Raganorck

Sitethief · Dwaler Joined: 08 Dec 2002 Posts: 2

Ruziend staan twee kooplieden tegenover mekaar , met z'n tweeen trekkend aan een klein biggetje dat luid krijsend probeert te ontsnappen uit de greep van de twee kooplieden . Met grote stappen beend Joker op het tweetal af ''Heren , heren dit kan toch niet , we zijn toch kooplui onder mekaar . We gaan toch geen ruzie maken om een biggetje '' ''Maar hij wil niet meer als ....'' ''Neeh jij dan met dat paard die je niet wou...''Niettes '' ''Welles'' ''Niettes'' ''Welles" Met een bruusk gebaar trekt Joker de twee kooplieden mee naar de veilingmeester . Na een paar gefluisterde woorden in het oor van de veilingmeester gesproken te hebben pakt Joker het luid krijsend biggetje en zet het in een van de hokken . Als een van de kooplieden wil protesteren snoert Joker hem de mond ''Als een van jullie dit biggetje nog wil hebben moeten jullie die ruzie maar snel oplossen , tot die tijd blijft het biggetje van het handelsgilde '' Toen dropen de twee kooplieden af en al discusierend over hoe ze dit zouden oplossen liepen ze weg .

Mordicus · Verloren en Vergeten Joined: 28 Feb 2002 Posts: 46

Eigenlijk op zoek naar een boekenwinkel belandt Mordicus uit bij de markt. Hij kijkt om zich heen en verwonderd zich nog steeds over deze vreemde stadt. Hij had iets van boeken in zijn hoofd, maar eigenlijk een echte winkel verwacht, maar waarschijnlijk zal hier dan ook wel een kraam zijn waar men boeken zal verkopen of iets dergelijks.

Kalmpjes loopt hij verder markt op, waar hij kijkt naar de nutteloze ruzie van twee dwazen om een dom schepsel wat alleen maar flink kan krijzen. Hij staat op het punt om door te lopen als hij een man tussenbeide ziet komen, een man met lichte elventrekjes! Mordicus staat stil en kijkt aandachtig naar de man. Oude herinneren zweven rond hem heen en verdwijnen ook weer even snel als hij ze probeert weg te drukken. Hij zucht, bijna weer die pijn.

Mordicus · Verloren en Vergeten Joined: 28 Feb 2002 Posts: 46

Hij besluit om verder te lopen op zoek naar iets van een boekenkraam of iemand die zeer belezen is. Vol ongeduld baant hij zich een weg langs al die dwazen met hun nutteloze bezigheden en hun gebrabbel. Mordicus moet zijn best doen om zijn irritatie te onderdrukken als er een lompe boer tegen zijn schouder aan botst en zonder een pardon gewoon verder sloft. Hij zucht liep en probeert tussen het ontwijken door iets te vinden waardoor hij snel weer uit deze drukte kan.

Nemesis · Verloren en Vergeten Joined: 18 Mar 2003 Posts: 26

Nimuë loopt vol bewondering langs de kraampjes. Ze stopt bij een fruit kraam, en bekijkt het fruit. Ze kocht een aantal sinaasappels, mango's en appels. Ze stopt het in de tas die ze om haar schouder heeft hangen en begint een appel op te eten. Ze wandelt verder en bekijkt alle kraampjes op interessante spullen. Toen viel haar blik op 2 kleine kinderen. Ze stonden bij een kraampje waar ze kettingen van lint en gevlochten touwtjes verkochten. De verkoper foeterde ze uit. Ze ging naar de kinderen toe en zei boos tegen de verkoper:"Kunt u wel tegen zulke kleintjes. Ze hebben u niks gedaan." De man antwoordde:" Ze willen een zilveren lint, maar kunnen het niet betalen, dus als ik ze niet weg stuur stelen ze het dadelijk nog." Nimuë werd met elk woord dat de man zei nog bozer, maar ze wende zicht tot de kinderen en zei:"Kom maar met mij mee, ik heb wel een oplossing." Ze liep samen met de kinderen weg. Toen ze een eindje verderop waren deed ze haar kap af. Ze pakte haar mesje en sneed een lok van haar haar af. Snel vlocht ze het ineen en gaf het aan de kinderen. "Alsjeblieft", zei ze. "Het is sterk genoeg om je hangertje aan te hangen. De kinderen keken haar blij aan en Nimuë glimlachte terug. Daarna zei ze hen gedag en liep ze verder. Omdat ze niet goed oplette, loopt ze tegen een boer aan, en die duwde haar op de grond. Ze keek op en wou haar excuses aanbieden maar de boer was alweer weg. Ze zag dat al haar fruit uit haar tas was gerold, ze ging op haar kniëen zitten, en probeerde het fruit te verzamelen.

