Raganorck

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

(( vanaf de binnenplaats en grote hal, op naar de dwalende kamers))

Holm hoorde stemmen op hem af komene, een flikkerend licht kwam steeds dichterbij vanuit een gang. Haastig keek hij om zich heen. Hij bevond zich op een soort binnenshuis `pleintje`, er kwamen een aantal gangen op uit en een trap leidde naar beneden. Slijtplekken op het rijek rode tapijt wezen hem erop dat die route het meest werd gebruikt.

Achter hem was een enorme schouw, het vuur dat daar `s winters brandde was nu uit, waarschijnlijk was het te duur geworden om het hele kasteel in de winter te verwarmen. Of stamde de open haard uit een tijd toen het kasteel nog niet zo rijkelijk bekleed was met tapijten die niet alleen kleur brachtten, maar ook tocht verminderden. De haardsteen was keurig geveegd en een aantal kaarsen stonden er nu om `s avonds de ruimtte te verlichten.

Holm hoefde nauwelijk te bukken om in de haard te kruipen, het kostte hem meer moeite om omhoog te klimmen, zeker met de grote zak op zijn rug. Een kistje viel kletterend naar benenden en rolde de haard uit. Het lag nu midden op het `pleintje`terwijl de stemmen dichterbij kwamen....

HOLM ork der goden

((holm => de Tuinen; het kistje)) Edited by: red at: 12/28/03 6:29 pm

Roberto Schwarzherz · Sporenzoeker Joined: 18 Mar 2003 Posts: 25

De hak van de duistere elf kwam precies in het kruis van een van de mannen terecht. De man vertrok geen spier, maar zijn ogen begonnen te tranen. Zonder een woord te zeggen daalden Roberto en de andere twee mannen de trap af en leidden het elfenwicht door een duistere gang die een flauwe bocht naar links beschreef.

((Roberto & co. en Yar Anyena naar De Koude Kerkers; Verborgen Martelkamer))

Uriel · Posted: Thu Dec 11, 2003 10:53 pm Post subject: Linwë en Hemether

Hemether keek even weifelend achterom. Toen verharde zijn blik. Hij zou zich niet weer laten betoveren.

"Natuurlijk weet ik waar we heen gaan. Ik ken dit kasteel van haver tot gort mevrouwtje. Ben hier geboren en getogen, jazeker! Het is die kant op, kom kom, beetje doorlopen."

Hemether wees quasi zelfverzekerd een willekeurige gang in, maar zeker niet in de richting waarin Linwë gewezen had en maakte aanstalten om door te lopen. Na een paar bochten begon hij echter langzamer te lopen. Hij voelde zich niet op z`n gemak. De gang liep dood en er kwam maar een houten deur uit aan het einde van de gang. Hij kon zich nu niet laten kennen en hoopte vurig dat de deur naar een trap beneden zou leiden. Hij bad even een kort gebedje voor de Ene en trok toen de deur open. Voor zijn ogen ontrolde zich een schitterend panorama over de stad. Een groot balkon hing hoog boven de Eeuwige tuinen en een marmeren borstwering vormde de grens tussen het steen van het balkon en het weidse blauw van de hemel. In de verte zag hij het oneindig groene tapijt van de Wilde Wouden die de stad omsingeld hielden als in een eeuwigdurende belegering....

"Urm... " kwam aarzelend uit zijn mond terwijl het schaamrood bezit nam van zijn bolle wangen.

Uriel · Posted: Thu Dec 11, 2003 11:12 pm Post subject: Holm en Kind van de Koude

((kind van de Koude uit de Binnenplaats; op weg naar de dwalende kamers))

Kind van de Koude volgde het Orkwezen door de gangen van het kasteel. Plotseling hoorde hij stemmen en hij zag nog net hoe de grote witharige Ork met zak en al een grote schouw inkroop. Even schoot het door hem heen dat dit hem wel bekend voorkwam uit de verhalen die de ouden vertelden over een witharige man die in de koude tijd door schachten van boven afdaalde om geschenken te brengen aan de jongelingen, maar hij had altijd gedacht dat dit een fabeltje was. Niets bleek minder waar te zijn. Zijn ogen glommen, had hij dan eindelijk de Grote Grijze Weldoener gevonden? Hij mocht hem kostte wat kost niet kwijt raken. Snel hinkte hij naar de schouw en ontweek ternauwernood een kistje dat omlaag kletterde en naar het midden van het vertrek stuiterde. Hij sloeg zijn klauwen in de steen, boodt vervolgens snel zijn excuses aan, en klom achter de Grote Grijze Weldoener aan.

