Raganorck

[Uriel]

Herschreven karakterprofiel van een beschrijving die zoekgeraakt is tijdens de grote forumverhuizing.


Emailadres: christian.brouns@gmail.com
Karakters Naam: Borgas Barnsteen (Onyx) Nachtstorm
Geslacht: Man
Ras: Gurahl
Leeftijd: 34
Beroep: Woudloper, houtvester


Uiterlijk:
Borgas is breed gebouwd. Hij is niet enorm groot, maar zijn hele wezen doet de indruk wekken dat zijn huid bijna te klein is voor zijn ziel. Zijn haar begint bij de slapen licht te grijzen als de eerste tekenen van ouderdom. Verder heeft hij woeste bruine krullen die hij voor het gemak vrij kort houdt, maar die altijd in de war lijken te zitten. Zijn baard is al even warrig en bruingrijzig als zijn hoofdhaar. Hij heeft zachte grijsblauwe ogen die met een getrainde kalmte de wereld inkijken.

Borgas gaat meestal gekleed in simpele, soepele woudlopers kleding. Een tuniek, een leren broek, een bontvest, een mantel die door de jaren heen zo vaak versteld is en van kleur verschoten is dat niet meer te zeggen is welke kleur deze ooit had en zachtleren bontlaarzen. Aan zijn riem hangt zijn houtvesters bijl. Het blad is schoon, maar vertoont een paar zwarte strepen waar het bloed van de Chitines zich in het metaal gevreten heeft. Verder draagt hij in een van zijn laarzen een lange woudlopers dolk met een benen handvat en dezelfde zwarte strepen als zijn bijl.


Karakter/persoonlijkheid:
Borgas is een rustige en erg bedachtzame man. Hij spreekt weinig en probeert zo veel mogelijk om niet op te vallen in de menigte. Dit wordt nogal bemoeilijkt in de stad door zijn overduidelijke woudlopers kleding en zijn grote. Borgas probeert ten allen tijden kalm te blijven, maar soms neemt zijn Gurahl bloed het over en is het onmogelijk voor hem om de woede die in zijn hart sluimert te onderdrukken.

Hij heeft moeite in het omgaan met mensen omdat hij meestal niet weet wat anderen beweegt en vaak niet de woorden weet te vinden om te zeggen wat hij bedoeld. Hij kan slechts met moeite vrienden maken en het zal veel moeite kosten voordat hij iets persoonlijks over zijn lippen krijgen kan. Hij is erg gesloten, zelfs voor de weinige vrienden die hij heeft, maar hij is extreem loyaal in zijn vriendschappen als je hem eenmaal voor je weet te winnen. Hij weet hoe gevaarlijk de wouden zijn en zal mensen die zich in de wouden bevinden zo vlug mogelijk naar de stad proberen te wijzen of te begeleiden. Dit om te voorkomen dat ze zich de woede van de Spinelfen op de hals halen en het precaire evenwicht tussen de mensen en de Spinelfen verstoren.


Verleden:
Borgas Barnsteen is de zoon van Barn Barnsteen. Tijdens de slag om de Wilde Wouden trok Dearc Nachtstorm samen met een handvol trouwe dienaren de wouden in. Nadat duidelijk geworden was dat de Hoeve Barnsteen een sleutelrol speelde in het plan van de Onyx-adel besloot Dearc deze te veroveren. Na een bloedige slag om de hoeve waarbij bijna de hele familie Barnsteen door Dearc`s commandant Adelbert over de kling gejaagd werd, kreeg Adelbert de hoeve als leengoed. Het was een beloning voor jaren van trouwe dienst aan een strijder die door de rangen van stadswacht was opgeklommen tot een officierspositie. De driejarige Borgas wist ternauwernood te ontsnappen met de hulp van de jonge stalknecht Manfred. Manfred wist het zwaard van Barn Barnsteen en de jonge enig overgebleven erfgenaam Borgas bij een kluizenaar in de Wilde Wouden in veiligheid te brengen. Daarna keerde Manfred terug naar de hoeve, naar zijn vrouw en zijn werk. De kluizenaar Dreio verzekerde hem dat hij goed op de jonge Borgas passen zou en dat Manfred`s rol nog lang niet uitgespeeld was.

