Raganorck

[Leona]

Emailadres: leona_nightbird@yahoo.com
Karakter Naam: Aza Mirrat
Geslacht: Vrouw
Ras: Mens
Leeftijd: 10

Uiterlijk: Aza Mirrat (spreek uit als Azza Mie-raat) is een fijngebouwd meisje met een licht getinte huid. Haar kortgeknipte gladde haar is zwart met een metalig blauwe glans erover. Haar ogen zijn zo donker blauw dat ze ook bijna zwart lijken. In het donker is het moeilijk haar pupillen te onderscheiden van de iris en lijken ze wel zwarte gaten in haar gezicht. Aza lacht niet vaak en haar oogopslag en manier van doen maken haar ouder lijken dan ze is.

Karakter/persoonlijkheid: Aza is nadenkend, maar toch impulsief. Met een neiging om alles om haar heen detail voor detail in zich op te nemen en er diepzinnige Aza-conclusies uit te trekken. Het is een klein meisje en zo kijkt ze ook tegen de wereld aan. Ze heeft een grote fascinatie voor verhalen en kent er zelf ook heel veel uit haar hoofd.

Verleden: Aza was de dochter van Keawa Dal'Nori, hoofd van de geheime inlichtingendienst en elite-stadswacht in de stad Shi-Far, ver over zee. Als het volk in opstand komt tegen de tyrannieke heersers kiest Keawa de kant van het volk. Niet vreemd, aangezien ze zelf nauw betrokken was bij het opzetten van de hele opstand...
Onzeker over de afloop van de strijd besluit Keawa haar dochter weg te sturen. Ze geeft haar mee aan haar eerste kind, Armin. Armin is dan 24 en al jaren van zijn moeder vervreemd. Zijn zusje ontmoet hij nu ook voor het eerst. Zonder vragen neemt hij een opstandige Aza met zich mee. Onder een valse naam gaan ze aan boord van het eerste schip dat vertrekt. Aza zal haar moeder nooit meer zien. (denk ik...?).
Aangekomen in de eerste haven ontmoeten ze Krislin-Jeia een vrouw uit hun land, maar van een andere stam. Haar ras is van een mysteriueze soort. Men noemt hen de Takayah's. Een volk met grote bloeddorst en passie, vreemde gebruiken en een ongewoon snel reactievermogen. Takayah's zijn jagers, moordenaars, spionnen en verleiders... Gebruikers en uitbuiters van het ergste soort... En als ze je hun woord geven volkomen betrouwbaar. Jeia kent Armin nog van vroeger, en hij is haar nog een gunst schuldig... Takayah's zien woordbreuk als de grootste misdaad die bestaat en Armin weet dat maar al te goed. Jeia eist dat Armin haar aan boord van hun volgende schip smokkelt en helpt het land uit te komen. Haar zusters hebben het net iets te bont gemaakt en nu zit de stadswacht achter hen allemaal aan... Had zij niets mee te maken... echt niet...
Dus Armin helpt Jeia aan boord te komen, regelt valse papieren voor haar en hoopt vurig dat Jeia haar instincten onder controle kan houden. Het lijkt er wel op... Ze verleidt niet eens zo opvallend veel scheepslieden en eigenlijk heeft ze het ook te druk met nadenken wat ze nu eigenlijk wil gaan doen met haar leven. Jeia en Aza leren elkaar kennen. Jeia mag het scherpzinnige soms sarcastisch zwartgallige meisje wel. Aza heeft al jong ontdekt dat de wereld een stronthoop is, maar zelfs daar kan je bovenop klimmen en de wind in je haar voelen... Takayah mentaliteit dus! Armin, eeuwig de intellectuele slimmerik, houdt zich overal buiten en leest het ene boek na het andere.
