Raganorck

[Lucer Vincero]

"Roep Lucer Vincero, ik heb hem nodig, direct." De echo die de stenen fluisteren wordt voor Lucer versterkt door de groene steen die om zijn nek hangt; nog een voorval waarop Lucer niet verdacht was. Verbaasd kijkt hij om zich heen om te zien waar het schijnbare geluid vandaan komt. Om de simpele reden dat het geluid niet echt in de kamer is kan Lucer geen bron ontwaren. De verwarring is nu duidelijk van zijn gezicht te lezen, hij begint het gevoel te krijgen dat hij gek wordt. Uiteindelijk wist hij een krampachtige:"Wat?" uit te brengen.
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~

[Sigbald Furmakin Conigund]

Heer Sigbald stak het vleesmes terug in de ham op tafel. Om van de schrik te bekomen pakte hij zijn bokaal en sloeg de wijn in één teug achterover. Daarna keek hij heer Galliminus aan en zag de verbeten trek van pijn op diens gezicht. Zonder een woord te zeggen liep hij naar hem toe, sloeg een arm om hem heen en legde diens arm over zijn schouder. Hem zo ondersteunend liep hij met hem de deur door de gang op.

"Het is niet mijn bedoeling uw trots te kwetsen heer Galliminus dan Maros vor Sontoran, maar ik denk dat we op deze manier sneller vooruitkomen om uw dierbare koningin te bereiken. Welke kant op?"

Terwijl hij zo heer Galliminus ondersteunde, keek heer Sigbald even achterom om te zien waar heer Lucer bleef.
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

[Galliminus]

Galliminus keek even verwonderd op van de actie van Sigbald. Hij glimlachde even naar hem... Het moest wel een officier zijn. Zonder enige schaamte ondersteunde hij Galliminus, alsof zij elkaar al jaren kenden of dat zij zich op het strijdveld begaven. Gewonde metgezellen laat je niet achter en help je mee naar de plaats van bestemming.

" Dankuwel, Heer Conigund.... Heer Vincero,.. weet u waar de Vrouwe Ophelia zich bevind nu? Ik moet haar vinden en wel nu! Ik weet niet wat er gaande is in het kasteel maar het bevalt me niets.. De beveiliging heeft gefaald.."
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

[Lucer Vincero]

Galliminus' opmerking over het gesprek en de poorten gleed langs Lucer heen. Het wezen was ondertussen vertrokken, zij het op een hoogst merkwaardige manier. Lucer stond op; de verwarring in zijn hoofd leek te verminderen nu het wezen weg was, alhoewel hij nog steeds in zijn achterhoofd de echo hoorde die de stenen van het kasteel daar hadden achtergelaten.

De woorden van zowel de uitheemse ridder als de kapitein van de wacht deden Lucer weer terug keren naar de werkelijkheid. "U heeft gelijk Heer Dan Maros, we moeten zeker naar de Vrouwe, helaas weet ik niet waar ze op dit moment is, maar ik betwijfel of we aan die informatie iets hebben in dit veranderlijke kasteel. Daarnaast heb ik een sterk vermoeden dat het ons niet veel moeite zal kosten om haar te vinden, de Vrouwe is in gevaar en dat moet toch een reden zijn waarvoor dit kasteel haar kuren staakt, of niet?" "Dat en het feit dat ik door die echo een gevoel van urgentie heb gekregen om de Vrouwe te vinden." "Wat betreft de beveiliging... met het oog op het komende Bal is dit geen goed teken. Ik zal mijn best doen om het zo veilig te maken, maar de uitnodigingen zijn al verzonden en dus is er nu een verplichting om het Bal te laten plaatsvinden."

"Maar laten we hier later over discuseren, we moeten naar de Vrouwe." Lucer hield de deur open voor de twee soldaten, zodat ze tegelijk door de opening konden, de een de ander ondersteunend."

((OOC: Galli, Sigbald & Lucer naar De Dwalende Kamers>>De Bibliotheek.))
_________________
~ Ik ben onnavolgbaar daar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen ~