Raganorck

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

Na een tijdje door de dwalende kamers gelopen te hebben komt Lucer een kamer tegen die hem zeer goed beviel. Naast de kamer zat een kleine kamer, deze stond in verbinding met het voorvertrek van Lucers kamer. De kleine kamer was perfect voor Dorum zo dacht Lucer.
Lucers kamer bestond uit een voorvertrek met daarin een kleine zithoek bestaande uit twee comfortabele stoelen en een kleine tafel. Veder was er in de hoek een kast weggewerkt waar het eten dat geserveerd werd in werd gezet als de eigenaar van de kamer niet aanwezig was.
Na het voorvertrek begon de eigenlijke kamer, deze werd van het voorvertrek gescheiden door een zware eikenhouten deur met koperbeslag. In de kamer stond een simpel maar comfortabel bed de lakens zagen eruit alsof ze elke morgen nog ververst waren ondanks het feit dat de kamer onbewoond was. Er was ook een fraai bewerkt bureau bij het raam dat uitkeek over enkele tuinen die grensden aan de grauwe straten van de stad zelf. Naast het bureau stond een kleine boekenkast met onderin laden voor kleren. In de muur was een grote klerenkast weggewerkt waarin kleren konden hangen en er ook nog ruimte over zou zijn om andere spullen in op te slaan.

Lucer liep door de kamer en knikte af en toe tevreden. Deze kamer zou hij naar tevredenheid kunnen inrichten zodra hij weer wat geld had. Ook hoopte hij dat hij enkele boeken uit de Bibliotheek zou kunnen meenemen om ze hier te bewaren en lezen.
Toen herinnerde hij zich het keukenhulpje dat hij had meegenomen uit de keuken om hem te laten zien waar hij elke dag driemaal een maaltijd voor twee zou moeten brengen. "Ga terug naar de keuken en zeg daar dat ik driemaal daags een maaltijd voor twee op deze kamer verwacht. Ik zal het doorgeven als ik ergens anders dineren. Als ik er niet ben verwacht ik dat de maaltijd in de kast in het voorvertrek wordt geplaatst. Ga nu."
De jongen maakte een onbeholpen buiging en haaste zich weer naarbuiten. Lucer ging voor het raam staan en keek uit over de stad. De lucht was nu best te ademen maar Lucer vreesde dat, waneer het wat warmer werd, de stad zou stinken als een mesthoop. Nouja de luiken kunnen altijd gesloten worden en er kunnen altijd wat zakjes met lavendel in de kamer worden gehangen. Zo bleef Lucer een tijdje voor zich uit staan te mijmeren. ~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Het lopen door de dwalende kamers duurde Dorum te lang. Hij had geen goed gevoel meer over de deze plek. Dorum wou absoluut niet weer opnieuw willen verdwalen in dit kasteel. Lucer stopte bij een legekamer met een voorvertrek. Hij liep achter Lucer aan het voorvertrek in en liep vervolgens meteen de door naar de kamer van Lucer Vincero. Na deze goed bekeken te hebben liep hij naar de kleinere kamer. Het bed in de kleine kamer was gelijk aan die van Lucer. Zijn kamer was nog niet half zo groot als die van zijn meester, maar dat maakte hem niet uit. In de hoek stond een kleren kast. Hij opende de kast en hing zijn jas op.

Dorum keek uit het kleine en enigste raam in zijn kamer. Hij zag de poort van het kasteel. Waardoor zijn gedachten naar zijn speer gingen. Het enigste wat belangrijk voor hem was, was van hem afgenomen. Hij ging op zijn bed liggen en viel vrijwel meteen in slaap.

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

Na de deur in het voorvertrek op de grendel te hebben gedaan, ging Lucer de luiken voor zijn raam dicht doen. Hij keek nog eenmaal naar beneden en zag daar een klerk geknield bij een grijsgrauwe struik. Hij haalde zijn schouders op en sloot de luiken. Hij vond de plunjezak die Dorum in de klerenkast had gezet, hij haalde alle kleren eruit en hing ze op. Daarna kleede hij zich uit en ging op het liggen en het duurde ook niet lang of hij sliep. ~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Het was nog donker toen de altijd humeurige elf wakker werd. Zijn ogen stonden wijd open en hij staarde naar het plafond. Hij kroop overeind een keek uit het raam. Hij had geen flauw idee hoelang het zou duren voordat de zon opkwam. Hij liep naar de voorvertrek en keek om zich heen. Het was moeilijk te zien in het donker. Daarna besloot Dorum om naar buiten te gaan. Hij liep dit keer zonder te verdwalen recht streeks de dwalende kamers uit.

