Raganorck

Razzemedallion · Guest

Razzemedallion zuchtte even.
Deze trek was toch wel erg lang naar zijn gewoontes.Hij had in tijden zover niet gelopen..

"Zullen we wat eten Elisa?" vroeg hij plots,alsof hij daarmee een pauze in hun lopen kon inlassen...

Ezra Frodikus · Posted: Thu Oct 14, 2004 12:24 pm Post subject:

Ezra twijfelt. Ze merkt nu pas dat ze honger heeft. Haar laatste maaltijd was bijna een dag geleden, toen alles nog rustig leek in de Compendium. Wat waren ze toen naiëf geweest. Voortdurend vingen ze dreigende geruchten op, maar er was tijd geweest voor lessen, voor maaltijden, voor grappen. Vreemd hoe het leven doorgaat tot aan de laatste minuten voor een catastrofe. Ze wisten dat het ging komen, alleen niet wanneer. Om de een of andere reden maakte dat het onwerkelijk, opzij te schuiven. Er waren toch voorbereidingen getroffen voor de strijd. Tegen beter weten in. Ze hadden nooit een kans gehad. Maar als ze om zich heen keek had ze trots en vechtlust gezien, en dat had haar kracht gegeven om de mensen te leiden.

"Ik heb zelf niet bij me, zoals u kunt zien heb ik geen zakken of tassen om dingen in bij me te dragen. Heeft u voedsel bij u? Of misschien vrouwe Siobhan?"

Ze bedenkt zich plotseling dat ze niet weet of het verstandig is om voedsel aan te nemen van vreemden. Al helemaal niet als ze gek zijn. Al helemaal niet als de kans erin zit dat deze man helemaal niet gek is, maar gewoon een goed acteur die zijn kans afwacht.

"Achteraf gezien heb ik niet..."

Een scheut van pijn door haar maag spreekt tegen wat ze zojuist wilde zeggen. Ze moet snel wat eten of drinken als ze niet wil flauwvallen. En dan heeft ze een groter probleem.

"Ik heb wel honger, geloof ik..."

Uriel · Posted: Thu Oct 14, 2004 12:38 pm Post subject:

De schimmen van het woud ruisten door het kreupelhout. Even leek de wind door de slap neer beneden hangende bladeren te ruisen. Nog meer steenbewoners in het woud. Zoveel tegelijkertijd ontheiligden met hun aanwezigheid hun domein. Zolang ze in hun woud van steen bleven hadden ze hen getolereerd, maar nu leek het woud vergeven te zijn van deze verachtelijke, bonkige invallers.

Een van de woudwezens legde een pijl aan en liet de boogpees zingen. Hoe veel meer nog voordat de steenwezens begrepen dat ze niet welkom waren in het woud? Haatdragend keken ze toe hoe de pijl vlak over het kreupelhout zoefde richting het drietal dat zowaar dacht een rustpauze in te kunnen lassen onder de eeuwige woudkruinen van de Wilde Wouden.

Ezra Frodikus · Posted: Thu Oct 14, 2004 4:15 pm Post subject:

Ezra hoort achter zich iets in de struiken. Net wanneer ze zich om wil draaien voelt ze een bekende, scherpe pijn in haar linkerarm.
De pijn is als een dreun, onverwachts en hard, en ze bijt om haar lip en ademt diep in tussen haar tanden door om het niet uit te gillen. Overlevingsinstinct. Ze probeert diep en rustig te blijven ademen, maar het geluid dat ze maakt klinkt meer als een piepend gekreun. Ze grijpt naar haar arm en voelt de pijl zitten. Tranen van schrik en pijn springen in haar ogen. Littekens van talrijke vergelijkbare verwondingen op haar lichaam lijken te gaan gloeien, als om hun nieuwe vriend te verwelkomen.
Een aanval. Ze had dus toch gelijk toen ze dacht dat dit bos een vijandige, dreigende sfeer uitstraalde, die bijna te proeven was. Er had al die tijd al iets op de loer gelegen...
Ze draait zich om in de richting van de pijl.

Uriel · Posted: Thu Oct 14, 2004 4:25 pm Post subject:

De schutter was weer weggedoken in het kreupelhout. Zijn kleding had de kleuren van het woud, zijn ledematen leken op de takken van de woudreuzen hoog boven hem en zijn huid had de kleur van eikenhout.

