Raganorck

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

Emily had Falko rustig zijn gang laten gaan. Ze was blij dat hij eindelijk eens een reactie toonde... Dat hij eindelijk zei wat hij wilde zeggen...

Emily liep rustig op hem af. Ze nam hem vast bij zijn schouders en draaide hem naar zich toe...

"Rustig maar, Falko, rustig jongen..." fluisterde ze zachtjes in zijn oor. Emily zag hoe sommige, duistere figuren naar hen keken, maar ze lette er niet zo op. Ze was eerder nieuwsgierig naar Falko's reactie, maar die leek in eerste instantie niet zozeer te reageren.

"Vertrouw je me niet, Falko?" vroeg ze hem. "Is het daarom dat je liever niet had dit ik hierheen kwam? Omdat je me niet vertrouwt?"

Daniëlle · Posted: Sat Jul 09, 2005 1:17 pm Post subject:

(Mushin en Samala uit Aankele Haai--> Op weg naar de haven)

Mushin en Samala slopen in de schaduwen naar het water toe. Mushin was zeer dankbaar voor de mist, zodat ze enigzins onopgemerkt bleven. Het was drukker dan ze had verwacht. De schepen komen zo zeker al binnen. Opeens zag ze wat ze nodig had. Ze stopte en wees een inham aan aan Meester Moordenaar. "Die moeten we hebben," fluisterde ze bijna onhoorbaar naar Meester Moordenaar. Ze liep er naar toe, waarna ze gelijk de rivier naar boven volgde. Dieper de stad in.

De kade was weg. Er was nu alleen nog maar modder aan de zijkant van de rivier. Mushin liep daarnaar toe. Het was de meest veilige weg. Aan de kant van de rivier was het drassig. Af en toe gleden ze uit, maar verder weg kon niet. Ze zouden gezien kunnen worden. Daar waren de huizen.We moeten naar een plek waar geen huizen in de buurt staan. Waar bomen staan. Hoe ver zouden we daarvoor moeten lopen? Mushin vroeg zich al deze dingen af. Opeens maakte de rivier een scherpe bocht. Er leken wel allemaal riolen uit te komen op deze rivier. Mushin stopte en haalde haar sjaal los uit haar haar. Ze bond het voor haar gezicht. Die stank was niet te harden. Ze liepen weer verder. Na een kwartier lopen kwamen ze op een opening uit.

Er kwamen verschillende riolen op uit. Deze riolen leken nog wel vuiler dan de rest. Ze keek goed naar het water. Zou er iets in kunnen leven?
Ze keek naar Meester Moordenaar. "Zou dit de plek zijn, denk je? Het lijkt wel op wat de Meester, Heil de Meester, ons heeft laten zien. Maar ik zie geen bomen. Dit kan het toch niet zijn?" Verbaasd liep Mushin rond. Ze liep naar de rand van de rivier. Wat had de Meester toch bedoeld, met wat ze hier zouden vinden, een oplossing zou brengen. Opeens zag ze een pakketje liggen. Dat leek veel, ja, dat is van de Kameleon. "Meester Moordenaar! Vlug." Mushin rende het water in om het pakketje te grijpen. Ze gaf het meteen aan Meester Moordenaar. "Wat zit erin?"
_________________
Mushin aka Dief van Yuzes.
Heil de Meester!!!!

ckeetel · Posted: Wed Jul 13, 2005 6:01 pm Post subject: Aankele Haaie

Het zwarte water van de Aankele Haaie klotste tegen de kade, het spatte op en donkere druppels raakten Falko's bezwete en betraande gezicht... de geur van algen, wieren, excrementen en vergane vis deed zijn lichaam samenknijpen, zelfs nadat de laatste etensresten zijn maag al hadden verlaten. Toen voelde hij handen om zijn schouders en hoorde hij een een zachte, geruststellende stem. Te misselijk en gebroken om weerstand te bieden, verlangend naar rust en geborgenheid, liet hij zich omdraaien. Uitgeput rustte zijn hoofd tegen Emily's schouders, hevig slikkend en kokhalzend... het vergde al zijn energie die hij eenvoudigweg niet meer op kon brengen...
Het...houdt..niet..op
ik..kan...niet meer...

Het zuur dat zijn keel brandde, leek zelfs zijn eigen woorden aan te vreten, hij sprak met horten en stoten, toen woede en machteloosheid weer begonnen over te nemen...voelde hij de blikken van de mensen nu niet in zijn rug branden? Hoorde hij ze niet fluisteren...over gekken?

