Raganorck

[Lorin Andor]

Andor schrok van de kloppen en stond onmiddelijk op en zorgde dat de kreukels die erin kwamen omdat hij was gaan zitten gelijk recht werden gestreken.

"Ohw sorry mijnheer, mijn excuses, natuurlijk is het belachelijk dat u moet kloppen in uw eigen huis."

dan zegt andor vervolgens op een zachte toon en met een knipoog

"moet u zich dan voorstellen wat er te bespreken viel."

daarna gaat hij weer verder op een normale toon.

"Nou mijnheer, het is dat ik geen geld van hier heb, maar anders had ik u getrakteerd op een lekker biertje in den groene acker"

Terwijl het woord biertje gezegd werd schoten er opdat moment gedachtes door andor zijn hoofd.

wat zou ik weer graag terug zijn in Omagon, op de kasteel muren zitten, en dan de verhalen aanhoren van de oude gorfundir, de dwerg, iemand om altijd gezellig mee te drinken, en hem vervolgens weer het verhaal aan praten waarom hij met een zwaard vocht.................... hehe er uit gedronken door een mens...........

Andor zucht

dat waren tijden, Solar wanneer schenkt u mij die tijden weer

"Ohw sorry dat ik wat stond in te dutten, mijn excuses ik zal met onmiddelijke ingang mijzelf de uitgang wijzen, nog een duizendmaal excuses"

Na dit gezegd te hebben liep Andor de trap voor zichtig af, om er na een aantal treden achter te komen dat zijn zwaard niet in de schede wil als die van de trap afloopt en haalt zijn zwaard een stuk omhoog en vervolgt zijn weg, naar buiten, naar een plek om een goede avond te vieren, naar de groene Acker

(andor naar: de tien torens; herberg en veiling de Groene Acker)
_________________
Karakter beschrijving: http://www.raganorck.com/forum/viewtopic.php?t=805

[Uriel]

Anton knikte de ridder na. Problemen, die jongelui gingen problemen veroorzaken. Hij zuchtte. Een nieuwe oorlog tussen Dearc en Onyx zou zijn rustige leventje omver schoppen. Dat het hele gedoe hem niet bespaard zou blijven werd wel weer bewezen door het bezoek van die idealistische jonge Malevijn. Anton schudde zijn hoofd en ijsbeerde heen en weer door het kleine slaapvertrek. Hij ging op zijn bed zitten en trok zijn schoenen uit.

Wellicht was het tijd om eens een paar van zijn oude vriendjes in te schakelen; of wellicht wel nieuw bloed van buiten die nog geen sympathien hadden anders dan hun eigen beurs. Anton trok zijn kleren uit en kroop in bed. Het duurde uren voordat hij eindelijk in slaap viel. Hij had veel te overdenken en hij wou geen fouten maken. Hij hield van knutselen en dingetjes reparen. Wellicht dat de Mispelaar hem helpen kon om dit zaakje te 'repareren' voordat het helemaal stuk zou slaan en de chaos niet meer te overzien zou zijn. In zijn hoofd maakte hij een lijstje van de betrokkenen, maar het eerste doelwit zou Malevijn moeten zijn. Dat was waar de ellende begonnen was. Al de anderen waren slechts meegesleurd in hun enthousiasme.