Raganorck

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Sun Jun 06, 2004 12:00 pm Post subject: Aisthèsis

Aisthèsis liep snel over de kinderkopjes van de hoofdstraat bij elke stap heel bewust haar voeten optillend, om te voorkomen dat ze door het strompelen over haar eigen benen heen struikelde.

"Hoelang was ze hier nu al? Hoe lang dwaalde ze nu al wel niet rond hier?"

Haar benen brachten haar ergens naar toe, maar zelf had ze geen benul meer van welke richting. Dagen had ze gelopen en sinds ze in Raganorck was, was het er niet beter op geworden. Ze dacht eens even de stad te bezichtigen na een kamer te boeken in een Taveerne, kan ze daarna de weg niet meer terug vinden. Ze slaakte een zucht, het was hopeloos, ze vond die taveerne toch niet meer. De minstreel had haar er al voor gewaarschuwd, maar ze had het niet geloofd. Een stad die telkens veranderde, onmogelijk. Zoiets bestond alleen in verhalen en liederen, die hij met passie zong en vertelde. Een glimlach gleed over haar lippen, avonden achterelkaar had ze hem opgezocht en hij voerde haar dan mee op een stroom van woorden in een eigen fantasie wereld.
Pijnlijk prikte de blaren onder haar voeten en de zon begon al aardig te branden op haar voorhoofd en met haar voorhoofd wreef ze er de eerste zweetdruppeltjes vanaf. Ze bewoog zich mee met de stroom door de hoofdstraat en tot haar verbazing zag ze daar een nog jong uitziende man in één gedoken midden op de straat zitten. Een waas van wanhoop hing om hem heen en voorzichtig stopte ze voor hem. De witte haren voor zijn gezicht waren doorweekt van zijn tranen...

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Compleet verward keek Witvloed op... Daar stond een zeer jonge vrouw... niet ouder dan 18 met stralend blond haar. Ze leek te glimlachen maar de onzekerheid straalde van haar uit. Ze was onopvallend gekleed... Maar zij was enige van alle mensen of andere wezens die niet met een boog om heen was gelopen toen hij in elkaar zonk. Pas op dat moment besefte hij hoe enorm idioot het er had moeten uitzien hoe hij daar zat. Verschrikt probeerde hij snel op te staan. Maar door zijn klungeligheid viel hij meteen weer om. Hij stond opnieuw op en bewonderde de zo jonge vrouwe...

Dezelfde vragen spookten nog steeds door zijn hoofd: Hoe kwam hij hier? Was dit een droom? Waren dit hallucinaties, was Witvloed gek geworden? En wie was deze vrouw? Waarom stopte zij voor Witvloed? Was ze gewoon aardig? Of gek?

Witvloed zuchtte hard op en keek angstig om hem heen. Vervolgens bleef zijn blik hangen in die van de jonge vrouw voor hem. Ze had prachtige blauwe ogen... net als die van hem. Hij wreef een keer zijn haar voor zijn gezicht weg en voelde hoe deze nat waren geworden door zijn tranen... Plotseling probeerde hij zijn tranen weg te vegen, net of dat zou voorkomen dat iemand had gezien dat hij had zitten huilen. Zijn wandelstok lag nog op de grond, dus deze pakte hij snel op. Vervolgens bleef hij roerloos staan, het was alsof de jonge vrouw hem had geholpen... zonder iets te doen...[/i]

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Sun Jun 06, 2004 12:44 pm Post subject: De ontmoeting...

Verbaasd trok ze haar wenkbrauwen op toen de jonge heer zijn wandelstok opraapte en met een zekere warrige indruk naar haar had gestaard. Even waren ze groter geworden van verwondering maar ze leek zijn vragen bijna aan te kunnen voelen. Ze trok een scheve glimlach toen hun ogen elkaar ontmoeten. Een zekere ernst en kennis gingen erin verborgen, maar het verbloemde zijn dofheid niet. Hij had een oudere indruk dan hij eruit zag, iets wat haar fascineerde. En de wandelstok, wat deed een jongeman zoals hij met een wandelstok? Je kwam het niet vaak tegen. Toch zag hij er nog kwiek uit. Na de realisering dat ze hem wel heel erg lang aanstaarde liet ze haar ogen naar beneden vallen en ietwat verlegen sloeg ze haar ogen weer op naar hem. De zon gaven zijn ogen een lichte twinkeling, even leek hij zijn doelbewustheid weer terug te hebben gevonden.
'Hoi' zei ze, zachter dan ze eigenlijk bedoelde.

