Raganorck

[Bjorn Vinglod]

Langszaam verschijnt er vanuit de zwarte waas wat groens..Bjorn opent langzaam zijn ogen. Z'n ogen plakken een beetje, met veel moeite staat hij op wrijft door zijn ogen en strekt zijn krakende rug, hij moet hier lang gelegen hebben, en kijkt verbaast om zich heen. Hij wrijft nog een keer zijn ogen uit en kijkt nog eens goed. Om hem heen zijn overal gigantische bomen, die de lucht in rijzen. Hij schrikt van de groote van de bomen en het intensieve, bijna droomachtige groen om zich heen. Er vallen een paar lichtbundels door het bladerdak wat het bos een beetje een groenige waas geeft. Verder is de grond bedekt met hoge torende varen tot zijn knieen. Bjorns ogen volgen een bundel licht naar boven. En door het bladerdak ziet hij een bijna idyllische blauwe lucht met hier en daar een schapenwolkje. En ergens fluit een vogeltje een vrolijk melodietje Afgeleid door de onwennende omgeving pakt hij afgeleid zijn bijl in zijn hand. En veegt met zijn andere hand de bladeren en stof van zijn witte bontje. Hij kijkt nog eens rond en doet dan verbaast maar rustig zijn bijl weer aan de leren lus aan zijn riem. En pakt in een hand het schild.

Hij onderzoekt de door varens bevolkte grond en pakt een van zijn javelins. En controleert zichzelf nog op zijn spullen. Hij mist nog een javelin en zijn geroofde goud. Licht vloekend en afwezig, in gedachten verzonken loopt hij een kant op. De grond voelt zacht, er hebben hier weinig mensen gelopen. Hij vraagt zich af, wat hij hier doet. Waar is de sneeuw? Bjorn kijkt nog eens rond en loopt dan rustig verder een kant op.

Hij onderzoekt de door varens bevolkte grond en pakt een van zijn javelins. En controleert zichzelf nog op zijn spullen. Hij mist nog een javelin en zijn geroofde goud. Licht vloekend en afwezig, in gedachten verzonken loopt hij een kant op. De grond voelt zacht, er hebben hier weinig mensen gelopen. Hij vraagt zich af, wat hij hier doet. Waar is de sneeuw? Bjorn kijkt nog eens rond en loopt dan rustig verder een kant op.

Hij loopt nog een uurtje of drie misschien 4, diep in gedachten verzonken totdat hij een open plek nadert. Op de plek staat een stenen standbeeld, bij het standbeeld zit een hertje rustig te grazen. Maar Bjorn is zo diep verzonken in gedachten dat hij het hertje niet opmerkt en richting de open plek stapt

--->Bjorn loopt naar " een stenen gargouille in het woud "