((Kind van de Koude, exit achter Holm aan. OOC Sorry kon het niet nalaten. Een mythisch witharige figuur die kistjes uitdeelt en met een grote zak weer in een schoorsteen verdwijnt... LOL))

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Wow, dit is wel mooi!" liet Linwë zich ontglippen. Meteen richtte ze haar blik weer op de grond en schold zichzelf inwendig uit. Toen ze bedacht dat dat geheel geen zin had, keek ze weer voor zich, maar vermeed de blik van de wacht. Adembenemend... dacht ze. Malum est consilium, quod mutari non potest ...

Uriel · Posted: Sun Dec 21, 2003 2:34 pm Post subject: Re: naar de kerkers

Hemether zuchtte.

"Goed, ik geef het toe... ik ben verdwaald." Hij sleepte zijn hellebaard achter zich aan naar de balustrade. "Verdwaald in m`n eigen kasteel, kun je het geloven?" Hij draaide zich om en glimlachte onzeker naar de elfse.

"Het is inderdaad wel een mooi uitzicht," zei hij terwijl hij zich omdraaide:" al vind ik het eerder bedreigend... Het Woud heeft iets woests, onbestemds."

Hij verlegde zijn blik van de eeuwige groene zee rondom de stad, naar de huisjes ver beneden hem.

"Ik heb meer met de stad zie je. De eeuwig veranderende straten. Dat is mijn wereld; allemaal mensenwerk. Iedere steen en iedere dakpan gemaakt door mensen handen en niet door een eeuwenoude oerkracht die groter is dan..." Doelloos zocht hij naar woorden, maar hij wist van te voren dat hij het niet omschrijven kon. "Nuja, begrijp je?"

red · Dromenvanger Joined: 13 Feb 2002 Posts: 399

((OOC: ik stuurde er ook erg op aan en vind het alleen maar leuk dat je het hebt opgepikt hahah..of hohoho eigenlijk Holm is in de tuinen beland...))

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

"Het Woud? Woest? Bedreigend? Nee, dat heb ik meer met het kasteel, en ook met de stad. Maar bedreigend is daar niet het goede woord voor. De stad, misschien is het te menselijk... voor mij."
Linwë keek nog een keer naar de menselijke huizen en bedacht dat de eeuwig groene gewelven van het Woud duizend maal kostbaarder voor haar waren dan drie maal Raganorck en tachtig kastelen.
"Nu. U bent verdwaald, dat is duidelijk. En omdat ik met U meemoest, ben ik dat ook. Wat kunnen wij doen om terug te keren naar," - ze wendde haar blik af - "de kerkers?" Malum est consilium, quod mutari non potest ...

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Toen Dorum éénmaal ging zitten in het voorvertrek van Lucer's kamers duurde het niet lang voordat de bediende met zijn eten en een emmer water kwam. En hapte gulzig in het brood terwijl hij zijn maag hoorde grommen. Het duurde niet lang voordat het brood op was en hij aan het vlees begon. Na het eten nam hij een slok water uit de emmer. Vervolgens trok hij zijn gele shirt uit en doopte deze in het water. Hij wrong het shirt uit en waste zijn gezicht er mee. Terwijl zijn haar nat langs zijn gezicht hing (omdat hij deze in de emmer had gestoken) begon hij zich verder helemaal te wassen. Daarna wrong hij zijn shirt nog een keer uit en begon de rest van zijn kleren te wassen. Deze hing hij op na deze ook gewassen te hebben. Vervolgens ging hij op bed liggen wachtend tot zijn haar en zijn kleren droog waren.

Uriel · Posted: Wed Feb 25, 2004 10:06 am Post subject:

Hemether draaide zich om. "Ja ik geef het toe, we zijn verdwaald." Hij dacht even diep na en streek met zijn hand over z`n gladde baardeloze wangen.

"Ga, zoek zelf een uitweg. Dit kasteel heeft een eigen wil en doet niets zonder reden."

Hij schrok van zijn eigen woorden, maar hij wist dat ze de juiste waren. Hij voelde zich even onderdeel van het noodlot van de Raganorck en van de buitengebieden, nee onderdeel van het noodlot van de wereld. Het was groots en overweldigend en hij wist dat hij hiervoor zwaar gestraft zou worden, maar deze elfse was niet bedoeld om in de kerkers te belanden. Dat lag niet in de wens van de Ene en wellicht was hijzelf nooit bedoeld paleis wacht te zijn. Aan de ene kant hoopte hij vurig dat de elfse verdwenen zou zijn als hij zich omdraaide, aan de andere kant zou het zijn leven oneindig op z`n kop zetten als ze weg zou zijn en hoopte hij daarom dat ze blijven zou...

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Verbaasd om de gesproken woorden keek Linwë Hemether aan.
"Maar - maar u dan?" zei ze, en het leek even alsof ze het niet over haar hart kon verkrijgen deze man achter te laten in het oneindige doolhof van onvoorspelbare gangen. "Kunt u wel terug komen?"

"Ga, zoek zelf een uitweg. Dit kasteel heeft een eigen wil en doet niets zonder reden."

