Raganorck

[Lunea]

Ik weet even niet heo streng we waren wat engelse namen betreft. Indien streng is het dus meester Kraaiendons waar Crowdown staat.

Dit Karakter komt van een ander rpg-tje op een ander forum ( ja ik ben vreemd gegaan terwijl Raga in winterslaap was) Hij heeft daar een kort avontuurtje beleefd waar hij maar net met zijn leven intact vandaan is gekomen. Dat avontuurtje is makkelijk te vertalen naar Raga, hij kreeg de opdracht om mee te gaan met ene groep die een aantal objecten van demonen ( spinelven) moest ontfutselen. Iedereen weet dat dta soort uitstapjes naar eindigen...

Pas op.. de volgende karakter omschrijving is GROOT!










Naam: Brokaat Crowdown. Bijnaam: Brok
Leeftijd: ongeveer 30
Geslacht: man
Ras: mens, hoewel sommigen anders zouden willen beweren

Uiterlijk:
Brok is groot en stevig. Hij is tegen de twee meter lang en erg breed, gespierd. Hij heeft een lichte huidskleur, een paar stralende lichtbaluwe ogen en donkerblond haar. Zijn haar is momenteel kortgeschoren, hij is in rouw, maar twee lange vlechten bij zijn slapen herinneren aan het lange haar dat hij eens had. Aan het einde van de vlechten hangen twee damascusgesmeden ( blauwgeaderd) stalen veren. Zijn baard heeft hij ook afgeschoten, maar die is inmiddels hard aan het teruggroeien.
Zijn kleding is eenvoudig, een linnen tuniek en wollen 'broek'. Zijn leren riem wordt gesloten met een mooie fibula gemaakt van staal en uitzonderlijk bewerkt met ingelegd zilver. Zijn laarzen getuigen ook van vakmanschap en zijn eenvoudig, maar zichtbaar van goede kwaliteit. Over dit alles draag hij een op maat gemaakte jas van schapen- en buffelvacht. Dit maakt dat hij nogal eens riekt als hij nat wordt, zelf ruikt het dat inmiddels niet meer. Onzichtbaar onder zijn kleding heeft hij tatoeages. Een onhebbelijke verslaving van hem. hij is gek op de huidversieringen en hoewel hij eens een vreselijke ontsteking heeft opgelopen blijft hij ze laten zetten, of zet ze zelf.
Om zijn hals draagt hij een torc gemaakt van hoorn, daarin bewaart hij zijn mengsels (vergiften) die het daglicht niet kunnen verdagen. Hij draagt om elk van zijn vingers en duimen een ring, soms van staal, soms van zilver, sommigen versierd en anderen eenvoudig.

Innerlijk:
Brokaat is rustig en kalm en gediciplineerd, bijna dwangneurotisch. Hij neigt van alle actie een ritueel te maken. Hij neemt de tijd voor alles wat hij doet en houdt er niet van gehaats te worden. Hij is echter niet langzaam of dom. Eerder fijngevoelig en voorzichtig. Hij is vaak onbegrepen omdat mensen een bruut verwachten van een twee meter lange spierbundel. Zijn vader had dezelfde eigenschappen, breed en groot, maar zachtaardig. Hij heeft een flinke dosis geduld, maar als die op is hoed je dan, hij komt dan onverwacht en bruut uit de hoek. Hij heeft vrienden en zichzelf wat dat betreft versteld doen staan. Hij schaamt zich wel lichtelijk als hij daadwerkelijk zijn geduld heeft verloren.

Gilde: Het Albaster Gilde ( smeden)

Wapens:
Hij draagt een mes zoals velen, dit is een etensmes en hij zal het niet snel gebruiken om bloed mee te trekken aangezien hij er nog van moet eten. Het heft is gemaakt van hertshoorn. Daarnaast loopt hij rond met een bijl, een stalenblad ingelegd met zilver en een handvat van een ruime anderhalve meter. Een hoes van stevig tuigleer in de vorm van het bijlblad beschermd zijn wapen. Hoewel hij ook goed overweg kan met zwaarden geeft hij de voorkeur aan zijn bijl. Verder bezit hij een slagstaal en vuursteen om vuur mee te maken en wat andere dagelijkse benodigdheden zoals een drinkhoorn.

