Raganorck

Uriel · Posted: Sun Jul 03, 2005 10:48 am Post subject: De Valkentoren aan de Oostkant

Vannuit de Dwalende kamers loopt er een gang naar een binnenplaatsje. Het plaatsje is bestraat met rode tegeltjes en de muren rondom zijn witbepleisterd. Hier en daar zijn er stukken pleisterwerk afgebladderd en zijn is het grijze graniet van de kasteelmuren zichtbaar. Een verdorde klimroos klampt zich met verschrompelde vingers vast aan het witte pleisterwerk en laat groenbruine strepen na waar zijn reeds lang verdorde tengels gezeten hebben.

Midden op het pleintje staat de Valkentoren. Vroeger was dit de woonplaats van Dearc`s Valkerij, maar nu zag het gebouwtje er verlopen uit. De luiken zaten voor de ramen en de verf was van het hout gebladderd. De deur kierde open en dicht in de wind die vrij spel had met de dorre klimroos. Voor de toren op een bankje zat Ouwe Daniel. Hij droeg de sporen van een hard leven en had nog steeds een spoortje van zijn vroegere elegantie. Daniel keek omhoog naar de lucht van Raganorck, waar de gierzwaluwen op vliegjes jaagden en hun nesten gemaakt hadden waar vroeger de valken huisden. Het was lang geleden dat hij een valk gehanteerd had. De huidige Vrouwe had nooit de moeite genomen hem op te komen zoeken en uiteindelijk had hij de valken die hij nog had vrij gelaten. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om ze opgesloten te houden.

Zo nu en dan zag Daniel een van zijn valken of een van hun afstammelingen nog wel eens voorbij scheren, hoog boven de muren van het kasteel of tussen de Tien Torens. Dan maakte zijn ouwe hart een sprongetje van vreugde, maar nooit kwamen ze meer terug naar de Valkentoren waar Daniel nu alleen woonde tussen de lege stokken van zijn valkerij.

Aisthèsis · Posted: Sat Jul 30, 2005 12:16 pm Post subject:

Aisthèsis liet Maans hand los en liep op de valkentoren af, ze wist niet precies wat ze ervan moest denken. Ze vond het pleintje vreemd uitzien, ten opzichte van het kasteel zelf. Kleuren die niet lijken te passen.

Toen rolde haar ogen in die van een gezicht, een gezicht waarvan je het idee had dat je die al eens gezien had. En ze nam aan dat het "ouwe Daniël" was. Ze keek om naar Maan en met enige onzekerheid wende ze zich weer tot de oude man. Eigenlijk wilde ze helemaal niet het woord doen en ze had nog steeds een vermoeden dat Maan wel kon praten. Uiteindelijk opende ze haar mond.
'Goede dag heer' zei ze voorzichtig, nog altijd wist ze niet of dit wel de juiste man was. Eigenlijk vond ze het onbeleefd om te vragen, maar tegen alle regels van haar moeder in vroeg ze het toch: 'Bent u misschien heer Daniël?'
_________________
* Aisthèsis' beschrijving

Uriel · Posted: Sat Jul 30, 2005 1:29 pm Post subject:

Daniel keek haar met een schuin oog aan. Hij had naar de lucht zitten staren en niet gemerkt dat de twee jongelui het pleintje op gelopen waren. Hij spoog wat sap van zijn pruimtabak op de grond naast zich waar het een gore gelige vlek op de stenen achterliet. .

"Ghe, heer, heer." Hij stiet een klokkend lachje uit. "Wat wil je van me dat je zo beleefd doet, dametje? Geen oog voor het werkvolk tot je ze weer nodig hebt, niet" Toen viel zijn oog op Dasu en Kefir en voorzichtig kwam hij overeind, een hand tegen zijn pijnlijke rug gedrukt.

"Wat hebben we hier... dat is een mooie valk ... Falco Peregrinus..." hij kneep even met zijn ogen "Raganorckensis." Voegde hij er tenslotte achter aan en knikte tevreden. Ja dat waren dieren geschikt voor vorsten. Heer en meester van het luchtruim waren ze, al zag je ze nu zelden boven het kasteel. Bij de Tien Torens zat een kolonie, maar daar kwam Daniel nauwelijks. Zijn benen konden hem zo ver niet meer dragen.

