Raganorck

Nore · Posted: Sun Nov 21, 2004 4:51 pm Post subject:

In de gang klonken voetstappen... het tik-tik-tik van hakken op de tegelvloer...

Lyonell · Verloren en Vergeten Joined: 09 May 2004 Posts: 42

de nietwetende

'Ik bedoel het doel van ik en hij, maar het lijkt alsof.. ja ik weet niet alsof hij er nooit is geweest ik probeer hem te naderen maar hij geeft geen antwoord ik weer niet waar hij zit.. ik weet nog wel dat hij zei dat hij me zou loslaten maar ik weet niet of ik dat echt wil...'
'Lucer... de heer toch ik moest naar de heer maar Vincero ik weet niet... sorry'

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Sun Nov 21, 2004 5:01 pm Post subject:

Fin Rwynn

Schrok op toen hij voetstappen hoorde en angst gleed even voorbij, snel rende hij roffelend naar het bed waar hij onderkroop en zich tegen de muur aan nestelde, met zijn knieën opgetrokken en zijn armen daarover heen geslagen. Mochten de goede geesten hem bijstaan...

Lyonell · Verloren en Vergeten Joined: 09 May 2004 Posts: 42

Ze hoorde de voetstappen het akelige tikken van iets ze wist niet wat.
haastig schoof ze onder het laken en draaide zich op haar zij. vouwde haar knieen en keek in de richting van het raam waar Fin had gezeten maar die rende geschrokken weg en probeerde zich te verstoppen...

Lyonell · Verloren en Vergeten Joined: 09 May 2004 Posts: 42

de nietwetende

ze wachtte een hele tijd totdat ze weer hardop durfde te spreken.
'watt.. was dat?' ze boog zich over het bed heen en zocht oogcontact met het kleine mannetje. hij was nog niet geheel hersteld, hij was tegen het muurtje gekropen en had zijn beentjes opgetrokken en zijn armpjes daar om heen geslagen.
'..b.. en.. je.. bang?' vroeg ze een beetje onzeker ze had geen idee hoe dit mannetje zou reageren, zelf zou ze eigenlijk ook niet weten hoe ze zou reageren.

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Mon Nov 22, 2004 9:07 pm Post subject:

Fin Rwynn

Bang, misschien wel niet helemaal het juiste woord. Hij kwam onder het bed vandaan, 'dat was dokter Nore.' Reageerde hij zuur en hij greep naar zijn hartje, het bonkte als een gek. Hij voelde zich betrapt, dit soort dingen waren slecht voor zijn geweten.
'Enfin, ik zal toch een keer met haar moeten praten, nadat ze je heeft onderzocht en dergelijke.'

Nore · Posted: Wed Nov 24, 2004 3:49 pm Post subject:

Nore wachtte een moment voor de deur, verward omdat ze een moment gedacht had stemmen te horen. Het moest haar fantasie geweest zijn, veronderstelde ze even later hoofdschuddend. Er was niets meer te horen. Ze legde haar hand op de deurklink en duwde deze naar beneden. En terwijl Nore Pinefrine de kamer in stapte, zei ze, toonloos: "Lief meisje, heb je een beetje kunnen slapen?"

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Wed Nov 24, 2004 5:39 pm Post subject:

Fin Rwynn

Schrok zich eigen het apelazerus en zag de deur open gaan, terwijl de koele stem van Nore de ruimte vulde. Hij kon niet meer onder het bed vluchten, dan had hij kans om gezien te worden. Tenzij ze niet oplettend was, maar dat risico kon hij zich niet veroorloven. Hij dook snel naar het gat in de muur en hij kroop er snel doorheen. Hij rende weg van het gat en zocht steun bij de muur, liet zijn hart even uitbonken. Dit was slecht voor je leven, hij had zich nooit zo hard geschrokken als toen. Leven met een slecht geweten, was niets voor hem. Hij haatte het stiekeme gedoe en verlangde weer terug naar zijn zalige leven in zijn huisje met zijn eigen gezinnetje. Die hij hier en daar wat kon helpen met kleine huisklusjes. Hij miste zijn vrienden Grim en Alruin. Grim; de huiskabouter van de buren, met wie hij het heel goed kon vinden... ondanks de morbide die in hem schuil ging. En Alruin, het merkwaardige aardmannetje die in zijn tuin leefde.