Achtergrond info:
Geboren als de zoon van een smid ( Brinkaat Crowdown) was zijn toekomst voor hem uitgestippeld. Zijn vader merkte echter dat zijn zoon talent had voor het fijnere werk van een edelsmid en hij liet zijn zoon werkervaring opdoen bij een andere smid. Cinnamus was een gerenommeerde edelsmid en juwelen maker, maar hij was ook een Huurmoordenaar en dief bij het Gilde. Zo kwam ook Brok in contact met het gilde, maar het bleek dat zijn talenten niet lagen bij geruisloos opgaan in een menigte. Hij werd des te vaker mee genomen als bodyguard en beschermer. Wat hij wel leerde bij het gilde was omgaan met kruiden en vergiften. Hij expirimenteerde graag met verschillende stoffen en heeft zelf een manier uitgevonden om staal rood mee te krijgen. Hij draagt een zeer klein mesje gemaakt van dit staal bij zich, veilig weggestopt. Het mesje is het laatste wat zijn vader heeft gesmeed en het metaal is harder dan wel materiaal ook. Het maken van dit rood staal vergt echter veel dure grondstoffen en een heel zwaard van roodstaal* is voorlopig een onmogelijkheid.
Zijn huidige staat van rouw is voor zijn voormalig leermeester Cinnamus en zijn vader, zij stierven kort na elkaar, maar dat is een ander verhaal.

Meer verleden:

Brokaat en zijn vader konden niet altijd even goed opschieten, sterker nog, het was grote heibel in huize Crowdown. Vader zette de jonge Brok al vanaf het moment dat hij kon lopen aan het werk in de smidse. Maar brok wilde geen smid worden, hij moest en zou ridder worden! Hij ‘leende’ paarden van een hoefsmid, een collega van zijn vader om te leren rijden en leende dus ook de zwaarden die zijn vader in opdracht maakte voor het leger. Toen Brok 15 werd besloot hij dat hij volwassen was en zijn eigen ding mocht gaan doen. Brinkaat was het daar niet mee eens. Zijn moeder zat vaak tussen de twee vuren die vader en zoon behoorde te zijn. Uiteindelijk was het haar beslissing geweest om de jonge Brokaat te laten intekenen in de Wester Brigade. Dit was een legeronderdeel waar alleen mensen in mochten schrijven, de Brigade was ervoor om onrust tussen de verschillende rassen van het land te beslechten. Het was een neutrale partij, elk ras had zo een Brigade. De reden om de Brigades seperaat te houden was geen rassenhaat, maar was om de losse talenten van de rassen tot hun recht te laten komen. Niemand binnen de seperate brigades zou zich ondergeschikt ( of beter) kunnen vinden dan een andere soldaat.
Brok leerde heel snel en heel hard dat hoewel hij geoefend had hij bij lange na geen ridder of soldaat was. Tot zijn grote ongenoegen mocht hij de eerste jaren alleen uitmesten, de paarden waren voor de Cavalerie En voordat je daar in was. De jongen werd net als alle andere jongelingen behandeld als een knaapje. Hij leerde in formatie vechten en het bleek dat hij beter was met een bijl dan zwaard. Hij kwam in het 7de van de Wester, de infanterie met bijlen. Die vochten het meest in falanxen. De Wester Brigade reisde door het hele land en zo kwam hij aan de meeste van zijn tatoeages ( zie hierboven bij uiterlijk).
Tijdens een schermutseling beschermde hij onhandig en per ongeluk het paard van een cavalerist. Als beloning werd hij ingelijfd door de man en mocht zijn paard verzorgen en berijden. Dit laatste was in het laatste jaar van zijn verplichte dienst. De ‘jongens’ werden naar huis gestuurd. Brokaat wilde liever niet, maar moest gedwongen terug naar zijn familie voor hij zich intekende voor het leven.

