Raganorck

Elisa · Posted: Sat May 28, 2005 9:10 am Post subject: Huize de Brederode

Zijn ogen waren gesloten en loerde niet meer controlerend op haar ziel. Een gevoel van opluchting trok door haar lichaam. Nog nooit had hij haar alleen gelaten. Hij had zijn handen van haar afgehaald. Hij had zich teruggetrokken, maar ze wist dat hij weer zijn ogen zou openen. Hij zou haar weer zien staan. Hij zou dingen van haar willen, zoals altijd. Hij wilde altijd dingen van haar...

Licht verbaast staat ze op van haar bed en staarde naar de schaduwen die over de muur heen rende, die het licht tevergeefs probeerde te vangen. Ze balde haar vuisten, het licht was niet te vangen. Er was altijd hoop, het gloeide heel diep van binnen in haar borstkas. Maar hij bedekte het, hij nam het weg.

Hij ontneemt het leven en maakt er een nieuwe voor in de plaats. Haar handen gleden naar haar buik en dacht aan het bloed. Ze had het kind niet gewild, niet van hem. Hard had ze er opgeslagen, net zolang tot er op een ochtend het kind er niet meer was. De zon had zich op dat moment geopend, als een zonnebloem, groot en trots.

De harde knal van de voordeur deed haar opschrikken, ze rende naar het grote raam en zag haar vader boos weglopen. Vastberaden en vurig van woede duwde hij mensen opzij. Mensen mochten hem niet, hadden hem zo lang zij het zich kon herinneren nooit gemogen. Er was altijd een vorm van nijd in de ruimte aanwezig wanneer hij die binnen stapte. Eerlijk gezegd mocht zij hem ook niet...

Elisa · Posted: Fri Jun 03, 2005 6:39 pm Post subject:

Zo had ze een tijd daar gestaan, haar vader nakijkend en nog veel langer toen hij niet meer in het zicht was. Verloren in de steeds veranderende straten van Raganorck.

Hij sloeg zijn ogen open, een waarschuwende kreet ontglipte van zijn lippen en Elisa wist dat ze naar haar werk moest. De straten vonden hun leven weer terug. De trekkende en duwende massa liet zich varen op de lijnen van magie die zich over deze stad had gespreid. Het kraken van de trap deed hem opschrikken, ze wist dat hij niet van harde geluiden hield. Het maakte hem prikkelbaar, haastig. Alsof hij op elk moment betrapt kon worden verschool hij zich, rende hij weg. De roffelende voetstappen op de straat weerklonken nog in haar geheugen.
Haar handen bewogen naar het koude metaal van de deurkruk en nestelde zich in haar huid. IJzig prikkelde het haar gevoelszenuwen.

((Elisa naar Gannon; de hoofdstraat - Taverne de Lekke ketel))
_________________
* Elisa’s beschrijving