Raganorck

[Malevijn van Heisterbach]

Malevijn vestigde zijn blik op de magister die het allemaal nogal vermakelijk scheen te vinden. Hij trok een wenkbrauw op, maar besloot het daarbij te laten.

"Als het aan de Dearcs ligt, ja, dan worden we geregeerd door het recht van de sterkste in plaats van door de wetten en regelgeving zoals die door Anatexis werden opgelegd aan zijn beide zoons. Erfrecht maakt een groot onderdeel uit van ons rechtssysteem. Stelt u dan voor dat we de stad moeten laten leiden door het ongeletterde en onopgeleide volk? Nee, de kracht en de wijsheid om te leiden en te regeren worden doorgegeven van vader op zijn. Adel zit in het bloed en adel verplicht. Rechtvaardig leiden is geen pretje, maar de verantwoordelijkheid van ieder man met een nobel hart. De afstammelingen van Dearc zijn niet in staat tot een rechtvaardig bestuur. Zij willen alleen zichzelf verrijken ten kostte van hun onderdanen. Het is een wonder dat het nog nooit tot een echte volksopstand gekomen is."

"Heer Andor, uw vragen zijn terecht en natuurlijk hebben die adders van Dearc zichzelf gerechtvaardigd. Ze zijn niet te onderschatten, maar al hun claims berusten uiteindelijk op niets meer dan de kracht van hun zwaardarm en niet uit de nobelheid en eerbaarheid van hun hart. Die kwaliteiten missen ze."

Malevijns ogen worden groot als hij de naam Walefrid hoort vallen. "Walefrid, de Walefrid van de Hoeve Barnsteen? Ha, daar heb je het al. Er is geen eerlozer man dan Walefrid. Zuiver Dearc bloed stroomt er door zijn aderen. Al jaren valt hij onze eigen hoeves lastig. Het zal mij een eer zijn om hem samen met u een hak te kunnen zetten. Het schaken van weerloze dames is typisch iets voor hem."

Malevjn balt zijn vuist, zijn ogen schieten vuur. Daar is zijn grote antagonist. De tegenstander, sluw, verradelijk, lomp en in alles de tegenhanger van de enigszins tengere Malevijn. De vijand heeft een naam nu en het is Walefrid.

Malevijn loopt naar het raam en leunt met zijn handen op de vensterbank in de ijdele hoop bij toeval Walefrid te zien voorbij stormen en de man mores te leren voor alle onrecht die de Dearc edelen de afstammelingen van Onyx aangedaan hebben. Generaties van tweestrijd laten zich niet zomaar bekoelen.

"Elfen, elfen zijn lage lafharitge wezens. Sinds de bouw van de stad en sinds de verhalen van alle oudsten van Raganorck terug gaan plunderen de elfen weerloze reizigers in het woud, vallen ze de hoeves en soms zelfs de stad zelf aan, blokkeren ze aanvalsroutes, bedrijven ze demonische magie, roven ze kinderen uit de wieg van hun moeder en leggen er hun eigen afzichtelijke kroost voor in de plaats. Om kort te zijn, beste heer Andor, elfen zijn duistere wezens. Ik weet niet waar u vandaan komt, maar de elfen hier in Raganorck zijn wezens van de duisternis waar je je het beste verre van kan houden."

Malevijn ziet Reynaardt bij de volgende vraag van Andor ietsje dichter naar de deur toeschuiven. Hij schenkt er geen aandacht aan.

"Een titel KOPEN?! Natuurlijk kun je een titel niet kopen. Een titel erf je. Een titel is iets heiligs, de eer en roem van je huis die overerfbaar is van vader op zoon. Alleen bij hoge uitzondering is het mogelijk om een titel te VERDIENEN en dan alleen maar door jaren van trouwe dienst of een enorme verdienste waardoor je kunt toetreden tot een van de adelijke huizen, maar kopen? Dat is ongehoord? Wie heeft u zoiets aangeboden? Dan kan ik ogenblikkelijk een einde maken aan zulke praktijken!"
_________________
Voor eer en gerechtigheid

[Lorin Andor]

"Heer malevijn concludeerd u met die worden van u dat als mijn vader niet als een edele heer geboren was dat hij het dan ook niet kan zijn, en dat ik ook niet edel kan zijn. Ik had van u toch wat meer verwacht dan een tunnel visie. Ook met de elven, het kan vast wel zo zijn dat de elven hier zich zo gedragen dat ze niet in een goed dag licht staan, maar dan hoeft u niet gelijk alle elven zo af te schilderen."