>>Dorum>>De binnenplaats en de grote hal>> De poort

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

De dromen die Lucer had waren weinig vriendelijk, ze waren een herhaling en vervolg van de dromen die hij gisternacht in de Taverne had gehad.
Een groot zwart gat bevond zich op de plek waar Lucers lichaam zou moeten zijn. Het enige dat hij kon zien was zijn groene steen die hij nimmer ver buiten zijn bereik liet.
Een koude zucht van wind blies door hem heen en deed de wolken, die zich onder hem bevonden, breken. Onder hem zag hij nu de stad Raganorck hij bevondt zich recht boven het kasteel, om precies te zijn recht boven zijn kamer. Boven zich voelde hij het licht van de Maan op zijn ziel branden, het gaf hem een welvoldaan gevoel. Maar dat gevoel bleef niet lang, want de steen om zijn nek trok hem omlaag en het wolkendek sloot zich weer boven hem.
Weer bleef hij boven de stad hangen, nu lager maar met nog steeds de hele stad in zijn zicht. Langzaam maar zeker werd hij zich bewust van het feit dat hij niet alleen was, dat wil zeggen, de steen vertelde het hem. Hij keek om zich heen en zag dat de Maan weer scheen. De stralen van de Maan leken zich haast op een stuk te richten, namelijk het kasteel. Weer voelde hij de steen aan hem trekken en weer zakte hij naar beneden. Nu kon hij alleen nog maar het kasteel zien en enkele villas ervoor. Het licht van de Maan leek zich naar een van de villas voor het kasteel te bewegen en het leek ook alsof het een bepaalde plek boven het kasteel meed. Weer een echo door zijn hoofd: Dat is de bibliotheek.
En opeens was alles verdwenen, alleen de Maan en zijn steen waren over. Of toch niet? Daar waar de bibliotheek was geweest leek het of het of er een plek nog donkerder was dan de rest van deze duisternis. En daar in de verte, waar de villa was geweest daar schitterde iets. Maar dat is de Maan! En hij keek omhoog naar de Maan om te kijken of deze er nog was. En enigsinds gerustgesteld door het zien van de volle Maan keek hij weer naar de andere Maan. Deze was een sikkel en zag er haast onecht uit, maar dat kon toch niet.
Toen voelde hij zijn steen, die hij alweer vergeten was, weer trekken en hij viel. Hij viel terug naar zijn lichaam.

Met een schok werd hij wakker. Hij voelde de steen branden en zag door zijn nachthemd een groene gloed. Vertwijfeld stond hij op en liep hij naar het raam. Hij duwde de luiken open en keek naar boven. Maar tot zijn teleurstelling regende het en was de Maan niet te zien. Hij keek naar de villa voor het kasteel en toen richting waar hij wist dat de bibliotheek zich bevondt. Hij pakte een stoel en bleef naar buiten staren. De dromen die hij had betekenden iets, maar wat? ~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

Hij was de hele nacht blijven staan kijken naar het donker en de stad die erdoor verborgen werd. In de loop van de nacht was het opgehouden met regenen en had er zich een grondmist gevormd, het gaf de omgeving een spookachtig uiterlijk alsof hij in een stad van doden rondwaarde.
In de ochtend had hij de klerk in de verte tegen een boom zien zitten. "Vreemd," had hij bij zichzelf gedacht, "ik moet eens uitvinden wat er aan de hand is in die tuin." Maar toen had hij besloten dat hij zich beter kon gaan omkleden en zich gereed maken voor een nieuw bezoek aan de Vrouwe.
Hij had zijn groene tuniek aangetroken, het was simpeler dan het blauwe pak, maar veel functioneler. Zijn valk was ook prominenter aanwezig, het bovenste knoopje had de vorm van een valkenkop en op de broek van de tuniek waren twee vleugels geborduurd, die doorliepen op het tuniek. Dit gaf de indruk dat hij zelf over vleugels bezat. Het geheel zat losjes om zijn lichaam.
Hierna pakte hij een klein boekje uit zijn plunjezak, ook pakte hij inkt en een schrijfveer. Hij had besloten om zijn dromen op te schrijven zodat hij later terug kon kijken om verbanden te zoeken. ~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

Eenmaal uitgeschreven ging hij naar het voorvertrek, hij bonste een keer op de deur die naar Dorums kamer leide maar er kwam geen reactie. Langzaam opende hij de deur, maar Dorum was niet aanwezig en was dus zonder veel geluid te maken naar buiten gegaan.
Lucer haalde zijn schouders op en begon aan het ontbijt dat de keukenhulp had achtergelaten in de voorraadkast. Het ontbijt van Dorum lag er nog onaangeroerd bij, dus dat betekende dat zijn lijfwacht was weggegaan voordat het gebracht, of hij had geen zin gehad in een ontbijt.
Na het ontbijt sloot Lucer zijn kamer af en liep naar de bibliotheek.

Lucer>>De dwalende kamers>>De bibliotheek. ~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dit keer kon Dorum zonder problemen de kamers van heer Vincero vinden. Hij gaf een flinke ruk aan de deur maar hij ging niet open. Hij klopte nog een keer hard op de deur en keek of er een reactie kwam van Lucer. Wachtend op een reactie ging Dorum op de grond zitten...en opnieuw sloot hij zijn ogen en viel in slaap...

