Raganorck

Galliminus · Posted: Thu Nov 04, 2004 1:02 pm Post subject:

Galliminus maakte zich los van Heer Conigund en probeerde zo goed als hij kon rechtop te staan en maakte een lichte buiging naar de Vrouwe. Het was voor hem op zich al een opluchting dat zij niet in direct gevaar verkeerde, maar de blik in haar ogen sprak boekdelen.. Zij troffen haar niet aan in een opperbest humeur... dat stond voorop.

Galliminus kon zich daar deels in voelen. De beveiliging in het kasteel was een aanfluiting,.. iets waarvoor hij zich verantwoordelijk hield,.. ondanks zijn zware verwondingen waardoor hij de laatste dagen niet actief kon deelnemen aan diezelfde extra maatregelen, maar of de Vrouwe daar begrip voor had was een onzekere zaak. Als hij alleen was met de Vrouwe kon hij veel meer tegen haar zeggen,.. wat zij hem ook te vertellen had, hij zou haar autoriteit niet in twijfel trekken waar derden bijwaren. Galliminus maakte zijn borst al nat. Het zou eraan liggen wat deVrouwe te vertellen had of hij Sigbald zijn verhaal zou laten doen....

Met een bittere glimlach die overschaduwd werd door zijn pijnen sprak hij haar vragend aan. "Mijn Koningin, vergeef me mijn intrede, maar ik wilde enkel zien of u veilig was... Vergeef mij dat de beveiliging te wensen overlaat..."
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

Ophelia Nachtstorm · Posted: Thu Nov 04, 2004 1:21 pm Post subject:

Ophelia had met haar nagels aan een los randje van het grote bureau zitten plukken, voordat de heren binnenkwamen. Eén moment voelde ze de impulsieve drang om Lucer of Galliminus om de hals te vliegen. Zoveel mensen zag ze niet in het paleis. Te lange eenzaamheid vond ze een kwelling. Ophelia beheerste zich en beperkte haar gevoel van genegenheid tot het opstaan uit haar zetel en een korte, plechtige knik die vrijwel gelijk overging in peinzend bijten op haar onderlip. Ze fronste haar wenkbrauwen. "Ja, de beveiliging," zei ze. "De beveiliging. Daar wil ik het over hebben." Ze veegde met haar hand wat haren uit haar gezicht, waardoor een grote blauwe inktvlek op haar voorhoofd opbloeide.

"Ik word gekweld door mijn eigen voorzorgsmaatregelen," vervolgde ze. "En door de aanwezigheid van de Zilveren Inquisitie en Schwarzherz in het bijzonder. Ik heb hem op zijn vingers getikt vanwege een brute arrestatie, ik heb hem met zijn voorliefde om mijn orders te negeren geconfronteerd in een zogeheten functioneringsgesprek en mijn oordeel is dat deze man totaal disfunctioneert. Erger nog, Roberto Schwarzherz is een gevaar voor het Kasteel. Ik wil hem ontslaan. Ik bedoel, ik heb hem ontslagen..." Ze wapperde met de fraai geformuleerde ontslagbrief waar ze zo ijverig op had zitten knoeien. "Kijk, allemaal officiële blabla en stempels, precies zoals het hoort, maar... Het probleem is... het probleem is dat hij te veel weet. Hij weet veel te veel. Hij weet genoeg om ons allemaal in gevaar te brengen."

Ophelia overhandigde de brief aan Lucer, terwijl ze in cirkels rond haar eigen zetel begon te ijsberen. Haar gedachten trokken diepe rimpels in haar voorhoofd en haar zware rokken sleepten in een zacht sjjjsjjj achter haar aan. "Hij moet onschadelijk gemaakt worden," zei ze uiteindelijk. "Hij moet alles vergeten wat er ooit gebeurd is. Begrijpen jullie dat?"
_________________
~ Ophelia van Raganorck

Sigbald Furmakin Conigund · Posted: Thu Nov 04, 2004 2:46 pm Post subject:

Eenmaal door de deur van de bibliotheek maakte de heer dan Maros zich van hem los en liep op eigen kracht de blibliotheek in. Sigbald besloot wat achteraf te blijven staan en boog toen de heer dan Maros boog. Voor het eerst stond hij oog in oog met de heerseres van Raganorck. Haar houding was fier en nobel, maar de ingehouden woede was van haar gezicht te lezen. Hij zou niet graag in deze kamer zijn als die woede zich een weg naar buiten vocht. Haar bleke huid werd ontsiert door inktvegen op haar gezicht en handen, maar ze leek er zich nauwelijks van bewust. Ze leek nog jong, net zo jong als de prinses van Gerondor, op wie hij in naam van heer Radik jacht maakte. Nu hij zag dat koningin Ophelia ongeveer dezelfde leeftijd had als prinses Syvinna, liet hij onmiddelijk het plan varen om haar toestemming te vragen om in de stad de prinses op te pakken en mee terug te nemen naar Gerondor. Hij zou eerder met de raadsheer, heer Vincero, tot een overeenkomst kunnen komen.

De koningin deed hem denken aan een kat en haar woorden bevestigden dit. Ze leek een kat die speelde met de muizen, totdat ze haar verveelden en ze hen met een haal van haar krachtige klauwen onschadelijk maakte. In dit geval waren heer Vincero en heer dan Maros de klauwen, die haar wil moesten uitvoeren. Hij bleef nieuwsgierig het gesprek volgen...
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

Galliminus · Posted: Thu Nov 04, 2004 2:52 pm Post subject:

Galliminus was werkelijk geschokt... Roberto was inderdaad een incompetente dienaar,... maar dingen als 'onschadelijk maken' wilde hij niet horen. Dat was juist hetegene waar hij tegen vocht.
Hij wilde de woorden van de Vrouwe niet in twijfel trekken,.. deels had zij haar gelijk. Maar er waren ook andere manieren om de veiligheid van het kasteel te bewaren.. En wat wist Roberto teveel?? Waren er dan onbespreekbare dingen waar Galliminus geen weet van had...? Er was geen keus,.. hij moest zijn ware gedachten delen,.. ongeacht de gevolgen.

"Ik kan niet anders dan toegeven dat de Heer Schwarzherz een incompetente dienaar is van het kasteel,.... als het aan hem had gelegen was ik gestorven na de aanslag van de wolfman.. Hij liet mij voor dood achter,... daar wil ik hem ook nog over spreken...maar onschadelijk maken??
Hier kan en mag ik niet aan toegeven... Misschien kunnen we hem in arrest nemen voor zijn incompetente gedrag en misschien zijn ware achtergronden uitzoeken.. Het gerecht moet zegenvieren. Ik kan u niet in de voetsporen laten treden van de Raadgevers die uw persoon jarenlang bedrogen hebben door valse doodsvonissen te laten tekenen.. Die ketting moet verbroken worden. Roberto verbergt iets.. dat staat voorop. Als hij onder arrest staat kunnen we uitzoeken wat ditgene is zonder dat we tot oneervolle daden overgaan..."

Galliminus keek even verschrikt op.. had hij werkelijk de moed gehad om dit alles te zeggen..? Was hij zijn boekje te buiten gegaan? Zijn hartslag versnelde. Pas nu zag hij de inktveeg op het gezicht van de Vrouwe... Buiten het zicht van de anderen maakte hij een beweging in zijn eigen gezicht die de Vrouwe misschien gewaar zou kunnen maken van de veeg in haar gelaat... Hij voelde zijn handen klam worden en wachtte af... de stilte voor de storm...

"Heer Conigund,.. als u ons even alleen wil laten. U kunt wachten in de foyer bij de grote gallerij.. als u wil?"
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

Sigbald Furmakin Conigund · Posted: Fri Nov 05, 2004 2:05 pm Post subject:

Ook dit hof was niet verstoken van intrige, bedacht Sigbald zich, toen hij het gesprek tussen de koningin en heer dan Maros aanhoorde. Hij knikte hoffelijk toen heer Dan Maros hem verzocht de bibliotheek te verlaten. Dit waren zaken die hem inderdaad niet aangingen. Hij knikte naar heer Vincero en boog kort voor de koningin. Daarna schreed hij naar de deur waar hij de hele tijd naast gestaan had en verliet de ruimte.