Je doet...zo...aardig, alsof u het begrijpt, maar 't is alleen maar alsof...je hebt me hier gekregen en ik ..wil 'm...helemaal niet zien... jullie willen me..weg hebben...omdat ik weet...van het monster...van de broer... Torgal liet me alleen, toen...nam de laatste fakkel mee...en later... ik voelde 'm op de werf...achter de deur...onder de kiel van het handelsschip...dat ik moest helpen bouwen..., hij is 'r steeds...overal...Torgal...was woest...op mij, noemde me waanzinnig...waardeloos ... toen ik er iets aan wilde...doen...en toen...sloeg ik 'm...

Hij stuurde me naar jou...jij en hem...en nu...nu hebben jullie je zin...nu ziet iedereen 't... nu denkt...iedereen hier dat ik gek ben...omdat u...u...hier...
De Aankele Haaie is het enige wat ik heb....en nu...is het kapot...alles...waarom...doet u dat?

Hij snikte, kokhalste, terwijl de tranen over zijn wangen stroomden...

Falko Wisselin, botenbouwersgezel
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

Emily had Falko laten uitpraten. Nu hij even stopte met praten, zuchtte ze even.

“Falko…”, begon ze, “wie kent mij hier in Aankele Haaie? Niemand, toch?” Ze wachtte even voor ze verder ging. “Ik ben iemand van boven, van één van de Torens. Wie zou mij hier kennen?”
Emily glimlachte eventjes. “Je hoeft je echt geen zorgen te maken, Falko, niemand kent me hier, buiten Torgal en jij. Of degenen die met mij gepraat hebben in mijn kantoor. Jij bent niet de enige, Falko, die naar een psycholoog gaat. Heus niet.”

“Je bent ook helemaal niet gek. Je bent moedig als je erover praat. En moedig staat ver van gek, denk je ook niet? Ik ben heus niet van plan om tegen iemand te gaan “verklikken” dat jij met mij praat. Echt niet, Falko, ik heb beroepsgeheim, weet je nog?”
Emily glimlachte zachtjes en vriendelijk naar de jongen toe.

“Wat zei je net van een broer?” vroeg ze hem dan vriendelijk. "Je zei dat je weet van het monster… Van de broer… Wat bedoelde je daarmee? Welk broer? Van wie?”

Emily’s stem klonk geruststellend en vriendelijk…

Witchy · Verloren en Vergeten Joined: 05 Feb 2005 Posts: 28

((Loeder vanuit Het huisje van Percival en Loeder, Het Duistere District))

Het was niet de eerste keer dat Loeder onder de stad bij de Ondergrondse Rivier kwam, maar de stank verbaasde haar iedere keer weer. Telkensweer moest ze de neiging om de punt van haar omslagdoek tegen haar neus en mond te drukken onderdrukken. Niet dat het Duistere District zo lekker rook, maar de stank van de havens was gewoon veel penetranter. Het kneep je keel dicht met zijn intensiteit.

Loeder probeerde zo normaal mogelijk te doen, ook al vond ze de havens griezelig, en ze was hier nog nooit zonder Percival geweest. Het idee alleen al dat er in die stinkende zwarte wateren vinratten en ander gespuis rondzwom op zoek naar lekkere hapjes... Om het maar niet over het gespuis aan wal te hebben. Piraten, dieven, moordenaars. Die had je ook in het District, en ze stond haar mannetje met haar dolk, maar hier onder de grond was het toch anders.

Waar was die taveerne nou waar ze laatst nog met Percy was geweest? Ze dwaalde verder, de mensen om haar heen min of meer negerend. Pas als ze in de relatieve veiligheid van een taveerne was, zou ze beginnen met "werken", had ze zich voorgenomen. Boven de grond was een vluggertje in een steegje prima, maar hier in de donkere stank zonder Percival had ze het sterke vermoeden dat ze het niet zou overleven.

Haar hart maakte een sprongetje toen ze een ein verderop een min of meer bekend uithangbord zag. Was dat... De Helleveeg...? Ze kon het nog niet goed zien, maar ze haastte zich verder.

meis · Posted: Thu Jul 21, 2005 9:44 am Post subject:

((Percival vanuit Het Duistere District - Percival en Loeders huisje))

