Raganorck

meis · Posted: Sat Jan 01, 2005 6:43 pm Post subject:

Ze wacht tot hij klaar is met het hechten van de grote wond. Daarna kijkt ze toe hoe de Gepokte de broek van de man uittrekt en zijn benen bekijkt. Als dat gedaan is helpt ze mee de man omdraaien en maakt de wonden op de rug van de man ook schoon. Ze verbind hem en kijkt nog even of ze echt niks gemist heeft.

"Zullen we hem weer even goed leggen? Op je buik ligt zo vervelend. Lijkt me ook niet fijn voor de grote wond op zijn borst."
Ze wacht to de Gepokte meehelpt hem weer op zijn buik te leggen en trekt de vreemde man dan zijn broek weer aan. Ze kijkt de Gepokte dan aan met aan glimlach. "Zal ik zijn wapens even ergens wegleggen? Mocht ie bijkomen, dan heeft hij in elk geval niks in de buurt." Zonder zijn antwoord af te wachten pakt ze de wapens op en gaat op zoek naar een plek waar ze heen kunnen. Ze vindt ergens een huiskamer en legt ze daar neer. Ze loopt weer terug richting de Gepokte. "Gaat U mee in de huiskamer zitten, of bent U hier nog even bezig? Ik ga daar in elk geval wel heen. Misschien zie ik U zo nog."
Ze loopt weer richting huiskamer en neemt daar plaats in een zetel. Met haar gedachtes ergens anders droomt ze weg.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Uriel · Posted: Sat Jan 01, 2005 8:30 pm Post subject:

De Gepokte knikt vanonder zijn mantel.

"Berg z`n spullen goed weg. Deze man is erg gevaarlijk. Het liefste liet ik jou niet met hem alleen, maar dringende zaken vragen om mijn aandacht."

Hij volgt haar naar de huiskamer. "Je zult me een poosje niet zien. Hier is geld om wat te eten te kopen voor jou en de vreemdeling. Rust uit zolang je wil. Als ik hier niet ben, kun je dit huis als het jouwe beschouwen." Hij werpt haar een kleine zwart leren beurs toe met een paar zilverlingen.

"Ik weet niet wanneer wij elkaar weer spreken. Maak je geen zorgen ik weet je hier wel weer te vinden. Zie of de vreemdeling misschien oren heeft naar onze plannen, maar wees voorzichtig, ik ben verre van overtuigd van zijn oprechtheid."

De Gepokte draait zich bruusk om en gaat de trap af. In de hal pakt hij zijn degenstok op. Zachtjes valt de deur achter hem in het slot als hij versmelt met de diepe schaduwen van het Duistere District.

((De Gepokte naar: ?))

meis · Posted: Sun Jan 02, 2005 6:19 pm Post subject:

Ze kijkt hem angstig aan. "Je laat me alleen.. met hem..? Maar wat nou als er wat gebeurd?" Even denkt ze na over haar woorden eerder. "Dat zien we dan ook wel weer."

Ze vangt de geldbeurs en stopt hem gelijk weg. "Zijn wapens.. Ik zoek er nog wel een betere plek voor."

"Ik zal met de vreemdeling spreken en mocht het wat zijn zal ik je hier opwachten. Mocht je hier een keer komen en ik ben er niet, dan ben ik buiten aan het tekenen. De tekeningen die er toe doen laat ik jou ook zien, maar sommigen hou ik voor mezelf."

Nadat de Gepokte naar buiten is gegaan blijft ze nog een tijdje in de huiskamer zitten. Een tijdje later loopt ze richting de kamer waar de vreemdeling ligt en kijkt even bezorgd naar hem. Als hij daar nog steeds ligt loopt ze weer naar de huiskamer om de wapens te pakken. "Nou.. waar kunnen die heen" zegt ze, terwijl ze vragend om zich heen kijkt. Met de wapens in haar handen loopt ze rond door het huis, tot ze bij de slaapkamer komt. Zachtjes mompelt ze "Het bed! Natuurlijk..." Alle spullen worden zorgvuldig onder het bed geschoven en de deken die erop ligt wordt weer goed gelegd, zodat er niks aan te zien is.
Vanuit de slaapkamer gaat ze weer terug naar de kamer waar de gewonde man ligt, maar ze blijft nu wat langer staan kijken.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Mon Jan 03, 2005 8:05 pm Post subject:

Schaduwen, zijn zicht was gehuld in duisternis, doof voor alles. Stilte, zijn gehoor was blind voor de wereld om hem heen. Hij had geen gevoel van tijd meer, hij was hier al uren, dagen, maanden, jaren, gevangen in het duister. Een figuur vormde zich uit de schaduwen, een lichtere kleur zwart die langzaam vorm en kleur kreeg. Het was een robuuste man, met brede schouders en kort zwart haar. De man had een tuniek aan, waarover hij een vest had getrokken, beide waren wit van kleur, wat duidelijk aftekende tegen de duisternis om hem heen. Grijze ogen straalde met een innerlijk vuur, warmte straalde van het figuur af, hoewel Xijha dat niet kon voelen, maar hij wist dat het zo was. Zo had hij de figuur meteen al herkend; het was zijn vader.
" Xijha, mijn zoon," sprak zijn vader, en een glimlach speelde op zijn lippen terwijl zij n ogen vol pijn zaten. "Waarom ben je hier? Het is jouw tijd nog niet om te gaan Xijha"
Hij probeerde te antwoorden, maar kon niets zeggen, hij was stemloos.
" Er zijn duistere tijden op komst., zoon, en ook jij zal jou deel moeten uitspelen om het spel tot een goed einde te brengen, geen enkele schakel mag vroegtijdig ontbreken, of de wereld die wij kennen zal ondergaan in Schaduw " zijn vader pauzeerde en sloot zijn ogen.
"Je bent groot geworden, Xijha, sinds de laatste keer dat ik je zag " hij zuchtte en keek op hem neer.
" Maar je moet gaan, elk moment dat je hier blijft kan de kansen doen keren, ga nu, want je taak is nog niet ten einde, Xijha "
Zoals hij eerst uit de duisternis tevoroschijn kwam verdween zijn vader ook weer. Gevoel keert terug naar zijn ledematen en hij voelt dat hij ligt, ook voelt hij de kloppende pijn van zijn lichaam, van de talloze wonden. Zijn ogen voelen als loden schermen, met moeite krijgt hij ze open. Een flakkerend licht duidt op een vuur, maar hij te uitgeput om zijn hoofd te bewegen. Hij likt over zijn lippen, die kurkdroog zijn, en probeert om hulp te roepen maar zijn stem gaat over naar een hees keelgeluid.

meis · Posted: Tue Jan 04, 2005 12:32 am Post subject:

Diep in gedachte over de Gepokte staat ze in de kamer bij de vreemde man. Wat moest ze nou met hem, de Gepokte? Ze was nog steeds bang, maar dat was ze voor alle mannen. En toch was er iets, wat ze niet kon plaatsen. Ook voor de man die hier in de kamer lag was ze bang. Ze kende hem niet en wist niet wat te verwachten. De woorden "Deze man is erg gevaarlijk." bleven door haar hoofd spoken.

Ze liep in gedachte naar de huiskamer om haar schetsblok en houtskool te pakken. Ze het blok en het houtskool in haar handen loopt ze weer terug, van plan om de vreemde man te tekenen. Als ze net de kamer inloopt en wil gaan zitten hoort ze geluid uit de man komen. Van schrik springt ze eerst een stukje naar achter, tot ze met haar rug tegen de deurpost aankomt. Ze laat haar schetsblok en houtskool vallen en loopt naar de man toe. Ze staat naast hem als hij wat probeert te zeggen. Voorzichtig en totaal niet nadenkend legt ze haar vinger op zijn mond. "Rustig maar. Er is iemand bij je. Je bent in goede handen." Ze haalt haar vinger weg en kijkt even naar hem. "Ik haal wat water voor je, ik ben zo terug"

Ze loopt weg naar de keuken en is daar druk bezig kastjes overhoop te halen om een glas te vinden. Na even gezocht te hebben vind ze een mok. Ze loopt naar de kraan waar ze de mok afspoelt, hij is erg stoffig geworden van die lange tijd in de kast. Nadat ze hem met water gevult heeft loopt ze terug naar de kamer en loopt richting de man. "Ik heb water voor je."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Sun Jan 09, 2005 7:59 pm Post subject:

Een engel, dat was zijn eerste gedachte toen hij zijn ogen opende en haar zag. Zelfspot volgde de gedachte op: sinds welke tijd geloofde hij in engelen? Niettemin was dat het eerste dat bij hem opkwam toen hij de vrouw zag, haar rode haar dat leek te gloeien in het licht van het haardvuur, als een aureool boven een sereen gezicht, waar ogen als groene smaragden fonkel;den met een warm vuur.
"Rustig maar. Er is iemand bij je. Je bent in goede handen." zei ze ,een stem, met dezelfde warmte als haar hemelse uitstraling. Een vinger, die koel aanvoelde, rustte op zijn lippen in een kalmerend gebaar.
"Ik haal wat water voor je, ik ben zo terug" zegt ze, en haar beeld verdwijnt uit zijn zicht, het enige wat haar vertek kenmerkte waren de voetstappen die zich licht echoede in het vertrek. Hij weet zijn hoofd opzij te brengen, een inspanning wat hem veel moeite kost. Het haardvuur, dat voor het flakkerende licht zorgt in de kamer knapt en knispert luidruchtig.
Er lijkt een eeruwigheid voorbij te gaan voordat hij haar voetstappen weer hoort, een licht tred.
"Ik heb water voor je" zegt ze.
Hij likt zijn lippen, ze zijn droog als een stuk perkament.
"Wie bent u?" zegt hij meet een krakende stem, alsof iemand zand de gave van het spreken heeft gegeven.

meis · Posted: Mon Jan 10, 2005 5:52 pm Post subject:

Een glimlach verschijnt op haar gezicht als ze de man hoort praten. "Neem eerst wat water, het zal U goed doen." Ze pakt hem beet en ondersteund zijn hoofd en bovenlichaam. Het glas zet ze aan zijn mond en laat hem zelf drinken.
"Wie ik ben vroeg U? Ik ben Xandra. Ik kom uit een dorp hier vlakbij en ben pas naar de stad getrokken. Ben in dit huis per toeval erecht gekomen. Net als U geloof ik. Wie bent U eigenlijk? U lag zomaar ineens voor de deur. Ik heb U naar boven gesleept en de wonden verzorgd. De grote wond is gehecht door iemand anders, maar die is er weer vandoor." Ze kijkt naar hem met een enigzins bezorgde blik. De wonden zouden wel weer helen, het zou tijd kosten, dat wel.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Wed Jan 12, 2005 7:51 pm Post subject:

Ze glimlachte naar hem, terwijl ze zijn hoofd ondersteunde zodat zijn lippen het koele glas aanraakten.
"Neem eerst wat water, het zal U goed doen." zei ze, en hief het glas wat naar achteren, zodat hij gemakkelijker kon drinken.
De eerste golf koud water brand in zijn gortdroge keel en hij sputtert even tegen, maar dan laat hij de dorstlessende vloeistof door zijn keel gaan. Hij voelt hoe het water zijn keel doorgaat en koel in zijn maag beland. Een rilling gaat door hem heen
Ze zet het glas weg en kijkt hem aan
"Wie ik ben vroeg U? Ik ben Xandra. Ik kom uit een dorp hier vlakbij en ben pas naar de stad getrokken. Ben in dit huis per toeval terecht gekomen. Net als U geloof ik. Wie bent U eigenlijk? U lag zomaar ineens voor de deur. Ik heb U naar boven gesleept en de wonden verzorgd. De grote wond is gehecht door iemand anders, maar die is er weer vandoor."
In een flits komen de meeste herringingen naar boven, zijn inbraak, de brand, de vlucht en zijn moeizame tocht naar dit hoekhuis. Koortsachtig tast hij zijn lichaam af totdat hij zijn hand wegtrekt bij het voelen van een stekende pijn. Zijn wonden zijn verzorgd en ook zijn grote wond is met een kundige hand dichtgestikt. Hij merkt dat hij stil is en ziet hoe Xandra hem bezorgd aankijkt.
"...eh..ik ben Xijha.." zegt hij aarzelend, "Ik dank U zeer dat U mijn wonden verzorgd heeft, maar ik kan hier niet blijven" vervolgd hij en zwaait zijn benen over de tafel, een zware inspanning en een ben pijn schiet door zijn buik. Dan merkt hij dat zijn kleren weg zijn, eveneens zijn uitrusting.
"Waar zijn mijn kleren?"

meis · Posted: Wed Jan 12, 2005 8:18 pm Post subject:

Xandra ziet hoe hij de wonden betast en ze pakt zijn hand voorzichtig beet. "Geloof me, ze zijn goed verbonden. Met wat rust bent U er zo weer bovenop."
Ze merkt zijn aarzeling als hij begint te praten. "Xijha zegt U? Een aparte naam..." Als hij begint over het weggaan en zijn benen over de tafel zwaait kijkt ze met grote verbaasde ogen naar hem. "U wilt weggaan?? Maar U bent nog te zwak.. Hier bent U veilig, voor wie U ook mocht vluchten.."
Hij vraagt naar zijn kleding en ze begint te blozen. "Die ehh... had ik even weggelegt. Ik wou ze nog voor u wassen. Er zit veel bloed in namelijk. Uw uitrusting is ook weggelegt.. Ik wist niet of U agressief zou zijn als U weer bijkwam."
Even twijfelt ze, en kijkt naar hem, terwijl ze nog op de tafel zit. "Mocht U echt weg willen dan kan ik ze wel halen... Maar alleen als U het echt heel zeker weet en als ik zo de wonden nog even mag bekijken."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Sat Jan 15, 2005 6:39 pm Post subject:

Xandra bloost en geeft aarzelend antwoord op zijn vraag.
"Die ehh... had ik even weggelegt. Ik wou ze nog voor u wassen. Er zit veel bloed in namelijk. Uw uitrusting is ook weggelegt.. Ik wist niet of U agressief zou zijn als U weer bijkwam."
Aggressief? Hij was helemaal niet aggressief! Eerder geagiteerd.
Hij probeerde te staan maar zakte weer ineen, zijn benen voelde als water. Bovendien klopte de wond bij zijn buik nog erg pijnlijk.
"Mocht U echt weg willen dan kan ik ze wel halen... Maar alleen als U het echt heel zeker weet en als ik zo de wonden nog even mag bekijken."
"Dat lijkt mij een goed idee" zei hij krampachtig en met tegenzin, hoe langer hij hier bleef, hoe moeilijker zijn taak werd.
"Luister..Xandra, ik..ik kan hier niet lang blijven, voordat ze mij vinden. Ik kan je goud beloven als je je mond houdt over mijn aanwezigheid""

meis · Posted: Sun Jan 16, 2005 1:04 pm Post subject:

Ze loopt weg om zijn kleding en uitrusting te halen, maar kijkt nog even om de hoek als hij probeert te gaan staan. Dat gaat niet goed met hem.. maar hij is te koppig...
"Goud zegt U? Ja, dat mag. Als U het nu niet heeft, ik ben hier te vinden. En als ik hier niet ben, dan ben ik buiten aan het tekenen. Het heeft geen haast. ik hou me in elk geval stil. Niemand zal van mij te horenkrijgen dat U hier geweest bent." Ze komt na een tijdje weer terug gelopen met de kleding en de rest van zijn uitrusting. Alles wordt neergelegd op tafel en ze loopt weer naar hem toe. "Nu eerst die wonden, dan mag je van mij gaan. Ga liggen." Ze wacht tot hij weer ligt en haalt voorzichtig de verbandjes los. Ze bekijkt de wonden. Ze zien er goed uit, op de wond bij zijn buik. Daar kijktzeeven wat langer naar en zegt tegenhem."Ik zal hier even een zalf voor klaarmaken.dat is zo gebeurd. Ik heb geloof ik zelfs nog wat over." Ze kijkt de kamer rond enziet hetschaaltje met de zalf van erder nog staan. Ze pakt het op en kijkt ernaar. "Dat ziet er nog goed uit," mompelt ze, "ja, dit kan ik wel gebruiken. Nu eerst op zoek naar een nieuw verband." Vanuit haar tas haalt ze een schoon verband en legt het vast klaar. De kom met water staat ook nog op de tafel, die neemt ze mee naar de keuke om schoon water te halen. Als ze terugkomt maakt ze de wond van Xijha schoon, smeert er nog wat van de kruiden op en legt het verband aan. "Beter kan ik het nu niet maken ben ik bang."
Even zoekt ze weer door haar tas en vindt daar wat brood. Het is een beetje oud,maar nog prima te eten. "Hier, neem dit. Het zal je misschien wat op krachten kunnen helpen.Ik zal even naar de huiskamer gaan als U zich aankleedt. Ik zal U wel even helpenmet opstaan, want dat ging geloof ik nog niet echt lekker."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Fri Jan 21, 2005 7:30 pm Post subject:

Hij was blij dat ze inging op zijn aanbod. Gelukkig heb ik van haar dus niets te vrezen, maar waar is die andere waar ze over sprak? Ze verliet de kamer, hem achterlatend op de houten tafel. Een gerommel komt uit de keuken vandaan, ze is vast en zeker op zoek naar dat zalfje.
Na een moment komt ze weer terrug en neemt de wond met wat zalf onder handen. Hij bijt op zijn tanden, de zalf voelt koel aan maar bijt in de wond als koudvuur. Ze verbind de wond en legt zijn tuniek op de tafel terwijl ze hem vertelt dat ze in de andere kamer wacht totdat hij is aangekleed.
Xijha wacht totdat ze de kamer is voordat hij zijn tuniek pakt en hem achteloos over zijn hoofd trekt , in gedachten verzonken.
Wie is de tweede persoon, die hier mist? Wie is het die mijn wonden heeft gestikt Toen merkte hij pas dat zijn tuniek in een vest was veranderd doordat er een lange snede op de rug was gemaakt.
"Eh...Xandra, heb je misschien een ander tuniek?" riep hij.

meis · Posted: Sun Jan 23, 2005 4:16 pm Post subject:

"Een andere tuniek? Ik denk het niet, ik zal even voor je kijken." Ze loopt weer weg en gaat op zoek door het huis. Redelijk wat kasten worden overhoop gehaald, voordat ze zicht bedenkt dat er vast wel ergens een kledingkast is. In de slaapkamer vindt ze de kledingkast, die ze opentrekt, daar hangen nog enkele mantels, maar die ruiken niet echt fris en zien er ook niet meer zo bruikbaar uit. Ze pakt er een uit de kast en neemt hem mee richting Xijha.
"Ik ben bang dat dit alles is wat ik voor je in huis heb liggen. Het ruikt niet fijn en ziet er ook niet echt uit. Ik kan denk ik beter je tuniek maken, dat zou er beter uitzien." Ze legt de mantel neer en loopt weer naar haar tas, waar ze alle spullen uithaalt. Ze legt een aantal verbandjes, wat brood, papier en houtskool op tafel neer. Als laatste vind ze nog een kruiden smeersel en mompelt, "Ah, die was ik al kwijt.". Ook haar naald en draad vindt ze weer terug. Ze keert de tas om en schudt hem uit.
Met het naald en de draad in haar hand loopt ze weer terug richting Xijha, terwijl ze een van de stukken brood opeet. "Hoeft U niks van Uw brood? Ik heb nog niet veel gehad vandaag, vandaar."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Thu Jan 27, 2005 6:58 pm Post subject:

Verward keek hij naar het stuk brood dat hij nog onaangeroerd had gelaten. Hij was te druk bezig geweest met het ordenen van zijn gedachten dat hij het stuk brood was vergeten. Haastig pakte hij het op en beet een stuk uit het harde mengsel van bloem en water.
Het brood was niet te hard, maar bezat een grofheid die zijn kaakspieren flink aan het werk zette. Rustig kauwend op het brood keek hij hoe Xandra zijn kaakmotoriek kopieerde. Zwijgend at hij het brood op, terwijl het flikkerende licht nog altijd dansende schaduwen op de muren achterliet.
De laatste brok oud brood verdween door zijn keelgat, een moment dat hij nam om gelijktijdig zijn keel te schrapen.
"Xandra, waar is die iemand die mijn wonden heeft geheeld?"

meis · Posted: Sun Jan 30, 2005 3:59 pm Post subject:

Ze eet rustig haar brood verder, terwijl ze tegelijk zijn tuniek probeert te maken met naald en draad. Hij eet zijn brood op en ze kijkt naar hem. Als hij haar vraagt naar wie geholpen heeft met het helen van zijn wonden begint ze te blozen en kijkt gelijk weer naar zijn tuniek. Ze stottert een beetje verlegen als ze zegt "Ik.. ik weet niet waar hij heen is.... Hij ehhh zei dat hij me wel weer zou vinden... Ik heb hem niet weer gezien."
Ze kijkt Xijha weer aan, haar gezicht nog steeds knalrood. "Hoezo wilt U dat eigenlijk weten? U heeft van hem niks te vrezen, daar heeft U mijn woord voor."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.