Raganorck

[meis]

Ze stond net in de deuropening, klaar om weer terug naar de kamer te gaan waar de drie kinderen zaten, toen een van de kinderen riep dat hij de dokter wou zien. "De dokter? Welke dokter? De man die hier eerder was.. zou dat de dokter.. nee, dat kan niet. Dan was hij vast niet weggegaan en misschien was het huis dan ook wel schoner..". Zo in gedachte liep ze richting Douwe, ze besloot om ze de waarheid te vertellen als ze haar wat vroegen, maar ze zou niet alles vertellen vanwege Xijha's veiligheid.
"Je zoekt de dokter zei je?" vroeg ze aan Douwe. "Ik ben bang dat hij er niet is. Ik moet je ook bekennen dat ik geen dokter gezien heb sinds ik hier ingetrokken ben. Ik had een plek nodig om te overnachten en ik kwam iemand tegen die me deze plek aanwees. Ik was zo moe dat ik er niet bij nagedacht heb dat dit misschien van iemand anders zou kunnen zijn geweest als degene die me binnen liet. Mijn excuses hiervoor. Ik kan je helaas niet naar de dokter brengen of je zeggen waar hij is, maar ik kan wel helpen. Er zijn enige dingen die ik wel kan, al is het niet veel."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[Uriel]

Douwe houdt de deur terug naar de woonkamer voor haar open.

"Geen doktor..." zegt hij tegen de anderen. Sik wil iets zeggen, maar Douwe legt met een handgebaar het zwijgen op. De jonge gezel slotemaker ziet er verontwaardigt uit. Sik is snel kwaad, maar Xandra verteld op z`n minst de waarheid.

"Hou maar op met zielig doen Zus. `t Heeft verder weinig zin."

"Wij zijn ratten," zegt Douwe tegen Xandra. "Wij houden huizen in de gaten van de mensen die ons goed behandelen en knappen zo nu en dan wat ... klusjes op. Ik ben Douwe, da`s Sik en dat daar is Zus."

Douwe krapt even op zijn hoofd, niet goed wetende hoe nu verder te gaan. Hij denkt na. Zus wiegelt alweer dromerig met haar beentjes over de tafelrand en werkt met een stukje houtskool dat ze uit haar zak haalt haar snorharen bij. Sik knikt Xandra toe met een wantrouwige blik in zijn ogen.

"Wie ben jij?" vraagt hij dan rechtuit.

Zus sprong van tafel en loopt nieuwsgierig naar de stoel met de houtskooltekeningen er naast. "Wat mooi..." fluisterde ze. Vlug keek ze om zich heen om te zien of er iemand op haar let, maar ziet dat de tekeningen ongezien wegstoppen niet zal lukken. Met een zucht gaat ze er naast zitten en begint ze uit te spreiden op de planken vloer.

[meis]

Xandra loopt langs Douwe naar de huiskamer. Als de kinderen zich voorstellen knikt ze kort naar hun, met haar eeuwige glimlach op haar gezicht.

"Wie ik ben vraag je? Wat kan ik vertellen, even denken hoor. Ik ben Xandra en ik ben hier pas aangekomen. Ben nog geen week in de stad en dus ook nog helemaal niet bekend. Ik ben weggegaan van huis en hierheen gekomen, omdat mijn oma overleed en ik nergens anders heen kon."
Ze denkt even na over wat gezegt heeft en knikt tevreden. "Weten jullie zo genoeg, of niet?"

Met een grote glimlach kijkt ze naar Zus die haar tekeningen op de grond legt. "Teken je zelf ook? Ik zag je met het stukje houtskool in je handen, vandaar dat ik het vraag."


(sorry dat het een tijdje duurde voordat ik reactie gaf, nogal wat aan de hand hier. Ben van huis weggelopen, dus had niet echt mijn pc met internet tot mijn beschikking, maar ik zit nu ergens anders en heb weer verbinding!)
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[Uriel]

"Niet echt." Zegt Zus zachtjes. "Zo nu en dan..." geeft ze dan schoorvoetend toe. "...maar dit stuk houtskool is niet om mee op papier te krabbelen, zoals Douwe dat zegt. Dit stukkie is voor m`n snorharen. Ik ben va de ratte, snappu?"

