Raganorck

[Uriel]

De faun hopt ongeduldig van het ene op het andere been. Nog een Steenwezen! Het woud zit er vol mee. Geen wonder dat de spinelfen verbolgen zijn. Hij rent weer een paar meter verder tot de volgende kruising en wacht zodat de rest kan zien waar hij heen gaat.

De vrouw met het vreemde haar is het dichtste bij. Haar arm bloedt waar de spinelfenpijl haar geraakt heeft, ook al is het verbonden. Ze had waarschijnlijk nog geluk gehad. Normaal schoten spinelfen om te doden. Nu was het een waarschuwing geweest.

[Ezra Frodikus]

Ezra kijkt over haar schouder en ziet hoe Siobhan is gestopt om een donkerharige vrouw te helpen die amper lijkt te kunnnen lopen. Ze heeft geen idee waar die nu ineens vandaan komt. Niet belangrijk ook. Nog verder het pad af komt Razzemedallion aangestrompeld. Ze roept naar het vreemde wezen:

"Wacht even alsjeblieft! Ik kan hen niet achterlaten. Niet te ver vooruit lopen..."

Ze rent terug naar Siobhan en zegt:

"Er is nu weinig tijd om te wachten en te praten. Jij bent duidelijk sterker dan ik...zou jij willen zien of je die magiër zo snel mogelijk het bos uit kan krijgen? Dan doe ik hetzelfde met deze vrouw."

Ezra neemt de vrouw moeiteloos over, de manier waarop ze haar ondersteunt toont dat ze dat al bij zovele gewonde krijgers eerder heeft gedaan. Ze zet er een flink looptempo in richting de kruising. Haar wond begint weer erger te bloeden en de pijn steekt. Ezra vloekt binnsmonds. Nu moeten ze doorzetten. Ze roept naar de faun.

"Waar breng je ons naartoe?"

[Uriel]

"De Stad!" Is het enige dat hij terugroept. Zodra hij ziet dat de groep weer in beweging komt, rent hij verder naar de volgende kruising. kijkt even achterom en rent dan een heuveltje op. Daar duikt hij ineen achter een bosje en gluurt over de grasvlakte die het woud van Raganorck scheidt.

De stad met zijn grauwe granieten muren doemt voor hem op en neemt arrogant bezit van de horizon. Ontelbare schoorsteentjes braken ontelbare rookwolkjes uit en boven dit alles uit torent het kasteel van de Nachtstorms. Een granieten kroon op het gezicht van een pokdalige stad. Hoe anders dan het woud dat hoe dreigend ook leeft, staren de stenen doods terug met een kilte die zijn hart lijkt te verlammen.

[Razzemedallion]

Razzemedallion volgt de rest zo goed en zo kwaad hij kan.
In de verte ziet hij de stad opdoemen, mooi...

[Ezra Frodikus]

Ook Ezra ziet in de verte de stad verschijnen. Haar ogen worden wijder. Ze heeft nog nooit een stad gezien van een dergelijke grootte...het is enorm. De gebouwen hebben echter een onwelkome uitstraling in haar ogen. En het kasteel dat haar schaduw over de stad legt maakt het niet veel beter.
Even denkt Ezra met heimwee aan de bossen van Chae'dor, aan de oude, verspreide gebouwen die samen de Compendium vormen, en zelfs aan Segmen, een dorp vergeleken met hier. Chae'dor... Een baken van licht en rust vergeleken met deze plek.
Ezra zucht even. Aan de andere kant, de stad is beter dan het bos. Zo vol mensen en vol levens en verhalen als ze moet zijn...als ze ergens uit kan vinden hoe ze thuis moet komen is het hier. En anders zal ze zich ook wel redden. Zoals altijd.
Ze kijkt naar de faun die ineengedoken iets verderop zit. Ze weet hem een vermoeide maar oprechte glimlach te schenken.

"Heel hartelijk bedankt heer. Ik dank mijn leven aan u. Ik ben u iets verschuldigd. Ik heb helaas niets om u te geven, maar als u ooit een wederdienst nodig hebt..."
_________________
Ignoti Nulla Cupido

[Uriel]

Heer Het woord klonk hem vreemd in de oren. Zelfs vroeger had men hem nooit heer genoemd. Simpele boer, dat was hij geweest en toen de ziekte kwam en haar meenam.... De Bosgod had hem van simpele boer veranderd in wat hij nu was, maar een heer was hij nooit geweest.

Hij moest terug naar haar. Zijn geliefde, de meermaagd, nu weer een vrouw. Als zij zich kon herinneren... Hij dwaalde af. Knikte droevig terug en verdween in het kreupelhout.

Het had geen zin. De vrouwe had een nobel hart dat ze een monster op bokkepoten wou helpen, maar ook zij kon haar geheugen niet terugvinden.

Hij hoopte maar dat ze veilig zou zijn, dat de Spinelfen haar niet gevonden hadden, of misschien was ze afgedwaald en in de stad terecht gekomen. Daar zou ze voor altijd buiten zijn bereik blijven.

Woest sloeg hij met een hand tegen een boom en een kleine stortvloed van druppels viel op z`n behaarde rug. Met een volgende sprong was hij het heuveltje over en verdwenen in het groengrauwe loof van de Wilde Wouden.

[Razzemedallion.]

Razzemedallion bereikte puffend Ezra.

"Wel Ellis, het lijkt alsof weeruit geraakt zijn...Wat een geluk."
hij keek naar jackal die meegedragen werd.
"Wie is dat?" vroeg hij nieuwsgierig..