Percival had wel zo'n vermoeden dat ze hierheen was gegaan. Ze hadden hier wel vaker gewerkt. Nu nog maar zien uit te vinden waar ze precies was, want waarschijnlijk wist ze de weg niet eens. Hij liep een beetje doelloos rond in de buurt van de Taverne, wachtend tot Loeder eens langs zou komen. Hij keek naar de mensen die er waren en zocht vast potentiele klanten uit. Hij verwachtte dat er wel iemand rond zou lopen die geinteresseerd was in Loeder, of anders in hem, als het echt niet anders kon.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Witchy · Verloren en Vergeten Joined: 05 Feb 2005 Posts: 28

Half struikelend en half rennend haastte Loeder zich in de richting van het bekend uitziende uithangbord. Ze slaakte een zucht van verlichting en hield haar pas in toen ze dichtbij genoeg kwam om te zien dan het inderdaad de Helleveeg was. Stilletjes veegde ze een verdwaalde traan van haar gezicht. Langzaam vervolgde ze haar weg , totdat ze zo'n beetje pal voor de deur van de Helleveeg stond. ...Was dat geen bekend silhouet daar in het licht van de lantaarns?

"...Percy...?"

meis · Posted: Fri Jul 22, 2005 11:32 am Post subject:

"Daar zal je d'r eindelijk hebben." zuchtte Percival, toen hij het vrouwfiguur zijn kant op zag komen. Hij schreeuwde naar haar, niet gevend om het feit dat ze bang was geweest, bang om alleen hier te zijn, "Waar bleef je nou?! Was je verdwaald ofzo? Kom nou maar heel snel hierheen, je moet werken!" Verschillende mensen keken om, maar het interesseerde hem niet, nee, het enige waar hij aan dacht was het geld waar zij voor zou zorgen. "Ik zie je binnen." riep hij nog even, voordat gij de Taverne instapte.

((Percival naar Taveerne "De Helleveeg"))
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

ckeetel · Posted: Fri Oct 27, 2006 8:27 pm Post subject:

Omzichtig veegt Falko zijn mond schoon aan zijn mouw, zonder de zurige, weeïge geur te verliezen die zijn maag weer doet omdraaien. Heftig slikkend om het vermoeiende kokhalzen te vermijden doet hij zijn verhaal aan Emily.

*kuch* er is nog één... nog een Kraakwater, het zijn er geen twee maar drie... ik weet het pas na het monster...van één van de oude maten die de Kraakwaters nog als kleine jongens heeft gekend. Ik hoorde Torgal een naam schreeuwen die nacht. Dat vergeet ik nooit meer, hoe hij die naam schreeuwde en zelfs vervloekte...zo...zo...
Falko knijpt zijn lippen samen, brengt zijn bevende vingers aan het koudbezwete voorhoofd, terwijl ongeloof van zijn gezicht is af te lezen. De woorden om het moment te omschrijven ontbreken hem eenvoudig.
Die maat vertelde dat Torgal en Valiant nog een jongere broer hebben, het zwarte schaap van de Kraakwaters, de jongste, waar ze nooit over spreken. Een man omgeven door duistere mysteriën, opgeklommen in machtige kringen. Hij vertelde me niet meer... alleen dat er daarom ergens iets ongelofelijks en onherstelbaars veranderde tussen de drie broers. Torgal haatte zijn broer...intens... 'Medarion' was de naam die hij schreeuwde, de nacht dat het monster de werf binnenviel. Medarion was ook de naam van die jongste broer.

Ik ...ik ging door het lint op mijn laatste dag op de werf, ik sloeg 'm, wierp het Torgal in het gezicht...dat Medarion het beter voor elkaar had dan hem... ik wilde hem raken...en dat deed ik.... Falko hapte naar adem... Heeft u nog broers.... of zussen?

Falko Wisselin, botenbouwersgezel
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

Emily ontweek Falko's vraag. Voornamelijk omdat ze het simpelweg niet wist. Bij haar adoptie-ouders had Emily nooit broers of zussen gehad. Enig kind. Maar wat haar biologische ouders betrof... Daar had Emily, eerlijk gezegd, geen idee van.

Ze nam zich voor om nog één vraag aan Falko te stellen, want ze voelde gewoon dat hij uit de Kade weg wilde.

"Hoe zag het monster eruit, Falko?"

ckeetel · Posted: Sun Oct 29, 2006 4:57 pm Post subject:

Maakt 't uit?... zegt Falko vermoeid.
De botenmakersgezel kan er niet bij dat iemand zich oprecht interesseert voor zijn nachtmerries... Waar haalt ze de energie vandaan? Waarom doet ze het eigenlijk... praten over de hersenkoortsen van anderen? Een vreemde wereld schijnt de Tien Torens en haar bewoners hem toe. Al die vreemde ramen als ogen van reuzen, immer gericht op de Districten, waar een onophoudelijk gefluister uit lijkt te komen, geschuifel en geblader, een wereld ver verheven boven de zijne.

