Raganorck

Inwe Surion · Posted: Fri Feb 04, 2005 3:30 pm Post subject:

Gaia dacht even na.

Het is logisch dat je vader het niks vind dat je wapens bij je draagt. En natuurlijk moet je het zelf niet uitlokken, dat zou ik ook nooit zonder redenen doen. Wat je vader er nu ook van vind, het blijft toch echt voor je eigen veiligheid. Ik denk dat je vader liever niet wilt dat jou iets overkomt, toch?
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

"Nou ja misschien kunnen we een keer ergens oefenen.." Zei Damanja nog steeds twijfelend.
"Als we een plaats zouden vinden dat waar het zou kunnen, ik bedoel op straat kan het absoluut niet. En in de boekenwinkel lijkt me ook geen goed idee." Ze dacht even aan de rommel die dat zou opbrengen. En schudde toen haar hoofd.

Inwe Surion · Posted: Sat Feb 05, 2005 10:22 am Post subject:

Ja, dat kan ik wel snappen. We willen niet aangehouden worden door de stadswacht..." zei Gaia diep nadenkend. Kunnen we niet bij de grens van de Wilde Wouden wat gaan oefenen? Voor zover ik het begrijp, lopen we bij de grens van het Woud weinig kans op struikrovers. Wat vind je daarvan, Damanja?
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

"Bij de grens?" Zei Damanja verschrikt? "Bij de grens vlak bij de wilde wouden? Die grens? Vader zou dat nooit toestaan en..." Ze zweeg weer.
"Af en toe ben ik wel een beetje vaders kindje. Dat weet ik zelf ook wel, maar.." Ze wist niet echt wat ze er verder nog over moest zeggen.
"Ik wil gewoon niet in moeilijkheden komen.." Zei ze wat zachter. Tegenover Gaia voelde ze zich af en toe een heel laf en te voorzichtig meisje.

Inwe Surion · Posted: Sun Feb 06, 2005 6:07 pm Post subject:

Gaia trok even haar wenkbrauwen op en nam een slok wijn.

"Je bent gewoon niet gewendt gevaar te trotseren, ik ken het. Maar vertrouw me, ik ben het hele Woud doorgereist en ben nauwelijks gevaren tegengekomen. Ik ben een reiziger, dus ik weet veel van gevaren. En zoals ik al zei: aan de rand van de Wouden loop je erg weinig kans overvallen te worden door één of andere struikrover."
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Lialian Ravenne · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 46

((Verder vanaf de Raganorck larp. Voor de larp laatste post vanuit De Binnenplaats en De Grote Hal, De Paleispoort))

Lialian liep opnieuw de taverne binnen. De tavernes stonden haar nu wel bekend in het oog. De tavernes van Raganorck waren perfecte handelaren voor het verkoop van haar wijnflessen. Het verkocht goed, de tavernes verkochten nu in overvloed haar wijnen. Dankzij wat verhandelen. En dankzij... ze glimlacht even bij haar gedachtes en zoekt een tafel om rustig aan te kunnen zitten.

Daar was een tafel.. Het was duidelijk druk in de taverne zoals altijd.. maar een tafel trok haar aandacht uit de menigte. Ze loopt langs de bar en kijkt even naar haar flessen die achter de toonbank stonden opgesteld. Langzaam deed ze haar mantel wat losser en viel op haar schouders. De zwarte Raven veer was zichbaar die ze droeg in haar staart en neemt plaats aan de tafel.

Ze legt haar eleboog op de tafel en laat haar hoofd op haar hand rusten.
Het was een drukke spannende dag geweest. Langzaam vielen haar ogen dicht om te ontspannen en luisterde aandachtig naar de vele mensen, bezoekers van de taverne, ieder met zijn eigen geheimen en verhalen.
Raganorck.. dat was me toch een stad.. ik bedoel.. al deze mensen die ik in zo een korte tijd heb ontmoet.. en dan zo diep verwikkeld..

Langzaam droomde ze even over haar eigen plek, haar eigen veilige plek.. haar winkel.. Segmen.. Ch'eador.. ow wat zou ze graag terug willen..
Langzaam opende ze weer haar ogen die makkelijk wenen aan het licht en keek even de taverne rond.

Niemand die zich nou druk bezig hield met haar of vreemde ogen haar kant op kijkend. Iedereen was druk bezig met hun eigen zaken en interessante gesprekken.
Lialian haalt uit haar cloak een stuk papier, langzaam vouwt ze het open. Het gedicht, heerlijke gedicht van Lucifer.
Ze grinnikt even als ze moet denken aan de gillende meisjes die rond hem hingen. Het signeren van zijn gedichten.
Haar vingers gleden over het papier dat ze.. gevonden had, een naam op geschreven.
Wie was deze persoon die deze naam draagt? aan wie dit gedicht is opgedraagt?
met een zucht bestudeerd ze het gedicht. Kijkend naar de naam...

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

"Nou vooruit." Zei Damanja met nog wat twijfel in haar stem te horen was. "Je weet echt zeker dat het veilig is?" Ze probeerde zeker van haar zaak te lijken maar dit lukte absoluut niet.
"Het is wel heel belangerijjk dat mijn vader hier niet achter komt. Heel belangerijk."
Dan zou ik erg in de problemen komen. Dacht ze bij zichzelf. Maar misschien werd het eens tijd dat ze soms wat meer tegen hem in ging. Ze was ten slotte oud genoeg om eigen beslissingen te nemen.