Wandelend door de gangen kwamen herinneringen aan intriges aan het oude hof van Gerondor naar boven. Koninklijke hoven waren toch slangenesten vol van mensen die jaagden op een gunst van de vorst of vorstin, geldelijk gewin en machtswellust. Hier en daar afgewisseld met brave zielen met goede bedoelingen en een open vizier...

((Sigbald naar: "De Binnenplaats en De Grote Hal >> De galmende hal" ))
_________________
-=Sigbald Furmakin Conigund=-

Ophelia Nachtstorm · Posted: Fri Nov 05, 2004 3:19 pm Post subject:

Op het zenuwachtige voetengeschuifel van de twee heren in de kamer fronste Ophelia haar wenkbrauwen. Waar waren die twee toch bang voor? Zag ze er zo weerzinwekkend uit? Ze wierp een korte blik in het gekleurde glas achter zich en zag in de weerkaatsing haar peinzende ogen, stukgebeten onderlip en bekliederde voorhoofd. Terstond barstte ze in lachen uit en kropen de verontrustende gedachten uit haar gezichtsspieren. Met een woest armgebaar begon Ophelia over haar voorhoofd te vegen, waarna alleen een rode vlek tussen haar ogen overbleef. Na het karwei haalde Ophelia diep adem en wendde zich ontspannen tot haar dienaren.

"Heer Dan Maros," zei ze, plots één en al vriendelijkheid. "Ik bewonder uw inzet voor de mensenrechten, maar ik was niet van plan Schwarzherz op één of andere wijze schade te berokkenen. U trilt alsof ik een doodsvonnis heb uitgesproken. En alstublieft, dat zenuwachtige geschuifel werkt me op de zenuwen."

"Ik heb het beste met Schwarzherz voor," vervolgde ze. "Alleen lijkt het me het beste als hij een tijdje... verdwijnt. En mogelijk het één en ander van de staatsgeheimen vergeet. Voor zijn kleine vakantie heb ik een fraaie bestemming in gedachten..." Ze haalde een tweede papier tevoorschijn, een geelbruin pamflet waar in zwierige letters een oproep werd gedaan voor...

"Testindividuen," zei Ophelia. "In de Toren der Waanzin. In mijn mening, de beste oplossing om voor enkele maanden van de bemoeienis van Schwarzherz verlost te zijn. Want ik zeg u één ding heren, mijn voorgevoel zegt me dat de goede man niet het beste met het Koninkrijk voorheeft..."

Ophelia's blik bleef rusten op Galliminus. Het viel haar nu pas op dat de arme man geen last had van de zenuwen, maar van één of ander fysiek ongemak waar hij zich manhaftig tegen aan het verzetten was. Ophelia ontdooide van het ene op het andere moment uit haar rol van enthousiaste alleenheerser en was even één en al volwassen menselijkheid toen ze vroeg: "Heer Galliminus? Bent u ziek?"
_________________
~ Ophelia van Raganorck

Galliminus · Posted: Sat Nov 06, 2004 10:04 am Post subject:

Galliminus hoefde zijn verwondingen niet meer te verbergen.. Het staan deed enorm zeer aan zijn twee gebroken ribben en de gehechte wond in zijn zijde. Wat moeilijk liep hij naar de tafel en ging zitten.. Hij bekeek het pamflet en gaf het aan Heer Vincero.