Langzaam kwam Daniel dichterbij, Dasu volkomen negerend en zijn blik strak op de valk gericht; de blik van een valkenier. Vanaf een agstandje inspecteerde hij de door een pijl doorboorde vleugel van Kefir. Hij maakte zachte Tsk tsk geluidjes en schudde zijn hoofd.

"Zeg je puntoor hem binnen te brengen, dametje." Beval Daniel zonder zijn blik van de valk te halen. Hij wees met een kromme vinger achterom naar de deur van de valkentoren die op een kier stond. Langzaam bewoog Daniel in dezelfde richting. Nog steeds met zijn ogen de blik van de vogel gevangen houdend.

Aisthèsis · Posted: Sat Jul 30, 2005 5:27 pm Post subject:

Terwijl de oude man op stond en naar Maan schuifelde, bleef Aisthèsis verbijsterd staan. Het was niet het antwoord geweest wat ze had verwacht; bot en verbitterd... misschien teleurgesteld.

'Zeg je puntoor hem binnen te brengen, dametje.' Zei hij op bevelende toon en ze keek hem duister na. Ze mocht hem niet, hij was niet bijster aardig en ze vond hem weinig respect tonen. Ze zuchtte en volgde hem, terwijl ze Maan bemoedigend toe knikte. Je wist in ieder geval wat je aan hem had en ze was blij dat ze iemand had gevonden, die de vogel wél kon helpen.

Ze wierp nog een laatste blik op de verdorde klimroos, de witbepleisterde muur en de rode tegels en liep toen de valkentoren binnen. Ze luisterde naar haar eigen voetstappen op de trap en ze was blij dat Maan meeging. Ze wilde niet alleen zijn met deze heer Daniël.
_________________
* Aisthèsis' beschrijving

Uriel · Posted: Tue Nov 21, 2006 5:06 pm Post subject:

Maan liep zwijgend achter Aisthèsis aan de valkentoren binnen. Hij liet zijn ogen even wennen aan het licht, maar werd daarbij door Daniël aan de kant geport.

"Op een stok, op een stok met de valk, zeg ik je. Vooruit, vooruit!" Hij wees met zijn stok naar een van de valkenstokken die rondom stonden. Dasu liep er heen en probeerde om Kefir voorzichtig op een van de stokken te zetten. Niet goed wetende hoe dit aan te pakken hield hij zijn arm er gewoon dichtbij en hoopte hij maar dat de vogel zelf zou overstappen.

Aisthèsis · Posted: Sun Nov 26, 2006 4:22 pm Post subject:

Aithèsis keek naar de oude handen van Daniël die behendig te werk gingen, ze voelde een diepe tevredenheid toen hij haar aankeek. Het was zeker lang geleden dat hij zich over een zo'n mooie vogel mocht ontfermen.
'Werkt u hier al lang, mijnheer?' Vroeg Aisthèsis beleefd, in de hoop dat ze naar zijn tevredenheid kon reiken.

Ze keek naar Maan en dacht aan heer Witvloed. Wanneer zou ze hem weer zien? Hij had zeker belangrijkere dingen te doen dan aan haar denken. Ze slaakte een zucht en liet het beeld van de vorige avond vervagen. Er was geen reden om te denken dat zo'n wel opgeleide heer werkelijk op haar verliefd kon worden. Misschien was liefde alleen maar weggelegd voor mensen die de grond niet onder hun voeten hadden en dus had ze zichzelf al die tijd voor de gek gehouden.
_________________
* Aisthèsis' beschrijving

Uriel · Posted: Mon Nov 27, 2006 12:05 am Post subject:

Dasu keek toe terwijl Daniël met zijn oude vingers Kefir een valkenkapje opzette en hem vastklikte aan een dunne ijzeren ring aan een ketting. Even slikt hij als hij het geluid van de ketenen hoort. Stijf van angst kijkt hij van Kefir naar Aithèsis en weer terug, niet bij machte om ook maar iets te doen. Vlug sluit hij zijn ogen en buigt hij zijn hoofd in de hoop dat het niemand opgevallen was.