Toen zag hij de pijlenkoker.

"Jamaar, das degene die ons beschoten heeft !!!"
Boos stapte hij op haar af zijn vermoeidheid helemaal vergeten..

[Ezra Frodikus]

Ezra kijkt hem een beetje droevig na. Er is iets met hem...het was misschien interessant geweest om nog even met hem te praten.

Ze kijkt even naar haar reisgenoten. Ze zet de vrouw even op de grond en gaat zelf een eindje verderop zitten.

"Het lijkt erop dat de reis ten einde is. We hebben het ternauwernood overleefd, en dat is aan jullie te danken. Ik zal jullie daar beneden nog wel tegenkomen in de stad. Het is altijd mooi om al vrienden te hebben op een vreemde plaats. Ik heb nu even een moment voor mezelf nodig, als jullie het niet erg vinden. Er is wat veel gebeurd de afgelopen uren."

Ze kijkt verbaasd op als ze Razzemedallion hoort.

"Dat lijkt me niet heer. Als ze ons had willen doden had ze dat wel gedaan, en bovendien heb ik de aanvaller zien wegrennen. Ik zie u en de anderen snel in de stad, zorg goed voor elkaar."

Ze glimlacht naar het gezelschap. Ezra kijkt nog even in de verte. Dan sluit ze haar ogen en wordt haar gezicht ontspannen.

((OOC: Ik ben tot zaterdag de 23e in Rome. Ga lekker zonder mij de stad in, ik kom later wel.))
_________________
Ignoti Nulla Cupido

[Razzemedallion]

"Hmmm"

Razzemedallion kijkt even schuin naar de boogschutster en denkt er het zijne van.
"Goed Essa, we zien elkaar vast nog wel ergens een keer.Het ga je goed in de stad en wees voorzichtig, hij kan even gevaarlijk zijn als in het bos.."

Hij nam even zijn hoed af als groet en keek toe wat de rest zou doen.
Maar vooral de boogschutster hield hij in de gaten.

[Siobhan n'ha Marguerida]

*Siobhan volgt het gezelschap, alert als altijd. Als ze de stad ziet staat ze heel even met wijdopen ogen van verbazing. Dat leek Thendara wel! Wat een grote stad. Alleen het ruimtevaartcentrum van de terranan ontbrak. Het spijt haar dat Ezra alleen wil zijn, maar zij respecteert dit.*

"Zuster, ik vond het een eer u te leren kennen en met u de gevaren van dit bos te doorstaan. Ik hoop u nog eens tegen te komen. Nu ga ik op zoek naar handelaren in de stad. Moge Evanda u beschermen."

*Siobhan knikt vriendelijk tegen Razzmedallion en kijkt de verdwijnende Faun na. Dan helpt ze de boogschutster overeind en steunt haar weer.*

"Bent u bekend hier? Ik wil u eerst ergens heenbrengen waar het veilig is en uw wonden beter verzorgd kunnen worden."

(OOC: Ezra, bofkont!! Ik wil daar al zo lang heen. Hopelijk heb je een fijne vakantie)
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

[Jackal]

Davira kijkt rond, het lijkt wel alsof ze deze plek kent. Misschien is ze hier vroeger al eens geweest.
Ze zakt neer op de grond en kijkt eens rustig rond. Kleine flarden van haar geheugen komen bovendrijven en ze reikt naar haar kruisboog. Had ze die toen ook niet in handen?
Even verderop ziet ze een schroeiplek...wat was daar ook al weer mee?
Wanhopig klemt ze de handen om haar kruisboog, hij is onbruikbaar maar wel een connectie met haar verleden. Een paar tranen rollen over haar wang. Dan zegt ze: "Naar de stad... Helpen jullie...alsjeblieft?"

(OC: ik ben er een paar dagen niet...maar dump Davira bijvoorbeeld ergens waar ze genezen kan worden, ergens onderweg valt ze flauw.)
_________________
Er is kennelijk iets gebeurd, maar wat? Hoe kom ik hier, waar is hier? Ken ik hier iemand?

[Siobhan n'ha Marguerida]

*Siobhan hijst Davira weer omhoog en neemt haar op de rug.*
"Natuurlijk helpen we. Ik in ieder geval. Ik zou een slechte Ontzeggende zijn als ik het niet deed. Laten we de stad maar in gaan. Ik hoop dat we er een soort hospitaal voor u vinden."

*Nu stapt Siobhan met Davira op de rug richting stad.*
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

[Razzemedallion]

Razzemedallion helpt even Davira op haar rug te leggen.
"Zo vrouwe, u zorgt verder voor dit arme schaap?" gebood hij haar op een priesterachtige wijze.

"Laat de goden haar gunstig gezind zijn en breng haar onder in een plaats des gods..Zo zal zij gevonden worden en haar rust wedervinden onder de ontzieglijk blauwe hemel des vaderen.."

Hij gaf haar een beleefde knik.
"Ën ook u gade het goed uiteraard,mogen wij elkaar in latere omstandigheden nog terug ontmoeten, vaarwel !"

Met een buiging en hoed afname waarbij zijn hand zorgvuldig het gat van d pijl bedekte nam razzemedallion afscheid van de rest en trok hij verder, de stad in...

>> stad, somewhere. einde draad.

[Siobhan n'ha Marguerida]

*Siobhan knikt vriendelijk naar de reisgenoot en vertrekt eveneens de stad in.*
>> naar stadswal, einde draad
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.