Raganorck

[Theresia Koffie]

Josje komt de trap op Sanne voorzich uit laten lopend en Alassea achter zich aan.

Boven aangekomen vraagt ze Alassea om een ogenblikje waarna ze haar slaapkamer in rent en een deken van haar bed rukt waar ze sanne inwikkelt.

Snel loopt ze terug naar Alassea en met vriendelijke gebaren wijst ze haar haar kamer. Ze beloofd de waterkan te vullen en neemt deze mee. Alassea achterlatent in een van de kamers rent ze even snel heen en weer om terug te keren met koel water. Ze bied dit haar gast aan en haast zich daarna om voor haar zusje te gaan zorgen.

"potverdorie Violette"' moppert ze inzichzelf "je weet toch dat Sanne snel ziek is, je had meteen naar binnen moeten komen toen je ondekte dat het regende... of haar op zijn minst niet zo lang buiten moeten laten blijven." Sanne volgt de acties van haar zus met grote ogen als ingepakt bolletje zittend op een stoel
Handig wipt Josje een paar kolen uit het vuur en stopt deze in een bedpan die ze in haar bed legt. "die kleine slaapt vannacht bij mij" denk ze en ze gaat verder met haar taak. Uit een van de hoeken haalt ze een grote tobbe die ze half om met kokend water vult en met koud water. Snel legt ze wat zachte handoeken klaar en begint daarna het pakketje uit te pakken wat haar zusje is. Ze kleed de kleine helemaal uit en laat haar langzaam in de tobbe zakken. Hierna legt ze snel de deken terug op haar bed zodat de bedpan niet te snel af zal koelen.

Josje neemt onderweg terug de zeep mee naar de tobbe. Sanne straalt vanuit de tobbe haar toe. Zachtjes beweegt ze haar hand door het water. Josje begint het zelfde te doen en start zacht liefelijk zingend een liedje. Het is een liedje wat over een een paar mensen gaat die op een ongekeerde boot zitten te wachten op hulp (zie verhalenlijn van raga ) Sanne straalt en begint mee te neurien op de tonen van het lied. Sanne giegelt wanneer ze bij het gedeelte over de storm komen die de reizigers in hun benarde positie heeft gebracht. Josje spettert met het water om de storm na te bootsen en laat haar stem klinken als in paniek zijnde reizigers terwijl de professer niets anders lijkt te zien dan de grote vissen.
Als het liedje is afgelopen en de reizigers gered zijn door het handelschipt schropt Josje Sanne tot ze roze ziet. En vist haar uit de tobbe. Ze rolt Sanne in de handoeken en tilt haar op om haar dansend naar haar bed te brengen. Sanne kirt en giegelt bij deze acties. Bij het bed aangekomen diept Josje een van haar nachtponnen op die ze Sanne aantrekt. Rustig kamt ze haar zusjes haren waarna ze haar in het nu warme bed stopt. Ze zingt nog een slaap liedje en stopt haar lekker in. Met de beloofte dat het niet lang zal duren voor ze ook gaat slapen vertrekt Josje weer naar beneden....
(josje terug naar de lekke ketel. Sanne als ze wijs is valt in slaap)
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Alassea]

Fea liep achter het meisje aan naar boven, in haar hoofd al bezig met de brief van de hogepriesteres.

Boven aangekomen vraagt het meisje of ze even wil wachten terwijl ze zich snel even over haar zusje ontfermt. Daarna wijst ze Fea haar kamer. Fea bedankt haar voor haar goede zorgen.

Fea kijkt de kamer eens rond, het is een simpele kamer met een bed, kast, buro. Maar wel schoon en netjes.
Fea gaat op het bed zitten, het matras veert zacht door onder haar gewicht. Ze gaat even achterover op het bed liggen, ze zou zo kunnen slapen. Ze had weinig rust gehad de laatste dagen. Het was een lage reis geweest naar Raganorck en ook nadat ze met Caran in de stad was gekomen had ze niet veel rust gehad. Ze had een dag hofdame gespeeld bij een adelijke dame die een dag in de stad was maar was daar niet veel wijzer van geworden, wel had ze hiermee wat geld verdient. Wat natuurlijk altijd handig is. Later was ze in de hoofdstraat op Caran gaan wachten, onderwijl spelend op haar fluit. Bij die gedachte begint Fea spontaan een melodietje te neurien en even later begint ze te zingen. Het is een lied uit perilon dat verhaalt over de strijd van Peria met het duister, het refrein gaat zo:

Peria spreide haar licht over het land
en het duister werd overmant,
door een gevoel van liefde en vreugde.
Peria strooide liefde in het rond
en alles werd gezond,
bevrijd van de duisternis.