Ondertussen had Daniël een tas tevoorschijn getrokken en had er een oude leren valkeniershandschoen uitgepakt. Zijn ene hand stak hij in de handschoen en nam Kefir achter bij de kop vast zodat de valk zijn hoofd niet meer draaien kon. Hij was te geconcentreerd bezig om antwoord te geven op Aithèsis` vraag. "Kom eens meisje." Zei hij terwijl hij haar dichterbij wenkte. "Pak de punt van deze vleugel vast en hou hem zo vast." Daniël strekte de gewonde vleugel en deed voor hoe ze de vleugel vast moest houden. "Goed, leg je andere hand op de vleugel om de pijlschacht en als ik 'nu' zeg geef je tegendruk. Ik moet de pijl eruit trekken. Hoe stiller je de vleugel houdt hoe minder je valk er van zal voelen." Hij wachtte even om Aithèsis de gelegenheid te geven te doen wat hij vroeg.

Aisthèsis · Posted: Mon Nov 27, 2006 10:35 am Post subject:

Aisthèsis voelde zich zenuwachtig toen de oude Daniël haar om hulp vroeg. Ze was veel liever op afstand gebleven, maar ze wilde ook graag de vogel helpen. Ze liep langs maan heen en nam de vleugel in haar handen. Ze plaatste haar hand om de pijl heen en keek de oude man onzeker aan. Hij knikte goedkeurend en maakte aanstalten om de pijl uit de vleugel te kunnen trekken.
'Nu' klonk het beslist en Aisthèsis deed wat er van haar gevraagd werd, de vogel stribbelde heel even tegen maar het was snel gebeurd. Opgelucht liet ze haar schouders hangen en keek naar Maan die zijn hoofd afgewend had. Ze voelde dat er iets was, maar ze had geen tijd om daar aandacht aan te besteden. Vragend keek ze op naar Daniël, 'mag ik de vleugel loslaten?'
_________________
* Aisthèsis' beschrijving

Uriel · Posted: Mon Nov 27, 2006 3:50 pm Post subject:

Daniël had de pijl in een beweging omhoog door de wond getrokken. Hij liet hem daarna op de grond vallen. Die was niet belangrijk meer. "Nog niet, meisie..." mompelde Daniël terwijl hij uit de tas een klein flesje alcohol nam en met een hand en zijn tanden de dop eraf draaide. Hij liet wat van de alcohol op de wond druppen, depte de wond vervolgens met een pluk watten om hem zo schoon mogelijk te krijgen. Daarna bekeek hij de wond nauwkeuriger. Hij bloedde nog wel, maar niet zo heftig als Daniël gevreesd had.

"Vooruit, laat maar los." Zei hij uiteindelijk. Daarna liet hij ook zelf de vogel los en deed een paar passen achteruit.

Aisthèsis · Posted: Tue Dec 05, 2006 9:54 pm Post subject:

Aisthèsis liet opgelucht de vogel los en keek blij naar Maan, nadat ze zag dat de pijl er succesvol uit gehaald was. Ze wendde zich tot Daniël die zijn prestatie op een afstand bekeek en toen weer terug naar de half elf die teneergeslagen naar de grond staarde.
'Kom' ze pakte de hand van Maan vast, vervolgens keek ze op naar de oude man die zich nog steeds niet verplaatst had, 'moet de vogel bij u herstellen? Mijn kennis over de verzorging van vogels is niet erg bevredigend, misschien kunt u het me uitleggen en anders bezoeken we de vogel dagelijks.'
Ze glimlachte bescheiden en kneep zachtjes in Maans hand in afwachting van Daniëls antwoord.
_________________
* Aisthèsis' beschrijving

Uriel · Posted: Mon Dec 18, 2006 7:25 am Post subject:

Daniël gnuift. "Hij kan niet ergens heen, wel? Of heeft u toevallig een valkenstok op uw torenkamertje dametje?"

Hij weet donders goed dat hij eigenlijk te ver gaat in zijn houding tegenover de adel, maar wat gaan ze hem maken? Stokslagen voor een oude man?

"Nee, laat hem maar hier." Zegt hij dan een stuk zachter, terwijl hij een hand liefkozend over Kefir`s gevederde rug laat gaan.

Maan kijkt op als Aisthèsis zijn hand pakt. Wat doet ze nu weer? Weet ze dan niet... nee natuurlijk niet. Hij ontspant zich een klein beetje en neemt zich voor net te doen alsof dit heel normaal is ook al heeft hij geen idee hoe het is om "normaal" te reageren. Hij laat het initiatief maar voorlopig aan haar over.

Kefir zet een stapje op zijn valkenstok en zijn ketting rinkelt zachtjes. Dasu krimpt een beetje ineen bij het geluid. Hij wil weg hier, nu, maar hij kan toch niet zo maar zonder toestemming weglopen, wel dan?