Zus kijkt Xandra met een trotse blik aan. Ze hoort erbij, bij de ratten. Dankzij Douwe welliswaar, maar het hoe en wat maakt niet uit.

"Tekenen? Ha, je krabbelt wat strepen op de stenen en beweert dan dat dat mensen moeten voorstellen. Je kunt het geen tekenen noemen, Zus." Zegt Sik spottend. Verveeld gaat zijn hand naar zijn buidel en haalt er een priem uit die onderdeel uitmaakt van zijn slotemakersgereedschap. Hij laat het ding achteloos door zijn handen glijden en loopt naar een van de zetels bij de haard toe. Met een zucht laat hij zich erin vallen en kijkt om zich heen als een tevreden kater op zijn lievelingsplekje.

"Welles!" Reageert Zus woest. "Je mot je gore kop houwe Sik."

"Let op je taal Zus!" Roept Douwe haar toe.

Zus Hmmmpft luidruchtig en slaat gepikeerd haar armen over elkaar. Sik werpt haar een valse grijns toe waarop Zus alleen maar haar hoofd de andere kant op draait en haar neus eigenwijs de lucht in steekt. "Welles, tekeningen..." Moppert ze zachtjes.

Douwe is achter Xandra aangelopen en werpt een blik op de tekeningen.

"Die man met dat masker. Wie is dat?"

Hij heeft gehoord van een vreemde man die af en toe opduikt op plaatsen waar men hem niet verwacht. Ze zeggen zelfs dat de man de koningin gezien heeft. Sommigen beweren zelfs dat hij haar een mes op de keel gezet heeft en gezworen heeft een einde te maken aan de hele Nachtstorm monarchie. Douwe weet het zo net nog niet. Als er geen adel regeert, wie dan?

[meis]

"Ah, voor je snorharen. Ik snap het. Ze staan je goed!" zegt Xandra met een knipoog tegen Zus. Als Sik er tegenin gaat kijkt Xandra even verbaasd naar hem. "Als zij het tekenen vindt, wat is dan het probleem, Sik? Ze zal het toch moeten leren, je kan het niet zomaar."

Ze ziet Douwe naar de tekeningen kijken en als hij vraagt wie de man met het masker is begint ze een klein beetje te blozen. "De man met het masker? Ik zou het niet weten eerlijk gezegt. Ik kwam hem tegen in een taverne en hij interesseerde me. Ik heb een tekening van hem gemaakt, wat hij niet zo leuk vond, aangezien hij nogal boos werd." Ze denkt er weer aan dat ze toen in de taverne zo van hem geschrokken was.

"Hey, ik heb een idee. Zal ik een tekening van jullie maken? Jullie mogen de tekening zelf houden."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[[MARTIN]]

Kinderen beseft Xijha zodra hij de schrille stemmen hoort die uit de kamer komen. Wat doen die kinderen hier, tenzij ze niet voor haar zijn gekomen maar voor hem
Hij was van de tafel afgegleden om een nadere inspectie te maken van de bezoekers. Wat hij tot nu toe had gehoord beviel hem niet echt, maar hij was er van overtuigd dat deze kinderen, of ratten, volkomen ongevaarlijk waren. Bovendien zaten ze in ongeveer de situatie als hijzelf, degene die hem had geholpen had blijkbaard deze kinderen ook geholpen, wat de reden zou kunnen zijn waarom ze hier waren. Zoals ze zelf zeiden, ze deden "klusjes" voor hem. Net zoals hij nu zou moeten doen, "klusjes" doen voor een man die zijn leven had gered. Als hij de man maar kon vinden, dan zou hij een doel hebben, in plaats van het luchtige dievenwerk van alledag.
Het masker bracht hem in ieder geval op idee, waarschijnlijk hadden meerder mensen van deze heer gehoord. Als hij zich nu eens vemomde als hem, zou dat hem dan naar de man zelf leiden?
Een gewaagd idee, maar ook amusant, even vergat hij de pijn door de opwinding van de jacht die dit hem zou brengen.
Geruisloos zocht hij zijn kleding bijeen, zijn tuniek was waardeloos geworden, eveneens zijn lederen harnas, dus zou hij wat kleding moeten lenen.

