Raganorck

[Hyrok]

Naam Karakter: Kaiden
Geslacht: Man
Ras: Mens
Leeftijd: 17
Beroep: Ik studeer op Het Déarc Internaat voor Heropvoeding
Uiterlijk: Zwart, kort haar, ongeveer 1.70 lang, altijd zwarte kleren.
Karakter/Persoonlijkheid: Hij is erg dwars en koud, vanwege zijn verleden, hij vertrouwt niemand en hij zal bijna nooit zijn gevoelens tonen. Hij zal ook nooit een woord spreken en is bijna altijd stil, opgesloten in zijn eigen gedachtes en wereld. Hij gaat altijd tegen de draad in en hij is agressief als iemand iets verkeerds tegen hem zegt.
Doet zich wel lief voor bij Terorsia als het echt moet, maar heeft zo zijn dwarsheden en streken.

Geschiedenis:
Het is een koude nacht. Als ik eraan terug denk lopen de rillingen nog over mijn rug…
We hadden beide hard gewerkt, me moeder en ik. Ik was dan wel 15, maar er moest hard gewerkt worden.. Het was voor ons vooral de laatste tijd moeilijk om genoeg brood op de plank te krijgen, sinds.. nou dat doet er nu niet toe.
Me moeder was helemaal uitgeput, maar mijn zusje was maar niet stil te krijgen.
Ze was nauwelijks 1 jaar als ik me het goed kan herinneren. Ik lag onder het bed op een deken en liet me hoofd rusten op mijn armen. Mijn ogen half dicht, luisterend naar de prachtige slaapliedjes die me moeder altijd zong. Me moeder kon zo prachtig zingen, die zachte stem en haar zachte handen waarmee ze je in slaap wiegde..
Heb ik nog goeie herinneringen aan, hoe ze mij toen zachtjes in haar armen heen en weer wiegde en voor me zong met die zachte stem..

Het raam stond open en een koude bries waaide naar binnen en streelde mijn wangen.
Tot er iets in mijn ooghoek voorbij raasde bij het raam. Misschien verbeelde ik het, maar dat deed ik niet. Voordat ik het wist stonden 2 gedaantes in vensteropening. Donker gekleed, de een was een vrouw in het leer en de andere een man met een lange donkere jas.
Ze fluisteren elkaar wat toe, wat de aandacht van mijn moeder trekt. Snel draait ze verrast om.
Twee spierwitte en vlijmscherpe tanden worden zichtbaar en er klinkt een luide gil die weerkaatst word tegen de stenen muren van Raganorck.
De een greep mijn moeder vast en de ander pakte de baby.
De twee grijnzen naar elkaar. Alsof ze genoten van de situatie.
De een houdt mijn moeder vastgeklemd in zijn ijzersterke handen en dwingt haar te laten kijken hoe zijn vriendin de nek van mijn kleine zusje breken. Langzaam legde ze het lijkje van mijn zusje in mijn moeders armen.
Ik heb het niet door maar er rolt een traan over mijn wang…

"heerlijk hoe ze dat doet, vind je niet? Het leven kan zo teer zijn" zegt de man tegen mijn moeder. Wanneer hij haar los laat valt ze op de grond, huilend.. Ze kan geen woord meer uitspreken. Ze laten haar huilen en grijnzen kwaadaardig hoe haar leven instort..
Het liefste was ik onder het bed uitgekomen, mijn woede uitgeschreeuwd en ze aangevallen, maar als ik dat zou doen zou ik mijn moeder nog meer verdriet aandoen, want ik wist dat ik het niet zou overleven..
Toen gebeurde wat ik niet had durven bedenken.. De man pakte haar vast bij haar kraag en tilt haar met een gigantische kracht omhoog en zet zijn tanden in haar vlees.
Me moeder gilt en schreeuwt het uit van de pijn.
Ik kijk er levenloos naar.. ik blijf sterk zoals mijn vader me heeft geleerd!
Hij laat haar in leven en samen verlaten ze het pand..

Misschien was het stom van me, maar ik ben onder het bed blijven liggen, kijkend naar hoe mijn moeder langzaam doodbloedde… met mijn kleine zusje nog in haar armen. Ik voelde de tranen branden maar ik moest en zou ze inhouden. Mijn angst heeft me misschien wel in leven gehouden maar ik ben er echt niet blij mee. Als ik alarm had geslagen was ze nog in leven geweest. Maar helaas is dit niet het geval. Ik heb geeneens tijd gekregen om afscheid van mijn moeder te nemen. Ik weet niet waar ze begraven is…

Verstijft lag ik daar… niet beseffend wat er was gebeurt… Niet lang daarna verschenen er stadswachten, een dappere vrouw en later nog een roodharige aardige dame. Ik heb geen vin kunnen verroeren en ook mijn keel was dichtgeschroeid. De lijken van mijn moeder en mijn zusje werden weggehaald voor mijn ogen. Uren later wanneer niemand zich meer bekommerd over de scène uit mijn leven en stilte achter blijft in het huis durf ik onder het bed vandaan te komen.