Zei andor een beetje ge-irriteerd, gezien het feit dat hij onrustig begint te worden omdat hij bang is dat er iets met danya gebeurt, en dan is die nog al snel op zijn tenen getrapt.

"U heeft nog veel te leren, maar dat komt allemaal nog wel. Mij lijkt het nu het belangrijkste dat we Danya uit de handen van Walefrid gaan halen, want Solar sta ons bij wat er wel niet met haar kan gebeuren."

"Ik zal u straks wel vertellen wie het persoon was vanwie ik de zogenoemde aanbieding kreeg, maar ik denk dat we eerst iets anders moeten doen."

Na deze worden gezegd te hebben kijkt die Malevijn heel even recht aan in zijn ogen en staat dan op, en zet een stap richting de deur.
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805

[Uriel]

Anton had al die tijd zijn mond gehouden en de hoge heren laten kletsen, maar nu kon hij toch werkelijk zijn mond niet meer houden.

"Yep jochie, zo werkt `t. Je pa is een nobele dekhengst dan ben jij dat ook, willen of nie, daar doe je niks an. Kijk maar naa` mijn. `K had liever niets geweten va` die Dearc of die Onyx, ma`k zit er toch weer midden in."

Anton verschoof even in zijn stoel wat een akelig gekraak te weeg bracht die deed vermoeden dat de stoel het elk moment begeven kon. De stoel bleef heel.

"... en wat die elfen aangaat. Zij zijn al eeuwenlang de nachmerrie van iedereen hier. Ik heb `t er liever nie` over, maar niemand gaat de stad uit zonder erg goeie reden. Hebbie wel es gehoord van Dreio, Dreio de waanzinnige? Die man dacht ook nie alle elfen over dezelfde kam te motten scheren zoals u dat zegt. Hij ging es met ze babbelen en kwam nooit nie` weerom als u begrijpt wat ik bedoel." Dikke Anton haalde een vlezige vinger langs zijn onderkinnen in een ondubbelzinnig gebaar dat de Spinelfen Dreio meer dan waarschijnlijk gekeeld hadden.

[Malevijn van Heisterbach]

Malevijn liep een weinig rood aan, maar wist zich te herstellen in de tijd dat Anton het woord deed. Met gebalde vuisten en een gespannen klank in zijn stem zei hij met van woede afgemeten woorden.

"Heer Andor, als u dag en nacht de dreigende adem van de vijand in uw nek voelt, als uw vader, broers, neven, nichten en zussen gevallen zijn door pijlen van een onzichtbare vijand, als u iedere nacht moet slapen gaan met onzekerheid of u de volgende morgen nog wel wakker wordt, zou u dan rustig met diezelfde vijand gaan praten om ze te leren kennen? De spinelfen zijn die vijand hier, en ik weet niet waar u vandaan komt, maar hier zijn ze gevreesde, sluwe en verradelijke tegenstanders. Als ze een kans zien maken ze mensen dood, wij kunnen ons enkel verdedigen. Zo liggen de zaken hier waar het elfen betreft. Ik had gedacht dat een strijder als u zelf dat begrijpen zou."