Een deur leidde naar een andere kamer, een slaapvertrek zo te zien, met een bed dat al enige tijd niet gebruikt werd. Een linnnenkast bestreek een ander groot deel van het kleine vertrek. Voorzichtig opende hij de kast, de wond in zijn zij klopte nog steeds, maar de pijn was gedempter dan voorheen. De kast bevond een aantal hemden en tunieken in grauwe kleuren, iets wat hem wel beviel, hij pakte een grijs hemd en een zwart tuniek en legde ze op het bed, waardoor er stof door de kamer vloog. Onderin de linnnekast lagen drie maskers, drie maskers, drie zilveren spiegels met lange neuzen. Behoedzaam pakte hij een van de maskers op, alsof het zilver zou breken onder zijn ruwe handen. Een moment observeerde hij de zwarte gaten, waar de ogen zich moesten bevinden, toen gooide hij het masker, samen met de kleding op het bed.

[Uriel]

Zus haar ogen glimmen. "Jaaa, een tekening!" Zegt ze enthousiast. "Ah Douwe, mag het?"

Douwe kijkt even bedenkzaam. Hebben ze hier wel tijd voor? Hij twijfelt even, maar als hij Zus`smekende blik ziet en de grijns op Sik zijn gezicht knikt hij kort.
"Vooruit, maar daarna gaan we terug naar `t Hol. We hebben hier al lang genoeg rond gehangen." Hij is nog steeds niet onverdeeld gelukkig met Xandra`s verklaring, maar besluit er verder niet op aan te dringen. Hij zal de Ratten vragen om dit huis eens wat vaker in de gaten te houden. Als de man met het masker hier inderdaad geweest is, dan zou het zelfs voor de grote heren wel eens interessant kunnen zijn te weten wat de man zoal uitspookt. Misschien dat ze hem dan eindelijk eens serieus nemen en hij mee mag op een echte klus.

Zus en Sik hebben zich opgesteld bij een van de zetels. Sik hangt er nonchalant in met een been over de reling en zijn trots, zijn dolk in zijn handen. Zus is op de andere armreling gaan zitten en imiteerd de wulpse blikken van de dames van Elephenor. Douwe schudt zijn hoofd en glimlacht. Het zijn echt nog zulke kinderen die twee. Hij gaat achter de stoel staan en probeert eruit te zien alsof hij al zijn ledematen onder controle heeft, maar komt niet verder dan een slungelachtige pose. Uiteindelijk slaat hij wanhopig zijn armen maar over elkaar en kijkt hij zo ongeinteresseerd mogelijk.

[[MARTIN]]

Na een tijd gezocht te hebben vond Xijha ook een mantel die hem paste. Het was een oud ding, maar nog bruikbaar, het droeg een stoffige geur met zich mee. Hij bundelde het masker en de mantel ineen, en voegde het zwarte tuniek er aan toe. Behoedzaam trok hij de grijze blouse aan, maar toch ging er een pijnscheut door zijn zij heen en hij siste van de plotselinge pijn. Toen hij zijn armen weer liet zakken, zakte daarmee ook de pijn in zijn zij.
Hij had zijn dolken al bij elkaar gezocht, de kruisboog was de groot om mee t nemen, bovendien zou het hem alleen maar in de weg zitten. Hij nam wel zijn gereedschap mee, wie weet welke ongesloten deuren hij zou tegenkomen. Ze verdwenen onder zijn belt. Met op elkaar geklemde tanden wist hij ook een dolk in zijn laars te steken, in zijn mouw te verstoppen en onder zijn oksel te plaatsen, dat laaste door middel van een lederen riem. Wederom moest hij de blouse aantrekken en danste er lichtjes voor zijn ogen van de pijn.
Een lange donkerpaarse sjaal zou dienen als tijdelijke vermomming, en hij bond deze om zijn hoofd. Een donkerpaarse mantel volgde en hing over zijn shouders. Snel bond hij de bundel met het masker bij elkaar en pakte deze van het stoffige bed.
Over zijn volgende stap had hij gedurende de voorbereiding over nagedacht. Die kinderen wisten vast wel iets over hem, aangezien ze zijn huis al geruime tijd in de gaten hielden.
Zonder aarzelen opende hij dan ook de deur naar het grote vertrek en liep de kamer binnen. Zijn ogen waren gefixeerd op de drie kinderen in een grote stoel.
"Blijf kalm, ik heb geen kwaad in zin", sprak hij met gedempte stem.

