Raganorck

[Galliminus]

Het wachtlokaal was een redelijk grote ronde ruimte die de onderkant van één van de grote torens besloeg. Het haardvuur knetterde zacht en zo nu en dan wierp zij diep oranje sintels de ruimte in die sereen naar beneden dwarrelde. Het was aangenaam warm in het lokaal.

In het midden van de ruimte stonden enkele langwerpige houten tafels met kleine krukken langszij. Op diezelfde tafels was bij mooi weer een vreemdsoortig lichtspel te zien wat veroorzaakt werd door de veelkleurige glas in lood ramen hoog in de ruimte. In het midden van het plafond hing een grote vervaarlijke kroonluchter gemaakt van een oud karrenwiel. Op het wiel branden enkele olielampen.
Aan een van de tafels zaten enkele wachters hun boekwijtpap te eten met enkele stukken brood die ze in de pap sopte.
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

[Bernt]

Bernt duwde woest de deur open en marcheerde resoluut het wachtlokaal in. Hij stevende recht op de lange houten tafel vlakbij het haardvuur af waar een aantal manschappen op houten krukken aan het rusten waren. Een drietal speelde een kaartspel, twee anderen waren bezig het leer van hun uitrusting in te vetten. Ze keken verstoord op naar wie er zo binnen kwam stormen, maar toen eenmaal door hadden wie het was sprongen ze op en salueerden ze.

Bernt stormde ze voorbij en liep naar de hoek van de ruimte achter een bureau waar een touw hing, dat door een gaatje in het plafond verdween. Hij trok verwoed aan het touw. Door het trapgat aan de andere kant van de ronde ruimte klonk het alarmgeluid van een meerdere klokken die geluid werden. Ondertussen brulde Bernt naar de vijf wachters die reeds beneden waren.

"Vooruit luie donders, in je uniform! Wapenmeester! Als zodadelijk iedereen die nu boven ligt te slapen beneden komt, dan wil ik dat je elke wachter uitrust met een zwaard. Elke tweede man krijgt een hellebaard. Jij daar! jij helpt de wapenmeester en deelt de kruisbogen en pijlen uit aan de schutters! Snel, naar het magazijn!"

Bernt zag de twee mannen die hij aangesproken had snel naar de dubbele deur in de rechterwand rennen. De wapenmeester haalde een sleutel tevoorschijn en opende de deuren naar het wapenmagazijn. Ze zetten de deuren vast en verdwenen in de ruimte.
Intussen kwamen van de trap de eerste paleiswachters gestormd. Ze verdwenen onmiddelijk door de deuren naar het magazijn. Bernt keek naar de drie mannen die nog voor hem stonden te salueren.

"Goed, jullie drieën zorgen ervoor dat alle manschappen die nu gealarmeerd zijn over een kwartier gereed staan op het binnenplein, waar ik, of de kapitein de manschappen zal toespreken. We hebben een ernstige crisis binnen paleismuren, dus haast je!"

De mannen salueerden en verdwenen door de deur naar de wapenkamer.
Bernt draaide aan zijn snorpunten, en stormde door de deur naar buiten, richting de paleisdeuren.
_________________
-=Bernt, wachtmeester paleiswacht=-

[Lucer Vincero]

Ernst sprong op toen hij de alarmbel hoorde. Hij had zitten dobbelen met enkele van zijn kameraden, de bel kwam als een zegen hij had grote verliezen gemaakt. Vlug pakte hij zijn lederen harnas en maakte de gespen vast. Hij vroeg zich af wat er aan de hand kon zijn, het was al een paar jaar geleden dat de bel voor het laatst geklonken had. Met een vlugge beweging had hij een helm van de plank te pakken en op zijn hoofd weten te plaatsen. Nu rende hij zo snel mogelijk de wenteltrap af tussen een aantal van zijn kameraden in. Ernst pakte een van de aangerijkte kruisbogen aan en griste een koker met pijlen mee. De gebruikelijke orders volgend rende hij vervolgens naar buiten het binnenplein op en stelde zich op bij de andere schutters. Iedereen keek verwonderd om zich heen geen duidelijke dreiging, niemand wist ook wat er aan de hand was. Ze hadden natuurlijk wel wat van de gebruikelijke roddels gehoord, maar zo hoorde je er wel meer in een kasteel met deze omvang. Gespannen wachtte hij af wat er zou gaan gebeuren.

- Ernst Breedvaart, Paleiswachter. -
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~