Eenmaal terug thuis bleek Brokaat veranderd, of zijn vader was milder geworden. De relatie verliep nog steeds stroef. Brinkaat had zijn zoon liever als wapensmid gezien dan soldaat. Hij was echter blij verrast dat Brok zijn achtergrond wel had kunnen gebruiken binnen de brigade, hij had daar als zoon van een smid de zwaarden rechtgeslagen en harnassen gerepareerd, naast ander klein smeedwerk. Het was toen dat Brink hem in contact bracht met Cinnamus en zo lukte het hem wel de jongen uit de Brigade te houden en een smid te laten worden.

Tijdslijn ( ongeveer):
0-14= kalme maar recalcitrante jeugd in de stad.
15-19 = 4 jaar basistraining Westerbrigade
19-21= smid ‘opleiding’ hereniging met vader
21 =Brokaat werd een zetel in het Gilde aangeboden door Cinnamus, hij nam die aan en sindsdien is hij gilde lid. Hij zou binnenkort zijn 10 jarig jubileum moeten vieren, maar het gaat niet helemaal geweldig binnen het gilde. Machtsovernamen… Speelde dit ook tijdens de dood van Cinnamus en Brinkaat?
Leert wat gilde werk en gifmengen, smeed ‘roodstaal’ met zijn vader.
30 = gestuurd door meester Sponning (of de koning of toch anderen?) Op de queeste.

Beeldmateriaal:
Dit is niet mijn eigen materiaal, graag met respect voor de kunstenaar behandelen!

bijlblad

torc

fibula/beltbuckle

laarzen

slagstaal

voorbeeld van damascus staal

'roodstaal'

Reeds geschreven/ voorgeschiedenis:
((het begint in het midden van een Queeste))

Ze hadden de hele dag gereden, met een korte stop voor een middag maal dat wat de lange smid betreft geen maal had mogen heten. Het weer was afwisselend nat en koud en de ruiters spraken op zachte toon met elkaar. Het pad was hier smal en de bomen leunden naar elkaar toe, vechtend om het licht. Brokaat bracht het grootste gedeelte vooroverleundend door. Hij reed dan wel niet het grootste paard, maar hij was wel één van de langsten. Zijn rug begon te mekkeren dat deze houding niet optimaal was en hij verlangde naar open weg waar de horizon te zien was. Hij merkte net op dat het wel erg stil was geworden in het bos, de vogels waren stilgevallen en dat was niet omdat het net was begonnen te schemeren, toen hij het suizen van een pijl hoorde en niet lang daarna de doffe plof die betekende dat hij zijn doel had gevonden. De pijn die daarbij hoorde kwam seconden later. Er vlogen meer pijlen door het bos, sommigen landden in de grond, aan de voeten van paarden. Er klonk geschreeuw, Brokaat reikte naar zijn bijl, die op zijn rug hing, maar een pijn scheut weerhield hem ervan. De eerste pijl was in zijn schouder terecht gekomen, niet ver van zijn bijl. Een tweede pijl raakte hem nu hij rechtop zat onder zijn zesde rib. Hij was weerloos. Hij gespte zijn riemen los en de bijl viel op de grond. Sleipnir steigerde, Brokaat gleed van uit het zadel toen het dier zijn vier benen weer op de grond had en pakte zijn bijl. Hij haalde uit naar de eerste de beste schaduw die uit het woud kwam. De schaduw had een zwaard en pareerde, maar overleefde een tweede klap niet. Een derde pijl schampte zijn schouder en brahct de pijn van de andere twee pijlen terug. hij hoorde een bekende stem, maar kon hem niet plaatsen. een paniekerig paard liep hem bijna omver en brak de pijl in zijn rug af, nog meer pijn. En toen werd alles zwart...