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Even zuchtte alles aan Witvloed... zelfs zijn ogen hadden een uitdrukking waar van je zou zeggen dat ze dood waren. Hij voelde hoe zwaar zijn spieren waren toen hij een deftige buiging maakte voor de jonge vrouwe:

"Gegroet Edele jonkvrouwe, mijn naam is Witvloed, het is me een genoegen... "

Zijn hele lichaam trilde lichtelijk, maar hij deed zijn uiterste best om dat te verbergen.. Hij probeerde zo beleefd en kalm over tekomen als hij echt was, maar dat lukte hem niet echt.. de wanhoop straalde nog steeds van hem af en zijn haar was nog steeds doorweekt door zijn tranen ....

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Sun Jun 06, 2004 1:25 pm Post subject:

Edele jonkvrouwe, had zijn stem helder geklonken. Even sidderde ze, het viel haar op dat het hem veel kracht kostte om de woorden uit te spreken en om de soepele buiging te maken. Ze grijnsde ongewild en ze voelde het bloed naar haar hoofd stijgen.

'Mijn naam is Aisthèsis, heer Witvloed.'

Even streek ze haar haren achter haar oor en probeerde zo neutraal mogelijk te kijken, maar zijn heldere, diep groene ogen maakte het er niet makkelijker op. Om het gesprek op gang te houden plakte ze er nog achteraan, 'ik ben net in Raganorck aangekomen.'

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

Witvloed zuchtte hard en duidelijk: "Ja, ik ook ... ik vind deze stad echt hoogst verwarrend en irritant. Ik ben opzoek naar de uitverkorenen... en de sterren hebben me hiergebracht."

Witvloed rekte zich uit een hoorde zijn rug kraken. Ondanks dat hij nog midden op straat stond ging hij zitten en maakte vervolgens een gebaar naar de vrouwe Aisthèsis om ook te gaan zitten. "U schijnt in elk geval te weten dat U in de stad raganorck bent, ik heb dit zelf ook net pas gehoord. Ik had geen flauw idee waar ik was, en ondanks dat ik vele kaarten uit mijn hoofd ken ... komt de naam raganorck mij totaal onbekend voor."

Zijn maag rommelde, hij keek omzich heen en zag overal voedsel kraampjes. Hij greep naar zijn beurs... er zaten hier veel soorten munten in, maar hij had geen flauw idee waar ze hier in raganorck mee betaalden.
Hij besloot het te vragen en de pas ontmoette jonkvrouwe Aisthèsis. "Pardon, maar weet U misschien ook het betaal middel hier in Raganorck?"

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Tue Jun 15, 2004 8:13 pm Post subject:

Aisthèsis besloot maar tegenover hem midden op de straat te zitten en keek hem een paar seconden aan. Verlangend keek Witvloed naar de voedselkraampjes om hen heen.
Het betaalmiddel, in de taveerne had ze gewoon met haar eigen geld kunnen betalen, maar Raganorck lag toch ook in dezelfde streek waar ze vandaan kwam? Of niet? Om de verwarring verder te voorkomen antwoorde ze, 'ik heb gewoon met mijn eigen geld betaald.'
Ze haalde haar geld uit haar zak en liet het hem zien. 'Maar als je het niet kan betalen, ik heb zat voor twee hoor.'

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

"Ik heb gewoon met mijn eigen geld betaald".

Maar wat gebruikt U dan als betaal middel? Aangezien hij niet wist waar Aisthèsis woonde wist hij ook niet wat voor betaalmiddel zij dus gebruikte. "Al denk ik wel dat ik genoeg in waarde in mijn beurs heb zitten hoor" zei Witvloed terwijl hij op zijn buidel klopte.

Toen besefte hij nog iets anders... "Ik heb in de taverne gewoon met florijnen bedaaldt geloof ik.... zouden ze dat hier dan ook gewoon accepteren?"