Edited by: Nemesis at: 3/30/03 4:32:49 pm

Lorena Roodrok · Sporenzoeker Joined: 27 Mar 2003 Posts: 16

Lorena zag het meisje op de grond zitten en haar fruit verzamelen. Veel van de vruchten waren niet meer eetbaar, beurs en modderig als ze waren. "Ik zag wat er gebeurde," zei ze: "Wat een lomperik, hè?" Het goede fruit was inmiddels weer in de tas verdwenen en de beide vrouwen stonden op.

"Kan ik je wat te drinken aanbieden? Tegen de schrik? O, sorry. Ik vergeet me voor te stellen. Mijn naam is Lorena. Lorena Roodrok." Lachend stak Lorena haar hand uit. "Weet jij een leuke kroeg in de buurt waar we een glas wijn kunnen drinken? Ik trakteer." zei ze.

Klik hier voor Lorena's website.

Nemesis · Verloren en Vergeten Joined: 18 Mar 2003 Posts: 26

"Ach, het was eigenlijk wel mijn schuld, ik zat niet goed op te letten", antwoorde Nimuë. Het meisje stak haar hand uit en zei dat ze Lorena Roodrok heette. Nimuë pakte de hand en glimlachend zei ze:"Ik heet Nimuë. Ik kan je helaas niet helpen met een goede kroeg, dat komt omdat ik hier ook nog niet zo lang ben. Maar samen vinden we er vast wel 1." Ze liepen samen verder over de markt, en Nimuë was nieuwsgierig geworden naar wat de vrouw in Raganorck deed. "Ben je al lang hier", vroeg ze. "Want wie weet kun je me dan helpen."

Lorena Roodrok · Sporenzoeker Joined: 27 Mar 2003 Posts: 16

Lorena keek haar nieuwe kennis aan. Ze was onder de indruk van de bijzondere verschijning van het meisje. Ze leek een elf met haar zilveren haar, maar ze miste de puntige oren, die zo kenmerkend voor het elfenvolk zijn.

"Ik woon hier nog maar pas," bekende Lorena: "Zo'n acht jaar geleden heeft mijn moeder mij uit huis gezet en sindsdien zwerf ik rond. Ik kan nergens lang blijven en tegenwoordig woon ik dus in Raganorck. Deze stad is groot genoeg om een poosje te blijven." Lorena verzweeg haar ware beroep nog even. Ze kende het meisje, dat naast haar liep, nauwelijks. Het komt misschien later nog wel, bedacht ze.
Ze dacht nog even na over de woorden van Nimuë. "Je zei dat je hulp nodig hebt," zei Lorena: "Waar zou ik je mee kunnen helpen?"

Klik hier voor Lorena's website.

Nemesis · Verloren en Vergeten Joined: 18 Mar 2003 Posts: 26

Nimuë glimlachte, maar de glimlach bereikte haar ogen niet. "Als je hier zelf ook niet al te lang woont, kun je me vast niet helpen. Ik zoek namelijk mijn vader, hij ging ooit zaken doen hier in deze stad, maar hij is nooit teruggekeerd. Mijn broers hadden het te druk, en konden niet op zoek gaan. Dus heb ik uiteindelijk aangeboden hem te gaan zoeken." Ze liepen verder langs de kraampjes en opeen rook ze een sterke geur. "Wacht even alsjeblieft", zei Nimuë. "Ik moet mijn kruiden voorraad bijvullen." Ze liep naar de koopman, en kocht een aantal kruiden. De kruiden gebruikte ze voor slaapdrankjes, potjes zalf en andere geneesmiddelen te maken. Ze keek over de kruiden en zocht naar een Mandragorawortel. Ze wendde zich tot de oude man die de kruiden verkocht. "Heeft u ook Mandragorawortels?", vroeg ze glimlachend. De man keek haar vreemd aan. "Ze staan ook wel bekend onder de naam Alruin." Nu was het de beurt aan de man om te glimlachen. "Nee het spijt me Vrouwe, die verkoop ik niet. Mijn kruiden zijn vooal om in de soep te doen. Maar als u hier niemand kan vinden die de gevaarlijkere kruiden verkoopt kunt u nog altijd naar het duistere district gaan."

Lorena Roodrok · Sporenzoeker Joined: 27 Mar 2003 Posts: 16

Geduldig wachtte Lorena tot haar nieuwe vriendin klaar was bij de kruidenkraam. Ondertussen keek ze rond of er nog mensen rondliepen, die vroegen om beroofd te worden, maar ze zag op dit moment geen potentiële klanten.

