Raganorck

[MARTIN] · Posted: Sun Feb 13, 2005 1:50 pm Post subject:

"Misschien heb ik juist wel iets van te vrezen, ik ken hem niet!" zei hij, ietwat te luid misschien, want stilte blijft in de lucht hangen als een bedompte deken.
Hij zuchtte, en zijn gezicht verkrampte van pijn in zijn maagstreek.
"Luister," vertelde hij haar tussen dichtgeklemde tanden "een man met mijn talenten moet altijd op zijn hoede zijn. Ik weet dat ik u kan vertrouwen, maar ik heb slechts u woord dat uw compagnon dat niet zal doen."
Geergerd omwille van de situatie nam hij nog een stuk brood en kauwde er hard op.

meis · Posted: Mon Feb 14, 2005 1:40 pm Post subject:

Ze kijkt verschrikt als hij opeens zijn stem verheft. "U zegt dat U mij vertrouwt, maar U vertrouwt mij niet als ik U zeg dat U van die ander niks te vrezen heeft? Ik weet dat U hem niet kent, maar ik denk dat als U wat te vrezen van hem had gehad, hij U niet gehecht had of verzorgd. Hij had U dan niet in zijn huis gelaten." Xandra kijkt naar Xijha en glimlacht. Ze ziet dat hij geergerd is, maar kan er niks aan doen. "Ik ken U verder niet en ik weet niet wat Uw talenten zijn, maar ik vertrouw U hier in huis en heb mijn eten met U gedeeld. Ik hoop dat U mij dat beetje vertrouwen gunt, wat betreft die ander."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Tue Mar 08, 2005 6:04 pm Post subject:

Voor de zoveelste maal zucht hij, en weer schiet er pijn langs zijn zij omhoog, zodat het stuk brood in zijn mond tot nog kleinere pulp word gekauwt. Hij ziet dat ze geschrokken is van zijn reactie en bemerkt dat hij er zelf ook wel geschrokken van is. Was het een andere tijd en situatie geweest had hij zich niets aangetrokken van haar geschrokken blik die in haar ogen parelde. Nu zij hem zo verslagen had gezien, te zwak om verder te gaan, was hij zijn glorie en kracht kwijt. Ook hij, Xijha, kon blijkbaar gewond raken en met zijn nagels aan de afgrond des doods hangen.
"Het spijt mij dat ik zo tegen je uitviel, maar ik ken de man niet, dus ik ken zijn intenties ook niet en waarom hij mij met jou heeft achtergelaten, terwijl het duidelijk was dat ik zekere.....talenten bezit die levensgevaarlijk zijn"

meis · Posted: Thu Mar 10, 2005 5:35 pm Post subject:

"Waarom hij mij met U achtergelaten heeft? Ik weet het niet, ik denk dat hij U ook vertrouwde." Ze keek naar hem terwijl ze opstond. "Mist U nog spullen of heb ik alles al gebracht?" Ze loopt nog even snel het huis door. "Waarom vindt hij zichzelf zo gevaarlijk? Wat kan hij? Ik mis toch niks he..." En gaat zo ook haar eigen spullen bij langs. Ze vindt verder niks van de man en loopt weer terug. "Ik ehh.. zal U naar buiten laten als U nog steeds wil gaan. De pijn wordt na verloop van tijd minder. Mocht U zich zorgen maken over de wonden, U weet me te vinden. Ik ben altijd bereid om U te helpen."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Uriel · Posted: Thu Apr 21, 2005 9:13 pm Post subject:

Drie schaduwen flitsen door de steegjes van het Duistere District. Ze varieren van de langste die zo`n 1.80 lang is tot de kleinse die niet hoger komt dan een ruime meter. Plotseling houden ze halt.

"Licht in het oude doktershuis..." fluisterd de middelste.
"Da` zie ik ook wel..." zegt de langste.
"`k Heb het koud." zegt de kleinste die stampvoet om de kou uit de voeten te verdrijven. Voeten die gehuld zijn in bijna geheel versleten laarzen.

"Niet zeuren zus, of wil je soms dat de zwaantjes je vinden?" Een rij scheve tanden glimt in het maanlicht dat tussen de huisjes doorvalt en op het gezicht van de middelgrote schaduw valt. Het is een jongen van een jaar of 12 met het eerste dons op trots op zijn kin. De kleinste schaduw houdt abrupt op met stampvoeten en staat muisstil.