Daarna dwaalt zijn blik naar buiten, `t Gannon en het kasteel. "Walefrid, hij kon zich wel eens in het kasteel bevinden, maar ik kom daar niet binnen. Zodra ze ruiken dat ik ook maar enigszins met Onyx in verband gebracht zou kunnen worden zullen ze me arresteren en opsluiten in de diepste kerker. Ik wil u graag helpen Walefrid te vinden, maar zo lang hij zich binnen de kasteelmuren bevindt, sta ik machteloos."
_________________
Voor eer en gerechtigheid

[Jaap Stoel]

Hoewel de hele geschiedenis een nogal treurige kant had bleef Nathan het een gek idee vinden dat mensen hier door middel van geboorterecht aan de macht kwamen. Ondanks dit gekke idee voelde hij wel dat deze mensen die zichzelf Onyx-adel het waarschijnlijk beter zouden doen in de zetels dan die Dearc mensen.

"Vooruit Ik ben wel bereid te helpen maar alsjeblieft zorg dat in de toekomst dit hele erfgenamen gedoe ophoudt en dat jullie een echte regering samen gaan stellen."

[Lorin Andor]

"Heer Malevijn het spijt mij als ik u gekwetst heb, maar ik bedoelde dat u niet alle elven over 1 kant moet scheren er bestaan er namelijk meer dan u denkt. Maar daarover wil ik u straks als het zich toelaat nog heel even apart over spreken."

Andor gaat weer wat comfortabeler zitten waarna die door gaat met zijn verhaal.

"Kijk ik zal een paar voorbeelden geven over niet alles over een kam scheren, je hebt bijvoorbeeld de mensen van adel, maar niet alle adelen zijn een onyx."

Andor is heel even stil waarna die toch gaat zeggen wat die eigenlijk wou.

"Misschien is een beter voorbeeld op zijn plaats. Daar waar ik vandaan kom is er een grote oorlog met orken, en die orken hebben mij heel veel pijn gedaan zowel mentaal als fysiek. Maar toch ben ik ook nog andere orken tegen gekomen, die ik eerst ook niet vertrouwde en het liefst gelijk had afgemaakt, maar blij dat ik dat niet gedaan heb, want 1 van die orcen heeft een keer mijn rug verdedigd, en nu is mijn beeld ook anders. Ik kan uw reactie ook begrijpen, en ik zie u standpunt, maar kijkt u alstublieft verder dan de zon rijkt."

Na dit gezegd te hebben wacht andor op de reactie van malevijn en of hij hem even alleen kan spreken.
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805

[Reynaardt La Coste]

Reynaardt had nauwelijks bewogen terwijl de hoge heren spraken. Dit rook naar rebbellie! Was dit het werk van de Ene? Was dit de kans waarop hij zijn hele leven gewacht had? Hier lag een mogelijkheid om zich te wreken op de vader die hij nooit gekend had. Hier kon hij zijn adelijke afkomst bewijzen, als hij zijn kaarten slim speelde was dit misschien een mogelijkheid om via de Onyx edelen de titel te krijgen, rechtmatig te krijgen die hem toekwam. Hij stond op.

"Heer Malevijn van Heisterbach Nachtstorm, mijn vader was een edelman al ken ik zijn niet. Ik biedt u mijn diensten aan hoe u ze ook gebruiken wilt. Het enige wat ik van u vraag is om mijn naam te erkennen op het moment dat u in een positie bent om dat te doen."

Reynaardt knielde voor de jonge ridder en boog het hoofd. De stilte die volgde dreinde in zijn oren en hij begon zich langzaam ongemakkelijk te voelen... Had hij een vergissing gemaakt? Hij kende het protocol niet.
_________________
~ Voor een hand vol koperstukken ~

[Malevijn van Heisterbach]

Malevijn knikt de vreemde magister toe. "Uw hulp wordt zeer gewaardeert magister. Wellicht dat uw diensten in het herstellen van de chaos die de Dearc`s achter zullen laten nog meer van nut zal zijn. U spreekt van een andere vorm van bestuur? Daar moet u mij ter zijner tijd maar eens meer over vertellen."

Dan trekt de burger zijn mond open. Zoveel vormelijkheid in een burger had Malevijn nauwelijks verwacht. Enigszins aangeslagen door plaatsvervangende schaamte kijkt hij op de man neer die aan zijn voeten knielt. Even weet hij niet hoe hij reageren moet. Hij vertrouwde de man voor geen meter, maar de woorden die hij nu sprak klonken oprecht. Had hij zich vergist in deze man? Hij glimlachtte...