Dreio voedde de jonge Borgas op. Dreio was de stad ontvlucht en had de theorie opgevat dat het mogelijk was om in vrede met de Spinelfen te leven. Men noemde hem in de stad Dreio de Waanzige. Hoe dan ook, de spinelfen besteedden geen aandacht aan Dreio hoeveel moeite Dreio ook deed om met ze in contact te komen. Dreio leerde Borgas meditatie-technieken die het beest dat de erfenis was van zijn Barnsteen familie in bedwang zou moeten houden. Het beest liet zich echter niet temmen en in plaats van een vreedzame co-existentie zoals zijn vader bereikt had, viel Borgas ten prooi aan een innerlijke oorlog tussen zijn menselijke ziel en zijn ongetrainde beer wiens stem alsmaar krachtiger werd.

Borgas heeft een paar maal geprobeerd om contact te leggen met mensen in de kleine nederzettinkjes in de Wilde Wouden, maar steeds liep dat uit op een fiasco. Dit kwam of door zijn woede-aanvallen, of door het onbegrip van de dorpelingen, of door de naam de leerling te zijn van een waanzinnige. Alledrie de factoren spraken niet direct in Borgas` voordeel en hij werd een stille, teruggetrokken man.

Enkele jaren geleden lukte het Dreio de Waanzinnige eindelijk om contact te leggen met de Spinelfen. Borgas vond hem langs een wildpad met meerdere spinelfen pijlen in zijn borstkast en een boekwerk over de Oude Taal in zijn armen geklemt. Borgas begroef zijn oude meester niet ver van de houthakkershut die hij thuis was gaan noemen en stopte het boek weg.
Sindsdien leefde hij alleen in het woud.

Hij heeft nog steeds zijn vaders zwaard, diep weggeborgen in een kist waarin hij ook Dreio`s boek verstopt heeft. `s Nachts wordt hij nog vaak geplaagd door de vroege jeugdherinnering aan die nacht van bloed en tranen waarop de Hoeve Barnsteen toeviel aan de Dearc-adel en aan Adelbert en zijn erfgenaam Walefrid van de Hoeve Barnsteen Nachtstorm.

Zijn hele leven veranderde toen hij op een dag Syvinna in het woud tegenkwam. De jonge prinses was op de vlucht vanuit haar koninkrijk Gerondor en berooid en verdwaald in de Wilde Wouden. Borgas besloot dat hij haar zou begeleiden naar de stad. De jonge prinses is op weg naar het hof van Raganorck en Borgas besefte dat om daar binnen te geraken ze een edelman nodig heeft en geen woudloper. Sindsdien heeft hij het plan opgevat om zijn hoeve terug te claimen en Syvinna te helpen haar koninkrijk terug te claimen. Niemand zou zijn lot moeten delen te leven als verschoppeling...


Andere kenmerken/opmerkingen:
Borgas is een van de weinige mensen die de Wouden zo goed kennen dat hij er met enige mate van veiligheid doorheen kan reizen en zelfs in kan wonen. De Spinelfen zien hem als een natuurlijke bewoner van het woud, als telg van het geslacht Barnsteen.

Zijn Gurahl bloed is een vloek en een zegen. Als de adrenaline door zijn aderen pompt of hij extreme ge-irriteerd raakt, groeit hij uit tot een monsterlijk wezen dat nog het meeste van een beer weg heeft. Mede door zijn afstamming zullenzijn wonden sneller genezen en soms is het zelfs mogelijk om in zulke mate een verbintenis met de natuur en haar oerkracht aan te gaan dat het hem mogelijk is om ook anderen te genezen. Dit laatste komt echter maar heel zelden voor. Als Borgas zijn menselijke gedaante verliest, verliest hij tegelijkertijd ook alle controle over zijn acties. Hij is dan een gevaar voor zowel vriend als vijand, want de beer wil enkel bloed, bloed en wraak voor zijn lange opsluiting en onderdrukking in een menselijke ziel. Borgas moet nog veel, heel veel leren voordat hij weet hoe hij om moet gaan met zijn Gurahl natuur. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is hij de laatste van zijn ras, maar wellicht dat de Gurahl genen overerfbaar zijn op zijn nageslacht…