"Als de doktor thuis is, dan krijgen we daar wel voer. Als het iemand anders is dan schoppen we ze d`r uit. Niemand neemt zomaar het huis in van de ouwe doktor." De langste schaduw had het gesprekt tussen de twee anderen aan zich voorbij laten gaan en had zijn oog op de voordeur gehouden, zelfs toen hij sprak. Zijn companen knikten slechts. Hij keek niet, hij was de baas en zij deden wat hij zij in hun kleine drietal.

"Voor het Duister, de straat en de ratten." Met een plechtig gebaar brachten de drie 'ratten' zoals ze zichzelf noemden hun handen naar elkaar. Dat was hun lijfspreuk en dat was hoe ze anderen van hun groep altijd konden herkennen. Daarna stoven ze naar de andere kant van de straat en slopen naar de voordeur van het Hoekhuis. Douwe wenkte zus om te zien of de deur open was. Zus duwde zachtjes tegen het hout en de deur kierde open. Gelukkig geen gepruts met sloten, dacht Douwe. De vorige keer dat Sik het slot had proberen open te prutsen waren ze bijna door een stadswacht betrapt. Een voor een glipten ze door de kier de kleine hal in. Ze duwden de deur zachtjes achter zich dicht en luisterden of ze geluid hoorden in het Hoekhuis.

meis · Posted: Thu Apr 28, 2005 7:59 pm Post subject:

Xandra was na haar woorden weer weggelopen bij Xijha en in de andere kamer in een stoel gaan zitten, haar houtskool en papier in haar schoot. De tekeningen die ze maakte waren impressies van de laatste paar dagen. Alles wat ze had meegemaakt kreeg vorm op papier. De dood van haar oma, de reis die ze achter de rug had en nu ook de vreemde situatie hier in het huis van een man die ze niet kende.
Ze was zo in gedachte en zo geconcentreerd met de tekeningen bezig dat ze de drie bij de voordeur niet hoorde. Ze hoorde wat gerommel, maar ging er vanuit dat het Xijha was die zijn spullen bij elkaar zocht en zich aan het aankleden was. "Lukt het daar, of heeft U hulp nodig?" riep ze naar hem zonder op te kijken van haar papier.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Uriel · Posted: Sun May 08, 2005 1:57 pm Post subject:

"Dat is niet de doktor" fluistert Sik. Douwe legt ge-ergerd een vinger over zijn mond. Typisch Sik, onnodig het overduidelijk verkondigen. Even twijfelt hij. Meer ratten halen zou handig zijn, maar wellicht dat deze nieuwe vrouw die in het huis van de doktor getrokken is hen gunstig gezind is. De doktor is al een tijdje afwezig en misschien dat hij wel nooit meer terugkomt. Eens even zien wat hier precies aan de hand is...

Hij wenkt Zus, die met een paar snelle pasjes naast hem staat en fluistert haar iets in het oor. Zus knikt ernstig en zet daarna een gepijnigd gezichtje op. Met haar vuistjes wrijft ze in haar ogen totdat deze rood zien en er kleine traantjes in de ooghoeken beginnen te vormen. Douwe grijnst en Sik knikt als Zus het op een kermen zet en hij doorkrijgt wat het plan is.

"Hallo! Doktor?!" Roept Douwe naar boven. Zus grijpt naar haar maag en een bijna katachtige jammerkreet weerklinkt in het trappenhuis.

meis · Posted: Sun May 08, 2005 11:08 pm Post subject:

Xandra springt op uit haar stoel als ze geroep uit het trappenhuis hoort komen. Al haar spullen vallen op de grond als ze naar de trap rent en daar 3 kinderen ziet staan. "Ehh.. kom binnen.. de dokter is er niet nu, maar misschien kan ik helpen" Ze wenkt de kinderen verder te komen en ondersteund Zus bij het lopen. Ze brengt de kinderen naar de huiskamer waar haar tekenspullen nog liggen. "Neem hier maar plaats. Is er iets wat ik kan doen?" Ze kijkt verbaasd naar de 3 kinderen en vraagt zich af of ze met de dokter de man bedoelden die haar hier mee naartoe had genomen.
Ze denkt opeens weer aan Xijha die nog in de andere kamer ligt. "Ik ben even water halen, zo terug." Ze loopt richting de andere kamer, de deur van de huiskamer achter zich sluitend, en buigt zich over Xijha heen. "Er zijn hier mensen, misschien is het beter als u vertrekt." fluistert ze, "of U moet willen blijven voor het geval er iets mis gaat." Ze kijkt even naar de man en loopt de kamer weer uit, nog fluisterend, "Ik haal water voor ze.. ik zal de deur hier dichtdoen, ok?"
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Uriel · Posted: Mon May 16, 2005 7:18 pm Post subject:

Even kijken Zus en Sik naar Douwe. Hij haalt slechts zijn schouders op en helpt Zus de trap op. Boven aangekomen worden ze gelijk naar de woonkamer van de doktor begeleidt. Voorheen kwamen ze nooit verder dan de praktijk en dan alleen als ze er heel ernstig aan toe waren. Douwe besluit om het spel voorlopig mee te spelen. Het lijkt hem alsof hij het vrouwtje makkelijk aan zou kunnen, zeker als Sik een handje meehelpt.

Douwe geeft met zijn hoofd Sik een wenk te zien waar het vrouwtje heen gaat. Zelf laat hij zijn blik over de huiskamer gaan. Het ziet er nog precies zo uit als hij zich kan herineren. Zus niest luidruchtig. "Het is stoffig hier..." zegt ze zacht klagend. Douwe haalt een vinger over de schoorsteenmantel en het grijze stof kleeft aan zijn vuile vinger. Het is inderdaad stoffig.
Hij dirigeert Zus naar een stoel en maakt zelf onderzoekend een rondje door de kamer als een ongedurige kat, niet goed wetende waar te gaan zitten.

Sik gluurt door de deur naar de gang en ziet het vrouwtje een kamer binnen gaan. Hij besluit om niet dichterbij te sluipen om te zien wat er in die kamer is, maar hij hoort geen water lopen. Misschien dat de gelegenheid zich later nog wel voordoet om te zien wat er in die kamer is.. Hij wacht af en kijkt toe door de nauwe kier tussen de huiskamer deur en het kozijn.

meis · Posted: Tue May 17, 2005 9:25 pm Post subject:

Met een beker water in haar hand komt ze de huiskamer weer binnen gelopen. De deur naar de kamer waar Xijha zit goed dicht en alledrie de kinderen zijn in de huiskamer. "Sorry dat het even duurde, ik kon geen bekers vinden. Ik woon hier pas net." Ze kijkt de kinderen even aan met een liefdevolle glimlach. "Wat kan ik voor jullie doen?"
Ze hoopte zo dat Xijha geen lawaai zou gaan maken en dat hij haar eventueel zou kunnen helpen mochten dingen fout gaan. Ergens was het geen fijn idee, 3 kinderen die 's avonds het huis binnenkomen waar zij net sinds die middag woonde. En dan ook nog een vreemde man met enorm veel wapens in de andere kamer. Ondanks de vreemde situatie bleef ze vriendelijk en keek ze de kinderen vragend aan.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Thu May 19, 2005 10:58 am Post subject:

Hij keek Xandra nog even verbaasd na, niemand was had zoveel medeleven jegens hem getoond sinds hij klein was. Moedeloos liet hij zich weer op de tafel vallen, zodat zijn wonden wat beter konden rusten. Nu hij hier toch niet zonder kleerscheuren vandaan zou komen, kon hij het maar het beste van maken. Langzaam dommelde hij in een warme slaap.

De slaap was slechts van korte duur, hij werd wakker van gestommel buiten de kamer en Xandra die de kamer binneliep.
"Ik ben even water halen, zo terug" riep ze achter haar schouder om, toen richtte ze zich in een gefluister op Xijha.
"Er zijn mensen hier, misschien is het beter als u vertrekt" zei ze op een bijna onhoorbare toon, "of u moet willen blijven voor het geval dat er iets mis gaat."
Ze maakte aanstalten om weer terug naar haar bezoekers te lopen en draaide zich nog een laatste maal om.
"Ik haal water voor ze...ik zal de deur hier dichtdoen, ok?"
Zonder tijd te hebben om haar toe te spreken, was de deur al dicht. Hij zuchtte, ook dat nog, meer onbekende mensen om zich zorgen over te maken.
Geirriteerd draaide hij zich op zijn zij en viel met een klap van de tafel af, hij had zich niet gerealiseerd dat de tafel zo kort was. Hij hield zijn adem in, zijn oren spitste zich om enig geluid op te pikken.

