Raganorck

[Terra Lunivell]

Middenin de Wilde Wouden was een open plek met vers groen gras, verschillende kleine struikjes en een grote boom. Een wilg. En die wilg was Faëlin.

Bijna niemand kwam ooit bij Faëlin, maar waarom dit zo was was niemand bekend. Faëlin was soms eenzaam. Niet altijd, aangezien zij gezelschap had van dieren, de regen en de wind, en de aarde aan haar voeten. Ze was een met hen, maar toch zo anders.

Een gewone wilg was Faëlin niet, maar van de werkelijkheid van haar bestaan was Faëlin zelf alles vergeten. Zij stond al zo lang op die open plek dat haar herinnering niet ver meer terug ging. Seizoenen kwamen en gingen, zonder veel verandering. De jaren waren een waas van gebeurtenissen die zich almaar leken te herhalen. Toch gebeurde er nu iets anders.

Voordat de vrouw haar gebied naderde, kon Faëlin voelen dat ze eraan kwam. Vreemdeling...

Haar bladeren ruisten toen de wind haar het nieuws kwam brengen. Een vreemde geur, een vreemde persoon. De aanwezigheid werd sterker, het waren er twee. Een mens, en een dier dat Faëlin zelden had gezien, noch gevoeld.

-----------

Terra liep gewoon door, zonder echt te weten waarop ze wachtte. Ze floot zachtjes en voordat ze het wist hadden haar voeten haar naar een plek gedragen die zij voorheen altijd had gemeden - zonder het zich bewust te zijn.

Voor haar lag een grote grasvlakte, met in het midden een grote wilg. Opeens merkte ze dat Argen niet zoals gewoonlijk voor haar uitdartelde, maar ergens achter haar was. Hij piepte. Terra haalde haar neus op. "Wat is er nou? Je kan toch zien dat er niks is hier... Held op sokken".

Argen knorde luid en liep een stukje terug, om daar te gaan zitten en nog een piepgeluidje ten beste te maken. Terra rolde haar ogen. "Zoals je wilt hoor. Ik ga even kijken".

Zonder echt te weten waarom liep ze op de boom af. Gewoon een boom. Nouja, een wilg dan. Ze ging er even voor zitten, genietend van de zon op haar gezicht. Ze keek even omhoog naar de brede oude bast en een vreemd gevoel ging over haar ruggengraat. Rillingen. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en bekeek de boom eens goed. Met een beetje fantasie was er een gezicht te zien in de vreemde verweerde stam. Dichte ogen, samengeknepen mond, verweerde trekken in een niettemin jong aandoend gezicht.

Ze schudde haar hoofd. Onzin, rare verbeelding. Ze ging liggen, met haar ogen dicht. Zodra Argen zou zien dat er echt niks gebeurde zou hij ook wel komen.

Voordat ze het wist droomde ze. Ze lag hier, op dit veld, onder die vreemde wilg. Opeens hing er een vrouwengezicht boven haar, waarvan ze de gelaatstrekken niet in zich op kon nemen. Het bleef vaag. Er was een bestuderende blik, dat wel. Terra wou iets zeggen, iets vragen, maar wist niet wat. De ogen waren zo vreemd groen.



Vreemdeling.

De mond had niet bewogen.

Vertel me mijn waarheid.

Haar waarheid? Terra fronste en wou iets zeggen maar geen woord kwam over haar lippen.

Vertel me mijn waarheid! Geef me de wijsheid die je me kwam brengen!

De stem klonk haast boos. Wat wilde ze van Terra? Terra snapte er niks van en net toen ze weg wilde gaan werd ze wakker. Ze keek verschrikt omhoog naar de wilg en merkte een verandering in het 'gezicht'. Of verbeelde ze zich dat maar?

Terra stond op en rende terug naar Argen. "Kom op", zei ze, een tikje geirriteerd door de blik van de wolf die duidelijk zei "Ik zei het toch". Ze liep snel terug over het pad waarover ze gekomen waren. Terra was geen bijgelovig type, maar er was toch duidelijk iets niet pluis daar en ze had geen zin om er verder achter te komen wat dat precies was.

----------------------
De mens ging weg. Ga niet weg! Laat me niet alleen.

Faëlin zwaaide met haar takken van ongenoegen, meer dan de wind haar eigenlijk zou toestaan. Wat kwam dat mens hier doen, als het dan niet was om haar duidelijkheid te brengen? Mensen kwamen hier niet! Niet bij haar. Ze raasde hard voor een korte tijd, maar het maakte haar snel moe zodat ze zich weer overgaf aan de wind.

Ik begrijp het niet.

En weer bleef Faëlin alleen achter, maar nu met de herinnering aan een mens die haar bezocht had, voor het eerst in een lange, lange tijd.[/i]
_________________
Aardgebonden