"Als u mij toelaat Vrouwe.... Nee, ik ben niet ziek... maar zoals u misschien vernomen heeft heb ik enkele dagen geleden strijd geleverd met een...wolfman. Het creatuur heeft me lelijk verwond. Ik heb hem getracht het kasteel uit te lokken toen hij eenmaal mijn bloed wilde zien... Ik ben van het balkon gevallen in het gevecht en vele passen lager op de kasteelmuur gestort. Toen brak ik mijn ribben... en verdween het onheilige creatuur.", Galliminus haalde even diep adem, wat zeer deed aan borstkas, en probeerde rechtop te zitten.
"Heer Schwarzherz heeft mij zien liggen met zijn mannen, zij zaten ook achter de wolfman aan.. Hij keek me aan vanaf het balkon en draaide zich om... zonder iets te zeggen. Ik verwachtte dus snel hulp,.. maar ik bleef daarvan verstoten.. Ik snap het niet..
Met enige moeite ben ik de Torentrap binnen gestrompeld en het schijnt dat een van uw lakijen mij daar gevonden heeft.. Deze heeft mij naar de chirurgijn gebracht.. En sinds hij mij deze ochtend heeft laten gaan probeer ik de beveiliging te verscherpen.. Burgers laten hun wapens achter bij Bernt, en enkel onder begeleiding mogen ze het kasteel betreden.... maar ik weet net als U dat de Kasteelwacht onderbezet is. Ik heb ook niet zo snel een oplossing hiervoor.

En Vrouwe, het spijt me ten zeerste dat ik insinueerde dat u zich permanent van hem wilde ontdoen. Zou het niet verstandiger zijn om hem eerst eens uit te horen over hetgeen er gebeurt is? Voordat u hem dingen doet 'vergeten', al snap ik niet hoe ze daar te werk gaan.. Ik vind het nogal dubieus klinken."

Galliminus keek de Heer Vincero aan, in afwachting wat hij hierover te zeggen had.
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

((OOC: Uit >> De dwalende kamers >> De blauwe eetzaal))

De half bebloede elf Dorum drukte zo hard als hij kon de deuren van de Bibliotheek open. De aanval van de katvrouw had toch een grotere tol van hem geeist dan hij eerst door had. Zijn rug lag nog steeds open. En inmiddels was er ook al behoorlijk wat bloed over zijn broek gelopen...

Hij kreunde even toen de deuren eenmaal open waren en speurde toen de bibliotheek af naar Lucer. Daar stond hij naast één van de twee mannen die hij vandaag eerder al bij Lucer had gezien. Er was nog een vrouw bij, Dorum wist niet wie dit was, maar hij ging er van uit dat ook zij net als de andere twee heren een hoge titel had in Raganorck. Hij had wel voor hun een buiging willen maken, maar dat deed hij maar niet, zijn rug deed hem daar te veel pijn voor. Met zijn ene hand bungeld naast hem en met zijn andere hand zijn speer waar hij al steunend op liep, liep hij richting Lucer Vincero.'

"Mijnheer Vincero, stoor ik?" De woorden kwamen met moeite uit zijn mond, hij was moe, zijn rug deed echt ongeloofelijk pijn... Hij had het gevoel dat hij niet binnen had moeten komen en zeker niet zomaar had moeten vragen of hij stoorde, want hij wist toch wel dat hij dat deed. Maar het maakte hem even helemaal niet uit. Hij wou gaan liggen...

Uriel · Posted: Sat Nov 06, 2004 7:24 pm Post subject:

((Kind van de Koude -> de Dwalende Kamers -> de Bibliotheek))

Zonder na te denken stormde hij de kamer in. Even bleef hij stil zitten midden op het bloedrode hoogpolige tapijt en keek verdwaasd om zich heen. De bibliotheek wist hij van de stenen, menswezens, Lucervincero, de vrouwe.... hij schudde met zijn kop om alle gefluister van de stenen op zij te drukken. Het leek wel alsof de stenen harder fluisterden, zich bijna aan hem opdrongen, maar de oorzaak ervan kon hij niet herleiden.

Teveel menswezens.... was de enige gedachte die bleef hangen. Zonder veel tijd te verdoen sloeg hij zijn klauwen in het hout van een boekenkast en klom razendsnel naar boven. Vandaar keek hij loerend naar beneden, zijn grote ogen weerspiegelden het licht van de vele kaarsen in het vertrek.