De redelijk gemoedelijke sfeer komt tot een eind als het schip geenterd wordt door piraten. Vrijwel de hele bemanning wordt om zeep geholpen. Jeia grist Aza met zich mee en weet hen nog een tijd in een donker klein hoekje verborgen te houden. Als ze tenslotte gevonden worden zijn de schermutselingen voldoende afgezwakt dat ze niet onmiddellijk meer om zeep geholpen worden. Armin, ondanks z'n boekenwurmige instelling ook een uitstekend vechter, zit intussen verschanst in z'n hut en hakt alles in mootjes dat hem naderen wil. Helaas heeft hij niet meer alleen zichzelf om voor te leven... Met Aza als troefkaart weet de piratenkapitein hem zeer snel tot overgave te dwingen. De kapitein, Rusha, is een vrouw. Meedogenloos en vals en absoluut getalenteerd in haar vak. Ze ziet zo de voordelen in van iemand als Armin die alle havens en havenmeesters kent, papieren kan vervalsen en overal wel een smokkelroute weet. De plannen zijn simpel. Armin doet alles wat ze vraagt, en misschien laat Rusha zijn zusje dan wel in leven... Ach, en Jeia? Geef die piraten ook eens iets om mee te spelen.
Twee weken later. Armins verbeten machteloze woede heeft zich gekristalliseerd in een plan... (waarvan ik de exacte uitvoering nog aan Raganorck realiteit moet aanpassen, dus die hebt u te goed. Voorlopig is het dit)... Armin beschikt over een zeer rudimentaire vorm van tijdsmagie. Hij kan mensen en voorwerpen kleine stukjes in de tijd vooruit of achteruit schuiven. Niet meer dan vijf minuten, als hij al zijn energie aanwendt. Een verboden magische kunst waarop in zijn thuisland ook al strenge straffen staan. Een vervelend bij-effect van het gebruik daarvan is extreme deja-vu gevoelens... Hij kan zien wat er hoogstwaarschijnlijk over een paar minuten zal gaan gebeuren in de ruimte waarin hij zich nu bevindt. Die vervelende bijverschijnselen heeft hij al jaren en hij heeft geleerd ze nuttig te gebruiken om ongezien door gangen te sluipen... Hij WEET wanneer er iemand om de hoek zal komen en waarheen hij dan zal kijken... Armin gebruikt het om ongezien door het schip te dwalen en de onderdelen van zijn plan in stelling te brengen. Op de laatste nacht weet hij Aza en Jeia te bevrijden... Van Jeia is dan nog maar weinig menselijks meer over, maar ze leeft nog en klampt zich vast aan haar bestaan met een bijna moorddadige verbetenheid. In het midden van een cirkel buskruitvaten creeert Armin een tijdsvacuum waarin zij drieen een korte periode niet bestaan, terwijl het schip dat wel doet. Vlak voordat hij die cirkel sluit steekt hij de lontjes van de kruitvaten aan. Reusachtige onploffing volgt, schip spat uit elkaar in vele losse onderdelen. Niets meer van over behalve drie mensen die opeens vanuit het luchtledige in zee storten tussen de drijvende stukken wrakhout. Armin had zijn plan goed getimed, op zwembare afstand is land in zicht. Zich drijvende houdend aan een groot stuk mast weten ze na wat voelt als een eeuwigheid de kust te bereiken...
Het land waar ze zijn aangespoeld is anders dan waar Armin ooit geweest is. Hij heeft geen idee waar ze nu heen moeten en bovendien begint hij al snel te merken dat hij met zijn tijdsmagie zijn eigen grenzen ver voorbij is gegaan. Als het kleine groepje tenslotte gevonden worden door de reusachtige barbaarse krijgster Cayhoogah is Armin's geest al druk bezig in te storten. De deja-vu's worden sterker dan de realiteit om hem heen. Als hij iemand aanraakt ziet hij gelijk hoe deze jaren later zal sterven... Niet alle toekomst is even voorspelbaar en vaak ziet hij vele verschillende mogelijke uitkomsten in elke situatie... Armin wordt dus gillend gek en na een paar weken is hij volkomen onaanspreekbaar. Cahoogah besluit hen mee te nemen naar de Sjamanen van haar stam. Wellicht dat zij Armin nog kunnen helpen. Op de trektocht door het bos ontdekt Krislin-Jeia eindelijk zichzelf weer. Ze leert te jaren met pijl en boog, vangt vissen uit een rivier met een razendsnelle speerhand en klimt bomen in alsof het een ladder is. Ze leert zelfs weer lachen...heel soms.