Linwë deed een paar aarzelende passen, maar bleef toen weer staan. Vragend keek ze over haar schouder. "Dus - u weet het echt zeker?" zei ze fluisterend. Ze geloofde het niet en ze was bang weer opgepakt te worden als ze nu weg liep. Ze draaide zich weer om.
"Ik zou me zo schuldig voelen als u hiervoor gestraft werd," zei ze uit de grond van haar hart.

Uriel · Posted: Sun Feb 29, 2004 1:05 pm Post subject:

"Ik zal gestraft worden ja. Ontslagen worden uit de paleiswacht ook, maar het kasteel en de Ene zijn machtiger dan wie ook. Ik kan me niet tegen hun wil verzetten; dat besef ik nu. Ga en wie weet zien we elkaar ooit weer terug. Ik vind m`n weg wel. Dat is me tot nu toe altijd wel gelukt."

Hemether dacht terug aan de tijd dat hij als klein kind door de gangen zwierf. Hij was niemands zoon en ieders kind. Een vondeling opgenomen door Fritherik in de keuken. Hij had gewoond en geleefd tussen de soldaten van klein af aan. Eneszoon had men hem genoemd, misschien lag er meer waarheid in de benaming dan hij eerst gedacht had. Hij keek naar beneden en zag de wijk van de Tien Torens met daarin het Nieuwe Huis van de Ene. Het gerucht ging dat er een nieuwe priester was. Een priester die de zielen van de mensen weer wist te beroeren en goed en menselijk was. Hij voelde hoe hij daarheen getrokken werd, alsof een onhoorbare stem hem influisterde te gaan. Zijn weg daarheen zou hij wel vinden en binnen de muren van het Huis van de Ene kon hij de bescherming van de kerk vragen. Daar zou zelfs Schwarzherz hem niet kunnen raken.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Linwë wist het nog steeds niet zeker. Ze bleef staan en keek naar de paleiswacht. Toen keerde ze zich om.
"Ga met de Ene," zei ze zacht, "- en dat de bladeren van uw Levensboom nooit bruin mogen worden. Aa' lasser en lle coia orn n' omenta gurtha*."
Ze deed een paar stappen naar de gang toe. Ze zuchtte en rende weg, terug naar de vrijheid.

Linwë liep door gangen die ze nog nooit had gezien, en waarschijnlijk ook nooit meer zal zien. Ze liep langs schilderijen en wandtapijten maar lette er niet op. Geen mens kwam ze tegen, waar ze de Ene voor dankte. Nadat ze een korte tijd door het Kasteel had gezworven, kwam ze buiten.

Linwë naar de Wilde Wouden -> "Bij de Kleine Beek".

* Deze zin is in de taal die Linwë spreekt en betekend hetzelfde als de zin ervoor. "Dat de bladeren van uw Levensboom nooit bruin mogen worden".

Uriel · Posted: Tue Mar 09, 2004 8:20 am Post subject:

Ga met de Ene. Hemether hoorde de woorden wel, maar hij reageerde niet meer. Eigenlijk had hij altijd al geweten dat de dienst bij de paleiswacht niets voor hem was, maar het was voor hem bepaald. Het had voorkomen dat hij zelf beslissingen had moeten nemen, maar nu had hij wel degelijk moeten kiezen. Volgde hij de weg van de tempel zoals hij voelde dat hij moest, of hield hij zich afzijdig van het noodlot dat hem wachtte en dat als een steen op z`n hart drukte. NEE! Hij kon zich niet afzijdig houden. Het was al te laat en de keuze was al gemaakt op het moment dat hij de Elfse liet ontsnappen. Nu kon hij enkel doorzetten.

Hij nam zijn hellebaard en draaide zich om. De elfse was vedwenen. Zelf liep hij het kasteel in, er niet aan twijfelend of zijn voeten zouden hem naar de uitgang brengen.

Hemether naar de binnenplaats en grote Hal; De poort.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum was weer in een lichtelijk slaap geweest en toen hij weer wakker werd besefte hij dat zijn kleren en zijn haar weer helemaal droog waren. Hij klede zich weer aan en rekte zich uit. Het was warm in zijn kamer doordat de zon er pal op scheen. Dorum's hand gleed over de gouden versiering van zijn speer. Even voelde Dorum zich net alsof hij thuis was. De warmte van de zon en de vrede van zijn speer deed hem even glimlachen. Iets wat hij in vele jaren niet op die manier gedaan had.

Hij besefte dat hij zijn speer niet echt nodig had dus liet hij deze staan. Hij pakte echter wel een mes mee die hij had gebruikt voor zijn eten. Deze stak hij aan de zijkant bij zijn broek in. Hij wist niet goed wat Lucer verwachte van hem dus besloot hij hem op te zoeken...

(OOC: Dorum Iasha>> De Dwalende Kamers >> De Blauwe Eetzaal)