Aan het einde van het lied opend Fea haar ogen en gaat weer rechtop zitten. Het lied had haar een warm gevoel gegeven en ze wist dat Peria bij haar was.
Ze staat op en gaat aan het buro zitten, uit een van haar vele buideltjes haalt ze de brief van de hogepriesteres

[Alassea]

Fea verbreekt de zegel van de brief, de zegel van de tempel van Peria. Een veelpuntige ster. De geur van het waankruid komt haar tegemoed maar heeft geen effect omdat de brief voor haar is bestemd. Fea vouwt de brief open, het is geschreven is het mooie krullerige handschrift van adrea, de hogepriesteres van Peria. Aan het schrift ziet Fea dat de brief haastig is geschreven, de hand lijkt af en toe te trillen. Fea begint te lezen.

Verlichte Fea, Peria's Dochter,

Ik hoop dat deze brief je optijd bereikt, voordat je je in moeilijkheden bevind. Ik vrees voor je. Vandaar dat ik Leopold achter je aan heb gestuurt, ik vertrouw erop dat hij je vindt. Jullie band is sterk, naar ik hoop sterk genoeg voor deze duistere gevaren.
Duistere dromen hebben mij geteisterd vannacht, wat ik vreesde is waar. De duisternis van Yuzes is in Raganorck. Ik weet niet wat zijn plannen zijn, behalve dat ze zeer duister zijn, een gevaar voor het licht.
Peria heeft je altijd geleid Fea, ook nu zal Ze haar redenen hebben om juist jouw en Caran naar Raganorck te hebben geleid. Zij heeft haar vertrouwen in jullie gesteld, ook jullie moeten je vertrouwen in haar stellen. Je begrijpt wat je moet doen, je zal zelf je conclusies al hebben getrokken. Ik wilde dat ik je hulp kon sturen maar dat is nu niet mogelijk, misschien later.
Bij Peria! Wees sterk maar voorzichtig, neem mijn waarschuwing ter harte. Yuzes is meer duister dan al het andere wat je onder ogen heb gezien.

Moge Yuzes branden in het licht van Peria,

Adrea, Peria's Zuster.

Fea las de brief twee keer door. Was dit alle informatie die de hoge priesteres haar had gestuurt? Ze draaide de brief tegen beter weten in om, om te zien of er nog meer tekst op stond. Niets, helemaal niets. Fea legde de brief weg en zuchte. Yuzes was dus in de stad, dat vermoeden had ze al gehad. Ze had het duister gevoelt, zelfs het idee gehad dat het dichtbij was geweest toen ze de vorige dag met de edelvrouwe was opgetrokken. Maar ze had haar vermoedens nog niet uit durven spreken. Nu zou dat wel moeten, ze moest dringend met Leopold en Caran spreken.

[Alassea]

Fea stopte de brief terug in een buideltje, die moest ze straks aan Leopold en Caran laten lezen. Daarna kon ze hem het beste verbranden. Fea zuchte, ze voelde zich niet zo gelukkig met de gang van zaken.
Ze stond op van het buro en liep de paar stappen naar het enige raampje van de kamer. Ze keek uit over de kleine binnenplaats achter de taverne. Vlugvoet, het paard van Leopold stond daar rustig op wat hooi te kauwen. Door het wolkendak dat boven de stad hing brak een zonnestraal door en door het raampje viel deze straal precies op het gezicht van Fea. Het licht op haar gezicht gaf haar een goddelijke uitstraling. Fea sloot haar ogen.