Hij werd wakker en zag dat hij thuis was. Niet zijn smidse, maar zijn ouderlijk huis. Het plafond van zijn moeder was onmiskenbaar en de geur was thuis omsingelde hem. Hij bleef even liggen en ordende zijn herinneringen. Hij hoorde zachte stemmen praten vanuit de keuken. Zijn moeder, en stem die hij altijd zou herkennen en iemand anders, een vrouw, dezelfde die hij in het woud had gehoord voordat hij.. Ik leef nogdacht hij verbaasd.
Kreunend kwam hij overeind en slingerde zijn benen over de rand van het bed. Met moeite kwam hij overeind, zijn hemd viel tot op zijn knieen en was schoon op de plekken waar de pijlen hadden gezeten na. Daar zorgde bloed ervoor dat het hemd aan zijn huid plakte, ondanks het verband wat inmiddels ook doorweekt was. Hij liep naar de deuropening en leunde daar hijgend tegen de deurpost aan.
Verschrikte blikken staarden hem aan. Zijn moeder schoot overeind, meester Sponning en Kamerling Nisse volgden later, geplaagd door hun eigen verwonding.
"Jongeman, wil jij wel even als de donder terug naar bed gaan!" sprak zijn moeder vermanend maar overduidelijk opgelucht. Brokaat wees naar buiten waar het buitenhuis was, hij glimlachte en zwalkte ernaar toe. Toen hij klaar was stond de kamerling er en bood hem haar schouder aan. Om haar hoofd was een verband aangelegd, ze had een flinke tik gekregen. En brokaat wist nu dat het haar stem was die hij had herkent. Eenmaal terug in de keuken werd de opdracht van zijn moeder om naar bed te gaan genegeerd en nam hij plaats aan de tafel. Hij kreeg een kom soep en een pul water. Hij had liever bier gehad maar wist beter dan daarom te vragen. Hij hoefde niet te vragen wat er was gebeurt, terwijl hij at vertelden zijn gildeleden over wat er twee dagen geleden was gebeurt.
Het had natuurlijk allemaal met de gilden te maken. De ondelinge strijd was geescaleerd en het een van de gilden was erop uitgegaan om de missie te verstoren en de leden te vermoorden. De spion van zijn gilde was dit te weten gekomen en de andere gildes hadden een reddingsploeg gestuurd. Ze vertelden dat ze voor Brokaats leven gevreesd hadden toen hij daar lag met drie pijlen in zijn lijf en de terugreis koortsig ijlde. De smid haalde zijn schouder op en lachte kort omdat die door beweging zijn adem stokte van de pijn. Hij werd terug naar bed gebonjourd en aan de zorg van zijn moeder overgelaten tot hij weer goed genoeg was om naar huis te gaan en zich met de zaken van het gilde te kunnen bemoeien.

later

De mist hing laag over het land toen hij bij het weiland kwam. Sleipnir stond rustig te grazen tussen de andere paarden van de koning. Voorheen kwam hij weinig in de buurt van paarden, hij was niet de hoefsmid in het gilde. Maar sinds hij zijn leven mede te danken had aan een paard kwam hij zo nu en dan wat appels over het hek gooien in de richting van Sleipnir. Het grote bruine paard kwam zuchtend naar het hek geslenterd om even zijn warme adem in Brokaat's nek te blazen en te kijken of hij meer appels had. De smid aaide het dier en fluisterde nogmaals 'Bedankt jongen' in het paardenoor voordat hij terug ging naar zijn smidse.

Hij had het vuur eerder die ochtend aangestoken en nu was het meeste hout verandert in gloeiende kolen. Perfect voor wat hij doen wilde. Hij pakte de mal, een zeepstenen mal waar hij aan had gewerkt tijdens de queeste en die hij had afgemaakt tijdens de lange dagen in bed in zijn moeders huis. Zijn wonden, zowel lichamelijke als geestelijke waren geheeld en nu slechts dunne littekens. Alleen de pijl die hem tussen zijn ribben had geraakt had een cirkelvorming weefsel achtergelaten.

De smid vlocht zijn baard in, hij had het haar weer laten groeien. Of eigenlijk was het zijn moeder die hem had gedwongen niet te scheren, ook zijn hoofdhaar was langer. "De tijd voor rouw is lang voorbij, zoon." had ze gezegd en dit keer had Brokaat geluisterd. Hij knoopte zijn leren schort voor en zette de smeltkroes met brons in de kolen. Hij spuugde in de mal en wachte tot het brons gesmolten was.