[Meis...]

Rustig afwachten wat Douwe zou zeggen op het voorstel van een tekening, maar toch ergens wel vermoedend dat hij het toe zou staan, pakt ze vast wat spullen bij elkaar. "Ik denk dat ik een groter papier nodig ga hebben en wat fijner houtskool" denk ze als ze door haar spullen gaat.

Als de kinderen bij elkaar staan begint ze rustig te schetsen. Zus gaat er wat zwoeler uitzien, zoals ze dat probeerde. Douwe en Sik beiden wat stoerder, en Douwe natuurlijk ook wat ouder als de rest. nog steeds erg gelijkende schetsen, maar iets aangepast. Langzaam maar zeker wordt de tekening steeds duidelijker, de geschetste lijnen nemen meer vorm aan.
Na een tijdje bezig te zijn geweest met schetsen ziet ze de kinderen wat ongemakkelijk staan en kijken. "Jullie mogen eventueel wel gewoon gaan zitten hoor, ik heb de schets af en ik kan het zo verder afmaken."

Vlak nadat ze dit zei opent Xijha de deur. Als ze hem ziet kan ze maar 1 ding denken, "Wat bezielt hem om er zo bij te gaan lopen?!" Xijha heeft blijkbaar in de tussentijd spullen bij elkaar geraapt en hij probeert eruit te zien als de Gepokte. Xandra probeert de schrikreactie verborgen te houden, maar dat lukt haar niet goed genoeg. "Wat... wat... doe ehh.. jij hier?"

[Uriel]

Sik ontspant zich in zijn stoel als Xandra laat merken dat dat mag. Hij is erg nieuwsgierig naar de schets, maar bedenkt zich dan dat het niet stoer zou zijn om op te springen en direct te gaan kijken. Nee hij zal zijn nieuwsgierigheid moeten bedwingen tot de schets helemaal af is.

Zus is direct naar voren gestormt. Ze had al een tijdje een beetje zitten wiebelen en was bang dat dat de schets zou beinvloeden. Ze houdt haar adem in als ze de tekening zelf ziet.

Douwe zijn blik gaat van Sik naar Zus naar Xandra. Hij vraag zich af hoe lang ze hier nog zullen blijven. Eigenlijk weet hij wel weer genoeg voorlopig. De doktor is er niet, Xandra woont hier nu voolopig en zij is aardig. Meer hoefde hij eigenlijk niet te weten. Al is het wel vreemd om weer licht achter de ramen te zien. Hij zal de rest moeten inlichten dat Xandra geen kwaad in de zin lijkt te hebben.

Dan gaat de deur open en drie paar ogen schieten naar de man in de zwarte kleding. Xandra reageert als eerste. "Een kat he?" Douwes ogen staan plotseling duister en hard. "Zus kom hier!" Beveelt hij. Maar zus is al weggesprongen en staat achter de stoel van Sik. Sik is opgesprongen met zijn dolk nog in zijn hand. "Wie ben jij nu weer en wat mot je hier?" Vraagt hij nijdig.

[[MARTIN]]

"Ik heb geen kwaad in zin, geloof me", zei hij vrijwel onmiddelijk, "Ik heb geen zaken met jullie, alleen met de man van wie dit gebouw is" In de stilte die er viel arrangeerde hij zijn sjaal wat beter over zijn schouders, zodat zijn mond wat beter verborgen bleef. Hij mocht dan wel gedompt klinken, het beschermde wel zijn identiteit.
"Het enige wat ik wil is informatie, ok", eiste hij van de drie straatschoffies.

[Uriel]

"Kop dicht, Sik." Sist Douwe.

"Wij zijn jou geen informatie schuldig." Zegt hij dan tegen de vreemde. Zonder zijn blik van de man af te halen gaat hij door.

"Xandra, waarom heb je gelogen en wat willen jullie van de dokter?"