"Sta op mijn beste en als je je waardig toont zal ik je persoonlijk voordragen voor een adelijke titel." Hij buigt en neemt de handen van de man vast om hem overeind te helpen. Daarbij kijkt hij de man recht in de ogen. "Te zijner tijd. Er is nog een lange weg te gaan, maar als je werkelijk kunt wat je beweert dan zal de Onyx-factie jou hulp goed kunnen gebruiken."

Vervolgens draait hij zich om naar Lorin Andor. "U wilt mij prive spreken? Goed dan, heren als u mij even wilt excuseren. Wij gaan naar de kamer hiernaast." Hij kijkt even vragend naar Antonius die iets lijkt te mompelen, maar dan knikt en met zijn hand gebaart dat ze opschieten moeten.

Malevijn verlaat de kamer en houdt de deur open voor Lorin Andor. De tweede kamer is niets meer dan Anton`s kleine slaapvertrek met een bed, een enkele houten stoel en een grote kast. Het vertrek heeft geen ramen enkel een deur die uitkomt op de nauwe overloop.

"U wou mij spreken heer Andor?" Zegt Malevijn als hij de deur naar de woonkamer achter hen beiden sluit en de slaapkamer in loopt om op het bed te gaan zitten.
_________________
Voor eer en gerechtigheid

[Lorin Andor]

"Ah dank u heer Malevijn"

Vervolgens staat andor wat moeizaam op uit zijn stoel, wat ook niet onlogisch is met al dat harnas aan. Dan loopt die met wat lawaai van het tegen elkaar slaande metaal achter Malevijn aan.
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805

[Jaap Stoel]

"Prima, dan wanneer u mij nodig heeft kunt u mij vinden in een van de tien torens. Ik Wil beginnen met mijn onderzoek naar de magie in deze wereld."

Sluitend aan dat commentaar Stond Nathan ook op en bewoog hij zich naar de deur om te vertrekken. Niet helemaal zeker of het wel wijs was geweest om hier aan mee te werken.

[Uriel]

Anton kijkt even op vanuit zijn zetel.

"Deze wereld?" Hij trekt lui een wenkbrauw omhoog, er begint zich langzaam een gedachte te vormen in zijn door lang saai werk pappig geworden brein, maar net als Anton zelf is die gedachte traag als een boerenkar op een modderige landweg.

"Er is d`r toch maar eentje?" De woorden vallen en dik en vettig voor zijn voeten in de plotselinge stilte nu het gekletter van Andors wapenrusting niet meer hoorbaar is. Dan haalt Anton zijn schouders op. Magisters zijn vreemde snuiters, maar niet teveel mee bemoeien.

"Pas maar op met die toverij knul, voor je het weet trekken ze je diploma in." Hij grijnst, het zou niet de eerste keer zijn dat een magister van buiten de stad geconfronteerd werd met de harde werkelijkheid van de Raganorcks bureaucratie.

[Jaap Stoel]

Nathan draaide zich om en grijnste.

"Ze kunnen niet iets in beslag nemen wat ik niet heb. Toch bedankt voor je advies."

Nathan draaide zich weer op en liep grinnikend en hoofdschuddend de kamer uit.

Naar: De Tien torens->De school der magisters

[Uriel]

"Nou Rijn, wat zeg je me daarvan?" Dikke Anton krabde zich eens op zijn schedel en keek de jonge dief vragend aan.

"Hoge heren op bezoek, je goeie ouwe Anton weer teruggesleurd naar een leven waarvan hij dacht het vaarwel gezegd te hebben en jij op weg om een ridder te worden."

Anton schudde zijn hoofd, wie wilde nou van adel worden als het alleen maar inhield betrokken te raken bij de politiek van flitsende dolken en duistere mantels? Hij was al lang blij dat men hem zolang met rust gelaten had. Wellicht had hij gewoon de deur dicht moeten smijten, maar hij wist ook dat dat een grove schending zou zijn van de gastvrijheid waar hij ondertussen toch wel een beetje naam voor had.