Geknield bleef hij zitten wachten, geduldig als de woudreuzen die hoog boven hem een enorm bladerdak vormde waar slechts zo nu en dan een lichtstraal door naar beneden viel. Zwijgend legde hij een nieuwe pijl op z`n boog en wachtte.

Ezra Frodikus · Posted: Fri Oct 15, 2004 10:48 am Post subject:

Ezra ademt een paar keer diep in en veegt met haar goede arm de tranen uit haar ogen. Haar gezicht veranderd en krijgt de grimmige, vastbesloten uitdrukking die de mensen op Chae'dor zo goed kennen en bij voorkeur ontwijken. Haar ogen lijken een innerlijke kracht uit te stralen als ze zichzelf hervindt en zonder wijfeling in haar stem spreekt in de richting waar de pijl vandaan kwam.

"Ik weet niet wie deze pijl zojuist heeft geschoten, of waarom. Ik heb bij mijn weten niets verkeerd gedaan. Wat ik wel zeker weet is dat als de schutter ook maar een beetje eergevoel heeft, hij nu naar voren stapt en zich laat zien, zodat hij me op een eervolle manier kan doden, als dat zijn intenties mogen zijn. Misschien is het echter beter om de situatie met woorden af te handelen en verder bloedvergieten te voorkomen."

Ezra wacht rustig af en staat stil. Alles aan haar is nu kalm en ernstig geworden.

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Fri Oct 15, 2004 11:18 am Post subject:

*Siobhan loopt de hele tijd mee en heeft het hele gesprek gevolgd. Als zij ziet dat vrouwe Ezra geraakt is, is zij onmiddellijk alert en kijkt in de richting waarvan de pijl kwam. Dan begint ze in die richting te lopen.*
"HEY, KOM TEVOORSCHIJN!" *roept ze woedend.*
"KOM EN LEVER ONS EEN EERLIJK GEVECHT!"
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

Razzemedallion · Guest

Razzemedallion schrikt zich een hoedje als hij ziet wat er met Ezra gebeurd.

Hij tuurt in de richting van waar de pijl vandana komt maar ziet geen steek.

"Wacht, ik zal er es een vuurbal op gooien"mompelt hij terwijl hij zich sterk concentreert om de spreuk te herinneren..

Hij strekt zijn handen uit naar het doelwit en zingt:

"Oenimamaneemadjuuz"

Uit zijn vingertoppen komt een sliertje rook dat snel stijgt en hoe hoger in de lucht grotere proporties aanneemt.
In enkele seconden hangt boven het gebied een vreselijk donlere wolk waaruit het plots met bakken begint te regenen.
Liters water vallen naar beneden en hier en daar schiet een bliksemschicht het woud in.

Razzemedallion fronst even,terwijl hij zijn hoed dieper over zijn oren trekt om 'droog ' te blijven, iets wat onmogelijk is in deze stortvlaag..

"Hmm " moppert hij " Nu zie ik helemaal niets meer, verdorie, had zo graag toast gemaakt van onze belagers.."
Hij is gelukkig dicht genoeg om de vormen van Siobhan en Ezra te zien.

"Elza, kom snel ,we moeten hier weg, we gaan schuilen voor we helemaal nat worden..."

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Fri Oct 15, 2004 12:31 pm Post subject:

*Siobhan was op zoek naar de vijand en zag niet dat de heer in het gezelschap de veroorzaker van de regen is.*
"Grr, ook dat nog, regen!"

*Zij draait zich om, waarbij ze wel regelmatig naar de plek blijft kijken waar de pijl vandaan kwam.*
"Wat stellen jullie voor? Kent iemand een grot of wellicht zelfs een hut waar we kunnen schuilen?"
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

Ezra Frodikus · Posted: Fri Oct 15, 2004 12:41 pm Post subject:

Ezra is in haar dunne katoenen kleding al snel helemaal doorweekt. Ze schudt meewarig haar hoofd.

"Daar lijkt het me aan de late kant voor, heer. Toch bedankt voor uw poging om iets te beginnen. Ik ben echter niet van plan om waar dan ook te gaan schuilen zonder dat ik weet wie mij zojuist heeft beschoten. Vrouwe Siobhan, kwaad worden is ineffectief in dit geval, vrees ik. Komt u maar weer wat onze kant op, laar de schutter zelf maar tevoorschijn komen."