De Sjamanen kunnen niets voor Armin doen, hij moet zichzelf genezen. Of niet. Met uiterste concentratie lukt het hem nog net om een paar zinnige dingen tegen Aza te zeggen. Hij geeft haar mee met Krislin-Jeia. Ondanks Jeia's beschadigde toestand heeft Armin wel haar leven gered en nu zet ze die bloedschuld over naar Aza. Ze zal voor Aza zorgen en haar beschermen zo lang ze kan.
Krislin-Jeia en Aza vertrekken, op zoek naar een plaats om te wonen, waar Aza naar school kan en tenslotte wellicht zal leren hoe ze weer naar huis kan komen. De twee bereiken Parrah, een grote stad aan de rivier die uiteindelijk ook naar Aankele Haaie loopt. Aza staat erop de beroemde bibliotheek te bezoeken. Vastbesloten om een oplossing te vinden waarmee ze haar broer kan genezen van zijn tijds-hallicunaties. Alleen komt een klein meisje de bibliotheek niet in dus Jeia stemt schoorvoetend in om mee te gaan. Ze houdt niet van de geur van stof en beslotenheid van dikke muren, maar voor Aza heeft ze het wel over. Gelukkig is het in die bibliotheek niet helemaal saai. Ze ontmoet er Otto een vent gebouwd als een wandelend gebergte maar met een zachte vriendelijkheid die hem al snel doet denken aan een grote zachte matras. Otto is scherpzinnig en intelligent maar absoluut geen held. De wildheid en mysterieuze scherpte in Jeia fascineert hem. Jeia waardeert zijn kalme beschouwende kijk op de wereld en ze voeren urenlange gesprekken terwijl Aza ronddwaalt tussen de duizenden boeken.
Otto maakt een fout. In een poging om hulpvaardig te zijn verklapt hij aan Aza dat hij ooit eerder met tijdsmagie te maken heeft gehad... Heel vreemd... Het gebeurde in zijn studententijd. Hij was een zeer oud boek aan het bestuderen toen hij in de kantlijn iets zag staan dat leek op een kriebelige streep. Onder een vergrootglas bleek het echte een tekst te izjn in onbegrijpelijke woorden. Het waren meer klanken. In een poging te achterhalen of hij wel kon raden waar het over ging als hij ze HOORDE sprak Otto de zin hardop uit. Er gebeurde niets. Hij las verder en vergat de tekst, tot hij er een week later weer aan dacht. Nieuwsgierig sloeg hij het boek ope en last de zin opnieuw hardop voor... Tot zijn verbijstering merkte hij dat hij opeens dezelfde kleren droeg als een week geleden, en dat het, in feite, gewoono een week geleden WAS... Maar alles wat hij intussen gelezen had was hij niet vergeten... Ja, Otto gaf toe dat hij de spreuk nog een paar keer gebruikt had om vlak voor een tentamen een week extra studietijd te creeren, maar al snel begon hij zich ongemakkelijk en verward te voelen. Het stuk bladzijde waar de tekst op stond scheurde hij los uit het boek en naaide het in in zijn mantel. Dat laatste vertelde hij Aza echter niet.... En Aza besluit dat het boek de sleutel kan zijn tot haar broer's mysterieuze ziekte en steelt het boek... Ze brengt het wel weer terug, maar Otto wordt onslagen voor nalatigheid.
Als Aza en Jeia op de Glasaal naar Aankele Haaie vertrekken gaat Otto met hen mee. Hij heeft immers niets meer te verliezen en een heel nieuw leven te winnen. Aza is vastbesloten niet te rusten voor ze een antwoord heeft gevonden en hoopt vurig in de bibliotheken van Raganorck aanwijzingen te vinden.

Oef... Dat was Aza's verleden tot nu toe. Het is een karakter dat komt uit een enorm verhaal dat al vele jaren loopt (uitsluitend in mijn hoofd). Ik heb de details minimaal gelaten, anders zat ik hier een boek te schrijven.

[Dominick]

Kga hier van de week ff voor zitten, wat een lap text Leona


-edit-

Gelezen, lijkt me zeer interesant om te volgen..