meis · Posted: Fri May 20, 2005 5:30 pm Post subject:

Ze stond nog in de huiskamer toen ze plotseling de doffe klap uit de andere kamer hoorde komen. "O nee, als er maar niks met hem aan de hand is!", dacht ze geschrokken. Ze keek de kinderen weer aan. "Ik ga even kijken wat die kat nu weer aan het uitspoken is. Vorige week heeft ze haar pootje gebroken en dat wil ze nogal eens vergeten. Mensen kan je makkelijker rust laten houden."
Nadat ze de kamer uitliep sloot ze de deur van de huiskamer en liep de behandelkamer binnen, daar de deur ook van sluitend. Zachtjes fluisterde ze weer, "Gaat het? U bent toch niet gewond hoop ik?" Ze begon te lachen. Het zag er toch wel erg grappig uit, zo'n man, op de grond, omdat hij van de tafel was gevallen. "Sorry, ik kan het niet helpen, het ziet er gewoon erg komisch uit." fluisterde ze weer met een grote glimlach. "Laat me U weer op de tafel helpen." Ze schoof haar schouder onder zijn arm door, zodat hij op haar kwam te leunen, en stond zo op.
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

[MARTIN] · Posted: Sat May 21, 2005 5:44 pm Post subject:

Het moest een komisch gezicht zijn om hem zo te zien liggen, dat bleek vooral uit de reactie van Xandra toen ze de kamer binnenkwam. Rustig hielp ze hem weer overeind.
"Bedankt..", zei hij, beschaamd dat hij weer op de hulp van iemand anders moest rekenen om te kunnen overleven. Langzaam liet hij zich weer op de tafel neerleggen.
"Het spijt me dat ik u tot zoveel last ben, maar normaal zorg ik goed van mezelf", hij lachte schamper, wat weer pijnscheuten teweeg bracht in zijn zij en hij klemde zijn kaken op elkaar. "Als er iets is dat ik voor u kan doen, of u vriend die mijn wonden heeft gestikt, u heeft mijn eed dat ik zal proberen u te helpen"

meis · Posted: Wed May 25, 2005 11:30 am Post subject:

Met een grote glimlach en liefdevolle ogen keek ze hem aan. "Dank U! Bedankt dat U me zal proberen te helpen indien ik het nodig heb." Ze was zo blij met wat hij zei, dat ze haar stemvolume vergat. Verschrikt keek ze om, of te kijken of ze haar gehoord hadden. "O nee, wat heb ik nu weer gedaan! Ik hoop zo dat ik niet te hard riep.. Dan weten ze dat ik gelogen heb, maar ik kan ze toch moeilijk zeggen dat er in de andere kamer een man ligt. Dat zal Xijha vast niet goed vinden!"
Ze draaide zich weer terug en keek naar Xijha, "Ik geloof dat ik weer moet gaan," fluisterde ze, "het was niet slim van me om zo hard te praten. Ik ben bang dat ze me gehoord hebben..."
_________________
Atashi no naka wa anata dake.

Uriel · Posted: Sat May 28, 2005 9:00 am Post subject:

Sik doet een paar passen achteruit, weg van de deur. "Er is nog iemand... of ze praat tegen de kat, maar volgens mij is er nog iemand en had de doktor helemaal geen kat. Dat is nieuw."

Douwe knikt alleen maar. Er is hier iets vreemds aan de hand. De doktor is al een tijdje niet meer gezien, maar als er vreemden in dit huis wonen is er misschien een nieuwe doktor, maar waarom dan al die geheimzinnigheid? Het zint hem voor geen meter. Hij kijkt even opzij naar zus die op de rand van de tafel geklommen is, haar voetjes wiegen zachtjes heen en weer op de melodie van een liedje dat alleen zij lijkt te horen. Als ze Douwe`s donkere blik opvangt, realiseert ze zich weer dat ze ziek hoort te zijn. Ze leunt achterover op haar ellebogen en zet weer haar 'zieke' gezichtje op.

Douwe loopt de gang op, op zoek naar Xandra. "Ik wil de doktor spreken, mijn zusje is ziek. Waar is hij?" zegt hij hardop op de gang zodat Xandra, waar ze ook is op deze verdieping het horen kan.