Ezra staat er nog steeds, in de regen. Vastberaden kijkend richting de struiken. Na enkele minuten knijpt ze haar ogen dicht, bijt op haar lip en trekt met een snelle beweging de pijl uit haar arm.
Ze houdt de pijl voor zich uit.

"Ik geloof dat dit van jou is. Jij bent gewapend, ik niet. Je valt ook nog van achteren aan. Laat nu zien dat je niet helemaal eerloos bent, neem verantwoordelijkheid voor je daden en kom de pijl halen."

Ezra voelt de kou en het water haar doorweken. Haar witte blouse begint een steeds grotere bloedvlek te vertonen. Ze blijft echter op haar plek. De Ezra zoals haar vrienden haar kennen. Niet van haar stuk te krijgen. Ze dringt de angst en vermoeidheid die om aandacht beginnen te zeuren weg. Wie dit ook was, hij krijgt haar niet. Ze zucht.

Razzemedallion · Guest

Razzemedallion zag de bloedvlek steeds groter worden.
"Ohjee, Vrouwe Elisa, u bent gewond, u bent gewond !!"
Hij begon heel paniekerig met zijn handen in de lucht te zwaaien alsof er een wereldramp ging gebeuren.

"Wacht, ik help u" sprak hij snel.
Hij stapte op haar af en legde zijn handen op haar wonde.

"Ik zal u helen" vroeg hij ten goedkeuring..

Siobhan n'ha Marguerida · Posted: Fri Oct 15, 2004 12:51 pm Post subject:

"Okay, vrouwe Ezra, u heeft gelijk natuurlijk. Het was alleen net iets te veel na zo'n lange reis. Laat ik u eerst eens een beetje verzorgen. U bent een vrouw en dus mijn zuster en volgens de erecodex van mijn gilde is het mijn plicht en eer, voor elke zuster te zorgen."

*Ze haalt de wolvenhuid tevoorschijn en legt die om de schouders van Ezra. Daarna haalt ze windsels uit haar buidel en begint, de wonde van Ezra te verbinden.*
"Meer kan ik op dit moment niet voor u doen. Laten we een plek om te schuilen vinden. Een grot of zo. Daar zouden we eventueel ook een vuur kunnen aanmaken."
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

Ezra Frodikus · Posted: Fri Oct 15, 2004 12:53 pm Post subject:

Ezra heeft gezien hoe de spreuk van de magiër zojuist werkte en denkt snel na.

"Het lijkt me niet nodig om uw kostbare magische ernergie daaraan te verspillen, heer. Ik zal de wond zometeen even verbinden, ik heb nog wel een stukje linnen bij me. Het is geen grote wond, het is slechts een pijl...die een zekere persoon nog steeds moet komen opeisen."

Ezra begint hier genoeg van te krijgen en kijkt giftig richting het woud.

Uriel · Posted: Fri Oct 15, 2004 12:54 pm Post subject:

De steenwezens zien er woest uit. In plaats van dat ze zo verstandig zijn om te vluchten blijven ze staan. Een van hen zingt een spreuk, een donkere wolk vormt zich boven zijn hoofd en de regen gutst op het drietal neer.

Een spreuk, uitgesproken door de steenwezens in hun woud. Vol walging spuugt de schutter op de grond. Hij verplaatst zich een paar meter en laat opnieuw de boogpees zingen. Blijkbaar hebben ze de boodschap nog steeds niet begrepen. De regen belet hem echter om nauwkeurig te mikken.

Na geschoten te hebben verplaatst hij zich weer een paar meter, telkens op ongeveer dezelfde afstand blijvend van het drietal en legt opnieuw aan. Hij houdt de pijl vast om te zien wat zijn slachtoffers doen.

Ezra Frodikus · Posted: Fri Oct 15, 2004 1:00 pm Post subject:

Ezra glimlacht dankbaar naar Siobhan.

"Dank u wel, nu hoef ik dat zelf niet meer te doen en..."

Ze ziet een tweede pijl langsvliegen.

"En dat is nummer twee. Dit is je kans om te laten zien dat je geen lafbek bent. Kom op jij! Kom die pijlen halen. Ik doe je niets, ik kan niets doen. Als je nu komt uitleggen waarom je dit doet en die pijlen komt halen kan iedereen verder."

Ze gebaart naar haar twee reisgenoten om even niets te doen en wacht af...turend in de regen.