"Ik hoop dat je weet waar je aan begint jongen, echt waar." Hij sleurde zijn logge lijf overeind en liep in de richting van de deur.

"Ik ga je der weer uit schoppen jochie. Anton heeft werk te doen. Een kast weer opbouwen als ik de herrie van daarnet goed interpreteer." Anton gaf Rijnaardt een vette knipoog en hield de deur voor hem open. Er viel regelmatig een kast om als iemand iets te hard met zijn mantel erlangs sleurde en ergens achter haken bleef. Hij was er ondertussen al aan gewend. Daarbij gaf het hem weer iets te doen. Kast rechtzetten, dingetjes nazoeken en wegsmijten wat niet meer gerepareerd kon worden. De rest ging naar de werkbank waar hij dan weer weken kon gaan zitten knutselen om de dingen een representabel uiterlijk te geven. Er kocht toch nooit iemand wat, maar Anton hield nu eenmaal van knutselen.

[Reynaardt La Coste]

Reynaardt was opgestaan en had iedereen het vertrek zien verlaten. Blijkbaar was de vergadering hiermee afgelopen. Hij was blij dat Anton niet al te moeilijk deed over de omgevallen kast. Het zou hem veel van zijn nieuwe goud gekost hebben om die te vergoeden.

Alleen Ignatius zat nog in zijn stoel voor zich uit te staren. Reynaardt keek de man even aan in de hoop diens blik te vangen en zei toen verder zonder omhalen. "Als de heren mij nodig hebben, dan ben ik in de herberg ' de Groene acker' in het tien toren district te vinden. Dat of ze kunnen je daar wel vertellen wanneer ik weer terugkom. Het is ook een goede plek voor een potje dobbelen als u daar nog steeds interesse in heeft, mijnheer Ignatius."

Hij wierp de edelman een grote grijns toe en draaide zich toen om. Hij stommelde de trap af, ontweek beneden nog net de hoop rommel die nu door de winkel verspreidt lag en liet de winkeldeur achter zich dicht vallen.

((Reynaardt La Coste; naar de Tien Torens; Herberg en Veiling de Groene Acker.))
_________________
~ Voor een hand vol koperstukken ~

[Malevijn van Heisterbach]

Het was een lang gesprek geweest. Beide heren waren volledig opgegaan in wat er besproken werd en hadden de tijd uit het oog verloren. De zon was ondertussen achter het kasteel verdwenen en op de straat was er hier en daar een olielampje aangegaan.

Malevijn knikte naar Andor die op het bed was gaan zitten. Hij was opgegroeid met verhalen over ridders, eervolle daden, jonge halve goden die streden voor het licht. Was het dan zijn taak om zo`n held te worden? Hij had het al van kind af aan gewild. Het lot, als hij gelovig was zou hij het de Ene genoemd hebben, had deze vreemdeling op zijn pad gestuurd. Hij voelde hoe het gewicht van een dergelijke taak op zijn schouders rustte.

"Het is een lange, zware weg. De Ene sta me bij, maar als dat mijn pad is, als dat de weg is om Raganorck van het duister te behoeden, dan zal ik alles doen wat in mijn vermogen ligt om die weg te gaan."

Malevijn voelde de stilte terug keren op Anton`s kamer. Plotseling hoorde hij rumoer beneden in de winkel en daarna zwaarlijvige voetstappen op de trap. Anton klopte luidruchtig op de deur, vloekte daarna en duwde de deur open.

"Sta ik me daar te kloppen in m`n eigen huis! D`r uit jullie. Weten jullie wel niet hoe laat het is verduveld?"

Malevijn keek Andor aan, grijnsde en haalde zijn schouders op.

"Het schijnt dat de Groene Acker goed stoofvlees en nog beter bier heeft, kom ik zal u de weg wijzen."

((Malevijn naar: De Tien Torens; Herberg en veiling de Groene Acker))
_________________
Voor eer en gerechtigheid