Maar ze is hier afgedaald naar zijn wereld, ver weg van het gefluister van de ramen. Op de grauwe stenen van de Aankele Haaie. En hij krijgt spijt van zijn reactie.

Sorry... mompelt hij bijna onhoorbaar en hij laat zijn gedachten naar die avond gaan, het moment waarop de deur het begaf en het monster binnenkwam.

Hij was...enorm, twee man hoog misschien, eerst een schaduw, tot hij in het volle licht stond...zijn huid hing in lappen, daaronder was open...rottend vlees te zien. Hij stonk naar ...bederf, kadavers, ziekte... lekte zwart bloed... de hele kamer rook naar 'm... de gang, de hal, de werf...ook de dag erna...en de dag daarna... zijn gezicht....was.... ik weet niet, 't lag open, slagtanden, blinde rottende ogen....

Falko volgt het monster in zijn herinnering, het voelt als de dag van gisteren, de beelden zijn nu echter vele malen helderder dan voorheen. Hij ziet het asgrauwe gezicht van Torgal voor hem dat tussen hem en het monster inschuift, terwijl de botenbouwersgezel als aan de grond genageld blijft staan. Hij voelt de hand van de botenbouwer als een tang om zijn nek en hoe hij naar de vernielde deur geduwt wordt. Hij ziet het laatste licht uit de werkplaats, de fakkel in Torgal's handen, wegglijden in de gang. De schaduw van het achtervolgende monster hult de werkplaats tenslotte in een verstikkende duisternis.

Het beest volgde Torgal... ik dacht dat het bij mij was die nacht, dat was het niet... maar... die geur, het geschuifel...het is in iedere schaduw, in iedere ruimte.... ik raak het niet kwijt. Ik durf Torgal niet meer onder ogen te komen, wat moet ik doen Emily?.

Falko Wisselin, botenbouwersgezel
_________________

Uw Shoppe om de Hoeck

Witchy · Verloren en Vergeten Joined: 05 Feb 2005 Posts: 28

Het geklets over monsters door een groepje achter haar maakte dat Loeder zich nog minder op haar gemak voelde. Ze wierp een schichtige blik over haar schouder naar het groepje, voordat ze haar rokken bij elkaar graaide en zich achter Percy aan naar binnen haastte.

((Loeder naar Aankele Haaie > Taveerne de Helleveeg))

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

Emily zag de wanhoop in de ogen van de nog jonge Falko. Wat moest ze doen? Hem een confrontatie geven met Torgal leek haar nog het beste. Maar moest ze de jongen daarvan op de hoogte brengen, met de kans dat hij uiteindelijk niet zou komen opdagen in het gesprek, of moest ze het als "verrassing" laten, met de kans dat hij niet meer tegen haar zou willen praten en haar niet meer zou vertrouwen?

Emily merkte dat de jongen haar twijfel begon op te merken, dus schakelde ze snel over op een ander onderwerp. "Falko? Wil je nu liever weer naar mijn kantoor gaan en daar verder praten? Of wil je liever hier nu stoppen en morgen verdergaan?" Rustig wachtte Emily op een antwoord van de jongen.

Guest · Posted: Sat Dec 30, 2006 7:29 pm Post subject:

Morgen is goed,mompelde Falko dankbaar....hij voelde de druk op zijn schouders minder worden. Morgen klonk mooi ver weg.

Ik wil hier blijven...alleen..., de botenmakersgezel had tijd nodig om zichzelf bijeen te rapen, het idee om onder de priemende blikken van voorbijgangers naar boven te lopen was een kwelling en hij vreesde wat en wie hij zou kunnen tegenkomen...

Toch bedankt voor het luisteren, morgen ben ik 'r weer.

De jongen draaide zich om naar het water van de Aankele Haaie, richtte zijn ogen op de lichtbakens van de haven, waar schepen en kleine bootjes in- en uitvoeren. Een afscheidswoord aan Emily kreeg hij niet meer uit zijn strot.

Falko Wisselin, botenbouwersgezel

Aradiake · Duister als de Nacht Joined: 19 Feb 2005 Posts: 67

Emily glimlachte nog even voordat Falko zich wegkeerde van haar. Het was een zware dag voor hem geweest.
Ze bleef hem nog even nakijken, maar liep dan de trap weer op, weg van de stank en de gure omgeving.

((Emily naar De Tien Torens - De Toren van Waanzin - Kantoor van Emily))