"Oh vrouwe, ik weet dat ik in je moet vertrouwen. Maar wat je nu van me vraagt is zo......" Fea zuchte. "Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik ben een heelster, geen duisterjager. Ik heb wel tegen het duister gevochten maar nooit alleen..... zonder andere priesteressen. Leopold en Caran, ze zijn goed maar...... Ach Peria waarom twijfel ik zo!"

De zonnestraal nam in grote toe en al snel baadde Fea in het licht.
Een zacht stem fluisterde door de gedachten van Fea.

Je gaat zware tijden tegemoet dochter, maar het zal je sterker maken. Heb vertrouwen in je metgezellen.

De zonnestraal trok zich terug, de kamer donker achterlatend, donkerder dan hij was geweest leek het wel. Maar iets van het licht en de warmte bleven achter in het hart van Fea. Ze draaide weg van het raam en ging op het bed zitten. Ze moet met Leopold en Caran praten. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich op de band die ze had met Leopold. Hij was nog niet verweg voelde ze. In gedachte zond ze hem een dringend verzoek om naar haar toe te komen.

[Theresia Koffie]

Josje heeft even haar broetje kees opgehaald. En stopt hem ook in de was tobbe. Kees is het hier natuurlijk geheel niet mee eens en bromt dat zijn zus op kan hoepelen omdat hij zich zelf wel red. En inderdaad hij wast zich grondig en vertrekt daarna naar zijn bed. Josje ruimt de kamer een beetje op en kijkt verschrikt op als haar broer ineens binnen komt stampen....

"Dat mens!!!! Dat mens!!!!!", begint hij zijn tirade...
Josje kijkt hem verbaasd aan en trekt een wenkbrauw op...

"Mag ik aan nemen dat je met dat mens onze moeder bedoelt? Is ze al terug dan?" Josje is hier wat verbaast over. Meestal is het eerste wat hun moeder doet na een bezoek aan de graven is tot zich zelf komen in hun privee ruimtes. Wat zich meestal resulteerd tot in bed kruipen onder de dekens waar zij denkt dat haar kinderen haar tranen niet kunnen horen. En zij heeft haar moeder nog niet gezien...

"Jaa dat mens....! ". Thomas lijkt niet goed waar te beginnen en uit frustratie gooit hij een paar kussens door de kamer. Josje zucht en begint de kussens weer op te rapen.
"nou broer, begin bij het begin..."

"Eerst dacht ik, eindelijk... ze snapt het. Ik mocht zomaar op de taverne letten. Ik dacht dat die domme koe eindelijk doorhad dat ik volwassen was. En ik heb het toch goed gedaan? Of niet soms?"

Josje bedenkt zich dat dit niet een goed moment is om over de domme opmerking tegen de gaste te beginnen en knikt.

"Nou en toen dacht ik nou als ze me dat laat doen kan ik misschien wel meer doen... Nee dan komt ze thuis met echt het lelijkste monster wat ik ooit gezien heb en bied dat ding een baan aan!"

Josje knippert even met haar ogen. Ze kent de overgoedheid van haar moeder. En raagt zic af wat ze dan nu weer gedaan heeft. Op dat moment komt Theresia zelf boven. Josje overziet de twee en telt in gedachte. Ze komt tot de conclusie dat geen van hun nu op de taverne let en excuseerd zich vriendelijk om daarna naar beneden te gaan. Snel maakt ze zich uit de voeten, nieuwsgierig naar wat ze beneden aan zal treffen en zeker wetend dat ze niet tussen de discussie van haar moeder en haar broer terecht wil komen.

Thomas ogen schieten vuur als hij zijn moeder ziet en Theresia schrikt ervan...

"wat is er aan de hand?"
"JIJ!" Brult hij haar toe

Theresia fronst haar wenkbrauwen.
"nou nou nou...."

"Ja jij! Je bent blind voor wat er om je heen gebeurd! Wat is dat voor monster beneden? Waarom bied je haar een baan aan? Waarom zij? Iemand die je niet kent! Terwijl terwijl terwijl ik elke dag onde je neus leef? WAAROM?????"

Theresia bekijkt haar zoon even met andere ogen.
"Hmm nu moet je eerst even naar me luisteren manne...."