Fin liep weer stilletjes naar het gat toen zijn hart tot rust was gekomen en ging op zijn buik liggen, terwijl hij door het gat heen loerde.

Lyonell · Verloren en Vergeten Joined: 09 May 2004 Posts: 42

'zei' ze keek naar de grond, naar niets.. een vlugge koude rililng liep over haar rug.
ze slikte 'zei. waarom?' ze ging verder met vragen stellen maar dan in zich zelf waarom waarom heb ik geen naam, waarom zit ik hier.. waarom heb ik geen antwoorden waarom..
ze keek recht in de ogen van het mannetje bijna smeekend..

Nore · Posted: Sun Nov 28, 2004 7:49 pm Post subject:

Nore sloot de deur achter zich, zodat zij en het meisje alleen waren in het kleine tegel-kamertje. Ze droeg een zwarte jurk met daarover een lange jas, waarvan het wit werd gebroken door spetters bloed die rond de mouwen en borst als kleine bloemetjes op het katoen bloeiden. Haar gezicht was mat en somber en door die uitdrukking bepaald niet aantrekkelijk. Als ze had gelachen, had dat de drukkende stemming al enigszins gebroken. Maar Nore Pinefrine lachte niet.

Ze pakte een stoel uit een hoek van het vertrek en zette die exact tegenover het bed, zodat ze het meisje recht in de ogen zou kunnen kijken. Daarna nam ze plaats, met haar ene been krampachtig over de andere geslagen, terwijl een dik aantekeningenboek op de bovenste knie rustte.

"Allereerst," viel Nore met de deur in huis. "Prijs ik je moedigheid om hier te komen. Er zijn een heleboel mensen die mentale problemen ervaren, maar niet te durf hebben om zichzelf te veranderen. Dat je accepteert dat je een probleem hebt en steun zoekt bij je weg naar genezing, is een hele dappere zet." Haar stem was zo toonloos, dat het leek of ze de woorden van erbarmen recht van het papier las. Misschien deed ze dat ook wel.

"Ik wil weten hoe je heet, waar je vandaan komt en de reden van je komst," ging Nore verder. "Praat vrijuit. Alles wat je tegen me zegt zal de beslotenheid van deze vier muren niet passeren." Ze leunde achterover, het aantekeningenboek op haar knie, haar potlood in de aanslag om driftig te noteren.

Guest · Posted: Mon Nov 29, 2004 11:05 am Post subject:

de nietwetende
Ze schrok toen ze de vrouw opnieuw hoorde aankomen en dook zich in de dekens hopend op een slapende vrouw te lijken. het piepen van de deur bevestigde dat die vrouw wel binnen moest zijn. ze probeerde haar ademhaling ondercontrole te krijgen maar dat lukte niet echt.
ze hoorde een schuivende beweging daarna hoorde ze de vrouw praten.
ze wist dat ze niet slaapte dat moest wel ze opende haar ogen. en keek in een toonloos gezicht waar ze de rillngen van kreeg.
een enorme grote primitieve angst kwam boven drijven haar hart ging sneller klopen bij elke lichte beweging kreeg ze kippevel. want dan was het net ofdat de vrouw haar zou grijpen sleuren teminste iets doen wat niet fijn zou zijn..
ze was alleen maar ze herrinerde dat dat der net niet zo was waar was die
kabouter kon hij haar helpen ze hoopte het..