Niet wetend wat hij moet doen vlucht hij verder de stad in van Raganock, bang om terug te keren naar het duistere district, zijn huis. Tijdens het rondzwerven komt hij terecht bij het Déarc Internaat bij vrouwe Terorsia. Waar hij wordt opgevangen en verzorgt. Geen woord uitsprekend over wat er voor zijn ogen heeft afgespeeld besluit hij één ding. Hij moet en zal meer te weten komen over wat er die avond heeft afgespeeld…

[Hyrok]

Ik hoop dat hij goed is. Ben nieuw in Raganorck, maar ik heb me zo goed mogelijk proberen te verdiepen in Raganorck.
Ik heb de geschiedenis van Kaiden gericht op een al bestaande verhaallijn.


Het Duistere District: De levende schaduwen van het Duister

[Uriel]

Mooi stuk verhaal en erg goed dat je aansluit bij een al bestaande verhaallijn.

Neem even contact op met de schrijvers van de nachtelijke wezens die je gezien hebt om te zien of zij nog dingen willen toevoegen/ veranderen, maar wat mij betreft ziet het er ok uit.

Twee dingentjes. Zou je nog wat kunnen schrijven over Kaiden`s leven voor deze nacht? Waar is z`n vader bijvoorbeeld en wat is er met hem gebeurd. Wie zijn Kaidan`s vrienden in het Duistere District. Er zitten twe bekende gezichten uit het Duistere District in herberg de Groene Acker (Reynaardt LaCoste en Noissa Finvara) waarschijnlijk kent Kaiden ze wel en zij kunnen vast ook weer aanknopingspunten bieden.

Daarnaast een klein stijlpuntje. Meestal wordt er beschrijvend geschreven vanuit een derde persoon perspectief. Als ik bijvoorbeeld schrijf voor een van m`n karakters Mirko Magnificiusus schrijf ik dat hij een trap oploopt ipv dat ik een trap oploop. Het is een klein verschilletje, maar op die manier is het prettiger lezen voor mensen die de verhaallijn willen volgen.

Maar vooral een erg goede entree en welkom in Raganorck. Er volgt vast binnen onafzienbare tijd de officiele welkomstpost met allerlei aardige linkjes enzo.

[Lupijn]

Welkom! Fijn om te zien dat je je ingelezen hebt.

Ik wilde je nog wijzen op deze post in de verhaaldraad waar je je achtergrond op gebaseerd hebt. En dan vooral de tweede alinea:

[Hyrok]

HEEY hartstikke leuk allemaal, Uriel ik weet dat het in derde perspectief (ofzoiets) moet maar ik heb alleen de geschiedenis in 'ik-vorm' gemaakt. Lupijn hartstikke aardig van je, ik vind het goed hoor als het niet teveel werk is . En over de geschiedenis voor de avond, Ik zal er wel wat over schrijven, maar dat is niet 1-2-3 klaar.
bedankt

[Uriel]

Het hoeft ook niet 1-2-3 klaar. Neem er rustig de tijd voor; ook als je straks los gaat op het forum. Niemand zal je scheef aankijken als je een paar dagen op een reactie laat wachten omdat je net dat beetje extra aan je post wil meegeven.

[Inwe Surion]

Mag ik alsjeblieft even wat zeggen over dit karakter?
Ten eerste vind ik het een fantastisch mooi stuk verhaal dat je bij het verleden van Hyrok geschreven hebt. Echt heel echt, het was net alsof je het zelf meemaakte. Ik kreeg er helemaal een naar gevoel in mijn buik van.
Dat gedoe met die namen, daar geef ik Lupijn wel gelijk in, misschien kun je de namen ook nog even in het verhaal aanpassen enzo.
Dit karakter lijkt een beetje op een karakter van mijn eigen RPGforum, dat is best grappig. Eerlijk gezegd maakt het niet zó veel uit dat je uiterlijkbeschrijving zo kort is, maar het zou leuk zijn als het iétsje uitgebreider was.
Verder fantastisch gedaan, en ik hoop dat je het erg naar je zin zult hebben hier.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

[Lupijn]

Goed, ik geloof dat we je een beetje vergeten waren, waarvoor mijn excuses. Hierbij heb ik de vrijheid genomen je karakter te verplaatsen naar de lijst van inwoners. Veel Schrijfplezier!
_________________
-=Lupijn=-