Ze dacht na over de woorden van Nimuë. Ze was op zoek naar haar vader. Hoe lang geleden zou dat gebeurd zijn, vroeg ze zich af. Ze kende wel iemand die erg op de hoogte was van wat er allemaal in de stad gebeurde. De vrouw, die ook wel "De Roddelkoningin" werd genoemd, zat meestal voor "De Taverne" op een bankje in de zon. Ze was erg oud, maar nog bijzonder pienter en hield de boel goed in de gaten. Zij zou misschien wel informatie kunnen hebben over Nimuë's vader. Als hij net zo'n opvallende verschijning was als zijn dochter, dan weet zij beslist nog details.

Als Nimuë dat wilde konden ze wel meteen naar "De Roddelkoningin" op zoek gaan, wanneer ze klaar was bij de kruidenkraam.

Klik hier voor Lorena's website.

Nemesis · Verloren en Vergeten Joined: 18 Mar 2003 Posts: 26

"Zullen we dan nu maar even een kroeg proberen te vinden, ik ga later wel naar het duister district. Ik heb nog wel wat van de kruiden die ik zoek, maar ze moeten wel aangevuld worden." Nimuë keek Lorena aan en vroeg:"Waar denk je aan? Weet je misschien iets over mijn vader?"

Lorena Roodrok · Sporenzoeker Joined: 27 Mar 2003 Posts: 16

"Ik denk aan een vrouw bij wie we misschien meer informatie kunnen krijgen. Ze schijnt alles te weten wat er in Raganorck omgaat. Men noemt haar "De Roddelkoningin". Ik ken haar niet, maar ze zeggen dat ze altijd voor "De Taverne" te vinden is. En dan slaan we twee vliegen in één klap. We kunnen meteen iets drinken." vertelde Lorena.

Vlug liepen de vrouwen over de markt in de richting van het beroemde etablissement. Ondertussen probeerde Lorena meer te weten te komen over haar nieuwe vriendin: "Wat doe je met die kruiden? Ben je een heler, ofzo? Ik heb altijd zoveel bewondering voor helers. Ze hebben zoveel kennis over de natuur. Soms zou ik willen dat ik dat allemaal wist. Kan je me ook meer vertellen over je vader? Hoe zag hij eruit? Wat voor zaken deed hij? Wanneer is hij verdwenen?"

Terwijl de vrouwen de markt verlieten en de straat insloegen naar "De Taverne", liep Lorena 'per ongeluk' tegen een rijk geklede man aan, die net de hoek omsloeg. De man viel tegen de muur van een huis aan en gleed bijna onderuit.

"O, excuses," zei Lorena met een onschuldige glimlach. Ze liet haar borsten extra schudden, terwijl ze de man weer overeind hielp. De jongeman mompelde iets van "Geeft niets" en bleef naar de borsten van Lorena staren. Ondertussen had de sexy dievegge de beurs van de man uit één van zijn zakken gevist en in een verborgen zak van haar rode rok laten glijden. Ze stofte de revers van de jas van de man nog even extra af en maakte haar excuses nog een keer. Daarna liep ze weer verder.

Nimuë had van een afstandje staan kijken en Lorena wist niet of het opgevallen was wat ze gedaan had. "Kom. Loop eens door," zei ze terwijl ze er stevig de pas inzette. Lorena probeerde zo snel mogelijk veel afstand tussen haar en de man te krijgen, voor hij doorhad wat er was gebeurd. Ze begonnen "De Taverne" al aardig te naderen. In de verte konden ze het uithangbord al zien.

Klik hier voor Lorena's website.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum kwam in een snelle looppas de markt op lopen. Ruig duwde hij mensen opzij om langs hun te komen. Op de midden van de markt bleef hij staan om te zien of hij zijn heer Lucer Vincero kon vinden. Geen flauw idee of hij iemand zeer had gedaan stond hij in het midden van de markt op zijn tenen naar zijn meester te zoeken.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Na een half uur gezocht te hebben naar Lucer Vincero besloot hij om verder te lopen de straat in. Misschien was Lucer daar wel...