Lyonell · Verloren en Vergeten Joined: 09 May 2004 Posts: 42

((De nietwetende -> de Dwalende Kamers -> de Bibliotheek))

Ze zag hem een kamer binneglippen. wees voorzichtig! maar ze was al bij de deurpost. ze voelde haar hart te keer gaan en het liefst wou ze nu even rust. waar is hij? hij is hier niet
WAT!!! wat is er wat is er. maar haar woorden werden niet meer beantwoord door haar tweede ik.

totdat hij op een gegeven moment weer tegen haar sprak wacht vertoruw me geef je lichaam aan mij vertoruw me wat is er, ze voelde zich te moe en te uitgeput en wist niet meer wat ze wou.
VERTROUW ME!!!! grote pijn scheuten gingen door haar hele lichaam heen en ze zakte half door haar knieeen.
NEE STA POTVERDOMME OP STA OP!!!!
hardop sprak ze:

'Wie ben je! waarom zeg je dat je...' een hevige pijn scheut maakte haar onmogelijk nog meer te zeggen..

ze had neer willen zakken haar ogen willen sluiten maar het lukte niet en ze was gedwongen op te staan.Haar arm bewoog trillend omhoog haar voledige controle was over....
met trillende knieen stak ze haar arm uit en wees naar een heer, ze had willen afvragen wie het was maar dat lukte haar niet meer of ze kreeg gewoon geen antwoord meer...

Galliminus · Posted: Sat Nov 06, 2004 8:57 pm Post subject:

Galliminus keek meer dan verbaasd op wat zich er nu afspeelde.. Zojuist had hij het nog over de falende beveiliging en zo stormen er drie wezens de ruimte in waarvan er één duidelijk niet menselijk was...

Zijn verwondingen waren ernstig,.. maar zijn trouw aan de Vrouwe was sterker... Hij sprong overeind waardoor de stoel omviel en richting de personen werd gestoot. In een vloeiende beweging draaide hij zich om en tegelijk trok hij zijn Randragam Kam uit de schede. Hij stapte voor de Vrouwe en hield de tweehander vervaarlijk voor zich uit...

Hij voelde zijn ribben zeuren en de verbonden wond in zijn zijde werd vochtig... Door zijn witte riddergewaad werd een rode vlek langzaam zichtbaar.
~Randragam, Heilige Vader,.. sta mij bij...~ Zijn geloof en trouw aan de Vrouwe hielden hem overeind nu, maar hij wist niet voor hoelang.. Zolang de Vrouwe maar in veiligheid kwam, ongeacht de prijs...

"Lucer,... begeleid de Vrouwe de Bibliotheek uit,.. neem de Zuiderdeur... NU! "

Het moest de Steen zijn! Het vervloekte artefact lag nog in deze ruimte onder één van de stoffige boekenkasten... Wat voor idioot was hij om de Vrouwe in deze ruimte te spreken... Hij richtte zich op de onwelkome gasten..

"Ik weet niet wie of wat jullie zijn,.. maar ik zweer op de Oervader Randragam dat ik jullie niet verder kan laten gaan... Geen van drie!"

Galliminus bekeek het onheilige creatuur op de boekenkast... wat was dit?
_________________
Galliminus dan Maros, Kapitein in het Adellijke Regime van Raganorck.

Uriel · Posted: Sat Nov 06, 2004 9:07 pm Post subject:

Kind van de Koude sprong van boekenkast naar boekenkast. Ondertussen hield hij de menswezens scherp in de gaten. De vrouwe, de vrouwe van de stenen! Hij had haar terug gevonden! Hij zwiepte even met z`n gevorkte staart en sloeg een kandelaar van een kast. De vlam van de kaars doofde voordat deze het tapijt bereikte maar het kaarsvet droop in de hoogpolige rode vloerbedekking.

Kind van de Koude maakte een cirkelende beweging om de man met de glimmende stok heen. Hij probeerde weg te komen van het wezen met de onnatuurlijke stem, maar de stenen waarschuwden hem ook voor de man met de stok. Hij siste toen hij neerkwam op een volgende boekenkast. Hij keek schichtig om zich heen, maar hij zag geen uitweg, niet door de deur waardoor hij naar binnen gekomen was en ook nergens anders. Hij werd nerveus en sprong weer naar een volgende kast. Hij draaide zich om, om de menswezens in het oog te kunnen houden.