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Langzaam gingen de ogen van Dorum weer open. Hij stond op om te voelen of de deur al weer open was. Blijkbaar zat hij nog steeds dicht. Hij sloeg een keer kwaad op de deur en liep weer naar beneden.

>De binnenplaats en de grote hal > de poort.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

((OOC: Dorum uit de Binnenplaats en de Grote Hal; Op naar de Dwalende Kamers.))

Hij vond de kamer van zijn heer maar ondekte dat deze nog of alweer op slot zat. Met zijn lange lichaam beukte hij tegen de houten deur aan. Het hout kraakte even en de deur vloog open. Lucer was nergens te zien...Maar wel iets anders...zijn speer. De speer die hij zojuist nog gebruikt had om de meermaagd te doden... Verstijfd van verbazing bleef Dorum staan in het voor vertrek van Lucer's kamers. Edited by: Lucer Vincero at: 8/27/03 8:58 pm

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

((OOC: Linwë vanuit De Binnenplaats en de Grote Hal, op naar de Dwalende Kamers. Hè, wat een gedoe...))

Linwë liep wat kalmer de kamer binnen. Ookal wilde de elf niet veel goeds doen, ze vond het uiterst onbeleefd om zomaar binnen te stormen en dan ook nog te doen alsof je familie of vriend was. Ze trok aan de arm van Creatuurtje en siste; "Doe normaal!" alsof ze Creatuurtje's grote zus was. Toen wendde ze zich tot de elf. "Het spijt ons - in ieder geval mij - dat wij zomaar uw woning binnen komen vallen. Ik vraag hiervoor uw verontschuldiging. Maar helaas konden wij niet anders dat hier zomaar binnenvallen, omdat ik vrees dat u een zeldzame
Meermaagd wilt doden, of laten doden. Ik vrees ook voor u dat het doden van een Meermaagd erg moeilijk is, dus ik raad het u af. En wordt alstublieft niet boos," vroegde ze eraan toe. "Yes, they are Elves," zei Legolas; "and they say that you breathe so loud they could shoot you in de Duister."

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Dorum ving vaag wat woorden op van iemand die blijkbaar tegen hem sprak. Maar zijn ogen en aandacht waren gericht op zijn speer. Alweer wist zijn speer wonderen te verichten. Door alles wat er gebeurde begon Dorum's hoofd te duizelen. Niet weten waar Lucer was stond hij stijf en met een wit gezicht naar zijn speer te staren.

Leana Terived · Nachtdwaler Joined: 16 Jan 2003 Posts: 333

Linwë schraapte haar keel en hoopte dat Creatuurtje niets onbeleefds ging zeggen. "Hallo? Luistert u wel?" zei ze, terwijl ze naar de elf liep. "Ik had het tegen u hoor," zei ze. Ze zwaaide met haar hand langs zijn ogen en wachtte op contact. "Yes, they are Elves," zei Legolas; "and they say that you breathe so loud they could shoot you in de Duister."

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Pas toen het contact tussen Dorum en de speer verbroken werd kwam Dorum terug naar de werkelijkheid. Verbaast keek hij de vrouw voor hem aan. "Wat moet je van me?" Dorum's stem klonk geschrokken en verbaast... Blij dat hij zijn speer weer terug had keek hij nog even de kamer rond zoeken naar Lucer toen hem ook de andere elf opviel. Hij fronste zijn wenkbrauwen even en wachte op antwoord van de vrouw die tussen hem en de speer in stond.

Lucer Vincero · Nachtdwaler Joined: 19 Dec 2002 Posts: 374 Location: Zeist

((Lucer<<De Dwalende Kamers<<In Duister Gehuld))

De gangen hadden hem dit keer geen moeite gekost, hij was vrij snel bij zijn kamers maar kwam tot de ontdekking dat de deur was open gebroken.

Zijn hand gleed over het gevest van zijn zwaard. Voor een eerste dag in het kasteel was dit wel een drukke dag. Met zijn zwaard getrokken liep hij zijn kamers binnen.
Wat hij daar aantrof was niet wat hij had verwacht. In plaats van een dief of een overvaller stonden er drie personen in het voorvertrek, waarvan een zijn ingehuurde lijfwacht was.

"Wat heeft dit te betekenen? Wat doen jullie in mijn vertrekken?" De punt van zijn zwaard ging van de vrouwlijke elf naar de vrouwlijke duister elf. "Dorum, leg dit maar eens uit. Eerst ben je de halve dag spoorloos en dan tref ik je hier aan met een open gebroken deur en twee vrouwen?"

Hij had al een eerdere ervaring met duisterelfen gehad en hield deze dan ook scherp in het oog. Elfen in het algemeen beoefenden vaak magie, dus het zou niet vreemd zijn als deze duisterelf ook magie bezat.

((OOC: Ik ga deze draad binnenkort even wat opschonen, enkele posts verwijderen die geen bijdrage leveren aan het verhaal (zoals de ooc posts...) )) ~ Ik ben onnavolgbaar waar de zee mijn voetstappen heeft weggewassen. ~