"Ik wil weten hoe je heet, waar je vandaan komt en de reden van je komst," ging Nore verder. "Praat vrijuit. Alles wat je tegen me zegt zal de beslotenheid van deze vier muren niet passeren."
hoorde ze de vrouw zeggen. ze was een hele tijd stil wat moest ze nu. ten eerste wist ze niet eens hoe ze heete maar dat mocht die vrouw niet weten ze moest wat verzinnen iets..

'Ophelia' dat kon een naam zijn ze had het iemand horen roepen misschien zou deze vrouw dat genoeg vinden..

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Wed Dec 01, 2004 5:42 pm Post subject:

Fin Rwynn

Hij lag er nog steeds plat op zijn buik, tegen de koude grauwe vloer. Hij voelde hoe anderen naar hem toereikten.
Gek dat werd hij, hoezeer hij zich nog op het gesprek probeerde te concentreren, anderen leidde hem constant af. Iedereen kleefde aan zijn ziel en hij stond duizelend op. Een zware hoofdpijn kwam opzetten en hij trok met zijn kleine handjes wanhopig aan zijn haren.
Aaargh, hij werd gek hier! Al die mensen, Al die ziektes. Al die pijn, hij kon er niet meer tegen.
En wat deed hij hier nou? Waarom deed hij nou zo dom? Waarom had hij zich nou laten vertonen tegenover dat rare mens?
Hij sloeg zichzelf voor zijn hoofd, maar de hoofdpijn nam alleen maar toe. Denk na, denk nou verdorie eens na Fin! Waar ben je nu eigenlijk mee bezig, wat wil je nou?
Hij viel op zijn knieën en bleef in elkaar gedoken op de grond liggen. Met zijn handen vast gehaakt in zijn haren en zijn voorhoofd rustte op zijn knieën, zachtjes wiegde hij heen en weer.

Nore · Posted: Thu Dec 09, 2004 12:16 pm Post subject:

Nore keek het meisje op het bed een moment aan en haar scherpe blik leek dwars door Lyonells huid heen te prikken en haar hart te raken. Nore zat kaarsrecht op haar stoel en het was moeilijk te zien of ze wel ademhaalde, of er wel aderen klopten, cellen deelden, neuronen vuurden onder dat masker van wit steen. Ze wendde haar blik af, keek naar het papier dat ze op haar gevouwen benen had gelegd. Iets had haar afgeleid, een geur, een herinnering, een storende factor... het was de pen van Gustav waarmee ze aan het schrijven was. In een fractie van een seconde schoten er beelden door haar hoofd, ze voelde de pijn en een getergde rimpel scheurde de strakke huid van haar voorhoofd in tweeën. Nore schrok en herstelde zich, haalde diep adem en richtte zich weer op het meisje. De trek om haar mond was verbetener dan eerst.

"Ophelia?" vroeg ze. "Genoemd naar onze barmhartige Koningin? Jouw ouders moeten gevoel voor humor hebben gehad... Kun je je meer herinneren behalve je naam? Wie waren je ouders? Kom je uit Raganorck? Waarom ben je hier afgeleverd door de wachters? Vertel me alles wat je nog weet. Ik kan je niet helpen als je me niets vertelt, meisje..."

Lyonell · Verloren en Vergeten Joined: 09 May 2004 Posts: 42

De nietwetende:

ze zag dat de vrouw haar gezicht naar het papier dat op haar benen lag bewoog. he gezicht leek wat getrokken te zijn heel even maar. Ze weet het ze weet dat dat mijn naam niet is ze weet het. ze kijkt door me heen! een rilling gleed over haar rug en ze kroop nog iets verder in de dekens.. Er was iets met dat mens maar ze kon niet uitdrukken in woorden wat..
Ze keek naar het raampje en hield haar ogen strak gericht naar de licht bron, de nietwetende was van plan geen woord meer te zegen...

Nore · Posted: Mon Jan 03, 2005 9:32 am Post subject:

"Ik kan je niet helpen, meisje, als je niet praat," zei Nore. "En bovendien, zolang je niet praat kan ik je ook niet laten gaan. Als je zwijgen wilt, prima, maar dan zit je voorlopig hier."