Raganorck

[santetjan]

Als de laatste klant met een tevreden gezicht en een kleine bundel zijn winkeltje verlaat, veegt stoffenverkoper Ludig even kort over zijn voorhoofd. Het was een lange en vooral drukke dag geweest: Gannion leek vandaag aan meer stegen en straatjes verbonden te zijn dan zij in maanden was geweest.
In de kleine winkel was het achterin al volledig donker, en louter middels ervaring en het gevoel in zijn handen ordent hij de grote lappen stof, rolt ze op en legt ze waar ze behoren te liggen. Zijn hulpjes zijn of naar huis, of zijn boven bezig met opruimen. Zich tussen een paar stoelen en de grote toonbank heen bewegend loopt hij naar de tafel achterin, waar een kleine olielamp klaarstaat om gelicht te worden. Voorzichtig strijkt hij met een zwavelstokje tegen het ruwe tafelblad, doet het ontbranden, en doet het vlammetje de olie onder het glas vlam vatten. Een vinger krult zich om een lus die speciaal daarvoor bedoeld is, en met de lamp in de hand loopt hij naar voren. Als hij de deur opendoet, en een stap naar buiten zet, hoort hij het vrolijke geklingel van de deurbel, zoals hij zo vaak heeft gehoord.
Boven de deur hangt een klein uithangbord: Ludig Wint, Stoffenverkoper sinds 781, met een rode lap stof er onder getekend, zij het moeilijk te zien in het schemerlicht.
Vanaf de wouden kwam, zoals iedere avond, een dichte mist over de stad aanzetten, die de rode, grijze, en zwartstenen huizen in een spookachtig schemerlicht zette, een licht dat bezoekers aan de stad altijd een ongemakkelijk gevoel gaf.
Ludig gaat, zoals elke avond, met een beetje moeite op het krukje naast de deur staan, om met de olielamp de buitenlamp te verlichten; een van de weinige lichten die het spookachtige duister van de vroege avond deed verdrijven.
Weer het krukje afstappend kijkt hij de mist in, en voelt zoals altijd een paar koude rillingen over zijn rug gaan als de slierten mist hem raken en langzaam zijn winkel bedekken, alleen door het kleine licht van de lampen weerhouden.
Een paar lieden lopen met snelle pas door de mist, op weg naar hun eigen veilige behuizingen, niet verlangend langer dan nodig is in de mist rond te waren in deze voortdurend veranderende stad, waar iedere steeg iedere dag nieuws brengt.
Niets echter bereid hem voor op de verschijning van een jonge vrouw, een schoonheid naar alle begrippen, die plots vanuit de mist op hem afkomt, haar schoenen neerkomend op de straatkeien zonder geluid te maken. Haar effen gezicht; open zwarte ogen, opvallend in dit fijne, bijzonder witte gezicht; haar lange zwarte haren, vallend over haar schouder en stijl langs haar rug vallend. Op hem af lopend, maar hem niet ziende. En plotseling is ze voorbij hem, een doelbewuste gestalte, maar een spook tussen de spoken die mist zijn.
Ludig draait zich om, en gaat zijn winkel binnen, de lamp voor zich op tafel zettend, en zoekend naar de fles cognac in de lade.

Terwijl de ijle mist, de vriend van dieven, geliefden, en spoken op hetzelfde moment, zich over de stad verspreid en haar hult in de deken die, wanneer opgetild, iedere dag weer een nieuwe stad laat zien, loopt Ree langzaam over de brede hoofdstraat, immer koersend naar waar de straat haar brengt.
Ze weet niet wie ze is, waar ze vandaan komt, of waarom ze hier is gekomen. Ze is op zoek naar antwoorden die ergens moeten zijn. En ze vraagt zich af waarom ze niet kan voelen: geen liefde of haat, vreugde of verdriet, alleen maar enig verlies.
Met vaste tred, niet verzakend, loopt ze over de straatkeien, haar laarzen nauwelijks geluid makend. Ze heeft een doel, maar is doelloos: waarheen kan ze gaan? Haar hand klemmend om het mes in haar riem loopt ze door, haar lange zwarte haren een streep duister in het dichte wit.
Als de ijle witte dichtheid die mist is zich langzaam weer terugtrekt tot de wouden kijken de stenen gargouilles van de hoge daken van Gannion en de torenspitsen van de Tien Torens neer op de lege straten onder hen, en zien een eenzame gestalte in kleding die even wit is als de mist zich voortspieden over de straat, met een doel en toch doelloos. Een nieuwe prooi voor de stad.

(gaat verder in de tien torens, onder de naam Onder de Torens)

Edited by: santetjan at: 2/8/02 8:39:01 am