"roeplucervinceroikhebhemnodig" zo goed als het ging met zijn stem als een zak schurende kiezelstenen bootste hij de klanken na die de stenen hem opgedragen hadden.

Dorum Iasha · Nachtdwaler Joined: 20 Dec 2002 Posts: 143 Location: Emmen

Eén van de heren die hij eerder deze dag had gezien deed nu moeilijk, hij wou Dorum niet verder laten, maar Dorum wou zeker niet nu het wezen en de vrouw die hij zojuist eerder was tegen gekomen binnen in de bibliotheek waren, hier te blijven staan. Hij zetten een stap richting de gewonde heer en opende zijn mond: Ik ben Dorum Iasha, als U mij verontschuldigd mijn heer. Ik ben de lijfwacht van mijnheer Vincero. De twee wezens die net iets later als mij binnen gekomen zijn, heb ik echter het gevoel over dat ze niet zo'n goede voornemens hebben met mijnheer Vincero...

Gashyr · Posted: Sun Nov 07, 2004 2:26 pm Post subject:

De deur van de bibliotheek stond open, en binnen hoorde hij verontrustende geluiden. Florian drukte zich tegen de muur, schuifelde naar de deurpost, en gluurde voorzichtig om het hoekje. Vannuit deze hoek zag hij alleen de gewonde elf met zijn speer en vrouwe Ophelia, van elkaar gescheiden door kapitein Dan Maros. Hij hield zijn grote zwaard voor zich, en uit de verbeten uitdrukking op zijn gezicht was pijn te lezen, was er al gevochten tussen de twee gewapenden? Instinctief gleed zijn hand naar de dolk aan zijn gordel, maar hij trok zijn hand terug alsof het wapen gloeiend heet was. Even bleef hij in tweestrijd staan. Zijn familie had een onuitgesproken hekel aan de vrouwe, dit zou alleen maar van pas komen. Maar het was niet zijn familie, zijn rossig blonde haar, blauwe ogen en minder opvallende lenigheid waren bewijs genoeg. Hij had geen hekel aan de vrouwe, enkel verplichting tegenover haar.

Ergens achter de deurpost, waar Florian niet kon kijken, hoorde hij een doffe klap, alsof iets zwaars op het tapijt viel. Er gebeurde nog meer in de bibliotheek. Florian dacht niet meer na. Hij draaide zich om, zette zijn handen aan zijn mond, en schreeuwde: "Wacht naar de bibliotheek!". Zijn zuivere tenor galmde door de stenen hal. Hij hoopte dat een wachter of desnoods een bediende, verdomme, wie dan ook het zou horen. Maar er was geen tijd om dat af te wachten.

Florian trok zijn dolk en stormde de bibliotheek binnen en nam zo snel mogenlijk de situatie in ogenschouw. Vrijwel gelijktijdig zag hij dat kapitein Dan Maros de gewapende Elf bij de vrouwe en de nieuwe raadsheer vandaan hield, er een grote kandelaar op het tapijt lag en er een mensachtige vrouw met enorme nagels een hand uitgestrekt hield terwijl ze stond te trillen. Was ze gevaarlijk? Geen tijd om het af te wachten.

Florian rende, sprong, en wierp zich tegen de vrouw met de grote nagels.

Florian, Intrigant van de Zilveren Schaduw[/i]

Lyonell · Verloren en Vergeten Joined: 09 May 2004 Posts: 42

ze had geen benul meer van wat ze deed en haar lichaam voelde niet meer aan alsof het van haar was, één draaitje en ze was los dat gevoel had ze.

ze voelde maar een klein duwtje en voelde een aanraking met de grond terwijl haar tweede ik vloekend en tierend haar bevelingen uit gaf.
VERMOORD VOOR MIJ!!! DAN LAAT IK JE GAAN ze dacht dat met gaan bedoelde dat haar enige draadje met lichaam verwijderd zou worden en die gedachte leek haar nu geweldiger dan ooit, ondanks dat ze niet wist wat het betekende...
met alle kracht duwde ze de jongen vanboven haar af en herhaalde de woorden die haar toe gesproken werden.

''Lucer nu ontmoeten we elkaar eindelijk weer!!!'