Raganorck

[Dominick]

Het huis van Dominick en zijn moeder stond midden in Gannon, net achter de hoofstraat. De kleine straatjes naar zijn huis waren nog steeds vol met kleine winkeltjes. De straatjes zouden uiteindelijk uitkomen op een pleintje wat omringt werd door hoge statige huizen, die aan elkaar vast zaten. Het waren een stuk of vijf, zes huizen, maar het was moeilijk te schatten waar het ene huis op hielt en het andere begon. Als je goed naar de deuren zou kijken werd het iets duidelijker. Het plein was bijna altijd verlaten, af en toe speelde er een kind die in een van de huizen woonde. Eigelijk zag het plein er maar grauw uit, samen met de huizen die het omringde. Echt gezellig was het er niet. Het huis waar Dominick woonde, samen met zijn moeder, zat tussen twee van de huizen in. Het had een toren en een schoorsteen, die bijna nooit meer gebruikt werd, behalve in het hart van de winter, als het ijskoud was.

Dominick had altijd in dit huis gewoont en kende het op zijn duimpje. Het was groot en had vier verdiepingen, een vliering, en een torenkamer. Als klein kind kwam hij wel eens op de vliering, dat vond hij spannend, maar de dienstmeid werd dan altijd boos en joeg hem er vandaan als ze hem daar weer eens zag. Nu hij volwassen was wist hij inmiddels dat de vliering helemaal niet zo spannend was, en komt er alleen nog maar als hij iets nodig heeft. Als je de hal binnen kom kijk je gelijk uit op de thee hoek, die gelijk voor het raam zit. Hier zaten Dominick, zijn moeder en de dienstmeid vroeger om thee te drinken en te roddelen over de bewoners van Raganorck. Bij de openhaard stond een bank die inmiddels helemaal stoffig en grauw was. De kamer werd afgesloten door een muur met een deur. In de andere hoek van de kamer stond een draaitrap, sinds het ontslag van de dienstmeid was deze niet meer schoon gemaakt, dus de eens zo glimmende trap zat vol met spinnenwebben. Als je de deur die de kamer afsloot door ging kwam je in de eetkamer, en alweer is de kamer stoffig en grauw. Het wordt echt tijd dat Dominick weer eens schoon gat maken. Deze kamer werd nog elke dag gebruikt. Als je de volgende deur zou openen zou je in de keuken komen. Een plaats die nog wel schoon gemaakt word. De keuken zat vol met blauwe tegeltjes, tegen de vliegen. De keuken was de laatste kamer beneden en als je de buitendeur opende zou je in de tuin komen. De tuin stond vol met dode planten, want de tuin werd niet meer onderhouden. Achterin de tuin stond een hok, hier werden de behoeftes gedaan. Inmiddels kon het 'hok' ook wel naar binnen, al heel wat mensen die aan het plein woonde hadden dat ook al. Maar Dominick vond dat niet hygiënisch en hielt het liever buiten.

Als je binnen de trap op zou gaan zou je de slaapkamer van zijn moeder tegen komen, een werkkamer die ooit van zijn vader geweest was, en een badkamer. De kamer van zijn moeder was een plaats waar hij elke dag kwam, om zijn moeder uit bed te tillen. De kamer was ooit een plek geweest waar hij eigelijk niet mocht komen, tot zijn moeder ziek werd. Toen veranderde er een hoop tussen de relatie van Dominick en zijn Moeder. Opeens was zij afhankelijk van hem in plaats van andersom. Nadat Dominick zijn moeder uit bed zou helpen zou hij haar naar de badkamer brengen om haar te wassen. De geur van parfum kwam je altijd tegemoed als je de badkamer in kwam. De badkamer was tevens een plaats die Dominick schoon hielt vanwege de Hygiene. De werkkamer, de gene die ooit van zijn vader geweest was, was een kamer vol met kasten die vol zaten met boeken. Omdat er op een gegeven moment te weinig plaats meer was staan er nu zelfs boeken óp de kasten. ergens in het midden van de kamer, vlak bij een raam, stond een bureau, hier had zijn vader ooit aan zitten werken. Nu werkte Dominick er soms aan, maar het was niet zijn favoriete werkplek. Soms ging dominick ook gewoon aan het bureau zitten om na te denken, of een boek te lezen, terwijl zijn huid genoot van het weinige zonlicht dat door het raam viel.

Weer een verdieping hoger was de slaapkamer van Dominick en de kamer van de voormalige dienstmeid, en tevens een badkamer. Dominicks kamer keek uit over het plein, en stond vol met oud speelgoed en degens die hij niet meer gebruikte. Hij moest nog steeds het oude speelgoed een keer weg doen. Misschien moest hij het wel geven aan een straat kind. Het bureau waar hij aan werkte stond nu volgestapelt met boeken uit de werkkamer die een verdieping lager zat. De kamer van de dienstmeid was wellicht de vieste kamer in het huis. Hier was écht niemand meer geweest sinds haar vertrek. Als je naar binnen zou gaan zou je haar oude dienstmeid uniform aantreffen op het bed. De kasten zouden leeg zijn, en alles zou keurig netjes op zijn plaats staan. Maar Dominick had nooit de moeite genomen om er te kijken. De badkamer was iets kleiner dan die van een verdieping naar beneden maar goed genoeg om je schoon te maken en je haar te wassen. Net zoals de badkamer een verdieping naar beneden hielt Dominick deze goed schoon in verband met de hygiene.

De vierde verdieping was kleiner dan de verdiepingen daar onder omdat het dak daar begon, maar had wel een trap naar de torenkamer en eentje naar de vliering. Deze verdieping stond eigelijk erg vol met spullen die ze ooit gekocht hadden en niet meer gebruikten. De torenkamer daarin tegen was erg leeg en stond alleen een bureau. Naar deze kamer ging Dominick vaak savonds om daar verhalen te schrijven. Iets wat hij graag deed. Of dit nou in zijn dagboek was of gewoon als verhaal, in een van de laden van het bureau zat een map met geschreven verhalen en een dagboek waar hij in schreef als hij ergens mee zat. Meestal schreef hij dus gewoon verhalen en ging hij soms nog savonds op pad om meer detail te geven aan zijn verhalen. Vanuit de torenkamer heb je ook uitzicht over het lege plein.

[Dominick]

Dominick lag in zijn eigen bed, in zijn eigen kamer. Het was ochtend, een paar dagen voor de rustdag. Zonnestralen glipten door de gordijnen en Dominick stond op om de gordijnen verder dicht te doen zodat dat niet meer zou gebeuren. Hij hielt niet van de zon, het was te vel, te vrolijk, al was het wel een goed onderwerp om over te schrijven in verhalen. Zijn blote voeten stapten over het hout, de vloer kraakte. Hij liep naar de badkamer en keek half slaperig in de spiegel en geeuwde. Zo stond hij elke ochtend, geeuwend in de spiegel kijkend terwijl hij zijn handen door zijn haar haalde om de ergste klitten eruit te halen. Hij pakte een washand en deed er wat water op en begon zich te wassen. Het water was koud, er vormde zich kippenvel over zijn armen. Hij waste zijn lichaam en liep terug naar zijn kamer waar hij zijn kleren aan deed. Zijn kleren waren zwart. Hij knoopte zijn hemd dicht en haalde zijn haren onder de kraag vandaan. Hij trok een stel sokken aan en stapte in zijn schoenen en ging op bed zitten om deze dicht te knopen.

Hij liep zijn kamer uit en de trap af naar de verdieping waar zijn moeders slaapkamer zich bevindt. Hij hoort zijn moeder al roepen "Dominick, ben jij dat?" hij zuchtte, "Wie moet het anders zijn, moeder?" hij klopte op haar deur en wachtte op haar goedkeuring om binnen te komen. "Kom je nog, lieveling" zei zijn moeder uiteindelijk, zodat Dominick eindelijk haar kamer in kon. Als hij het niet vroeg werd ze altijd pissig, en als hij het wel vroeg deed ze altijd net alsof het hele normaal was als hij haar kamer in kwam, hij wist nooit wat hij moest doen. "Hier ben ik, moeder" zei hij met een flauwe glimlach. Hij had al in geen eeuwigheid meer echt gelachen. Hij zuchtte en sloeg de deken van zijn moeder af en tilde haar op. Ze was klein, en daardoor niet echt zwaar, maar toch. Hij droeg haar naar de badkamer om haar daar te wassen.

Tijdens het wassen waren ze meestal een beetje aan het praten, omdat dat het enige was dat zijn moeder eigelijk nog kon, maar vandaag niet. “Is er iets?” vroeg Dominick aan zijn moeder. “Nee, er is niks.. nee niks..” ze glimlachte een beetje alsof ze een binnenpretje had, maar Dominick vroeg er niet verder na. Ze zou er vanzelf wel mee komen als ze er over wou praten. Hij droogte haar af en kleedde haar aan, dit was altijd het moeilijkst omdat je er een beetje hulp bij nodig hebt, iets wat zijn moeder hem niet kan geven vanwege haar verslapte lichaam. Dominick tilde haar weer op en liep voorzichtig de trap af met haar en zette haar uiteindelijk op een stoel in de eetkamer. Zoals gewoonlijk kookte Dominick de pap en liep hij met een bord voor zijn moeder weer terug naar haar. “Weet je wat ik mis?” zei ze in eens met een trage stem, ooit was haar stem snel geweest, maar sinds ze ziek werd is ook haar stem verzwakt. “Nou?” antwoorde Dominick een beetje verveeld. “Vlees van Slager van Doren..” zei ze terug alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. “Maar, moeder! U weet dat ik daar niet meer kom.. sinds.. sinds.. Ik ga niet.. en daar komt nog bij dat u het moeilijk kunt kauwen.” Het bleef even stil na zijn antwoord. “Ik weet dat Eva’s dood je nog hoog zit, maar je moet ooit door gaan met je normale leven. Ik wil dat je daar vlees gaat halen, en wat dat kauwen betreft, je snijdt het maar klein! Einde discussie.” Hij wist niet meer goed wat hij moest zeggen, hij moest gaan. Hij voerde zijn moeder pap en bracht haar daarna naar boven, naar bed en gaf haar zonder wat te zeggen een stapel boeken. Hij verliet het huis terwijl hij zijn jas van de kapstok trok. Het was al laat, hij zou bijna te laat zijn voor college. Hij sloot de deur achterzich en trok zijn jas aan en ging richting de Universiteit.

((Naar: Tien torens; De straten tussen de Tien Torens))