Aisthèsis · Posted: Sun Jan 07, 2007 7:11 pm Post subject:

Aisthèsis' gladde voorhoofd rimpelde bij het horen van Daniëls scherpe opmerking en ze besefte dat haar vraag overbodig was geweest. Heel even flitsten de ogen de oude man naar haar hand, wanneer ze die van Maan omvatte - dat was haar niet geheel ontgaan. De verandering van uitdrukking op zijn gezicht en de intentie van het uitdrukken van gevoelens ook niet - het was net als op dat moment toen Maan zijn mond leek open te doen; ze hadden zichzelf betrapt op iets wat voor haar onbekend moest blijven.

Het meisje tuitte even haar lippen en ging op haar tenen staan terwijl ze de oude valkenier schattend aankeek, 'welnu' klonk het opeens heel formeel, om vervolgens de formele toon af te breken plakte ze eraan vast, 'dan komen wij morgen terug.'

Ze zette een voet naar de deur, 'tot ziens.' Ze grijnste haar tanden bloot naar Daniël, 'tot morgen.'
Op dat moment liet Aisthèsis razendsnel de hand van Maan los en rende de trappen af naar beneden. Ze lachte twinkelend toen ze op het kleine bankje op het binnenplein sprong en in haar as rond draaide, wachtend op Maan.

((OOC: Mijn excuses voor het late antwoord ^.^; ))
_________________
* Aisthèsis' beschrijving

Uriel · Posted: Fri Jan 26, 2007 10:16 pm Post subject:

Daniël kijkt de jonkvrouwe misprijzend na. Aanpappen met zo`n vreemde half-puntoor en knecht. Hij schudt zijn hoofd en schuifelt verder de toren in op zoek naar voedsel voor zichzelf en de vogel. Dasu volkomen negerend.

Dasu ziet de blik van de oude man en wendt bedeesd zijn ogen af. Hij weet niet goed wat hij met de situatie aan moet en al helemaal niet als Aisthèsis er vandoor danst. Achteruit lopend en met een buiging bij de deur loopt hij de valkentoren uit op weg naar het binnenplaatsje, ook al weet hij zeker dat Daniël hem met geen mogelijkheid gezien kan hebben.

Bij de deur draait hij zich om en blijft staan wachten. Hij glimlacht zwakjes naar Aisthèsis die daar op een bankje staat. Dan loopt hij naar haar toe. Een paar passen van haar vandaan blijft hij staan en kijkt haar vragend aan.

Aisthèsis · Posted: Sat Jan 27, 2007 10:00 am Post subject:

Aisthèsis glimlachte toen ze Maan voor zich zag staan. Zijn ogen waren nog altijd donker en naar binnen gekeerd, maar diep in de verte bespeurde ze nieuwsgierigheid. Ze hield haar hoofd scheef alsof ze luisterde, sloot toen haar ogen en grijnsde.

'Hou je van dansen?' Vroeg ze om de stilte te breken, maar ze wist dat Maan niet zou antwoorden in woorden. Ze wilde meer te weten komen over hem, de mysterie om Maan heen leek onuitstaanbaar te worden. Witvloed sluimerde haar gedachten binnen en ze dacht aan die avond dat hij lichamelijk naar haar verlangde. De mysterieuze elf keek haar nog even onschuldig en vragend aan en ze was blij dat de jonge heer Witvloed ver uit haar buurt was.

Het meisje sprong van de bank en maakte een paar danspassen, 'mag ik van u deze dans?' Ze boog diep en met twinkelende ogen keek ze op, in de hoop een glimlach van Maan te zien.
_________________
* Aisthèsis' beschrijving

Uriel · Posted: Sat Jan 27, 2007 5:36 pm Post subject:

Dansen? Maar hij kon helemaal niet dansen! Wat nu? hij kon haar niet weigeren. Ze was vast van adel en hij... Hij sluit zijn ogen even en haalt diep adem. Dan kijkt hij toe hoe zij een paar danspassen maakt en hem uit nodigt voor een dans.

Vertwijfelt steekt hij een hand uit naar de hare, maar verder blijft hij stokstijf staan. Dansen, hier, nu en zonder muziek? Hij zou wel willen, ze is zo aardig en het licht zet haar rode krullen in vuur en vlam, maar hij weet niet hoe.