Inwe Surion · Posted: Thu Feb 10, 2005 6:11 pm Post subject:

Gaia glimlachte opgelucht.

"Ja, ik weet zeker dat er een kleine kans is dat er iets kan gebeuren. Zeker als ik zelf ook een wapen bij me heb. Maar... je hebt zelf geen wapen waar je mee kan oefenen. Ken je iemand waar je het bij vandaan kan halen, of moeten we een kleine dolk voor je kopen?"
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

"Een wapen?" Damanja beet op haar lip. Het begon nu allemaal wel heel realistisch te worden. Maar ze moest zich niet meer aanstellen ze leek wel een klein kind.
"Mijn vader heeft wel wat, maar ik denk dat hij het mist als ik het mee zou nemen.." Zei ze zachtjes. "Dus ik denk dat we iets moeten kopen."

Temur-as Burilgi Ordukhan · Posted: Sun Feb 13, 2005 7:24 pm Post subject:

Temur had nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien in zo'n kleine ruimte. De stank en herrie van de gelachkamer deden hem duizelen. Hij had uren moeten zoeken om de Taverne te vinden en was lichtelijk in paniek geraakt dwalende door de wirwar van straten die ook nog eens schenen te veranderen. Hij was blij eindelijk de Taverne gevonden te hebben, maar nu hij binnen was wist hij niet meer zo zeker of dit wel en geschikte plek was om te overnachten. Na enige observatie begreep hij dat het de gewoonte was tegen betaling bij een man achter een tafel een maaltijd te ontvangen. Hij liep naar de tafel en vroeg de man: ''Zeg kerel ik wil graag een maaltijd en een slaapplaats."

Inwe Surion · Posted: Mon Feb 14, 2005 6:49 am Post subject:

Gaia knikte en dacht diep na. In deze stad kende ze geen wapensmeden en ook geen handelaren, dus ze hoopte dat ze er toevallig een tegenkwamen in de hoofdstraat.
"Laten we wat gaan rondkijken op Gannon, daar vinden we vast wel een aardige smid die ons een simpele dolk wil verkopen voor niet al te veel geld."
Gaia stond op, dronk het laatste beetje wijn uit haar wijnglas op en wenkte Damanja mee te gaan.

((Gaia en Damanja naar -> Ganon, de hoofdstraat -> Het Huske + werkplaats van Harry de Smit))
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Lialian Ravenne · Verloren en Vergeten Joined: 07 Oct 2004 Posts: 46

Lialian staart naar het gedicht...
"Dat is het!" even kijkt ze op om te zien of ze dat niet te hardop zei.
Gelukkig was het luidruchtig en niemand had haar de extra aandacht gegeven. Haar hand glijd over haar mantel en laat haar hand in een binnenzak glijden..

Even later haalt ze er een potje inkt en een stuk papier uit haar zak en ze het op tafel, tegelijk zet ze ook 1 van haar eigen flessen wijn op tafel en schenkt een glas voor zichzelf in.
Haar donker blonde haren zitten vastgebonden in een staart met een zwarte raven veer eraan gebonden.
haar zachte handen halen de veer uit haar haar en legt die naast het papier op de tafel.

Twee vrouwen verlaten de taverne, even snel hun wijn opdrinkend...
Wat een zonde.. zo snel en kort te genieten van een heerlijke glas wijn..
Lialian neemt rustig een slokje van haar wijn en glimlachte.
De veer word voorzichig in het potje inkt gedoopt en de punt raakt met een zijdezachte aanraking het papier..
De zwarte inkt die langzaam over het papier vloeid en woorden vormen..
Krey woorden, de taal uit haar Ch'eador.. niemand zal het kunnen lezen..
Behalve.. ja.. zij.

5 minuten later is haar glas leeg en het papier beschreven met de mooiste zwarte letters van inkt. Tevreden leest ze de letters, die woorden vormen en die woorden vormen een zin.. en die zinnen...
"perfect"
Tevreden rolt ze het papiertje op, tilt haar fles met de incryptie "Ravenne's Red" van tafel en loopt de Taferne uit.

((Lialian Ravenne ---->De Tien Torens; Herberg en Veiling "Den Groene Acker"))

Lorna Dane · Verloren en Vergeten Joined: 10 Feb 2002 Posts: 50

Lorna kwam vanachter in de zaal uit de gastverblijven naar beneden de gelagzaal in.

Ze knikte even naar de waard en ging toen ergens aan een tafeltje zitten.

Ze wou niet echt wat drinken dus wachtte met bestellen en bleef gewoon de zaal inkijken, de aanwezigen bestuderend...

ghalomandron · Posted: Mon Feb 21, 2005 11:08 am Post subject:

Tyginor, bijna vallend van de trap, kwam de gelach kamer binnen en bezag met blijdschap dat de vrouw nog aanwezig was.
"Sorry dat het zolang duurde, maar ons zangeres deed nogal moeilijk. Je weet hoe vrouwen zijn.", knipoogde hij.
_________________
Laat zij die leven een leven leiden,
Laat de doden in hun rijk,
en vrees zij die dwalen

Lorna. · Guest

Lorna trok vragend een wenkbrauw op en trok een beledigd gezicht.
Hij zou dra weten dat vrouwen ook hard kunnen slaanals hij zo doorging... maar goed, ze besloot er geen opmerking over te maken.

"Wat is nu het precieze plan?" vroeg ze zakelijk.