De ochtendzon stond hoog toen zijn moeder kwam aangewandeld met een mand eten. Hoevaak Brokaat ook zei dat het niet nodig was, ze bleef komen. De smid goot net het laatste brons in de mal, achter hem lagen reeds acht goedgelukte afgietsels en hij hoopte dat deze laatste ook goed zou zijn.

"Goedemorgen, ik hoop dat je al hebt ontbeten, ik ben wat laat, het is kouder dan gewoonlijk." zei zijn moeder toen ze zag dat hij klaar was. Ze trok haar shawl was strakker om har schouders. Brokaat deed zijn schort af en stond met ontbloot bovenlijf in de smidse, hij had geen last van de koud. Maar wel van een rammelende maag, hij was vergeten te ontbijten, maar zei niets tegen zijn moeder. Hij sloeg zijn dikke gespierde arm om haar heen en bonjourde haar naar binnen.

Het huisje bij de smidse was klein maar knus, net groot genoeg voor twee, maar te klein voor een twee meter lange meestersmid en zijn moeder. Hij porde het haardvuur op en hing de ketel erboven. Zijn moeder dekte de tafel met honingbrood, melk en gedroogd vlees. Ze had een homp geitenkaas van de markt mee en fruit. "Lekker mam," zei hij terwijl hij een half honingbrood in zijn mond stopte. "alles goed?"

Zijn moeder gaf geen antwoord maar bloosde, Brokaat wist genoeg. Zijn moeder was laat vanwege de avances van haar nieuwe buurman, tot tegenzin van de smid. Hij schonk thee voor haar in en nam een stuk geitenkaas. " Ik moet zo weg, naar het gilde." verzon hij wetend dat zijn moeder ook andere dingen wilde doen vandaag. En zo wist hij een werkelijk gesprek te vermijden, al hun gesprekken waren de laatste tijd uit gekomen op onderwerpen die ze beide niet wilden bespreken. " Bedankt voor het eten, het is heerlijk!" en hij knuffelde haar, ze lachtte hardop en hield van haar zoon. " Zorg goed voor jezelf." zei ze terwijl ze weer naar buiten ging.

Het kermen kwam van buiten, niet lang nadat zijn moeder het huisje had verlaten. Brokaat was net klaar met het opruimen van het etenswaar, het deed de twee stappen naar de deur en liet de grijze kat binnen. " Kei! Weer besloten dat ik een bezoekje waardig ben?" de zwerfkat kwam en ging. Hij was verontwaardigd geweest toen Brokaat hem 'op straat had gezet' toen hij zijn avontuur in naam van het gilde was begonnen. Zelf toen hij thuis was gekomen om te herstellen was ZwerfKei de kat nog zelden naar zijn huisje gekomen. Inmiddels kwam hij weer vaker, zolang de smid hem eten gaf!

Een bel klonk helder vanuit de halfopen smidse..
"Meester Crowdown?"
Hij herkende de stem, onmiskenbaar was het die van de duerwachter van het gilde, Hij leek de man altijd voor het eerts te horen vanachter een dichte deur!
" Heer Nasaal?" begroette hij de man vragend terwijl hij de deur naar de smidse nogmaals opende.
Het kleine gedrongen mannetje, zo oud als de stad zelf, rechtte zich en gaf een briefje aan de smid die bijna twee maal zo groot leek.
" Het Albaster Gilde verzoekt uw aanwezigheid." mompelde hij nors en zijn naam eer aandoend. De man was niet graag boodschapper en werd dan ook alleen gestuurd als niemand anders van het gilde de boodschap kon brengen. Brokaat Crowdown wachtte tot de man was vertrokken, hetgeen niet lang duurder en bekeek toen het briefje. Het was niet geschreven op het briefpapier van het gilde, vreemd. Ook was het niet verzegeld, maar gewoon dubbelgevouwen, nog vreemder. Hij opende het en las.

