Raganorck

[Mirano de Valetra]

Mirano zat achterover leunend in zijn eikenhouten stoel rijk bewerkt met houtsnijwerk en bruin leren bekleding, het is duidelijk dat deze stoel, netzoals de andere 5 die om de bijpassende dineertafel staan.
Zachtjes is het geritsel van papier te horen, dat beweegt door lucht die van onder de deurpost naar binnen komt zetten.

Mirano zit aandachtig met zijn leesbrilletje op te lezen, ook al heeft die de leesbril nog niet echt hard nodig, is het een soort van gewenning geworden van een brilletje opdoen als hij in de bibliotheek zat te lezen, het was een soort status symbool onder de wetenschappers geworden, dus moest Mirano er wel een hebben.

“Pfff” bracht Mirano uit terwijl hij de brief op de tafel legde.
“We zullen eens gaan kijken wat deze man ons te brengen heeft.” Dacht Mirano bij zichzelf en met die woorden in zijn hoofd stond hij op, las nog de belangrijkste dingen van de brief een keertje door en liep er mee naar het haardvuur, dat op een laag pitje aan het branden was in zijn eetkamer.

Mirano reikte naar de pook om het vuur wat op te stoken, en begon wat te porren, de 2 blokken hout waar weinig nog van over was wouden nog wel heel even met een partij blazen wat meer vuur geven, maar dat was het. “Dan maar zo”

De brief met de rode zegel zonder opdruk, werd verwisseld van een hand naar een klem om vervolgens tot niks te verschroeien in het vuur wat bijna uit was. “Dat is dat”. Vervolgens hing Mirano de pook en de klem weer terug aan de haak, die ondertussen half uit de muur aan het komen was, vanwege de zware metalen voorwerpen, en de hitte die ze meestal nog afstraalde terwijl ze aan de haak hingen.

De trap net gerestaureerde houten trap die naar boven, naar de slaapkamers gaat, bleek toen Mirano erover heen liep toch niet zo goed gerepareerd te zijn als hij dacht, aangezien hij nog steeds kraakte bij de 3de en 8ste treden, waardoor het leek alsof je door de trap zou gaan vallen.

Maar boven aangekomen liep hij gelijk de eerste kamer aan zijn rechterkant binnen terwijl hij de deur geruisloos achter zich dicht deed. “Hmm heb ik ze tenminste niet voor niets uit betaald”. Vervolgens schoot hij vanuit zijn ochtend jas in zijn kledij die hij voor vandaag had uitgekozen en liep weer terug naar beneden, uitkijkend voor de 8ste en 3de trap.

Hij liep zijn hal uit en sloeg nog even rechts af de eet kamer in om te kijken of alles er nog goed bijlag en of het haardvuur al bijna uit was. Na een tevreden resultaat, stapt hij richting de voordeur trok daar zijn overjas aan en haalde vervolgens zijn grote sleutel uit zijn jas zak.

De grote houten deur ging langzaam open terwijl Mirano naar buiten stapte, nog wennend aan het licht deed hij de deur achter zich dicht en sloot hem zorgvuldig af. Hij liep met zijn handen in zijn zakken rustig over de straat richting de bibliotheek.