze weet het werkelijk niet meer. Ze hoort stemmen fluisteren, schreeuwen en bevelen, overal om zich heen. Was ze niet op een kerkhof geweest waar een dodere stilte heerst dan waar dan ook, dan had ze gegeloofd en geluisterd. Nu probeert ze het te negeren. Lavendel... Lavendel...

"Het glinstert, het mengelt, regulatief, prescriptief, het oorbare fatum! Ik weet het niet meer, Rat!" Lavendel laat haar hoofd in haar schoot vallen en haar schouders schokken met haar snikken. "Egaal... egaal... monumentaal. Ik weet het werkelijk niet meer. Alles doet pijn en alles draait, snaait en waait. Aait en graait. En ik kan er niets tegen doen. Helemaal niets, want het moet. Hij roept dat het moet. En als ik het niet doe, dan slaat hij, slaat me kwaad en haat me. De gruweldaad. Vroeg of laat. Wat moet ik doen, Rat? Waar moet ik heen? Als de ene Duivel gaat, staat een nieuwe op om in zijn voetsporen te volgen. Nooit, nergens nooit niet zal ik veilig zijn. En stel dat we hem willen doden, zullen we hem vinden? Hij waait als de wind. Overal." Inelkaar gedoken en met haar armen dicht om zich heen geslagen, kijkt Lavendel op naar Rat. De tranen op haar wangen glinsteren in het maanlicht.

(( OOC: zoals eerder gezegd, ze is een beetje gek. Interpreteer en reageer er op zoals je wilt ))

~ Samara

[Galliminus]

Rat komt heel voorzichtig op haar afgelopen, hij begreep niets van wat zij net vertelde maar hij weet dat het meisje bang is, en dat Elephenor schuldig is aan het verdriet en de angst die zij nu voelt.
Hij geeft haar een doek waar vegen aarde op zitten.

"Hjier,..droge af azzeblief..Meisjeh mjoeT nie huileh,..meisjeh isse vele Mjooier asse Lachth...."

Rat komt naast haar zitten en vouwt zijn lange armen om zijn opgetrokken knieën. Hij denkt na hoe hij haar kan helpen, maar het enige wat hij kan bedenken is dat Elephenor op het Hof der Doden moet gaan slapen.

"Ook dje Windh Mjoet rustuh ooit,..en as Elefjenor rjust kuunen wij hem vjerslagen,... RAT isse Stjerk en kanne tegen Pjijn.....En asse meisjeh Waait Snjaait enne Draaith moete Meisjeh uitte wind Gjaan zittuh,....hassike simpel,..binnen woeit de Wind nie.... RAT Waait Snjaait enne Draaith ook welles,... RAT gaate dan inne Djonker zittuh wjaar RAT njiets kunne zien,...ook RAT zelf njiet,...Meisjuh moete Rjusten....nie mjeer njaDenkuh,...Denkuh doete pijn , ook bij RAT"

Rat wiegt zenuwachtig op en neer als hij zijn verhaal doet, zijn knieën nog steeds opgetrokken met zijn sterke armen eromheen gevouwen, zijn gezicht tegen zijn armen..

RAT: De Grafdelver

[Samara Jalaya]

Lavendel neemt de doek van Rat aan en droogt haar tranen, zonder gewaar te worden dat ze op die manier zand in haar ogen wrijft. "Je hebt gelijk," zegt ze dan zacht. "Ik moet slapen. Ik ben alleen maar een beetje in de war denk ik... en moe. Ik heb al een hele tijd niet meer geslapen, omdat steeds als ik mijn ogen sloot, Elephenor verscheen en schreeuwde. Schreeuwde en schreeuwde. Hij sloeg op de deur en tegen de bel, zodat ik het scherpe gerinkel overal door het huis kon horen. Overal. Ik rende en hij volgde. Omdat hij mijn stappen hoorde, mijn haar zag vlammen en mijn tranen kon ruiken."

Ze schudt haar hoofd. "Ik ben alleen maar een beetje in de war. Als ik slaap, blijf je dan bij me? Ik ben bang om te gaan slapen omdat het de bescherming van mijn zintuigen doet uitvallen. Ik ben bang dat ik hem niet op tijd zal horen of zal zien. Hij zal me doden. Net als alle anderen die net als ik zo onvoorzichtig op de vlucht zijn geslagen en die nu onder de grond slapen, maar nog steeds in het duister van de nacht door wind en wolken door de stegen worden gedragen en weeklagen. Hun jammeren doet pijn. Net als denken. Het is koel en koud." Lavendel opent haar ogen en sluit ze weer. Ze is te vermoeid om nog langer te praten en trilt van kou en uitputting.

~ Samara

[Galliminus]

Rat staat op en leunt weer op zijn spade, hij kijkt naar een tombe die achteraf in de verste uithoek van het Hof staat.