>Gannon: De hoofdstraat > op de straat

Nemesis · Verloren en Vergeten Joined: 18 Mar 2003 Posts: 26

"Ik ben een genezeres. In het woud waar ik ben opgegroeid heb ik ooit een fout gemaakt toen ik klein was. Ik zag bij het meer prachtige witte bloemen groeien. Ik plukte ze om er een mooi boeket voor mijn grootmoeder van te maken. Finbar, dat is 1 van mijn broers was te laat om me tegen te houden. Het was geen gewone bloem. Het was Sterrekruid, en die plant zit vol met stekels. Sindsdien heb ik me voorgenomen alles over planten en bloemen te weten te komen. Ik wou weten welke konden genezen en welke pijn konden doen. Mijn grootmoeder heeft me toen alles geleerd wat ze kon, vandaar dat ik zoveel over geneeskunde weet." Zal ik haar ook vertellen dat ik uit een magiërsfamilie stam, dacht ze bij zichzelf. Nee doet dat maar niet, daar ken ik haar nog niet goed genoeg voor. "Mijn vader is een avonturier, hij was erg veel weg. Daarom heeft onze grootmoeder de zorg op zich genomen." Ze wendde haar gezicht af en glimlachte toen ze zei:"Ik lijk veel op hem als je onze karakters vergelijkt. Ik ben net zo koppig en volhoudend. Maar ik lijk met mijn uiterlijk meer op mijn moeder dan op mijn vader. Mijn broers daarintegen niet. Ze hebben allemaal zijn groene ogen en zwarte haren, behalve Finbar. Die heeft dezelfde ogen als mij. Mijn vader is nu ongeveer 59 jaar oud. De laatste keer dat ik hem zag was 2 jaar geleden. Hij ziet er absoluut niet oud uit voor zijn leeftijd, hij is nog zo fit als een hoentje. Hij is ongeveer 1.93 m lang en heeft een normaal postuur." Ze ademde even rustig in en uit en keek daarna Lorena weer aan. "Ik weet niet wat hij hier moest doen, hij heeft me wel eens verteld dat Raganorck een stad was om avonturen te beleven. Hij heeft me ook verteld dat hij hier een aantal dingen moest regelen, maar wat die dingen waren weet ik niet. Ik weet wel dat het nu bijna 1,5 jaar geleden is dat we helemaal niks meer van hem hoorden en dat hij spoorloos verdween." Ze zuchtte diep.

Ze sloegen de staat in naar de taverne en toen liep er een rijk geklede man tegen Lorena aan. Nimuë keek van een afstandje en zag dat Lorena iets bij de man weghaalde. Dank de goden dat ik mijn zintuigen van mijn moeder heb geërfd, anders had ik het niet eens gezien, dacht ze bij zichzelf. Ik zal haar er maar niet op aanspreken, in ieder geval nog niet. Nimuë wachtte en deed net of ze niks gezien had. . "Kom. Loop eens door," zei Lorena en ze zette er flink de pas in. De taverne kwam al in zicht.

((verder in Taverne))

Rasham · Posted: Wed Apr 23, 2003 8:12 am Post subject: Re: De markt

De stralen van de zon branden zijn ogen en hij schuift de kap van zijn ruw geweven kleed ver over zijn gezicht, een weg zoekend tussen de mensenmassa die zich verzamelt heeft op het marktplein. Langs de touwslager die zijn handel aanprijst met schallende stem terwijl een gezel het vlas splijt met een kam.
Voor een kraam met iconen blijft hij een moment staan, handenwrijvend nadert de verkoper hem, een man die net zo oud schijnt als de geheiligde voorwerpen die hij tentoon heeft gesteld, een kruis van de Ene in zijn handen nemend, opwrijvend en hem tonend aan de Tempelier tesamen met een fijnbewerkt zilveren kokertje waar een glazen buisje inzit met gezegend water.
Liefdevol glijden de gerimpelde en gegroefde vingers over het bewerkte edelmetaal als hij de man tegenover hem een fluisterende bloemlezing geeft van de kwaliteiten van zijn spullen en de zegeningen die ze brengen voor de vruchtbaarheid van de vrouw en met een knipoog de kwaliteiten van de man in het echtelijke bed.

Maar de woorden van de man voor hem gijden langs hem heen, het is de vorm van het zilveren kruis met gelijke benen wat zijn aandacht trekt, een teken van de Ene, maar het zonlicht wat erin reflecteert lijkt zijn ziel te schrapen door zijn ogen en draait zich om terwijl hij zijn hoofd afschermt, met zijn duim de tranen van pijn wegvegend die langs zijn wangen rollen. En hij weet dat de schuld die hij draagt tegenover de Ene groot is. De tempelier vervolgt zijn weg over de markt, toegevend aan een onbekende roep, richting het kasteel waarvan de torens donker en ongenaakbaar boven de huizen uitsteken.

((Rasham>De poort>De binnenplaats en de grote hal))