Raganorck

Leonora_Nachtstorm · Posted: Fri Jan 28, 2005 9:59 pm Post subject:

Ditmaal gruwelde ze van zijn overzoetsappige woorden, maar toch kon ze de drang niet weerstaan in zijn ogen te staren "U...u vroeg mijn naam? Mijn naam is Leonora Mana Amalane Nachtstorm. Mag ik de uwe ook weten?" Ze klapte de waaier dicht, die ze nog opengeklapt had, en kneep er zachtjes in.
_________________
'In mijn hart is een wirwar van vraag
En van antwoord, van "wel" en van "niet"
In mijn hart zijn ook uren van stilte
Met heel in de verte een wonderlijk lied'

Marius Nachtstorm · Posted: Fri Jan 28, 2005 10:05 pm Post subject:

"Natuurlijk Vrouwe Leonara. Mijn naam is Heer Marius Pontius Amadeus Nachtstorm. Zo te horen zijn we familie van elkaar maar hoever verwijderd?"
Marius kromde zijn arm en bood haar een escorte aan.
"Vrouwe zullen de stad door gaan en vermaak gaan zoeken zoals een theater?"
_________________
Laat mij U leiden vrouwe door het leven van de liefde.

Leonora_Nachtstorm · Posted: Fri Jan 28, 2005 10:13 pm Post subject:

Vrouwe Leonora knikte "Inderdaad, we schijnen familie te zijn. Ik ben een paar keer verwijderde achternicht van Koningin Ophelia." Ze glimlachte toen hij haar een escorte aanbood en stond op. Eindelijk had ze een Heer die zich om haar bekommerde, zodat ze zich niet meer hoefde te vervelen. Ze stak haar arm door de zijne en rustte haar hand, gehuld in een handschoen en met juwelen versierd, op zijn onderarm. Toen hij sprak over het theater, wilde ze heel even iets gaan zeggen, maar bedacht zich en slikte haar woorden in. Het was niet slim om aan iedereen je talenten te verkondigen tegenwoordig; mensen werden zelfs verdacht van ketterij als ze artistieke talenten hadden. Klinkklare onzin. Ze glimlachte liefjes en zuchtte dromerig. Wat een charmeur...
_________________
'In mijn hart is een wirwar van vraag
En van antwoord, van "wel" en van "niet"
In mijn hart zijn ook uren van stilte
Met heel in de verte een wonderlijk lied'

Marius Nachtstorm · Posted: Fri Jan 28, 2005 10:17 pm Post subject:

Marius en Leonara liepen naar buiten.
"Ik weet zelf niet eens hoever ik van haar verwijderd ben, onze familie is ook zo verwarrend en zo majestieus groot geworden."

((Marius en Leonora naar Gannon; De Hoofdstraat>>Op de straat))
_________________
Laat mij U leiden vrouwe door het leven van de liefde.

Inwe Surion · Posted: Mon Jan 31, 2005 6:53 am Post subject:

((Inwë en Kaylee van Ganon; de Hoofdstraat; Boekwinkel de Eerste Druk))

Gaia hielt de deur van de taverne voor het meisje open. Het was er niet zo druk. Ze namen plaats in de Gelagkamer, met een kruik wijn en wat brood. Het begon buiten al donker te worden en er verschenen sterren aan de hemel. Gaia schonk een glas wijn voor haar en het meisje in. Ze keek haar aan en besloot het gesprek te beginnen met een vraag.

Zeg, waarom had je de drang om met me mee te gaan, terwijl je me nog geen uur kent?
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

Damanja haalde haar schouders op.
"Ik wilde gewoon even weg denk ik, de sfeer tussen mijn vader en ik is een beetje gespannen de laatste tijd. Ik had wel behoefte aan even wat anders."

Inwe Surion · Posted: Mon Jan 31, 2005 3:04 pm Post subject:

Gaia knikte begrijpend en schonk nog wat wijn bij. Ze bedacht zich even, maar toen zei ze:

Het spijt me dat ik me nog niet heb voorgesteld. Mijn naam is Gaia West Gwinvère, en ik ben hier in Raganorck om een baan te vinden, zoals ik je al eerder verteld heb. Ik ben zeventien lentes oud. Mijn geboortegrond ligt ver van deze stad vandaan, en als je het niet erg vind spreek ik er liever niet over.

_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

"Ik ben Damanja Stronk, Dochter van Devin Stronk en Roxanna Valatiana. Mijn vader bezit een boekenwinkel, zoals je al wist en mijn moeder is waarzegger ergens in een straatje tussen de tien torens. Ik ben eenentwintig jaar oud en woon hier al mijn hele leven."