"Volge RAT maar,.. RAT kente Vjeiliguh Plaatz omme sljapen,..alene Jozef magge njie wetuh datte ik iemjand mjeeneem,..Jozef slapen inne Galgenhuis,..maare RAT heefte Gjeheime plats oppe Hof.....Kjom maar mjet RAT mee, enne RAT zal over Meisjuh wjaken asse slapie doet,.. RAT sljaapt alle tijd in de Djag tijd,... RAT inne djonker alle tijd wakker"

Rat loopt richting de Tombe, en alle kraaien vliegen op, hij opent het roestige hek. Hij zet zich schrap tegen de stenen muur, en de muur draait naar binnen. Een grote ruimte is binnen te zien, en Rat steekt binnen een olie lamp aan.

"Komme maar Vjerder,..hoeve nie Bang te zjijn,...dit isse Rat geheime pljaats,..zellufs Jozef wete hiere niets vjanaf."

Binnen liggen houten en tinnen soldaatjes, jongleer ballen, en meer kinderspeelgoed. Veel speelgoed is vies of kapot. Waarschijnlijk is het oud en kapot speelgoed wat de ouders of de kinderen zelf hebben weggegooit. Wanneer Lavendel binnen stapt en in het licht van de olielamp komt, begint Rat ingetogen te lachen, een bescheiden lach. Hij wijst naar het gezicht van Lavendel.

"Meisjuh ook uite zjien asse RAT,....Meisjuh ooke strjeepe oppe gezjicht hjebben,...ook ene beetje lelijk nu..."

Zijn reactie is die van een kind, en de inrichting van de tombe duid daar ook op, terwijl Lavendel de man zo'n dertig tot veertig jaar zou schatten.
Rat pakt een krukje en gooit er enkele besmeurde knuffeldieren vanaf, en hij zet de kruk aan de kleine tafel in het midden van de ruimte. Zelf gaat hij op de grote stenen kist zitten aan de andere kant van de ruimte.
Hij wijst ook naar een grote hoop met dekens in de hoek van de tombe, daar zou ze kunnen gaan slapen als ze zou willen.

RAT: De Grafdelver

Edited by: Galliminus at: 2/18/02 3:54:24 pm

[Samara Jalaya]

Lavendel volgt Rat nieuwgierig wanneer ze het kerkhof kruisen op weg naar een verlaten tombe. In het bleke maanlicht hebben alle stenen een blauwige kleur en om één of andere reden voelt Lavendel zich rustig en beschermd in deze omgeving. Hoogstwaarschijnlijk omdat ze van de doden, in tegenstelling tot de levenden, weinig te vrezen heeft.

Lavendel betreedt de tombe en kijkt verbaasd om zich heen naar de met speelgoed bezaaide vloer en het karige meubilair van Rats geheime schuilplaats. "Woon je hier?" vraagt ze belangstellend, terwijl ze een klein houten paardje van de grond raapt en het stof dat er op kleeft met de zoom van haar rode rok afveegt. Deze Rat is een wonderlijke man, bedenkt ze, maar juist dat ongewone maakt dat ze zich niet op de gebruikelijke afstand houdt, gereserveerd en koel, ondoorgrondelijk koel. Zijn spraak en lach doen haar denken aan een jong kind, misschien is dat de reden waarom ze hem vertrouwd en hem gevolgd is naar de tombe. Kinderen vormen voor haar geen bedreiging.

Terwijl ze het paardje op de tafel zet, gaat Lavendel op de kruk zitten. Ze is moe, maar haar verbazing over de plaats waar ze beland is, is groter. Een tombe gevuld met speelgoed. Het is een vreemd contrast. "Wie is Jozef?" vraagt ze dan. "Woon je hier samen met hem? Of alleen?" Ze glimlacht als Rat een opmerking maakt over het vuil op haar gezicht. Ze doet geen moeite om het zand weg te wrijven.

~ Samara

[Galliminus]

Rat staat op en loopt richting Lavendel, en pakt het paardje uit haar handen."Hij ies nogge nie geplackth,...Hoffje zitte nogge Losh." Hij plaatst het paardje op de grote stenen grafkist.

"Jozef zorregt vjoor mij,...Jozef wonen inne Galgenhuis..Enne Jozef niete wjeten van RAT's gehjeime plaatsh,... RAT isse gravengraver vjoor Jozef..Jozef isse opzji....uhmm opzja...nee, uhmm Opzjichter vanne Hof der Doden."

Rat pakt een stoffen zak en vuld die met stro. Hij legt de zak op de berg met lakens en dekens, als een kussen. Zo goed en zo kwaad als dat hij kan probeert hij van het stoffen nest een echt bed te maken.

"Mjeisje moette sjapen,..mogge Gjote dag,..Danne Elefjenor Vienden,...enne vjerjagen... RAT ovjer mjooie mjeisjeh wakuh.. RAT gOoie wjaker!"

RAT: De Grafdelver