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Sun Aug 15, 2004 8:59 am Post subject:

Ze zag zijn vragende blik en zuchtte terwijl ze opstond, 'hoe lang bent u hier al dan?'
Ze plantte haar handen in haar zij en bekeek de langslopende mensen, ze leken allemaal vreemd genoeg in haast en keurden hen geen blik waardig. Ze keek over haar schouder heen en ze merkte vreemd genoeg op dat de straat op een één of andere manier weer anders was dan daarnet. Heel Raganorck gaf haar de rillingen en ze wist niet precies of ze er wel goed aan deed om hier naartoe gekomen te zijn. Wat wou ze hier dan vinden? In een stad waar alles veranderde? Waar alles een raadsel was? Ze had zo het idee dat hier alleen maar vragen te vinden waren inplaats van antwoorden... maar de vragen zouden haar misschien wel op weg weten te helpen.
Vlekjes danste voor haar ogen en een van misselijkheid trof haar. Even duizelde ze. Ze besefte dat ze niet zo veel had gegeten en dat het zijn tol ging eisen als ze niet wat naar binnen kreeg.
Ze wenkte hem... 'Misschien dat er wel wat goeds tussen zit aan eettentjes in deze straat.'

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

"Erhm, nog geen dag geloof ik, ik weet niet zeker, ik ben halverwege de dag namelijk in slaap gevallen. Maar aan de zon te zien schat ik ongeveer 5 uur."

Waarom wist hij niet, maar op één of andere manier had deze jonge vrouw Witvloed compleet gerust gesteld. Hij knikte richting Aisthèsis en stond op. Hij reikte zijn hand uit naar de schone vrouwe om haar te helpen op staan.

In enkele momenten was Witvloed's hele uitstraling veranderd. Hij voelde zich weer zeker van zichzelf en hij voelde zich erg op zijn gemak bij Aisthèsis. Hij was niet in Raganorck zonder reden, de goden hadden hem hierheen geleid met een bepaald doel. En toen besefte hij wat hij allang had moeten beseffen: Hij... is hier. Zolang heb ik hem gezocht en nu weet ik eindelijk waar hij is. Hij is hier! in Raganorck.

Met zijn ene hand om zijn wandelstok en zijn andere uitgestoken naar Aisthèsis wachtte hij tot zij deze met haar kleinere handen zou vast pakken. De wijsheid die hij normaal ook uitstraalde was weer terug, hij was zo dichtbij...na twintig jaar zoeken, hij kon gewoon voelen hoe dicht hij bij zijn doel was.

Ral'Ysa Tharoïn · Posted: Sun Sep 19, 2004 9:43 am Post subject:

Hij herstelde zich opmerkelijk snel maar ze wist eerlijk gezegd totaal niet wat ze met de situatie aanmoest, wat haar überhaupt bij de heer Witvloed bracht. Wat bezielde haar? Nu moest ze iets doen... eten, tja...

Ze nam zijn hand aan en liet zich voorover helpen, ze klopte haar kleding af en keek een beetje onbeholpen in het rond, waarom waren er zoveel eettentjes? Nu zouden ze ook nog aan elkaar gaan vragen "waar zullen we eens eten?" Met het antwoord terug wat voor beiden wederzijds zou zijn "het maakt mij niet uit."

Ze keek haar nieuwe vriend aan en blies haar wangen vol met lucht, waarna ze die langzaam over haar lippen liet ontsnappen, glimlachte warm, 'en waar gaan we eten?'

Meester Witvloed · Verloren en Vergeten Joined: 08 Feb 2004 Posts: 36

"En waar gaan we eten?" vroeg Aisthèsis aan Witvloed. Met haar hand nog in de zijne liep hij terug naar de plek waar hij de taverne had gevonden.

"Laten we naar de taverne gaan, als ik die kan vinden tenminste... Volgens mij is het eten daar best te eten." Witvloed sleepte Aisthèsis achter hem aan terwijl hij zijn pas versnelde toen hij de taverne zag staan aan de rand van Gannon de hoofdstraat van Raganorck. Zonder nog om te kijken liep hij richting de taverne met Aisthèsis en zijn met bosbesfluweel bedekte wandelstok in zijn andere, bang dat hij de taverne zou kwijt raken op het moment dat hij even de andere kant op keek.

(OOC: Meester Witvloed >> De taverne >> De gelagkamer)