Brokaat,
kom naar het gilde gebouw
het is een persoonlijke kwestie
wederom mijn dank
Ernst

De smid verstijfde, dit was het vreemdste briefje ooit! De Gildemeester had hem nog nooit bij zijn voornaam enkel aangesproken en het was puur toeval dat hij zelf de voornaam van de gilde meester wist! Het gilde stond op formaliteiten en tutoyeerde niet zomaar! Hij greep wat spullen bijeen, niet precies wetend wat en waarom en haastte zich naar het gebouw waar de Albaster bijeenkwamen.

Hij liet de handgesmede klopper op het eikenhout vallen, de ornamentaal gesmede scharnieren resoneerden mee. Een gilde van smeden had een duer waaruit het vakmanschap te zien was.

Zijn eerste verbazing werd groter toen de deur geopend werd door meester Sponning zelf. Hij had de deurwaarder, heer Nasaal, naar huis gestuurd en ook de rest van het gilde kantoor was verlaten. Brokaat zijn gedachten stroomden door zijn hoofd, wat was er aan de hand?

"Brokaat." groette de gildemeester hem vriendelijk
"ehm Meester Sponning." hakkelde de smid eruit na een stilte. Hij kon het niet over zijn lippen verkrijgen de man met zijn voornaam aan te spreken. Hij had respect voor hem, als gildemeester, als persoon, maar ook als goede vriend van zijn vader.
De gildemeester lachtte en klopte Brokaat Crowdown op zijn rug. "Kom binnen, kom binnen, niets aan de hand." probeerde hij geruststellend en leidde de smid naar de vergaderzaal. Al het meubilair in die zaal was gesmeed, verschillende generaties smeden waren zo terug te lezen. Brokaat herkende het werk van zijn vader en Cinnamus, maar ook van andere meestersmeden die inmiddels waren overleden. Zijn eigenwerk sierde de zaal nog niet. Hij was een edelsmid en maakte voornamelijk sieraden en delicate versieringen.

Hij werd naar een stoel verwezen en de Gildemeester schonk hem wat in.

"De reden waarom ik je hier op deze manier uit nodig..." hij schonk zichzelf een drankje in.

"heeft te maken met die verdraaide queeste aar ik ej op gestuurt heb." Meester Sponning richtte zijn blik op de vloer, alsof hij zich schaamde.

"Ik.." hij zei ik niet wij, "heb je nog niet bedankt."

"Het gilde heeft mij gestuurt, meester, niet u persoonlijk." viel brokaat hem in de reden, de gildemeester was wat hem betreft hem niets verschuldigd.

"Het gilde erkent de Queeste niet, de koning ontkent ook alles, het was een fiasco! Ik had dat moeten inzien en niet mee moeten gaan in de tendensen die zich openbaarden tijdens de verkiezingen." zijn ogen spatten vuur en voor het eerst sinds Brokaat binnen was gekomen realiseerde hij zich hoe diep dit zat. Hij zelf was meer bezig geweest met zijn eigen falen en herstel van zijn verwondingen.
"Meester Sp.."begon hij maar werd met luide en strenge stem onderbroken.
" Meester Crowdown!" de fragiele vuist van de man dreunde op de tafel, de glazen dansden, hij was dan wel oud, maar ook een smid!

Brokaat zweeg en wachtte in stilte op wat komen zou.

"Ga staan," sprak Ernst Sponning plechtig. "Ik kan niets officieels doen, maar dit is het minste." Hij schraapte zijn keel. "Voor gedane diensten, moedig optreden namens het Gilde, voorbij gestelde plichten, benoem ik u tot erelid van het Albaster Gilde."

Hij speldde Brokaat een sierraad op, simpel, maar mooi in eenvoud. Vakmanschap maakte het een kostbaar kleinood, niet het brons en zilver dat erin verwerkt was. Hij herkende de handtekening van de gildemeester zelf, maar ook dat van Cinnamus.

"Onofficieel natuurlijk." glimlachte hij en dronk zijn glas leeg. "Proost jongen, op het leven!"

[Caldric Balwin]

My kinda guy. Je hebt trouwens contact op http://raganorck.evolution-events.nl/forum/viewtopic.php?p=18075#18075 . Ken je dat draadje nog? :p