"Man ja man! Ik ben geen kind meer! Wat denk je nou dat ik nog een kleuter ben? Dat mijn hoofd net zo leeg is als dat van Sanne?"

En daar raakt hij een pijnelijke plek.

"en NU hou je OP! Ik voed je niet op om zo'n TOON tegen me aan te slaan!" Klein als ze is zet ze Thomas op een stoel en neemt een "kind krijgt van moeder op zijn kop"-houding aan.

"wie denk je wel dat je bent! Om mijn beslissingen zomaar te bekoeieneren? Ik ben je moeder! En niet je hoofd is leeg! Maar je hart! En je oren funktioneren kennelijk ook niet helemaal juist! Ik zei dat ik er over zou denken! Je bent gewoon een heethoofd! Denk je soms dat ik een heethoofd achter de bar wil? NEE! Ik wacht af... tot je geleerd hebt om je kalmte te beheersen. En als we nou toch bezig zijn ook je hoogheidswaan! En ga DAAR maar eens over nadenken! In je bed!"

Thomas staat paf. Het gebeurd niet zo heel vaak dat zijn moeder hem op deze wijze de les leert. En het is al lang geleden dat ze hem naar zijn bed gestuurt heeft. Haar woorden dringen nog niet eens echt tot hem door. En zoals een puber betaamd staat hij nors op om stampend naar zijn bed te gaan waar hij zijn broertje een stuk opschuift en de dekens over zijn hoofd trekt. Hij bromt en moppert nog wat na voor hij boos iin slaap valt.
En Kees? Die krijgt van dit alles niets mee. Die glimlacht in zijn slaap en rijdt paard.

Theresia blijft achter in het woon gedeelte en doet haar smeekbedes naar de ene maar zeer zeker ook naar Herman...
"zie je Herman, ik heb je nodig!"
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op

[Alassea]

Terwijl Fea in haar kamer wacht op haar metgezellen wordt het langzaam donker in de kamer. Fea staat op van het bed een steekt de twee kaarsen aan, een op het buro en een draagbare kaars op het nachtkastje. Terwijl ze hier mee bezig is hoort ze iemand hard te trap op stampen. Ze blijft even staan luisteren. Even later komt er weer iemand naar boven. Dan wordt duidelijk wie het zijn, de waardin en de oudste zoon. Ruzie dus. Fea haalt haar schouders op, niet haar zaak.

Ze gaat weer op bed zitten wachten.

[Alassea]

( 2 aanhangers van Peria van "op de straat")

Fea hoorde 2 mensen de trap op komen. "dat zullen ze zijn" dacht ze. "Zou tijd worden"

Fea stond op en liep naar de deur. Ze opende de deur precies op het moment dat Leopold op de deur wilde kloppen waardoor deze met zijn hand in het lucht ledige sloeg. Leopold keek verbaast op, Caran kon een grijns niet binnen houden.

"Kom binnen" zei Fea. De twee andere Peria aanhangers liepen naar binnen. Leopold ging op de stoel bij het buro zitten, caran liet zich op het bed zakken. Beide keken Fea afwachtend aan maar zeiden niets.

Fea zuchte. "Ik denk dat het handig is als jullie de brief van de hogepriesteres ook lezen, het is geen goed nieuws". Terwijl ze dit zei haalde ze de brief uit een buideltje en overhandigede hem aan Caran. Leopold stond op om naast Caran te gaan zitten en mee te lezen.

Terwijl de andere lazen staarde Fea nietsziend uit het raam.

[Theresia Koffie]

Theresia gaat lijn recht door naar bed. Uitgeput van de emoties en de emoties die ze binnen gehouden heeft.
Het duurt lang voordat de wereld der dromen haar in de armen sluit.


De volgende dag staat Thereisa met goed gemoed weer op. Ze jaagt haar kinderen uit bed. En glimlacht als ze ziet dat Violette inderdaad ongezien haar bed in geglipt was. Ze zorgt dat iedereen er netjes uit ziet. En schrijft een boodschappenlijstje welke ze aan kees geeft samen met wat muntstukken.

Samen met haar schare kinderen vertrekt ze naar beneden. Tijd voor een ontbijt.
_________________
Kom maar bij Theresia en drink je warme honing melk op