Ze keek met een schuin hoofd naar Gaia. Nog steeds heel erg zenuwachtig, maar voelde zich toch een stuk beter dan in de boekenwinkel. Vader had niet eens gezegd waarneer ze terug moest zijn. Dat was niets voor hem. Waarom gedroeg hij zich tegenwoordig toch af en toe erg vreemd. Nou ja ze vast niet erg lang wegblijven. En als dat wel zo was moest hij daar ook maar een keer tegen kunnen. Dat hij haar zo weinig ruimte gaf begon Damanja een beetje te benauwen. En nu had ze het gevoel dat ze weer een beetje kon ademhalen.

Inwe Surion · Posted: Tue Feb 01, 2005 7:08 pm Post subject:

Oke, aangenaam, hoewel ik je al ontmoet had zei Gaia met een glimlach.
Zeg, heb je ooit eens geleerd om een bepaald wapen te hanteren? Misschien was dit een beetje een vreemde vraag, maar Gaia moest het wel weten, voor het geval ze toch samen verder zouden reizen.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Inwe Surion · Posted: Tue Feb 01, 2005 7:09 pm Post subject:

Oke, aangenaam, hoewel ik je al ontmoet had zei Gaia met een glimlach.
Zeg, heb je ooit eens geleerd om een bepaald wapen te hanteren? Misschien was dit een beetje een vreemde vraag, maar Gaia moest het wel weten, voor het geval ze toch samen verder zouden reizen.
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

"Met wapens?" Zei Damanja verbaasd. "Daar heb ik niet echt veel ervaring mee. Volgens mijn vader moet je dingen niet uitlokken vooral niet in deze stad. Bovendien is de bedoeling dat er een man in mijn leven komt en dat die met beschermt, maar mijn vader is nogal kieskeurig."

Inwe Surion · Posted: Thu Feb 03, 2005 4:07 pm Post subject:

Gaia knikte glimlachend.

Een man hè? Wat een verplichting zeg... ik doe het al jaren zonder man en ik ben al zeventien jaar. Hoewel ik van een hoop mannen heb gehouden, maarja, dat was geen échte liefde..."

Ze zuchtte en keek in haar wijnglas.

Maar zeg eens, zou ik je misschien een klein beetje bij kunnen brengen over het 'overleven' in de Wouden, en op ander onbekend gebied? Ik kan zelf ook niet fantastisch met wapens onderweg, maar zelfverdediging zou ik je wel kunnen leren als je dat wilt."
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

In stilte dacht Damanja even na over wat Gaia over mannen in haar leven zei en ze concludeerde dat Gaia waarschijnlijk meer ervaring had met jongens dan zijzelf. En dat verontrustte haar omdat ze toch wel wat ouder was dan het meisje. Even had ze het gevoel dat ze nooit aan de man zou komen. Gaia leek wel heel anders over dingen te denken dan zijzelf, maar dat kon opzich best intressant worden. Damanja vond een man absoluut geen verplichting. Ze knipperde even met haar ogen en luisterde naar wat Gaia nog meer had te zeggen.

Zelfverdeding? Voor onbekende gebieden? Het was niet waarschijnlijk dat Damanja ooit naar onbekende gebieden zou gaan. Had ze ook niet echt de behoefte aan. Maar ook in de stad zou het handig kunnen zijn. Haar vader zou het er niet mee eens zijn, maar die hoefte het opzich niet te weten. Het zou wel een van de eerste keren zijn dat ze iets voor hem zou verzwijgen. En ze vroeg zich af of ze het zou kunnen.

"Misschien." Zei ze vertwijfelend. "Het kan wel handing zijn in Raganorck.." Ze nam een slokje wijn.
"Is het leuk reizen?" Je kon aan haar stem horen dat ze zelf niet zo voor reizen was.
"Wil je nooit gewoon blijven voor een lange tijd?"

Inwe Surion · Posted: Fri Feb 04, 2005 2:23 pm Post subject:

"Tja," zei Gaia en trok haar wenkbrauwen op. "Reizen is heel leuk, maar ik heb het niet gedaan omdat ik het interessant vond om te zien hoe de wereld eruit zag. Het moest wel..."

Even keek ze Damanja aan met haar groene ogen. Ze drok wat uit haar wijn en slikte het door.

"En over leren vechten, het kan altijd handig zijn, waar dan ook. Ik heb gezien dat er hier in Raganorck een hoop lugubere types rondlopen. Daarom heb ik ook altijd een simpel wapen bij me. Je weet nooit wat er kan gebeuren..."
_________________
Miljoenen krioelen, zoeken hun weg, in een doolhof van denken waar geen weg terug meer is.

Kaylee · Verloren en Vergeten Joined: 19 Jan 2005 Posts: 31

"Nee natuurlijk niet maar je wil het ook niet uitlokken. Je kan niet zo maar wapens trekken hier."
Gaia keek haar een beetje raar dat Damanja er van overtuigd was dat ze op dat moment een beetje scheel keek. Want zo raar is het toch niet wat ze zei. Je moest vooral goed oppassen.
"En natuurlijk moet je weten waar je beter niet kan komen. Je weet niet hoe mijn vader zou reageren als hij wist dat ik een wapen zou dragen. Dat vind hij helemaal niks."