Raganorck

[red]

De man knippert een paar keer met zijn ogen. Bekijkt de vrouw eens goed en herinnert zich de oude bestemming van het pand.

Hij strijkt een hand door zijn haar en doet een paar passen richting Siobhan.

`U kunt ook in natura betalen...` sprak hij zacht maar duideijk.

[Siobhan n'ha Marguerida]

*Siobhan's gezicht vertrekt zich en ze wordt bleek van woede... Kennelijk zijn de mannen alhier al net als op Darkover. Haar hand gaat nu definitief naar haar zwaard. Ze trekt het echter nog niet. Met moeite een kalme stem bewarend.*
"Heer, mijn 'in natura' betaling, zo ik daartoe bereid zou zijn, is lichtelijk anders dan u het zich voorstelt. Ik ben smid en huursoldate. Bovendien is het mijn zaak niet u uw kisten af te nemen. Zegt u vrouwe Lunea namens mij dat ik hier zo gauw mogelijk terugkom om haar te ontmoeten."

*Nu haar woede niet meer beteugelend stapt Siobhan met snelle schreden La Belle Dame uit.*

<<verder op Zeven Pelgrims Plein>>
_________________
I am destined to fight any man who wants to touch me without my permission.

[red]

'Vast heel flexibel en krachtig dan..' mompelt de man als Siobhan het pand verlaten heeft.

Hij kijkt om zich heen en graait twee kisten weg van de muur van kistjes die even vervaarlijk wiebelt en dreigt om te vallen. Maar passen er helaas niet in zijn armen.

Dan verlaat ook hij het pand. De poging om met zijn voet de deur achter hem te sluiten lukt niet geheel en met de volgende windvlaag zijn wat roodbruine balderen de nieuwe gasten in La Belle Dame sans Merci....

((de man verdwijnt in raganorck NPC))

[Lunea]

((Lunea vanaf de Gannon, de lekke keetel))

Ze was moe, erg moe. Het huis was donker en stil en verlaten. De as in de haard was al dagen koud. Als Siobhan hier geweest was, was ze lang geleden al vertrokken. Lunea zag in de duisternis geen briefje of bericht van haar liggen en was te moe om nog licht te maken. Ze dded haar jurk en de rokken uit en ging gelijk slapen.